Pasalao

ຫຼາຍໆຄົນຍັງຮູ້ນ້ອຍ ເຖີງໄພອຶດຫີວຂາດເຂົ້າກິນປັດຈຸບັນໃນເມືອງລາວໂດຍສະເພາະເຂດຊົນນະບົດແລະຊອກຫຼີກ

Anonymous wrote:

---

ຫຼາຍໆຄົນຍັງຮູ້ນ້ອຍ ເຖີງໄພອຶດຫີວຂາດເຂົ້າກິນປັດຈຸບັນໃນເມືອງລາວໂດຍສະເພາະເຂດຊົນນະບົດແລະຊອກຫຼີກ

---

ອັນນີ້ ມັນແມ່ນບັນຫາແຕ່ມີຊາດລາວແລ້ວ ອັນປະຊາຊົນເຂດຫ່າງໄກຊອກຫລີກອຶດເຂົ້າ ມັນມີຫລາຍສາຍເຫດ ສະນັ້ນ ຈຶ່ງເກີດ ມີໂຄງການພັດທະນາຊົນນະບົດ ໃນຫລາຍຂະແໜງການ ໃນນັ້ນອັນຫນຶ່ງແມ່ນເພື່ອຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າເຮັດແນວໃດໃຫ້ຊາວບ້ານມີເຂົ້າກຸ້ມກິນແຕ່ລະປີ ຄົບ 12 ເດືອນ ແຕ່ຍັງບໍ່ເວົ້າຮອດຂາຍ ຖ້າຜູ້ໃດເຄີຍເຮັດວຽກຢູ່ຊົນນະບົດ ທີ່ຮ່ວມວຽກກັບໂຄງການຕ່າງໆ ຈະຮູ້ດີ ມັນບໍ່ແມ່ນຄວາມຜິດຂອງໃຜ ສ່ວນຫນຶ່ງມັນກະມາຈາກປັດໃຈຂອງຊາວບ້ານແຕ່ລະເຂດ ທັງຄວາມຮັບຮູ້ ທັງການປະພືດຕົວຈິງຂອງຊຸມຊົນອີກ ທັງປັດໃຈດ້ານສະພາບແວດລ້ອມ

 

ປານໃດລາວຈຶ່ງຈະປູກເຂົ້າກຸ້ມຕົນເອງ ປີໃດກໍຖ້າໃຫ້ແຕ່ຕ່າງປະເທດຊື້ເຂົ້າມາລ້ຽງມາຊ່ອຍຄົນລາວ ລາວຂາດເຂົ້າກິນ
ມາຫຼາຍສິບປີແລ້ວ ບໍ່ຄິດຂະຫຍາຍບ່ອນເຮັດນາປູກເຂົ້າ ແຕ່ປ່ອຍໃຫ້ຊາດອື່ນມາເຊົ່າດິນປູກຢາງພາຣາ ປູກມັນຕົ້ນ ປູກກາເຟ ແລະປູກອ້ອຍ ປະປ່ອຍໃຫ້ປະຊາຊົນລາວຊື້ເຂົ້າກິນເອງ  

