ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ ສັງຄົມຂອງ ລັດຖະບານລາວ, ຮອດປີ 2015 ຈຳນວນຄອບຄົວທຸກຍາກ
ທົ່ວປະເທດຕ້ອງບໍ່ໃຫ້ເກີນ 10%
ຂ້ານ້ອຍເຊື່ອໝັ້ນວ່າເພິ່ນຕ້ອງບັນລຸເປົ້າໝາຍແນ່ນອນເພາະຕອນເປີດກອງປະຊຸມອາເຊັມ9
ຫຼາຍປະເທດຍາດກັນຍື່ນມືມາຊ່ວຍຈົນລັດຖະບານລາວຮັບບໍ່ຫວາດບໍ່ໄຫວ, ຊົມເຊີຍ.
Anonymous wrote:ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ ສັງຄົມຂອງ ລັດຖະບານລາວ, ຮອດປີ 2015 ຈຳນວນຄອບຄົວທຸກຍາກທົ່ວປະເທດຕ້ອງບໍ່ໃຫ້ເກີນ 10%
ຄັນບໍ່ສຳເລັດຜົນຕາມຄຳຂີ້ຝອຍ ຂໍໃຫ້ຟ້າຜ່າຫົວພວກຂີ້ໂມ້ເຫຼົ່ານີ້ ຢ່າໃຫ້ຫຼົງເຫຼືອຢູ່ໃນໂລກແຜ່ນນີ້ອີກຕໍ່ໄປ.
ຂ້ອຍກໍ່ວ່າຊັ້ນລະ
ຂ້ອຍເຊື່ອໝັ້ນ 1.000.000% ວ່າ ສປປລ ເຮັດໄດ້, ເຫດຜົນ: ຮອດປີ 2015 ຄົນທຸກຊີ່ຕາຍໝົດແລ້ວ ຍັງເຫຼືອແຕ່ຄົນຮັ່ງເທົ່ານັ້ນ ດຽວນີ້ກໍ່ເລີ້ມຊີ່ທະຍອຍຕາຍກັນແລ້ວເພາະລາຄາເຄື່ອງອຸປະໂພກ ບໍລິໂພກ ແພງຂຶ້ນໆ ແຕ່ຊອກຫາເງີນກໍ່ຍາກຂຶ້ນໆ ໃຜເຫັນດີນຳກົດ like
ມູ່ເຈົ້າ ຝັນກາງເວັນບໍ?
ບໍ່ໃດ້ຝັນວ່າ ຊ້າງຊິມາໄຂ່ໄສ່ໝໍ້ໝຶ້່້ງແດ່ບໍ?
ຜີ ສຸພານຸວົງສ໌
ແຜນການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຂອງລັດຖະບານ
- ລ່ວມບ້ານນ້ອຍເປັນບ້ານໃຫຍ່ ຫວັງສ້າງເສດຖະກິດລວມສູນ ບໍ່ເກີດດອກອອກຜົນ (ໂຄງການນີ້ຫຼົມເຫຼວ 100%)
- ສ້າງຊົນນະບົດໃຫ້ເປັນເມືອງ ໂຄງການນີ້ ປະຊາຊົນຊົນນະບົດແທ້ໆສິໄດ້ຫຍັງຫຼືບໍ່ ເພາະເຫັນແຕ່ພວກພະນັກງານລັດໄປຈັບຈອງເອົາໝົດທີ່ດິນທີ່ຈະສ້າງເປັນເມືອງ ແບ່ງກັນແລະຂາຍກັນອຶກກະທຶກ
- ແຜນການສົ່ງເສີມການຜະລິດແລະການຕະຫຼາດບໍມີໝາກຜົນຈັກຢ່າງທີ່ເປັນຜົນງານຂອງລັດ ຖ້າວ່າບໍມີໂຄງການຈາກຕ່າງປະເທດມາຊ່ວຍຊາ່ວບ້ານຄືສິບໍ່ໄດ້ຫັຍງ
- ແຜນການສ້າງໂຮງຮຽນ ສຸກສາລາ ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເປັນຮູບປະທໍາຢູ່ ເພາະຢູ່ເຂດຊົນນະບົດຫຼາຍແຫ່ງມີໂຮງຮຽນໃໝ່ຫຼາຍ ແຕ່ວ່າບໍ່ຮູ້ວ່າມີຄູສອນທີ່ມີປະສິດທິພົນຫຼືບໍ່
- ຕາມສັງເກດ ໂຄງການລັດຈະເປັນເລື່ອງການສ້າງແຕ່ວັດຖຸ ເຊິ່ງໂຄງການແບບນີ້ມັນໂກງກິນງ່າຍ ແຕ່ໂຄງການທີ່ສ້າງຄວາມອາດສາມາດໃຫ້ກັບປະຊາຊົນທີ່ຈະສາມາດລ້ຽງຕົນເອງໃນໄລຍະຍາວນັ້ນມັນບໍ່ມີແນວສິໂກງ ຫຼືໂກງກະໄດ້ໜ້ອຍບໍສົມຄ່າແຮງ ໂຄງການປະເພດນີ້ເລີຍບໍ່ສໍາເລັດຈັກຢ່າງ
ເວົ້າຈາກຂໍ້ມູນຈິງທີ່ໄປເຮັດວຽກເລື່ອງການພັດທະນາຊົນນະບົດແຕ່ເໜືອຮອດໄຕ້ ແລະໄປມາແລ້ວເກືອບທຸກແຂວງໃນດິນແດນລາວ
ຜູ້ຕັ້ງກະທູ້ຖ້າເປັນພະນັກງານການນໍາຄວນໄປທົບທວນຄຶນ ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມຄັ້ງທີ 7 ໃໝ່ຖ້າເປັນໄປໄດ້ ຄວນຍົກເລີກ ແຜນຮວມບ້ານ ແຜນສ້າງຊົນນະບົດໃຫ້ເປັນເມືອງ ເພາະບໍມີປະສິດທິຜົນ ແລະສ້າງໃຫ້ເກິດການຈັບຈອງທີ່ດິນເພື່ອໄວ້ຂາຍຂອງພະນັກງານຂັ້ນແຂວງແລະເມືອງ.
