ດ້ານການ ຮັກສາ ສຸຂພາບ ກໍຍັງຕ່ຳ ຊຶ່ງສະແດງ ໃຫ້ເຫັນວ່າ ປະຊາຊົນ ລາວ ສ່ວນຫລາຍ ຍັງ ທຸກຍາກຢູ່. ເຂດເມືອງ ໃນແຂວງ ທີ່ ຖືກສໍາຣວດ ຍັງບໍ່ມີ ສຸຂສາລາ ແລະ ໂຮງໝໍ ພໍກັບ ຄວາມ ຕ້ອງການ; ຊາວລາວ ເຫລົ່ານີ້ ໄລ່ສະເລັ່ຍ ແລ້ວ ຢູ່ໄກຈາກ ສຸຂສາລາ 6 ກິໂລແມັດ ແລະຢູ່ ໄກ ຈາກ ໂຮງໝໍແຂວງ ເຖິງ 34 ກິໂລແມັດ. ແມ່ຍິງ ທີ່ມານທ້ອງ ອອກລູກ ຫລື ມີລູກນ້ອຍ ບໍ່ໄປຮັກສາ ສຸຂພາບ ຢູ່ສຸຂສາລາ ຫລື ໂຮງໝໍ ສ່ວນຫລາຍ ໃຫ້ ເຫດຜົນວ່າ ຍ້ອນ ບໍ່ມີເງິນ ແລະ ຢູ່ໄກ.

ປະຊາຊົນ ລາວ ທີ່ ຖືກສຳຣວດ ເກືອບທັງໝົດ ຍັງໃຊ້ ແລະ ກິນນ້ຳສ້າງ ຊຶ່ງເປັນ ນ້ຳ ທີ່ບໍ່ອະນາໄມ ພາໃຫ້ ເປັນໂຣກຮ້າຍແຮງ ຫລາຍຢ່າງ ເປັນຕົ້ນ ຕໍ່ເດັກນ້ອຍ. ເດັກນ້ອຍ ລາວ ທີ່ມີອາຍຸຕ່ຳ ກວ່າຫ້າປີ ຍັງ ເສັຍຊີວິດ ຫລາຍ ຫລາຍເຖິງ 42 ຄົນ ຕໍ່ ນຶ່ງພັນຄົນ ຊຶ່ງເປັນ ອັດຕຣາ ທີ່ສຸງທີ່ສຸດ ໃນເອເຊັຍ. ອັດຕຣາ ການເສັຍ ຊີວິດ ຂອງ ແມ່ຍິງ ກໍເຊັ່ນ ດຽວກັນ ຍັງສູງ ເຖິງ 470 ຄົນ ຕໍ່ ນຶ່ງແສນຄົນ. ປະຊາຊົນ ເກືອບ ທຸກຄົນ ບໍ່ມີ ປະກັນໄພ ສຸຂພາບ ຖ້າໄປ ໂຮງໝໍ ກໍຕ້ອງຈ່າຍເອງ. ທະນາຄານ ໂລກ ຣາຍງານ ວ່າ ຣັຖບານລາວ ຈະປະສົບກັບ ບັນຫາ ທ້າທາຍ ແລະ ຫຍຸ້ງຍາກ ຫລາຍ ສົມຄວນ ໃນການ ປະຕິບັດ ໃຫ້ໄດ້ ຕາມເປົ້າໝາຍ ສະຫັດສະຫວັດໃໝ່ ພາຍໃນ ປີ 2015 ຄື ປີໜ້າ.