ກ່ອນອື່ນຂໍສະບາຍດີມາຍັງບັນດາທ່ານສະມາຊິກຫຼືບໍ່ແມ່ນສະມາຊິກຂອງເພື່ອນສະມາຄົມລາວທຸກໆທ່ານ. ຂ້າພະເຈົ້າຫາກໍ
ກັບຈາກໄປພັກແລ້ງປະມານ 1ອາທິດ. ຫາກໍກັບມາທຳຫນ້າທີ່ມື້ນີ້ເອງ. ຫວັງວ່າເພື່ອນທຸກທ່ານຄົງຈຳນາມສາຍາ ຄົນໃຕ້.
ຂ້າພະເຈົ້າຂໍມີຄຳເຫັນກ່ຽວກັບຄຳວ່າ (ຄົນລາວຈະຊື້ເຂົ້າກິນໃນອານາຄົດ) ມັນບໍ່ທັນຮອດອານາຄົດຕົວອາວມັນຊື້ກິນມາແຕ່
ອາດີດແລ້ວ.ເວົ້າສະເພາະຜູ້ທີ່ທຳນາເປັນອາຊີບ ບໍ່ນັບພວກນັກທຸລະກິດຫຼືຜູ້ທີ່ມີອາຊີບອື່ນ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນລູກຊາວນາ 100% ເຄີຍເຮັດນາມາແຕ່ນ້ອຍຈົນໃຫຍ່. ບາງປີກໍກຸ້ມບາງປີກໍບໍ່ກຸ້ມ. ສາເຫດຫຼັກກໍຄື:
1. ຊາວນາຫຼືຊາວກະສິກອນລາວສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນເຮັດໄຮ່ເຮັດນາໂດຍອີງໃສ່ທຳມະຊາດເປັນສ່ວນໃຫຍ່.
2. ຊາວນາຊາວໄຮ່ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຂາດວິຊາການໃນການຜລິດເວົ້າແຈ້ງແມ່ນເຮັດໄປຕາມມີຕາມເກີດ.
3. ຂາດການແນະນຳໃນດ້ານວິຊາການຈາກພາກລັດ.
4. ເຮັດນາເຮັດໄຮ່ແມ່ນຈຸດປະສົງພໍແຕ່ໄດ້ຢູ່ໄດ້ກິນບໍ່ຫວັງຈະເຮັດກະສິກຳເພື່ອທຸລະກິດ.
ອັນນີ້ເວົ້າສະເພາະຜູ້ທີ່ມີເຫງື່ອນໃຂໃນການເຮັດນາຄືມີດິນດອນຕອນຫຍ້າພໍໄດ້ເຮັດນາໂດຍສະເພາະແມ່ນເຂດທົ່ງພຽງ.
ຖ້າຈະໄປທຽບໃສ່ເຂດພູດອຍເຊັ່ນ: ເມືອງຕະໂອ້ຍ, ເມືອງສະຫມ້ວຍແຂວງສາລະວັນແລະບາວເມືອງທີ່ແຂວງເຊກອງ.ປະຊາ
ຊົນສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນອາໃສເຮັດໄຮ່ຕາມຈ້າຍພູມີເນື້ອທີ່ປູກເຂົ້າພຽງເລັກນ້ອຍ. ໃນແຕ່ລະປີສະເຫຼັ່ຍແລ້ວປະຊາຊົນ
ຂາດເຂົ້າກິນ 9-10 ເດືອນໃນແຕ່ລະປີ. ສະແດງວ່າໃນແຕ່ລະປີປະຊາຊົນເຂດພູດອຍມີເຂົ້າກິນພຽງ 2-3 ເດືອນຕໍ່ປີ.
ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນກິນຫຍັງ?ນີ້ຄືຄຳຖາມທີ່ທຸກໆຄົນກຳລັງຊອກຄຳຕອບ. ແລະຈະຊ່ວຍແກ້ໃຂການດຳລົງຊີວິດຂອງປະຊາຊົນ
ດ້ວຍວິທີໃດ? ຂໍໃຫ້ເພື່ອນສະມາຄົມລາວທຸກທ່ານມີຄຳເຫັນແດ່????
ເພື່ອວ່າຄົນໃຕ້ຈະມີທິດທາງເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດໃຫ້ມີຊີວິດການເປັນຢູ່ດີຂຶ້ນ !!!!!!!!!!

ຂອບໃຈ

ທ່ານ ທີ່ນັບຖື!
ຄົນໃຕ້ບໍ່ໄດ້ມີຄຳເຫັນທີ່ສວນກະແສກັບພະແນກກະສິກຳແຂວງຈຳປາສັກ. ຂໍ້ມູນແລະຕົວເລກທີ່ເພີ່ນນຳສະເຫນີແມ່ນຖືກຕ້ອງແຕ່ວ່າເປັນພຽງສ່ວນນ້ອຍຫນຶ່ງເທົ່ານັ້ນຊຶ່ງຍັງບໍ່ມີສະກາຍະພາບພຽງພໍ
ທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນມີເຂົ້າກິນກຸ້ມປີ. ເນື້ອທີ່ນາແຊງບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມພື້ນທີ່ໄດ້ທົ່ວໄປມີພຽງບາງບ້ານທີ່ມີຄວາມສະດວກ
ໃນການສູບນ້ຳຂຶ້ນໄດ້. ຂ້າພະເຈົ້າເວົ້ານີ້ແມ່ນເລັ່ງໃສ່ປະຊາຊົນທີ່ອາໃສຢູ່ເຂດພູດອຍຊຶ່ງເງື່ອນໃຂໃນການເຮັດນາແຊງແມ່ນບໍ່ມີຈັກນ້ອຍ.ແມ່ນແຕ່ນາ
ປີກໍຍັງຍາກ. ດັ່ງນັ້ນຄວນຊອກວິທີໃດເພື່ອມາທົດແທນການປູກເຂົ້າຊັ້ນດອກ???