ຄວນເນ໊ນໃສ່ເລື່ອງການກີດກັນທາງການຄ້າທີ່ເມືອງເປັນຜູ້ຄວບຄຸມເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂາຍສິນຄ້າລາຄາຖຶກ
Anonymous wrote:ແຜນການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຂອງລັດຖະບານ- ລ່ວມບ້ານນ້ອຍເປັນບ້ານໃຫຍ່ ຫວັງສ້າງເສດຖະກິດລວມສູນ ບໍ່ເກີດດອກອອກຜົນ (ໂຄງການນີ້ຫຼົມເຫຼວ 100%)- ສ້າງຊົນນະບົດໃຫ້ເປັນເມືອງ ໂຄງການນີ້ ປະຊາຊົນຊົນນະບົດແທ້ໆສິໄດ້ຫຍັງຫຼືບໍ່ ເພາະເຫັນແຕ່ພວກພະນັກງານລັດໄປຈັບຈອງເອົາໝົດທີ່ດິນທີ່ຈະສ້າງເປັນເມືອງ ແບ່ງກັນແລະຂາຍກັນອຶກກະທຶກ- ແຜນການສົ່ງເສີມການຜະລິດແລະການຕະຫຼາດບໍມີໝາກຜົນຈັກຢ່າງທີ່ເປັນຜົນງານຂອງລັດ ຖ້າວ່າບໍມີໂຄງການຈາກຕ່າງປະເທດມາຊ່ວຍຊາ່ວບ້ານຄືສິບໍ່ໄດ້ຫັຍງ - ແຜນການສ້າງໂຮງຮຽນ ສຸກສາລາ ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເປັນຮູບປະທໍາຢູ່ ເພາະຢູ່ເຂດຊົນນະບົດຫຼາຍແຫ່ງມີໂຮງຮຽນໃໝ່ຫຼາຍ ແຕ່ວ່າບໍ່ຮູ້ວ່າມີຄູສອນທີ່ມີປະສິດທິພົນຫຼືບໍ່- ຕາມສັງເກດ ໂຄງການລັດຈະເປັນເລື່ອງການສ້າງແຕ່ວັດຖຸ ເຊິ່ງໂຄງການແບບນີ້ມັນໂກງກິນງ່າຍ ແຕ່ໂຄງການທີ່ສ້າງຄວາມອາດສາມາດໃຫ້ກັບປະຊາຊົນທີ່ຈະສາມາດລ້ຽງຕົນເອງໃນໄລຍະຍາວນັ້ນມັນບໍ່ມີແນວສິໂກງ ຫຼືໂກງກະໄດ້ໜ້ອຍບໍສົມຄ່າແຮງ ໂຄງການປະເພດນີ້ເລີຍບໍ່ສໍາເລັດຈັກຢ່າງ ເວົ້າຈາກຂໍ້ມູນຈິງທີ່ໄປເຮັດວຽກເລື່ອງການພັດທະນາຊົນນະບົດແຕ່ເໜືອຮອດໄຕ້ ແລະໄປມາແລ້ວເກືອບທຸກແຂວງໃນດິນແດນລາວ ຜູ້ຕັ້ງກະທູ້ຖ້າເປັນພະນັກງານການນໍາຄວນໄປທົບທວນຄຶນ ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມຄັ້ງທີ 7 ໃໝ່ຖ້າເປັນໄປໄດ້ ຄວນຍົກເລີກ ແຜນຮວມບ້ານ ແຜນສ້າງຊົນນະບົດໃຫ້ເປັນເມືອງ ເພາະບໍມີປະສິດທິຜົນ ແລະສ້າງໃຫ້ເກິດການຈັບຈອງທີ່ດິນເພື່ອໄວ້ຂາຍຂອງພະນັກງານຂັ້ນແຂວງແລະເມືອງ. ຄວນເນ໊ນໃສ່ເລື່ອງການກີດກັນທາງການຄ້າທີ່ເມືອງເປັນຜູ້ຄວບຄຸມເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂາຍສິນຄ້າລາຄາຖຶກ
ຂ້ອຍເຫັນດີນຳເຈົ້າໂດຍສະເພາະເລື່ອງກີດກັນການຄ້າທີ່ເມືອງເປັນຜູ້ຄວບຄຸມນີ້ນະເຫັນວ່າບັນຫານີ້ເປັນບັນຫາທີ່ກົດຫນ່ວງການຄ້າຂາຍຫລາຍທີ່ສຸດ
ເຈົ້າມີຄວາມຮູ້ໃນເລື້ອງນີ້ກະລຸນາໂພດອະທິບາຍໃຫ້ແຈ້ງແດ່ວ່າບັນຫານີ້ມັນມີຜົນເສຍແນວໃດ