ໃນດ້ານ ການສຶກສາ ປະຊາຊົນ ລາວ ທີ່ ຖືກສຳຣວດ ຍັງມີການ ສຶກສາຕ່ຳ. ຫົວໜ້າ ຄອບຄົວ ເກືອບ 40 ສ່ວນຮ້ອຍ ບໍ່ເຄີຍ ຮຽນໜັງສື ເລີຍ; ອີກ 40 ສ່ວນຮ້ອຍ ໄດ້ຮຽນ ເຖິງຊັ້ນ ປະຖົມ. ຫົວໜ້າ ຄອບຄົວ ເກືອບທັງໝົດ ເປັນຜູ້ຊາຍ; ຜູ້ຍິງ ແຮງຮ້າຍ 54 ສ່ວນຮ້ອຍ ກືກໜັງສື; ອີກ 32 ສ່ວນຮ້ອຍ ໄດ້ເຂົ້າ ໂຮງຮຽນ ຊັ້ນປະຖົມ. ບັນດາ ຊົນເຜົ່າ ສ່ວນນ້ອຍ ໃນເຂດ ສອກຫລີກ ຫ່າງໄກ ມີການສຶກສ າຕ່ຳ ກວ່າເຂດ ອື່ນໆ ເດັກນ້ອຍ ຫລາຍຄົນ ບໍ່ໄປ ໂຮງຮຽນ ຫລື ເມື່ອໄປ ແລ້ວ ບໍ່ດົນ ກໍອອກ. ພໍ່ແມ່ ແລະ ເດັກນ້ອຍ ໃຫ້ ເຫດຜົນວ່າ ໂຮງຮຽນ ຢູ່ໄກ ໄປລໍາບາກ. ເດັກນ້ອຍ ສ່ວນຫລາຍ ເມື່ອໃຫຍ່ຂື້ນ ເລັກນ້ອຍ ກໍອອກ ໂຮງຮຽນ ມາຫາ ຢູ່ ຫາກິນ ຊ່ວຍພໍ່ແມ່ ຄອບຄົວ.

ອົງການ ຊ່ວຍເຫລືອຕ່າງປະເທດ ຈັດໃຫ້ ອາຫານທ່ຽງ ແຕ່ເດັກນ້ອຍ ເພື່ອສົ່ງເສີມ ໃຫ້ພວກເຂົາ ໄປໂຮງຮຽນ; ແຕ່ການ ຊ່ວຍເຫລືອ ບໍ່ທົ່ວເຖິງ ແລະ ບໍ່ຍືນຍົງ. ເຈົ້າໜ້າທີ່ ການ ສຶກສາ ຢູ່ລາວ ທ່ານນຶ່ງ ອະທິບາຍ ບັນຫາ ທີ່ກ່າວມາ ນີ້ວ່າ:

“ເດັກນ້ອຍ ເຂົ້າໂຮງຮຽນ ຫົກປີ ນໍ໋, 7 ປີ 8 ປີ ຈົບປໍສອງ ແລ້ວ ຫັ່ນນ໋າ ຮຽນປະຖົມ ຢູ່ບ້ານເຂົາ ຮອດແຕ່ ປໍສອງ ບັດນີ້ ປໍສາມ ປໍສີ່ ປໍຫ້າ ຢູ່ບ້ານອື່ນ ມັນໄກ; ຈຳພວກນີ້ ໄປບໍ່ໄດ້ ເພາະເຂົາ ຍັງນ້ອຍເດ໋ ແລ້ວ ກໍເລີຍ ໃຫ້ການ ສຶກສາ ນອກໂຮງຮຽນ ຮັບຜິດຊອບ ຊັ່ນນ໋າ ແປວ່າ ການສຶກສາ ນອກໂຮງຮຽນ ຈະໄປສອນ ຢູ່ ບ້ານ ເຂົາເອງ ໃຊ້ຮູບການ ຄຣູສອນ ເຄື່ອນທີ່ແນ໋; ເວລາມັນ ໃຫຍ່ແລ້ວ ມັນກໍໄປໄດ້ ຕອນ ມັນອາຍຸ 8-9 ປີ ໃຫ້ ຍ່າງ 9 ຫລັກ 10 ຫລັກ ມັນກໍໄປ ບໍ່ໄດ້ແລ້ວ.”

ບັນຫາ ນຶ່ງອີກທີ່ ເຮັດໃຫ້ ການພັທນາ ການສຶກສາຊ້າ ຢູ່ລາວ ກໍແມ່ນ ບັນຫາ ການຂາດເຂີນຄຣູ. ປັດຈຸບັນ ໃນທົ່ວ ປະເທດ ຍັງ ຕ້ອງການຄຣູ ຢູ່ ຫລາຍພັນ ຄົນ ໂດຍສະເພາະ ສຳຣັບ ເຂດ ຊົນນະບົດ ສອກຫລີກ ຫ່າງໄກ.