ຂ້າພະເຈົ້າຂໍ Conferm ເລີຍວ່າມີປະຊາຊົນລາວຫຼືເວົ້າງ່າຍໆມີຄອບຄົງຄົນລາວຈຳນວນຫຼາຍຍັງຂາດເຂົ້າກິນຫຼືມີເຂົ້າກິນ
ບໍ່ກຸ້ມປີ. ໂດຍສະເພາະປະຊາຊົນຢູ່ເຂດພູດອຍຊຶ່ງມີເນື້ອທີ່ປູກເຂົ້າຈຳກັດ. ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດວຽກຄຸກຄີຢູ່ກັບປະຊາຊົນບັນດາເຜົ່າມາແລ້ວຫຼາຍກວ່າ 15ປີ ໃນນາມວິຊາການພັດທະນາຊົນນະບົດ. ໃນເຂດພູດອຍບາງຄອບຄົວມີເຂົາກິນພຽງແຕ່ 2-3 ເດືອນຕໍ່ປີ. ທີ່ເຫຼືອຕ້ອງຊອກຫາຊື້ຫຼືແລກປ່ຽນດ້ານສິນຄ້າແທນຫຼືກໍ
ກິນມັນຕົ້ນປົນກັນໄປ.
ອົງການອາຫານໂລກຍັງສືບຕໍ່ໄຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານເຂົ້າແລະອາຫານຢູ່. ແລະທາງລັດຖະບານກໍພະຍາຍາມ
ຊອກຊ່ອງທາງເພື່ອແກ້ໃຂບັນຫານີ້ຢູ່. ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີຂໍ້ມູນໃນການຂາຍເຂົ້າ 50 ພັນ 60 ພັນໂຕນໄປຫວຽດນາມ ແຕ່ຄິດ
ວ່າຄົງເປັນໄປຍາກ. ຄັນຊື້ເຂົ້າແມ່ນຄົງຊິຖືກຕ້ອງກວ່າ.

ຄົນໃຕ້, ລິ້ງສອງລິ້ງຂ້າງລຸ່ມອາດຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຄິດອອກວ່າຫຍັງເປັນຫຍັງ.
http://www.mpi.gov.vn/portal/page/portal/mpi_en/32343?pers_id=417348&item_id=2517068&p_details=1
http://english.people.com.cn/200602/17/eng20060217_243621.html

Laos to increase tax-free rice exports to Vietnam

The government plans to boost its tax-free export quota of rice to Vietnam by a further 30,000 tonnes this year.

Last year, Laos exported 40,000 tonnes of rice to Vietnam tax free, up from 30,000 tonnes in 2008, the Director General of the Ministry of Industry and Commerce’s Import and Export Department, Mr Khoun Southammakoth, told Vientiane Times yesterday.

The government is storing rice to ensure it can meet its export targets, according to a report from the department.

Mr Khoun said officials from the governments of Laos and Vietnam will meet in Vientiane to discuss the issue next month.

Laos first achieved self-sufficiency in rice production in 2000, with excess crops exported since then.

“The department can’t estimate the exact figure of rice exported because in the past we have not received regular reports from customs authorities stationed at each provincial international border checkpoint,” said Mr Khoun.

Farmers often export rice to neighbouring countries informally, meaning official figures are lower than reality.

In some provinces, foreign traders buy rice from local farmers and then transport it back to their country without informing customs officials of the exact amounts, he said.

This informal trade also causes problems for industry and commerce authorities in their attempts to manage the price of goods in the domestic market. The trade of rice between Laos and Vietnam further boosts relations and trade cooperation between the two nations.

“When Laos exports rice to Vietnam, prices are set according to market mechanisms,” said Mr Khoun.

The government is encouraging farmers to boost production of commercial crops to sell in domestic markets and to export, according to the Ministry of Agriculture and Forestry.

The ministry is involved in increasing agricultural production by promoting new techniques and mobilising technical staff to advise farmers around the country on how they can increase their yields.

In 2008, Laos produced about 2.9 million tonnes of rice, which increased to 3.1 million tonnes last year, and the target for this year is 3.3 million tonnes.

Laos also exports a variety of black rice to Europe through the European Union, Mr Khoun said.

According to the Vietnamese Food Association, this month Vietnam expects to export about 700,000 tonnes of rice.

In the first six months of this year Vietnam will export more than 3.35 million tonnes of rice.

Source: Vientiane Times
By Khamphone Syvonxay
June 10, 2010

http://laovoices.com/2010/06/10/laos-to-increase-tax-free-rice-exports-to-vietnam/

Anonymous wrote:

---

ບໍ່ເຂົ້າໃຈ ທ່ານຄົນໃຕ້ວ່າປະຊາຊົນອຶດເຂົ້າ ແຕ່ຂ່າວພັດວ່າຣັດຖະບານລາວຂາຍເຂົ້າໃຫ້ວຽດ, ວຽດພັດຂາຍເຂົ້າໃຫ້ເມກາ. ເປັນຫຍັງລາວຈັ່ງບໍ່ຂາຍເຂົ້າໃຫ້ເມກາໂດຍກົງເພາະມີNTRແລ້ວ?
ກົດບ່ອນນີ້ຖ້າຢາກຟັງບົດວິເຄາະເຣື່ອງການຜະລິດໃນລາວວ່າເຂົາເວົ້າມີຄວາມຈິງຫລືບໍ່?