Anonymous wrote:Anonymous wrote:ແຜນການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຂອງລັດຖະບານ- ລ່ວມບ້ານນ້ອຍເປັນບ້ານໃຫຍ່ ຫວັງສ້າງເສດຖະກິດລວມສູນ ບໍ່ເກີດດອກອອກຜົນ (ໂຄງການນີ້ຫຼົມເຫຼວ 100%)- ສ້າງຊົນນະບົດໃຫ້ເປັນເມືອງ ໂຄງການນີ້ ປະຊາຊົນຊົນນະບົດແທ້ໆສິໄດ້ຫຍັງຫຼືບໍ່ ເພາະເຫັນແຕ່ພວກພະນັກງານລັດໄປຈັບຈອງເອົາໝົດທີ່ດິນທີ່ຈະສ້າງເປັນເມືອງ ແບ່ງກັນແລະຂາຍກັນອຶກກະທຶກ- ແຜນການສົ່ງເສີມການຜະລິດແລະການຕະຫຼາດບໍມີໝາກຜົນຈັກຢ່າງທີ່ເປັນຜົນງານຂອງລັດ ຖ້າວ່າບໍມີໂຄງການຈາກຕ່າງປະເທດມາຊ່ວຍຊາ່ວບ້ານຄືສິບໍ່ໄດ້ຫັຍງ - ແຜນການສ້າງໂຮງຮຽນ ສຸກສາລາ ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເປັນຮູບປະທໍາຢູ່ ເພາະຢູ່ເຂດຊົນນະບົດຫຼາຍແຫ່ງມີໂຮງຮຽນໃໝ່ຫຼາຍ ແຕ່ວ່າບໍ່ຮູ້ວ່າມີຄູສອນທີ່ມີປະສິດທິພົນຫຼືບໍ່- ຕາມສັງເກດ ໂຄງການລັດຈະເປັນເລື່ອງການສ້າງແຕ່ວັດຖຸ ເຊິ່ງໂຄງການແບບນີ້ມັນໂກງກິນງ່າຍ ແຕ່ໂຄງການທີ່ສ້າງຄວາມອາດສາມາດໃຫ້ກັບປະຊາຊົນທີ່ຈະສາມາດລ້ຽງຕົນເອງໃນໄລຍະຍາວນັ້ນມັນບໍ່ມີແນວສິໂກງ ຫຼືໂກງກະໄດ້ໜ້ອຍບໍສົມຄ່າແຮງ ໂຄງການປະເພດນີ້ເລີຍບໍ່ສໍາເລັດຈັກຢ່າງ ເວົ້າຈາກຂໍ້ມູນຈິງທີ່ໄປເຮັດວຽກເລື່ອງການພັດທະນາຊົນນະບົດແຕ່ເໜືອຮອດໄຕ້ ແລະໄປມາແລ້ວເກືອບທຸກແຂວງໃນດິນແດນລາວ ຜູ້ຕັ້ງກະທູ້ຖ້າເປັນພະນັກງານການນໍາຄວນໄປທົບທວນຄຶນ ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມຄັ້ງທີ 7 ໃໝ່ຖ້າເປັນໄປໄດ້ ຄວນຍົກເລີກ ແຜນຮວມບ້ານ ແຜນສ້າງຊົນນະບົດໃຫ້ເປັນເມືອງ ເພາະບໍມີປະສິດທິຜົນ ແລະສ້າງໃຫ້ເກິດການຈັບຈອງທີ່ດິນເພື່ອໄວ້ຂາຍຂອງພະນັກງານຂັ້ນແຂວງແລະເມືອງ. ຄວນເນ໊ນໃສ່ເລື່ອງການກີດກັນທາງການຄ້າທີ່ເມືອງເປັນຜູ້ຄວບຄຸມເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂາຍສິນຄ້າລາຄາຖຶກ ຂ້ອຍເຫັນດີນຳເຈົ້າໂດຍສະເພາະເລື່ອງກີດກັນການຄ້າທີ່ເມືອງເປັນຜູ້ຄວບຄຸມນີ້ນະເຫັນວ່າບັນຫານີ້ເປັນບັນຫາທີ່ກົດຫນ່ວງການຄ້າຂາຍຫລາຍທີ່ສຸດເຈົ້າມີຄວາມຮູ້ໃນເລື້ອງນີ້ກະລຸນາໂພດອະທິບາຍໃຫ້ແຈ້ງແດ່ວ່າບັນຫານີ້ມັນມີຜົນເສຍແນວໃດ
1. ເມືອງປະມູນໃຫ້ພໍ່ຄ້າມາເກັບຊື້້ອີງຕາມປະເພດ: ສາລີ, ໝາກເດືອຍ, ງົວຄວາຍ ແລະອື່ນໆ ກາຍເປັນລະບົບຜູກຂາດ ແລະເຮັດໃຫ້ພໍ່ຄ້າກົດລາຄາສິນຄ້າ
2. ເມືອງແບ່ງເຂດການເກັບຊື້ໃຫ້ພໍ່ຄ້າ ແລ້ວບໍ່ໃຫ້ພໍ່ຄ້າຊື້ຂ້າມເຂດກັນ ອັນນີ້ກໍ່ສ້າງລະບົບຜູກຂາດຄືກັນ (ທຸກຢ່າງນີ້ປະຊາຊົນບໍ່ມີສ່ວນໃນການຕັດສິນໃຈເພາະບໍມີສັນຍາຫຍັງກັບຊາວກະສິກອນໂດຍກົງ)
3. ເມືອງເຮັດສັນຍາການຜະລິດເອງກັບນັກລົງທຶນ ແລະນັກລົງທຶນຕ່າງຊາດແລ້ວບັງຄັບປະຊາຊົນໃຫ້ຜະລິດຕາມ (ເມືອງບໍ່ສົມຄວນຫຼີ້ນບົດບາດນີ້) (ກໍລະນີນີ້ຢູ່ແຂວງພົງສາລີ ເມືອງຍອດອູ)
