ຊ້ວງນີ້ຊ້ວງທີ່ທ່ານເວບມາສເຕີບໍ່ຢູ່ ລາວນອກຜູ້ຮັກຊາດທົ່ວໂລກມີຄວາມສຸກທີ່ສຸດທີ່ໃດ້ເຕ໋ະ ພວກລາວລີງ.
ແຕ່ກ່ອນມັນມີແຕ່ລືບ..ດຽວນີ້ໃດ້ໂອກາດແກ້ Diapers ມັນ.
ໃດເປີ ຄືຊິຫອມດີນໍ ບັກຮູຂີ້
Anonymous wrote:ຊ້ວງນີ້ຊ້ວງທີ່ທ່ານເວບມາສເຕີບໍ່ຢູ່ ລາວນອກຜູ້ຮັກຊາດທົ່ວໂລກມີຄວາມສຸກທີ່ສຸດທີ່ໃດ້ເຕ໋ະ ພວກລາວລີງ.ແຕ່ກ່ອນມັນມີແຕ່ລືບ..ດຽວນີ້ໃດ້ໂອກາດແກ້ Diapers ມັນ.
ຊ້ວງ ແມ່ນພາສາຫຍັງອາຈານ? ພາສາລາວມີແຕ່ ສ້ວງ ແບບນີ້ ແປວ່າ ຂ້າງ ຫຼື ຂອບເຂດ.
ຊ່ວງ ແບບນີ້ນີ້ຈັ່ງແມ່ນພາສາລາວ ແປວ່າ ແຂ່ງຂັນ (ບູນຊ່ວງເຮືອ)
ມີແຕ່ມັກວິຈານຄົນອື່ນເອົາພາສາໄທມາໃຊ້ ບາດໂຕເອງເອົາມາໃຊ້ບໍ່ເປັນຫຍັງ ຂໍຕິແດ່ເດີ້ອາຈານ.
ເຕ໋ະ ຂຽນແບບນີ້ກໍມີຢູຫວາ? ຈັ່ງຫາເຫັນນີ້.
Anonymous wrote:ໃດເປີ ຄືຊິຫອມດີນໍ ບັກຮູຂີ້ ຢ່າລືມຫຍ້ຳກິນແດ່ເດີ້ອັນ ໄດເປີ ທີ່ແກ້ຂອງເຂົາອອກມານັ້ນ ບັກປອບມຶງ!
ຢ່າລືມຫຍ້ຳກິນແດ່ເດີ້ອັນ ໄດເປີ ທີ່ແກ້ຂອງເຂົາອອກມານັ້ນ ບັກປອບມຶງ!
ໄທຍ ວ່າ 'ຊ່ວງນີ້້'
ລາວ ວ່າ 'ໄລຍະນີ້' ຫວ່າງນີ້'
ເວັບມັດສະເຕີ ຕາຍແລ້ວ Webmaster is dead
.
ເປັນຕາມ່ວນແລະດີໃຈນຳທີ່ພວກເພິ່ນໄດ້ມີໂອກາດໄດ້ພົບພໍ້ກັນອີກຄັ້ງນຶ່ງ
ຫຼັງຈາກທີ່ໄດ້ພັດພາກຈາກກັນເປັນເວລາ 38 ປີ.
ຂ້ອຍກໍ່ມີຄວາມຫວັງວ່າວັນນຶ່ງຈະໄດ້ພົບສະຫາຍສີຊົມເຊີຍ, ສະຫາຍສົມພອນ,
ສະຫາຍມະນີວັນ, ສະຫາຍສະຫາຍອິນແປງ, ສະຫາຍພິສະໃໝ ແລະບັນດາ
ສະຫາຍອື່ນໆທີ່ເຄີຍໃຊ້ສາງວັດສະດຸຂອງໂຮງຮຽນຟ້າງຸ່ມປາກເຊເປັນຫໍພັກ
ຕອນເພິ່ນປ່ຽນເປັນອຸດົມປາກເຊໃນປີ 1976.
ມ່ວນພໍ່ມຶງ
ບັກບ້າ ມັນຈົ່ມອີຫຍັງ?