---

ລືມບອກ ຜູ່ໃດ໋ໃຊ້ IE ໃຫ້ກົດບ່ອນນີ້ເພາະລິ້ງໂຕນັ້ນໃຊ້ໄດ້ແຕ່ສຳລັບຜູ່ໃຊ້ Firefox ຫລື Chrome ເທົ່ານັ້ນ. ຂໍໂທດນຳຫລາຍໆ

ຄົນໃຕ້ wrote:

---

ກ່ອນອື່ນຂໍສະບາຍດີມາຍັງບັນດາທ່ານສະມາຊິກຫຼືບໍ່ແມ່ນສະມາຊິກຂອງເພື່ອນສະມາຄົມລາວທຸກໆທ່ານ. ຂ້າພະເຈົ້າຫາກໍ
ກັບຈາກໄປພັກແລ້ງປະມານ 1ອາທິດ. ຫາກໍກັບມາທຳຫນ້າທີ່ມື້ນີ້ເອງ. ຫວັງວ່າເພື່ອນທຸກທ່ານຄົງຈຳນາມສາຍາ ຄົນໃຕ້.
ຂ້າພະເຈົ້າຂໍມີຄຳເຫັນກ່ຽວກັບຄຳວ່າ (ຄົນລາວຈະຊື້ເຂົ້າກິນໃນອານາຄົດ) ມັນບໍ່ທັນຮອດອານາຄົດຕົວອາວມັນຊື້ກິນມາແຕ່
ອາດີດແລ້ວ.ເວົ້າສະເພາະຜູ້ທີ່ທຳນາເປັນອາຊີບ ບໍ່ນັບພວກນັກທຸລະກິດຫຼືຜູ້ທີ່ມີອາຊີບອື່ນ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນລູກຊາວນາ 100% ເຄີຍເຮັດນາມາແຕ່ນ້ອຍຈົນໃຫຍ່. ບາງປີກໍກຸ້ມບາງປີກໍບໍ່ກຸ້ມ. ສາເຫດຫຼັກກໍຄື:
1. ຊາວນາຫຼືຊາວກະສິກອນລາວສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນເຮັດໄຮ່ເຮັດນາໂດຍອີງໃສ່ທຳມະຊາດເປັນສ່ວນໃຫຍ່.
2. ຊາວນາຊາວໄຮ່ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຂາດວິຊາການໃນການຜລິດເວົ້າແຈ້ງແມ່ນເຮັດໄປຕາມມີຕາມເກີດ.
3. ຂາດການແນະນຳໃນດ້ານວິຊາການຈາກພາກລັດ.
4. ເຮັດນາເຮັດໄຮ່ແມ່ນຈຸດປະສົງພໍແຕ່ໄດ້ຢູ່ໄດ້ກິນບໍ່ຫວັງຈະເຮັດກະສິກຳເພື່ອທຸລະກິດ.
ອັນນີ້ເວົ້າສະເພາະຜູ້ທີ່ມີເຫງື່ອນໃຂໃນການເຮັດນາຄືມີດິນດອນຕອນຫຍ້າພໍໄດ້ເຮັດນາໂດຍສະເພາະແມ່ນເຂດທົ່ງພຽງ.
ຖ້າຈະໄປທຽບໃສ່ເຂດພູດອຍເຊັ່ນ: ເມືອງຕະໂອ້ຍ, ເມືອງສະຫມ້ວຍແຂວງສາລະວັນແລະບາວເມືອງທີ່ແຂວງເຊກອງ.ປະຊາ
ຊົນສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນອາໃສເຮັດໄຮ່ຕາມຈ້າຍພູມີເນື້ອທີ່ປູກເຂົ້າພຽງເລັກນ້ອຍ. ໃນແຕ່ລະປີສະເຫຼັ່ຍແລ້ວປະຊາຊົນ
ຂາດເຂົ້າກິນ 9-10 ເດືອນໃນແຕ່ລະປີ. ສະແດງວ່າໃນແຕ່ລະປີປະຊາຊົນເຂດພູດອຍມີເຂົ້າກິນພຽງ 2-3 ເດືອນຕໍ່ປີ.
ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນກິນຫຍັງ?ນີ້ຄືຄຳຖາມທີ່ທຸກໆຄົນກຳລັງຊອກຄຳຕອບ. ແລະຈະຊ່ວຍແກ້ໃຂການດຳລົງຊີວິດຂອງປະຊາຊົນ
ດ້ວຍວິທີໃດ? ຂໍໃຫ້ເພື່ອນສະມາຄົມລາວທຸກທ່ານມີຄຳເຫັນແດ່????
ເພື່ອວ່າຄົນໃຕ້ຈະມີທິດທາງເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດໃຫ້ມີຊີວິດການເປັນຢູ່ດີຂຶ້ນ !!!!!!!!!!