4. ແຂວງແລະເມືອງໃຫ້ສໍາປະທານທີ່ດິນ ທີ່ກວມເນື້ອທີ່ການຜະລິດຂອງປະຊາຊົນ ໂດຍທີ່ບໍ່ມີການສຶກສາລະອຽດຫຼືມີມາດຕະການຊົດເຊີຍຫຼືມີການແກ້ໄຂບັນຫາແຕ່ຢ່າງໄດ ຊາວບ້ານໄດ້ແຕ່ຈົ່ມ ຂ້ອຍກະໄດ້ແຕ່ຝັງ
ມັນບໍຫຼຸຸຸດພົ້ນດອກ ເພາະປະເທດເຮົາຍັງມີຊົນະບົດຫ່າງໄກຊອກຫຼີກຫຼາຍຢາກແກ່ການພັທະນາ ການພັທະນາລະຫວ່າງຕົວເມຶອງແລະຊົນະບົດ ຍັງຫ່າງໄກກັນຫຼາຍ ປະຊາຊົນເຂດຊົນະບົດ ມີລາຍໄດ້ບໍ່ຮອດ ໑໐໐ ດອນລາ ຕໍ່ປີກໍ່ຍັງມີ ສວນຣັຖະບານກໍ່ແຮງຊິມີໜີ້ຕ່າງປະເທດເພີ້ມຂີ້ນ
Anonymous wrote:Anonymous wrote:Anonymous wrote:ແຜນການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກຂອງລັດຖະບານ- ລ່ວມບ້ານນ້ອຍເປັນບ້ານໃຫຍ່ ຫວັງສ້າງເສດຖະກິດລວມສູນ ບໍ່ເກີດດອກອອກຜົນ (ໂຄງການນີ້ຫຼົມເຫຼວ 100%)- ສ້າງຊົນນະບົດໃຫ້ເປັນເມືອງ ໂຄງການນີ້ ປະຊາຊົນຊົນນະບົດແທ້ໆສິໄດ້ຫຍັງຫຼືບໍ່ ເພາະເຫັນແຕ່ພວກພະນັກງານລັດໄປຈັບຈອງເອົາໝົດທີ່ດິນທີ່ຈະສ້າງເປັນເມືອງ ແບ່ງກັນແລະຂາຍກັນອຶກກະທຶກ- ແຜນການສົ່ງເສີມການຜະລິດແລະການຕະຫຼາດບໍມີໝາກຜົນຈັກຢ່າງທີ່ເປັນຜົນງານຂອງລັດ ຖ້າວ່າບໍມີໂຄງການຈາກຕ່າງປະເທດມາຊ່ວຍຊາ່ວບ້ານຄືສິບໍ່ໄດ້ຫັຍງ - ແຜນການສ້າງໂຮງຮຽນ ສຸກສາລາ ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເປັນຮູບປະທໍາຢູ່ ເພາະຢູ່ເຂດຊົນນະບົດຫຼາຍແຫ່ງມີໂຮງຮຽນໃໝ່ຫຼາຍ ແຕ່ວ່າບໍ່ຮູ້ວ່າມີຄູສອນທີ່ມີປະສິດທິພົນຫຼືບໍ່- ຕາມສັງເກດ ໂຄງການລັດຈະເປັນເລື່ອງການສ້າງແຕ່ວັດຖຸ ເຊິ່ງໂຄງການແບບນີ້ມັນໂກງກິນງ່າຍ ແຕ່ໂຄງການທີ່ສ້າງຄວາມອາດສາມາດໃຫ້ກັບປະຊາຊົນທີ່ຈະສາມາດລ້ຽງຕົນເອງໃນໄລຍະຍາວນັ້ນມັນບໍ່ມີແນວສິໂກງ ຫຼືໂກງກະໄດ້ໜ້ອຍບໍສົມຄ່າແຮງ ໂຄງການປະເພດນີ້ເລີຍບໍ່ສໍາເລັດຈັກຢ່າງ ເວົ້າຈາກຂໍ້ມູນຈິງທີ່ໄປເຮັດວຽກເລື່ອງການພັດທະນາຊົນນະບົດແຕ່ເໜືອຮອດໄຕ້ ແລະໄປມາແລ້ວເກືອບທຸກແຂວງໃນດິນແດນລາວ ຜູ້ຕັ້ງກະທູ້ຖ້າເປັນພະນັກງານການນໍາຄວນໄປທົບທວນຄຶນ ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມຄັ້ງທີ 7 ໃໝ່ຖ້າເປັນໄປໄດ້ ຄວນຍົກເລີກ ແຜນຮວມບ້ານ ແຜນສ້າງຊົນນະບົດໃຫ້ເປັນເມືອງ ເພາະບໍມີປະສິດທິຜົນ ແລະສ້າງໃຫ້ເກິດການຈັບຈອງທີ່ດິນເພື່ອໄວ້ຂາຍຂອງພະນັກງານຂັ້ນແຂວງແລະເມືອງ. ຄວນເນ໊ນໃສ່ເລື່ອງການກີດກັນທາງການຄ້າທີ່ເມືອງເປັນຜູ້ຄວບຄຸມເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂາຍສິນຄ້າລາຄາຖຶກ ຂ້ອຍເຫັນດີນຳເຈົ້າໂດຍສະເພາະເລື່ອງກີດກັນການຄ້າທີ່ເມືອງເປັນຜູ້ຄວບຄຸມນີ້ນະເຫັນວ່າບັນຫານີ້ເປັນບັນຫາທີ່ກົດຫນ່ວງການຄ້າຂາຍຫລາຍທີ່ສຸດເຈົ້າມີຄວາມຮູ້ໃນເລື້ອງນີ້ກະລຸນາໂພດອະທິບາຍໃຫ້ແຈ້ງແດ່ວ່າບັນຫານີ້ມັນມີຜົນເສຍແນວໃດ 