ອີງຕາມ ການສຳຣວດ ຂອງ ທະນາຄານ ໂລກ ເທື່ອນີ້ ສາເຫດ ນຶ່ງອີກ ທີ່ຍັງ ເຮັດໃຫ້ ປະຊາຊົນ ລາວ ຍັງທຸກຍາກຢູ່ ກໍຄື ບ້ານແລະເມືອງ ທີ່ ຖືກສຳຣວດ ຍັງຂາດ ຖນົນຫົນທາງ. ກວ່າ 40 ສ່ວນຮ້ອຍ ຂອງ ຈຳນວນ ບ້ານ ທັງໝົດ ບໍ່ມີຖນົນ ເຂົ້າເຖິງບ້ານ ເລີຍ; ອີກ 40 ສ່ວນຮ້ອຍ ມີ ຖນົນ ເຂົ້າເຖິງ ແຕ່ບໍ່ດີ ໃຊ້ການໄດ້ ແຕ່ ຍາມແລ້ງ; ມີບ້ານ ບໍ່ເຖິງ 20 ສ່ວນຮ້ອຍ ທີ່ມີ ຖນົນຫົນທາງ ທີ່ ຖືວ່າດີແດ່.

ໃນບົດຣາຍງານ ຜົນຂອງການ ສຳຣວດ ເທື່ອນີ້ ທະນາຄານ ໂລກ ສລຸບ ໃນຕອນທ້າຍວ່າ ໂດຍ ທົ່ວໄປ ເຖິງວ່າຍັງ ທຸກຍາກ ຢູ່ ອັດຕຣາ ຄົນທຸກຍາກ ຢູ່ລາວ ກໍໄດ້ ຫລຸດໜ້ອຍ ຖອຍລົງ ຫລາຍເຕີບ ໃນຣະຍະ ຊາວ ກວ່າປີ ທີ່ ຜ່ານມາ. ເມື່ອປີ 2000 ຈໍານວນ 40 ສ່ວນຮ້ອຍ ຂອງ ປະຊາຊົນ ລາວ ຍັງ ທຸກຍາກ ແປວ່າ ຍັງບໍ່ມີ ຣາຍຮັບ ເກີນ 1.25 ດອນລ່າ ສະຫະຣັຖ ຫລື ປະມານ 1 ໝື່ນກີບ ຕໍ່ຄົນ ຕໍ່ມື້; ປັດຈຸບັນ ອັດຕຣາ ຄົນ ທຸກຍາກ ນັ້ນ ໄດ້ຫລຸດລົງ ຍັງເຫລືອ ປະມານ 22 ສ່ວນຮ້ອຍ. ໃນດ້ານ ການຮັກສາ ສຸຂພາບ ກໍດີຂື້ນ ຕົວຢ່າງ ປີກາຍ ຄົນລາວ ມີອາຍຸຍືນ ເຖິງ 67 ປີ ຍືນຂື້ນຕື່ມ ສິບປີ ເມື່ອທ່ຽບໃສ່ ຊາວ ປີກ່ອນ.

ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ເມື່ອທຽບໃສ່ ປະເທດ ອື່ນໆ ແລ້ວ ປະເທດລາວ ແລະ ປະຊາຊົນ ລາວ ກໍຍັງ ທຸກຍາກ ຢູ່ ເພາະຍັງ ມີຣາຍໄດ້ ຣາຍຮັບ ຕ່ຳ ຍັງຂາດເຂີນ ອາຫານ ການກິນ ການສຶກສາ ສາທາຣະນະສຸຂ ແລະ ຖນົນ ຫົນທາງ

ຕົ້ມເທົາ ?

Another ຜີບ້າ ?

ບ້ານເຮົາມີຜູ້ນຳທີ່ຊື່ສັດ ສຸຈະລິດ ສະຫຼາດສ່ອງໃສ ບໍ່ເຫັນແກ່ປະໂຫຍດສ່ວນຕົນ ແລະ ຕະກຸນພວກພ້ອງ ແລະ ບໍ່ເຄີຍເອົາປຽບປະຊາຊົນ.. ແລະ ປະເທດລາວເຮົາເປັນປະເທດທີ່ມີປະຊາທິປະໄຕ ປະຊາຊົນລາວມີສິດເສຣີພາບ ແລະ ມີຊີວິດການເປັນຢູ່ທີ່ດີ ແບບບໍ່ມີທີ່ຕິເລີຍ

ເຂົາສຳຫລວດວ່າ ປະເທດລາວທຸກຍາກ 

ມັນຖືກຄວາມເຂົາແລ້ວ

ລາວເຮົາທຸກຍາກ ບໍ່ໄດ້ທຸກງ່າຍຄື ປະເທດທີ່ຢູ່ເຂດ ທະເລຊາຍ ຊາຮາຣາ

ທະວີບ ອາຝຣິກກາ

MY BELOVED LAOS IS POOR AND JUST LEAST DEVELOP NATION BUT MY LAO PEOPLE NO ONE HUNGRY TO DEAD.!