ຂອບໃຈ

---

ຂພຈ ຂໍເວົ້ານຳແດ່ ຕາມ ທີໄດ້ໄປຫຼາຍປະເທສ ແລະປະກອບກັບເບິງຂ່າວທາງ ອິນເຕີແນດ ເຄໂບ  ຫຼາຍປະເທສເຂົາເຊົາກິນເຂົ້າແລ້ວ
ສະນັ້ນບໍຕ້ອງຕົກໃຈ ບໍຕ້ອງແຕກຕືນດອກ ຄົນລາວບໍຕາຍຍ້ອນອົດເຂົ້າດອກ ເຊັນ ໃນປະເທສຍູໂຮບ ຄົນເຂົາກິນ ແປ້ງ ມັນ ມາກສາລີ ຖົວ ຊີ້ນງົວ ນ້ຳຕົມຜັກ ນ້ຳໝາກໄມ້ ເຂົາກໍຍັງແຂງແຮງມີລູກມີເມັຍໄດ້  ຢູປະເທສອິນເດັຍເຂົາກິນແປ້ງ ກິນຖົວ ອາຫາຮມັງສະວິຮັດ ເຂົາກໍຍັງຢູໄດ້ ບໍມີໃຜຕາຍ ຖ້າບໍໄດ້ກິນເຂົ້າ ດັງນີ້ເປັນຕົ້ນ ບໍຈຳເປັນໄປກິນເຂົ້າທຸກວັນດອກ

ເຮົາຕ້ອງມີການປຽນແປງ ມີການປັບໂຕເອງໃຫ້ເຂົ້າກັບສິງແວດລ້ອມ ເພືອຄວາມຢູລອດ ຖ້າເຮົາບໍສາມາດບັງຄັບທຳມະຊາດໄດ້ ບໍສາມາດບັງຄັບສິງແວດລ້ອມໄດ້  ສະໃໝພໍແມ່ ພໍຕູ້ ແມ່ຕູ້ ປະເທສລາວມີຄວາມອຸດົມສົມບູນທຸກຢ່າງທາງອາຫານ ໄປຫາປາກໍເລືອກເອົາແຕ່ໂຕໃຫຍ່ ໆເຂົ້າກໍເລືອກເອົາແຕ່ເມັດງາມ ໆ ໄມ້ເຮັດເຮືອນກໍເລືອກເອົາແຕ່ລຳໃຫຍ່ ໆ ງາມ ໆ ໄມ້ເນືອແຂງທັ້ງນັ້ນ 

ດິນດອນຕອນຫຍ້າກໍເລືອກເອົາຕາມໃຈ (ດັງສຸພາສິດວ່າ ປຸກເຮືອນຕາມໃຈຄົນຢູ ຜູກອູ່ຕາມໃຈຄົນນອນ )
ມາເວລານີ້ ສະໃໝນີ້ມັນເລືອກບໍໄດ້ຄືເກົ່າແລ້ວ ທ່ານທັ້ງຫຼາຍເອີຍ ຕ້ອງປຽນແປງ ແລະປັບໂຕເອງ ເພືອຄວາມຢູລອດ ບໍດັງນັ້ນທ່ານຈະສູນພັນແບບ ສັດໄດໂນເສົາ ເດີ

ສ່ວນກໍລະນີ້ປະເທສລາວຂາຍເຂົ້າໃຫ້ ປະເທສເພືອນບ້ານ ວຽຕນາມນັ້ນ ອາຈຈະເປັນການຝາກຂາຍ ເພາະວຽດນາມເຂົາເປັນພໍ່ຄ້າຂາຍເຂົ້າ  ອັນດັບຕົ້ນໆ ຂອງໂລກຮອງຈາກໄທ ອິນເດັຍ ພະມ້າ ປິລິບປິນ ທີຂາຍໄປເພາະຕ້ອງການເງີນ
ມາຊື້ໃນສິງຈຳເປັນ 

ປະເທສລາວເຮົາຍັງມີປັນຫາ ຫຼືຂໍຍຸງຍາກຢູເຊັນ ທີດິນມີຫຼາຍກວ່າປະເທສເພືອນບ້ານ ເຊັນໄທ ວຽດນາມ ໂດຍສະເຮັຍ ໃສ່ຄົນ 6 ລ້ານຄົນ ແຕ່ຍັງບໍທັນບຸກເບິກມາໃຊ້ປະໂຍຊ ຂາດຄວາມຮູ້ ຂາດບຸກຄະລາກອນ ຂາດທຶນ ຂາດການຊອຍເຫຼືອ ຂາດເທໂນໂລຍີ ...
ເຊັນທີດິນຍັງມີລະເບິດບໍທັນແຕກ ເປັນເຂດອັນຕະລາຍ ທີດິນມີເຄມີສະໃໝສົງຄາມ ໝູ່ບ້ານກຈັດກະຈ່າຍ ທາງຄົມມະນາຄົມບໍທົວເຖີງໝູບ້ານຫ່າງໄກຊອກຫຼີກ ກັນດານ ຕາມພູຜາ ຕາມຊາຍແດນ