1. ເມືອງປະມູນໃຫ້ພໍ່ຄ້າມາເກັບຊື້້ອີງຕາມປະເພດ: ສາລີ, ໝາກເດືອຍ, ງົວຄວາຍ ແລະອື່ນໆ ກາຍເປັນລະບົບຜູກຂາດ ແລະເຮັດໃຫ້ພໍ່ຄ້າກົດລາຄາສິນຄ້າ 2. ເມືອງແບ່ງເຂດການເກັບຊື້ໃຫ້ພໍ່ຄ້າ ແລ້ວບໍ່ໃຫ້ພໍ່ຄ້າຊື້ຂ້າມເຂດກັນ ອັນນີ້ກໍ່ສ້າງລະບົບຜູກຂາດຄືກັນ (ທຸກຢ່າງນີ້ປະຊາຊົນບໍ່ມີສ່ວນໃນການຕັດສິນໃຈເພາະບໍມີສັນຍາຫຍັງກັບຊາວກະສິກອນໂດຍກົງ)3. ເມືອງເຮັດສັນຍາການຜະລິດເອງກັບນັກລົງທຶນ ແລະນັກລົງທຶນຕ່າງຊາດແລ້ວບັງຄັບປະຊາຊົນໃຫ້ຜະລິດຕາມ (ເມືອງບໍ່ສົມຄວນຫຼີ້ນບົດບາດນີ້) (ກໍລະນີນີ້ຢູ່ແຂວງພົງສາລີ ເມືອງຍອດອູ)4. ແຂວງແລະເມືອງໃຫ້ສໍາປະທານທີ່ດິນ ທີ່ກວມເນື້ອທີ່ການຜະລິດຂອງປະຊາຊົນ ໂດຍທີ່ບໍ່ມີການສຶກສາລະອຽດຫຼືມີມາດຕະການຊົດເຊີຍຫຼືມີການແກ້ໄຂບັນຫາແຕ່ຢ່າງໄດ ຊາວບ້ານໄດ້ແຕ່ຈົ່ມ ຂ້ອຍກະໄດ້ແຕ່ຝັງ
ເຈົ້າລືມຄຳຂວັນວຽກ 3 ສ້າງແລ້ວ, ຂໍ້ທີ 2 ເພີ່ນວ່າແນວໃດ?
ເຫັນດີນຳ 1000% ເຈົ້າເວົ້າຖຶກຕອ້ງ 100%
ເມື່ອຟັງແລ້ວໜ້າເສົ້າໃຈນໍພີ່ນ້ອງ ຖ້າມັນເປັນຄວາມຈິງດັ່ງທ່ານວ່າ
ເອົາລະອົດລໍເບີ່ງຕໍ່ໃປ ວ່າຄະນະລັຖບານຈະພິສູດຜົນງານຂອງເພິ່ນ
ອອກມາໃນທາງບວກກໍຂໍຊົມເຊີຍເພີນ
ກ່ອນອຶ່ຂໍສະແດງຄວາມຊົມເຊີຍນຳທ່ານທີ່ສະແດງຄວາມເຫັນໃນທາງີ່ສ້າງສັນໂດຍສະເພາະຄວາມເຫັນຂອງທ່ານທີ່ຢູ່ຂ້າງເທີງນັ້ນໂດຍສະເພາະຂໍ້ທີ່ສາມທີ່ເວົ້າເລື່ອງການຜູກຂາດຕະຫຼາດຂອງພໍ່ຄ້າກຸມ່
ໃດກຸ່ມໜື່ງເຊິ່ງຂ້າພະເຈົ້າຂໍປະກອບຄຳເຫັນນຳດັ່ງນີ້
1 ການຜູກຂາດຕະຫຼາດຂອງໃຜຜູ້ໃດຜູ້ໜື່ງແມ່ນບໍ່ເປັນຜົນດີຕາມຫຼັກການຕະຫຼາດໃນຍຸກປະຈຸບັນເວົ້າເລຶ່ອງການແຂ່ງຂັນໃນລະບົບຕະຫຼາດເສລີ( ແຕ່ຖ້າຫາກວ່າຜູກຂາດແລ້ວສາມາດເຣັດໃຫ້ຊາວກະສິກອນ
ຂາຍຜົນຜະລິດໄດ້ໃນລາຄາທີ່ສູງກ່ວາພໍ່ຄ້າລາຍອື່ນຯກໍ່ເຫັນດີນຳແຕ່ເທົ່າທີ່ເຫັນມາລາຄາມັນຕ່າງກັນປານຟ້າກັບດິນເພາະວ່າພໍ່ຄ້າຜູກຂາດການເກັບຊຶ້ໄດ້ຈ່າຍເງິນໃຫ້ພະນັກງານລັດເອົາໄປແບ່ງກັນກີນຜູ້ຊິ
ຕາຍແມ່ນຊາວກະສິກອນປະຊາຊົນລາວຊູ່ມື້ນີ້ເຂົາບໍ່ໄດ້ໂງຄືແຕ້ກ່ອນແລ້ວເຂົາຣູ້ໝົດວ່າພະນັກງານລັດເຣັດຫຼັຍງມີແຕ່ເຂົາເວົ້າບໍ່ໄດ້ຊື່ຯເພາະມີຕີນໝື່ງກຽມຢຽບປາກຄຸກຢູ່)
2 ການປິດກັນການແຂ່ງຂັນຂອງຫຼາຍກຸ່ມເຣັດໃຫ້ຜູ້ບໍລິໂພກເສຍປຽບຕົວຢ່າງ( ລະບົບໂທລະສັບໃຫ້ທຸກພາກສ່ວນປັບອັດຕາຄ່າໂທເທົ່າກັນໝົດອັດຕາດຽວກັນເຣັດແນວນີ້ບັນດາບໍ່ລີສັດທີ່ເປີດໃໝ່ຊິແຂ່ງຂັນ
ໄດ້ແນວໃດ?ຕົວຢ່າງ ຍູນິເທວແລະບີລາຍແຕ່ກ່ອນໂທຊົ່ວໂມງໝື່ງມີແຕ່3000ກີບບາດດຽວນີ້ຊົ່ວໂມງໜື່ງເກືອບ20000ກີບຄິດເບິ່ງຜູ້ບໍລິໂພກເສຍປຽບຫຼາຍປານໃດ.