ທ່ານໃດໄດ້ເຮັດລາບເທົາກິນ ກະຣຸນາກິນເພື່ອແດ່ເດີ ຖ້ວຍໃຫຍ່ໆທ່ານ, ຂອບໃຈ.

ຂ້ອຍມາຢູ່ຕ່າງປະເທດປະມານ 20 ປີປາຍເກືອບ 30 ແລ້ວບໍ່ເຄີຍໄດ້ກິນລາບເທົາ

ແບບບ້ານເຮົາຈັກເທື່ອເລີຍ, ຕອນຢູ່ Fresno ກໍ່ມີຄົນລາວເອົາມາຂາຍແຕ່ບໍ່ກ້າ

ຊື້ກິນເພາະບໍ່ຮູ້ວ່າໜອງທີ່ເຂົາໄປເກັບນັ້ນເອົາເທົານັ້ນເຂົາຖິ້ມທາດເຄມີຫຍັງລົງໄປ

ເຖິງວ່າກົດໝາຍຈະຫ້າມບໍ່ຖິ້ມຖິ້ມສານພິດລົງຫ້ວຍໜອງຄອງບຶງ ແຕ່ບາງຄົນກໍ່

ຍັງໄປລັກຖິ້ມຢ່າງບໍ່ຢ້ານກົວຕໍ່ກົດໝາຍເພາະເຄີຍໄປຕຶກເບັດໄດ້ກະປ໋ອງນໍ້າສີມາ

ແລ້ວເທື່ອນຶ່ງ ຄິດດີໃຈວ່າປາໃຫຍ່ກິນເບັດ ບາດດຶງມາຮອດແຄມໜອງຈຶ່ງຮູ້ວ່າ

ເປັນກະປ໋ອງນໍ້າສີທາເຮືອ.

ເວລາຄິດຢາກກິນລາບເທົາຂຶ້ນມາ ແມ່ເດັກນ້ອຍຈະອອກໄປຊື້ຜັກສະປີນັດມາໜຶ້ງ

ແລະບົດເຮັດລາຍເທົາໃສ່ປາໃສ່ຫອຍໃຫ້ກິນ ຄິດຢາກ 3 ເທື່ອ ລາວເຮັດໃຫ້ກິນເທື່ອ

ນຶ່ງ ບໍ່ແມ່ນເປັນຍ້ອນລາວຄ້ານດອກ ຍ້ອນວ່າຜັກຊະນິດນີ້ກິນແລ້ວມີພະລັງຄືທ່ານ

ເຫັນໃນໜັງກາຕູນ Popeye ຫັ້ນລະ, ກິນລົງທ້ອງບໍ່ຮອດ 3 ຊົ່ວໂມງ ນົກເຂົາຂັນ

ທັນທີແມ່ເດັກນ້ອຍລ້າງຈົນບໍ່ແລ້ວ.

luffy wrote:

---

ທຸກແຕ່ກະບໍ່ແມ່ນວ່າ ຊິອືດເຂົ້າກິນ ແລະບໍ່ມີຂໍທານຫລາຍ

---

 ເຂົາອາດຈະອີງຂໍ້ມູນທີ່ລັດຖະບານລາວລາຍງານອົງການ UNDP ປະຈໍາ ສປປ ລາວ.

ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຂຶ້ນໄປເຫັນສະພາບການດໍາລົງຊີວິດຂອງຊົນເຜົ່າທີ່ອາໃສໃນເຂດພູດອຍ

ແຕ່ໝູ່ທີ່ເຄີຍໄປເວົ້າສູ່ຟັງ ເຂົາທຸກຍາກອີ່ຫຼີເດີ luffy, ເວລາເຈັບໄຂ້ໄດ້ປ່ວຍຂຶ້ນມາ

ກໍ່ຕ້ອງປິ່ນປົວກັນດ້ວຍຢາພື້ນບ້ານ ເດັກນ້ອຍກໍ່ບໍ່ມີໂຮງຮຽນ ເປັນໂລກຂາດອາຫານ.

ບັນຫານີ້ທ່ານຄົນໃຕ້ຄົງຮູ້ດີ, ແມ່ນບໍ່?

ສໍາລັບປະຊາຊົນໃນເຂດຕົວເມືອງໃຫຍ່ມີຊີວິດການເປັນຢູ່ດີກວ່າເຂົາເຈົ້າຫຼາຍເດີ luffy.