ການແກ້ປັນຫາ ຖ້າປະເທສລາວບັນລຸການພັທນາຂັ້ນພື້ນຖານ ເຊັນ ລວມໝູບ້ານ ໝູບ້ານລະ 100 ຄອບຄົວ ຂື້ນໄປ ບໍກະຈັດກະຈ່າຍ
ງ່າຍແກ້ການປົກຄອງ / ເສັ້ນທາງຄົມມະນາຄົມເຂົ້າເຖິງ ແຕ່ລະບ້ານ ງ່າຍແກ້ການພົວພັນກັບສູນກາງເສຖກິດ /   ລະບົບໄຟຟ້າ ເຂົ້າເຖິງແຕ່ລະໝູ່ບ້ານ ງ່າຍແກ້ການສືສານຕິດຕໍພົວພັນ ຖ້າມີໄຟຟ້າກໍຈະມີໂທລະສັບ ທີວີ ວິທະຍຸ ອີນເຕີແນດເຄືອງສູບນ້ຳ ເຂົ້ານາ ແລະສີເຂົ້າ ແລະອືນ ໆ ອຸດສະຫະກຳຂະນາດນ້ອຍ ແລະກາງ  / ໂຮງຮຽນປະຖົມມີແຕ່ລະໝູບ້ານ ຊ່ອຍຍົກລະດັບຄວາມຮູ້ ຄວາມສະລາດ ໃຫ້ຊາວບ້ານຊອຍໂຕເອງ ແກ້ປັນຫາເອງ ເພາະການສືກສາແກ້ຄວາມໂງ ອາຫານແກ້ຄວາມຫິວ ສິງໃດປັນຫາໃຫຍ່ໆ ຈຶງໃຫ້ຣັຖບາລແກ້ໄຂ 
ສຳນັກງານການກະເສດປະຈຳແຂວງ ມີສູນວິໃຈປັນຫາການກະເສດ ມີພັສດຸຕອບສະນອງທາງການກະເສດ ມີເຈົ້າໜ້າທີລະດັບຕ່າງປະເທສຢູປະຈຳ / ມີສຳນັກງານກະເສດປະຈຳເມືອງ ເຈົ້າໜ້າທີລະດັບຄົນຂອງຮັຖບານກາງຢູປະຈຳການ ເພືອແກ້ປັນຫາໃນທອງທີຮັບຜິດຊອບ ທັນເວລາ ທັນການ /ສຳນັກງານການກເສດປະຈຳບ້ານ ໂດຍເອົາຊາວບ້ານມາຝຶກອົບຮົມ 
ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຊອຍກັນເອງ ຈຶງຈະເຂົ້າເຖີງປັນຫາ

ຄວນຫຼີກເວົ້າການໃສ່ປຸຍ ຝຸນ ເຄມີ ຈະເຮັດໃຫ້ດິນນາເສັຍຫາຍ ດິນນາແຂງ ໃນລະຍະຍາວ ນານ  ຈະເພິມຕົ້ນທືນການຜະລິດ ເພີມລາຍຈ່າຍສູງ  ຄວນໃຊ້ປຸຍ ຝຸຍ ທຳມະຊາດຫຼາຍໆ ເຊັນມູນສັດ ຂີ້ຂອງສັດ ໃບໄມ້ ໝັກດອງແບບທຳມະຊາດ  ແລະປູກພຶດສະລັບ ເຊັນຕົ້ນຖົວ ເພາະຕົ້ນຖົວມີປຸນໃນໂຕມັນເອງ 

 ຣັຖບາລຄວນແບງໂຊນ ແບ່ງເຂດ ການກະເສດ ໃຫ້ເໝາະສົມກັບດິນທີປູກຝັງ ພຶດນັ້ນ / ແບ່ງເຂດ ພວກອຸສາຫະກຳ ທີອາຈຈະທຳໃຫ້ດິນເສັຍ ຫາຍ ເຊັນ ພວກຕົ້ນ ຢູຄາລິບຕັດ ໂຮງງານເຄມີ ທາງລະບາຍນ້ຳເສຍເຂົ້ານາ ທາງອາຍພິດ ທາງຝຸ່ນ ທາງສຽງ ອອກຈາກເຂດກະເສດ ແລະຊຸມຊົນຄົນຢູ

ທ ດວງຕາ

Anonymous wrote:

---

ຄົນໃຕ້ wrote:

---

ກ່ອນອື່ນຂໍສະບາຍດີມາຍັງບັນດາທ່ານສະມາຊິກຫຼືບໍ່ແມ່ນສະມາຊິກຂອງເພື່ອນສະມາຄົມລາວທຸກໆທ່ານ. ຂ້າພະເຈົ້າຫາກໍ
ກັບຈາກໄປພັກແລ້ງປະມານ 1ອາທິດ. ຫາກໍກັບມາທຳຫນ້າທີ່ມື້ນີ້ເອງ. ຫວັງວ່າເພື່ອນທຸກທ່ານຄົງຈຳນາມສາຍາ ຄົນໃຕ້.
ຂ້າພະເຈົ້າຂໍມີຄຳເຫັນກ່ຽວກັບຄຳວ່າ (ຄົນລາວຈະຊື້ເຂົ້າກິນໃນອານາຄົດ) ມັນບໍ່ທັນຮອດອານາຄົດຕົວອາວມັນຊື້ກິນມາແຕ່
ອາດີດແລ້ວ.ເວົ້າສະເພາະຜູ້ທີ່ທຳນາເປັນອາຊີບ ບໍ່ນັບພວກນັກທຸລະກິດຫຼືຜູ້ທີ່ມີອາຊີບອື່ນ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນລູກຊາວນາ 100% ເຄີຍເຮັດນາມາແຕ່ນ້ອຍຈົນໃຫຍ່. ບາງປີກໍກຸ້ມບາງປີກໍບໍ່ກຸ້ມ. ສາເຫດຫຼັກກໍຄື:
1. ຊາວນາຫຼືຊາວກະສິກອນລາວສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນເຮັດໄຮ່ເຮັດນາໂດຍອີງໃສ່ທຳມະຊາດເປັນສ່ວນໃຫຍ່.
2. ຊາວນາຊາວໄຮ່ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຂາດວິຊາການໃນການຜລິດເວົ້າແຈ້ງແມ່ນເຮັດໄປຕາມມີຕາມເກີດ.
3. ຂາດການແນະນຳໃນດ້ານວິຊາການຈາກພາກລັດ.
4. ເຮັດນາເຮັດໄຮ່ແມ່ນຈຸດປະສົງພໍແຕ່ໄດ້ຢູ່ໄດ້ກິນບໍ່ຫວັງຈະເຮັດກະສິກຳເພື່ອທຸລະກິດ.
ອັນນີ້ເວົ້າສະເພາະຜູ້ທີ່ມີເຫງື່ອນໃຂໃນການເຮັດນາຄືມີດິນດອນຕອນຫຍ້າພໍໄດ້ເຮັດນາໂດຍສະເພາະແມ່ນເຂດທົ່ງພຽງ.
ຖ້າຈະໄປທຽບໃສ່ເຂດພູດອຍເຊັ່ນ: ເມືອງຕະໂອ້ຍ, ເມືອງສະຫມ້ວຍແຂວງສາລະວັນແລະບາວເມືອງທີ່ແຂວງເຊກອງ.ປະຊາ
ຊົນສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນອາໃສເຮັດໄຮ່ຕາມຈ້າຍພູມີເນື້ອທີ່ປູກເຂົ້າພຽງເລັກນ້ອຍ. ໃນແຕ່ລະປີສະເຫຼັ່ຍແລ້ວປະຊາຊົນ
ຂາດເຂົ້າກິນ 9-10 ເດືອນໃນແຕ່ລະປີ. ສະແດງວ່າໃນແຕ່ລະປີປະຊາຊົນເຂດພູດອຍມີເຂົ້າກິນພຽງ 2-3 ເດືອນຕໍ່ປີ.
ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນກິນຫຍັງ?ນີ້ຄືຄຳຖາມທີ່ທຸກໆຄົນກຳລັງຊອກຄຳຕອບ. ແລະຈະຊ່ວຍແກ້ໃຂການດຳລົງຊີວິດຂອງປະຊາຊົນ
ດ້ວຍວິທີໃດ? ຂໍໃຫ້ເພື່ອນສະມາຄົມລາວທຸກທ່ານມີຄຳເຫັນແດ່????
ເພື່ອວ່າຄົນໃຕ້ຈະມີທິດທາງເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດໃຫ້ມີຊີວິດການເປັນຢູ່ດີຂຶ້ນ !!!!!!!!!!

ຂອບໃຈ

---

ຂພຈ ຂໍເວົ້ານຳແດ່ ຕາມ ທີໄດ້ໄປຫຼາຍປະເທສ ແລະປະກອບກັບເບິງຂ່າວທາງ ອິນເຕີແນດ ເຄໂບ  ຫຼາຍປະເທສເຂົາເຊົາກິນເຂົ້າແລ້ວ
ສະນັ້ນບໍຕ້ອງຕົກໃຈ ບໍຕ້ອງແຕກຕືນດອກ ຄົນລາວບໍຕາຍຍ້ອນອົດເຂົ້າດອກ ເຊັນ ໃນປະເທສຍູໂຮບ ຄົນເຂົາກິນ ແປ້ງ ມັນ ມາກສາລີ ຖົວ ຊີ້ນງົວ ນ້ຳຕົມຜັກ ນ້ຳໝາກໄມ້ ເຂົາກໍຍັງແຂງແຮງມີລູກມີເມັຍໄດ້  ຢູປະເທສອິນເດັຍເຂົາກິນແປ້ງ ກິນຖົວ ອາຫາຮມັງສະວິຮັດ ເຂົາກໍຍັງຢູໄດ້ ບໍມີໃຜຕາຍ ຖ້າບໍໄດ້ກິນເຂົ້າ ດັງນີ້ເປັນຕົ້ນ ບໍຈຳເປັນໄປກິນເຂົ້າທຸກວັນດອກ