3 ຢູ່ເມືອງຍອດອູແຂວງຜົ້ງສາລີທີ່ເປັນບ້ານພໍ່ເຖົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າຊາວກະສິກອນທີ່ປໍູກອ້ອຍກະສິກຳເມຶອງແລະເຈົ້າເມຶອງມອບໃຫ້ບໍລິສັດດຽວເກັບຊື້ໃນລາຄາທີ່ຕຳ່ຊ້ຳບໍ່ໝຳ່າຊາວກະສິກອນຍັງບໍ່ຣູ້ຊ້ຳວ່າອ້ອຍຂອງຕົນ
ຊັ່ງໄດ້ຈັກກິໂລມີແຕ່ຣູ້ວ່າປີນີ້ໄດ້ສອງຄັນສາມຄັນເທົ່ານັ້ນໂດຍທີ່ພໍ່ຄ້າຈະໄປຊັ່ງຢູ່ໂຮງງານແລ້ວຄ່ອຍແຈ້ງຕາມທີ່ຫຼັງຄິດເອົາເບີ່ງທ່ານທັງຫຼາຍ,ຂາຍພັດຂາຍໃຫ້ເຈັກຊ້ຳເອົາແຕ່ມັນຊິເວົ້າແລ້ວປານນັ້ນເຈົ້າເມຶອງກໍ່ຫຼັບຫູ
ຫຼັບຕາຢູ່ເພາະເຂົາເອົາເງິນອັດປາກແລ້ວຖ້າບໍ່ເຊຶ່ອຂ້າພະເຈົ້າໃຫ້ນັກຂ່າວໂທລະພາບແຫ່ງຊາດໄປສືບເອົາຂ່າວເດີຂ້າພະເຈົ້າເອົາຄໍໄປປະກັນ.
4 ໂຄງການຫຼຸດພົ້ນຄວາມທຸກຍາກຖ້າຍັງເປັນຄືແນວນີ້ອີກ10000ປີກໍ່ບໍ່ຫຼຸດດອກຊິຫຼຸດກໍ່ມີແຕ່ຂ້າລາດຊະການຫັ້ນແລ້ວເພາະຊາວກະຊີກອນ.ປະຊາຊົນຕາດຳຯທີ່ເປັນຜູ້ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດມີແຕ່ທຸກລົງຯ
5 ຖ້າການນຳໃຊ້ງົບປະມານບໍ່ຣັດກຸມແລະບໍ່ມີປະສິດທິພາບກໍ່ບໍ່ປະສົບຜົນສຳເລັດເຊັ່ນກັນເຊັ່ນວ່າ:ການລົງທືນປັບປຸງພື້ນຖານໂຄງລ່າງທາງຕອນດຽວໃຊ້ງົບປະມານປີໃດເທື່ອໜື່ງແທນທີ່ຊິເຣັດໃຫ້ໄດ້ຢ່າງໝ້ອຍກໍ່ຫ້າປີ
ສຳລັບທາງປູຢາງ(ທ່າແຂກຫາປາກກະດິງລອກອັນເກົ່າອອກແລ້ວເຣັດໃໝ່ຄຸນນະພາບຍັງຂີ້ຣ້າຍກ່ວາອັນເກົ່າຊ້ຳ ແລະທາງສະໜາມກິລາຫຼັກ16 ເຣັດແລ້ວເຣັດອິກຈົກເຂົ້າຈົກອອກກໍ່ຍັງຄືເກົ່າເຣັດປານບ້ານເຣົາມີງົບ
ປະມານຫຼາຍນີ້
ຂໍໂທດຖ້າຄວາມເຫັນຂອງຂ້າພະເຈົ້າກະທົບກະເທືອນຈິດໃຈບາງທ່ານຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນລາວໃນຍ້ອນຢາກໃຫ້ບ້ານເຣົາໄດ້ຮັບຣູ້ຈຸດອ່ອນບາງປະການເພືອ່ຈະໄດ້ນຳໄປກວດກາແລະແກ້ໄຂເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງຄົນລາວທັງຊາດ
ຄົງຊິບໍຫລຸດດອກພີ່ນອ້ງ ບໍແມ່ນບໍເຊືຶອພັກລັດ ເບິ່ງສະພາບຕົວຈິງ ປ ຊ ລາວຢູຊົນະບົດຍັງບໍມີລາຍຮັບ ການປູກຝັງເສຍຫາຍ
ບໍໃດ້ສ້າງລາຍໃດ້ໃຫ້ຄອບຄົວ ປ ຊ ຊາວວຽງຈັນອາດຈະມີລາຍຮັບດີຂື້້ນ
Anonymous wrote:ຄົງຊິບໍຫລຸດດອກພີ່ນອ້ງ ບໍແມ່ນບໍເຊືຶອພັກລັດ ເບິ່ງສະພາບຕົວຈິງ ປ ຊ ລາວຢູຊົນະບົດຍັງບໍມີລາຍຮັບ ການປູກຝັງເສຍຫາຍ ບໍໃດ້ສ້າງລາຍໃດ້ໃຫ້ຄອບຄົວ ປ ຊ ຊາວວຽງຈັນອາດຈະມີລາຍຮັບດີຂື້້ນ
ຂອ້ຍຄິດວ່າອາຈຈະຖຶກຄວາມເພິ່ນຢູ່ດອກ ເພາະຕາມສັງເກດໝົດປະເທດກຳລັງພັທນາເສຣີທາງດ້ານການຄ້າ ເຊັ່ນຕົວຢ່າງ:
1. ຢາມ້າ ມີຂາຍທຸກມູມຂອງປະເທດ
2. ໄມ້ກະຍູງ,ໄມ້ທ່ອນ ແລະອີກຫລາຍຢ່າງ....