ຢູ່ບ່ອນນີ້ ມີແຕ່ ຄົນບ້າ
ພວກນີ້
ເຮັດຫຍັງບໍ້ໄດ້ແລວ້
Anonymous wrote:ເປັນຕາມ່ວນແລະດີໃຈນຳທີ່ພວກເພິ່ນໄດ້ມີໂອກາດໄດ້ພົບພໍ້ກັນອີກຄັ້ງນຶ່ງຫຼັງຈາກທີ່ໄດ້ພັດພາກຈາກກັນເປັນເວລາ 38 ປີ. ຂ້ອຍກໍ່ມີຄວາມຫວັງວ່າວັນນຶ່ງຈະໄດ້ພົບສະຫາຍສີຊົມເຊີຍ, ສະຫາຍສົມພອນ,ສະຫາຍມະນີວັນ, ສະຫາຍສະຫາຍອິນແປງ, ສະຫາຍພິສະໃໝ ແລະບັນດາສະຫາຍອື່ນໆທີ່ເຄີຍໃຊ້ສາງວັດສະດຸຂອງໂຮງຮຽນຟ້າງຸ່ມປາກເຊເປັນຫໍພັກຕອນເພິ່ນປ່ຽນເປັນອຸດົມປາກເຊໃນປີ 1976.
ການທີ່ພວກເຮົາໄດ້ພັດພາກຈາກບ້ານເກີດເມືອງນອນມານັ້ນ ບໍ່ແມ່ນຈະພັດພາກພຽງບ້ານເກີດເມືອງນອນ
ຂອງພວກເຮົາເທົ່ານັ້ນແຕ່ຄົນ (ສ່ວນຫລາຍ) ຍັງພັດພາກຈາກພໍ່ແມ່ຍາດມິດສະຫາຍເພື່ອນຮ່ວມບ້ານ
ເພື່ອນຮ່ວມສະຖາບັນທີ່ຢູ່ໃກ້ສິດຕິດແທດກັນເປັນປີໆ. ໂດຍສະເພາະເພື່ອນນັກຮຽນນັກສຶກສາຮ່ວມຫ້ອງຮ່ວມ
ສະຖາບັນດຽວກັນທີ່ພວກເຮົາໃຊ້ຊີວີດຮ່ວມກັນ 5-6 ມື້ຕໍ່ອາທິດ ແລະຍາວນານກ່ວາ 6-7 ຊົ່ວໂມງຕໍ່ມື້. ດັ່ງນັ້ນ
ຄວາມສນິດສນົມ ຄວາມຮັກແພງກໍສະເໝືອນໜຶ່ງດັ່ງຄອບຄົວດຽວກັນ ແມ່ນບາງຄັ້ງຍາມພັກຮ້ອນຕ່າງຄົນ
ກໍຕ່າງກັບຄືນສູ່ເຄຫາສະຖານຂອງໃຜລາວ ພວກເຮົາກໍຍັງມີຄວາມຄິດຮອດຄິດເຖິງກັນທັງໆທີ່ເວລາພັກຮ້ອນນັ້ນ
ພຽງສອງເດືອນເຄິ່ງເທົ່ານັ້ນ.
ພົບກັນຄັ້ງແຣກ, ພາຍຫຼັງພາກັນໜີອອກຈາປະເທດຂອງເຮົາມາ, ໃນວາຣະງານ Reunion Lycee Vientiane ໃນປີ
ທຳອິດທີ່ຈັດຂຶ້ນນັ້ນ. ເຫັນຫລາຍໆຄົນກອດຄໍຮ້ອງໄຫ້ໃສ່ກັນທັງຍິງທັງຊາຍ ທັງໆທີ່ໃຜໆກໍມີຄອບຄົວແລ້ວ. ອັນນີ້ລະທີ່ສະ
ຫາຍກ່າວອອກມາວ່າ: ເປັນຕາມ່ວນແລະດີໃຈນຳພວກເພິ່ນໄດ້ມີໂອກາດພົບພໍ້ກັນອີກຄັ້ງໜຶ່ງ. ມີມິດເພື່ອນສະຫາຍ
ຂອງພວກເຮົາຫລາຍໆຄົນທີ່ເອົາຊິວິດຈົບລົງກັບສາຍນະທີແມ່ຂອງທີ່ບໍ່ມີໂອກາດມາເຖິງຈຸດໝາຍທີ່ໄຝ່ຝັນເອົາໄວ້
ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາອະດີດນັກ ສສ ລີເຊວຽງຈັນຈຳນວນໜຶ່ງກໍໄດ້ທຳພິທີໄວ້ອາລັຍແກ່ດວງວິນຍານຂອງເພື່ອນຝູງ
ແລະມິດສະຫາຍຂອງພວກເຮົາ.