Anonymous wrote:ກ່ອນອຶ່ຂໍສະແດງຄວາມຊົມເຊີຍນຳທ່ານທີ່ສະແດງຄວາມເຫັນໃນທາງີ່ສ້າງສັນໂດຍສະເພາະຄວາມເຫັນຂອງທ່ານທີ່ຢູ່ຂ້າງເທີງນັ້ນໂດຍສະເພາະຂໍ້ທີ່ສາມທີ່ເວົ້າເລື່ອງການຜູກຂາດຕະຫຼາດຂອງພໍ່ຄ້າກຸມ່ໃດກຸ່ມໜື່ງເຊິ່ງຂ້າພະເຈົ້າຂໍປະກອບຄຳເຫັນນຳດັ່ງນີ້1 ການຜູກຂາດຕະຫຼາດຂອງໃຜຜູ້ໃດຜູ້ໜື່ງແມ່ນບໍ່ເປັນຜົນດີຕາມຫຼັກການຕະຫຼາດໃນຍຸກປະຈຸບັນເວົ້າເລຶ່ອງການແຂ່ງຂັນໃນລະບົບຕະຫຼາດເສລີ( ແຕ່ຖ້າຫາກວ່າຜູກຂາດແລ້ວສາມາດເຣັດໃຫ້ຊາວກະສິກອນຂາຍຜົນຜະລິດໄດ້ໃນລາຄາທີ່ສູງກ່ວາພໍ່ຄ້າລາຍອື່ນຯກໍ່ເຫັນດີນຳແຕ່ເທົ່າທີ່ເຫັນມາລາຄາມັນຕ່າງກັນປານຟ້າກັບດິນເພາະວ່າພໍ່ຄ້າຜູກຂາດການເກັບຊຶ້ໄດ້ຈ່າຍເງິນໃຫ້ພະນັກງານລັດເອົາໄປແບ່ງກັນກີນຜູ້ຊິຕາຍແມ່ນຊາວກະສິກອນປະຊາຊົນລາວຊູ່ມື້ນີ້ເຂົາບໍ່ໄດ້ໂງຄືແຕ້ກ່ອນແລ້ວເຂົາຣູ້ໝົດວ່າພະນັກງານລັດເຣັດຫຼັຍງມີແຕ່ເຂົາເວົ້າບໍ່ໄດ້ຊື່ຯເພາະມີຕີນໝື່ງກຽມຢຽບປາກຄຸກຢູ່)2 ການປິດກັນການແຂ່ງຂັນຂອງຫຼາຍກຸ່ມເຣັດໃຫ້ຜູ້ບໍລິໂພກເສຍປຽບຕົວຢ່າງ( ລະບົບໂທລະສັບໃຫ້ທຸກພາກສ່ວນປັບອັດຕາຄ່າໂທເທົ່າກັນໝົດອັດຕາດຽວກັນເຣັດແນວນີ້ບັນດາບໍ່ລີສັດທີ່ເປີດໃໝ່ຊິແຂ່ງຂັນໄດ້ແນວໃດ?ຕົວຢ່າງ ຍູນິເທວແລະບີລາຍແຕ່ກ່ອນໂທຊົ່ວໂມງໝື່ງມີແຕ່3000ກີບບາດດຽວນີ້ຊົ່ວໂມງໜື່ງເກືອບ20000ກີບຄິດເບິ່ງຜູ້ບໍລິໂພກເສຍປຽບຫຼາຍປານໃດ.3 ຢູ່ເມືອງຍອດອູແຂວງຜົ້ງສາລີທີ່ເປັນບ້ານພໍ່ເຖົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າຊາວກະສິກອນທີ່ປໍູກອ້ອຍກະສິກຳເມຶອງແລະເຈົ້າເມຶອງມອບໃຫ້ບໍລິສັດດຽວເກັບຊື້ໃນລາຄາທີ່ຕຳ່ຊ້ຳບໍ່ໝຳ່າຊາວກະສິກອນຍັງບໍ່ຣູ້ຊ້ຳວ່າອ້ອຍຂອງຕົນຊັ່ງໄດ້ຈັກກິໂລມີແຕ່ຣູ້ວ່າປີນີ້ໄດ້ສອງຄັນສາມຄັນເທົ່ານັ້ນໂດຍທີ່ພໍ່ຄ້າຈະໄປຊັ່ງຢູ່ໂຮງງານແລ້ວຄ່ອຍແຈ້ງຕາມທີ່ຫຼັງຄິດເອົາເບີ່ງທ່ານທັງຫຼາຍ,ຂາຍພັດຂາຍໃຫ້ເຈັກຊ້ຳເອົາແຕ່ມັນຊິເວົ້າແລ້ວປານນັ້ນເຈົ້າເມຶອງກໍ່ຫຼັບຫູຫຼັບຕາຢູ່ເພາະເຂົາເອົາເງິນອັດປາກແລ້ວຖ້າບໍ່ເຊຶ່ອຂ້າພະເຈົ້າໃຫ້ນັກຂ່າວໂທລະພາບແຫ່ງຊາດໄປສືບເອົາຂ່າວເດີຂ້າພະເຈົ້າເອົາຄໍໄປປະກັນ.4 ໂຄງການຫຼຸດພົ້ນຄວາມທຸກຍາກຖ້າຍັງເປັນຄືແນວນີ້ອີກ10000ປີກໍ່ບໍ່ຫຼຸດດອກຊິຫຼຸດກໍ່ມີແຕ່ຂ້າລາດຊະການຫັ້ນແລ້ວເພາະຊາວກະຊີກອນ.ປະຊາຊົນຕາດຳຯທີ່ເປັນຜູ້ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດມີແຕ່ທຸກລົງຯ5 ຖ້າການນຳໃຊ້ງົບປະມານບໍ່ຣັດກຸມແລະບໍ່ມີປະສິດທິພາບກໍ່ບໍ່ປະສົບຜົນສຳເລັດເຊັ່ນກັນເຊັ່ນວ່າ:ການລົງທືນປັບປຸງພື້ນຖານໂຄງລ່າງທາງຕອນດຽວໃຊ້ງົບປະມານປີໃດເທື່ອໜື່ງແທນທີ່ຊິເຣັດໃຫ້ໄດ້ຢ່າງໝ້ອຍກໍ່ຫ້າປີສຳລັບທາງປູຢາງ(ທ່າແຂກຫາປາກກະດິງລອກອັນເກົ່າອອກແລ້ວເຣັດໃໝ່ຄຸນນະພາບຍັງຂີ້ຣ້າຍກ່ວາອັນເກົ່າຊ້ຳ ແລະທາງສະໜາມກິລາຫຼັກ16 ເຣັດແລ້ວເຣັດອິກຈົກເຂົ້າຈົກອອກກໍ່ຍັງຄືເກົ່າເຣັດປານບ້ານເຣົາມີງົບປະມານຫຼາຍນີ້ຂໍໂທດຖ້າຄວາມເຫັນຂອງຂ້າພະເຈົ້າກະທົບກະເທືອນຈິດໃຈບາງທ່ານຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນລາວໃນຍ້ອນຢາກໃຫ້ບ້ານເຣົາໄດ້ຮັບຣູ້ຈຸດອ່ອນບາງປະການເພືອ່ຈະໄດ້ນຳໄປກວດກາແລະແກ້ໄຂເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງຄົນລາວທັງຊາດ
ດີຫຼາຍທີ່ທ່ານຊ່ວຍປະກອບຂໍ້ມູນ ຂໍສະແດງຄວາມນັບຖື
ອາຊີບເສີມເປັນວິທີນຶ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນມີລາຍໄດ້ເພິ້ມແລະສາມາດຫຼຸດພົ້ນຈາກຄວາມທຸກຍາກໄດ້
ແລະມັນກໍ່ດີກ່ວານະໂຍບາຍໂຮມບ້ານນ້ອຍໃຫ້ເປັນບ້ານໃຫຍ່, ໂທດເດີຖ້າຄໍາເຫັນຂອງຂ້ານ້ອຍບໍ່ສອດ
ຄ່ອງກັບນະໂຍບາຍ.
Anonymous wrote:ອາຊີບເສີມເປັນວິທີນຶ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນມີລາຍໄດ້ເພິ້ມແລະສາມາດຫຼຸດພົ້ນຈາກຄວາມທຸກຍາກໄດ້ແລະມັນກໍ່ດີກ່ວານະໂຍບາຍໂຮມບ້ານນ້ອຍໃຫ້ເປັນບ້ານໃຫຍ່, ໂທດເດີຖ້າຄໍາເຫັນຂອງຂ້ານ້ອຍບໍ່ສອດຄ່ອງກັບນະໂຍບາຍ.
ຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ເຄີຍປະກອບສ່ວນໃນວຽກງານພັດທະນາຊົນນະບົດ ເຊີ່ງຕ້ອງລົງໄປເຂດພູດອຍ ຫ່າງໄກສອກຫລີກ ແລະ ການພັດທະນາຍັງໄປບໍ່ເຖີງ
ປະຊາຊົນຍັງຖາງປ່າເຮັດໄຮ່ແບບເລື່ອນລອຍ, ຢູ່ແບບກະຈັດກະຈາຍ ແລະ ບໍ່ຄົງທີ່ ເດັກນ້ອຍບໍ່ໄດ້ຮຽນໜັງສື. ດັ່ງນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຈື່ງເຫັນວ່າ ແຜນການ
ເຕົ້າໂຮມບ້ານນ້ອຍໃຫ້ເປັນບ້ານໃຫຍ່ນີ້ແມ່ນຖືກຕ້ອງ, ບໍ່ແມ່ນຈຸດປະສົງເພື່ອສ້າງລາຍຮັບຢ່າງດຽວ ມັນຈະພົວພັນເຖີງການພັດທະນາເຊັ່ນ: ໂຮງຮຽນ,
ສຸກສາລາ, ຖະໜົນຫົນທາງ, ຊົນລະປະທານ ເປັນຕົ້ນ. ຖ້າການດຳລົງຊີວິດເປັນແບບດັ້ງເດີມນັ້ນແມ່ນບໍ່ສາມາດພັດທະນາໄດ້