ເຮົາຕ້ອງມີການປຽນແປງ ມີການປັບໂຕເອງໃຫ້ເຂົ້າກັບສິງແວດລ້ອມ ເພືອຄວາມຢູລອດ ຖ້າເຮົາບໍສາມາດບັງຄັບທຳມະຊາດໄດ້ ບໍສາມາດບັງຄັບສິງແວດລ້ອມໄດ້  ສະໃໝພໍແມ່ ພໍຕູ້ ແມ່ຕູ້ ປະເທສລາວມີຄວາມອຸດົມສົມບູນທຸກຢ່າງທາງອາຫານ ໄປຫາປາກໍເລືອກເອົາແຕ່ໂຕໃຫຍ່ ໆເຂົ້າກໍເລືອກເອົາແຕ່ເມັດງາມ ໆ ໄມ້ເຮັດເຮືອນກໍເລືອກເອົາແຕ່ລຳໃຫຍ່ ໆ ງາມ ໆ ໄມ້ເນືອແຂງທັ້ງນັ້ນ 

ດິນດອນຕອນຫຍ້າກໍເລືອກເອົາຕາມໃຈ (ດັງສຸພາສິດວ່າ ປຸກເຮືອນຕາມໃຈຄົນຢູ ຜູກອູ່ຕາມໃຈຄົນນອນ )
ມາເວລານີ້ ສະໃໝນີ້ມັນເລືອກບໍໄດ້ຄືເກົ່າແລ້ວ ທ່ານທັ້ງຫຼາຍເອີຍ ຕ້ອງປຽນແປງ ແລະປັບໂຕເອງ ເພືອຄວາມຢູລອດ ບໍດັງນັ້ນທ່ານຈະສູນພັນແບບ ສັດໄດໂນເສົາ ເດີ

ສ່ວນກໍລະນີ້ປະເທສລາວຂາຍເຂົ້າໃຫ້ ປະເທສເພືອນບ້ານ ວຽຕນາມນັ້ນ ອາຈຈະເປັນການຝາກຂາຍ ເພາະວຽດນາມເຂົາເປັນພໍ່ຄ້າຂາຍເຂົ້າ  ອັນດັບຕົ້ນໆ ຂອງໂລກຮອງຈາກໄທ ອິນເດັຍ ພະມ້າ ປິລິບປິນ ທີຂາຍໄປເພາະຕ້ອງການເງີນ
ມາຊື້ໃນສິງຈຳເປັນ 

ປະເທສລາວເຮົາຍັງມີປັນຫາ ຫຼືຂໍຍຸງຍາກຢູເຊັນ ທີດິນມີຫຼາຍກວ່າປະເທສເພືອນບ້ານ ເຊັນໄທ ວຽດນາມ ໂດຍສະເຮັຍ ໃສ່ຄົນ 6 ລ້ານຄົນ ແຕ່ຍັງບໍທັນບຸກເບິກມາໃຊ້ປະໂຍຊ ຂາດຄວາມຮູ້ ຂາດບຸກຄະລາກອນ ຂາດທຶນ ຂາດການຊອຍເຫຼືອ ຂາດເທໂນໂລຍີ ...
ເຊັນທີດິນຍັງມີລະເບິດບໍທັນແຕກ ເປັນເຂດອັນຕະລາຍ ທີດິນມີເຄມີສະໃໝສົງຄາມ ໝູ່ບ້ານກຈັດກະຈ່າຍ ທາງຄົມມະນາຄົມບໍທົວເຖີງໝູບ້ານຫ່າງໄກຊອກຫຼີກ ກັນດານ ຕາມພູຜາ ຕາມຊາຍແດນ

ການແກ້ປັນຫາ ຖ້າປະເທສລາວບັນລຸການພັທນາຂັ້ນພື້ນຖານ ເຊັນ ລວມໝູບ້ານ ໝູບ້ານລະ 100 ຄອບຄົວ ຂື້ນໄປ ບໍກະຈັດກະຈ່າຍ
ງ່າຍແກ້ການປົກຄອງ / ເສັ້ນທາງຄົມມະນາຄົມເຂົ້າເຖິງ ແຕ່ລະບ້ານ ງ່າຍແກ້ການພົວພັນກັບສູນກາງເສຖກິດ /   ລະບົບໄຟຟ້າ ເຂົ້າເຖິງແຕ່ລະໝູ່ບ້ານ ງ່າຍແກ້ການສືສານຕິດຕໍພົວພັນ ຖ້າມີໄຟຟ້າກໍຈະມີໂທລະສັບ ທີວີ ວິທະຍຸ ອີນເຕີແນດເຄືອງສູບນ້ຳ ເຂົ້ານາ ແລະສີເຂົ້າ ແລະອືນ ໆ ອຸດສະຫະກຳຂະນາດນ້ອຍ ແລະກາງ  / ໂຮງຮຽນປະຖົມມີແຕ່ລະໝູບ້ານ ຊ່ອຍຍົກລະດັບຄວາມຮູ້ ຄວາມສະລາດ ໃຫ້ຊາວບ້ານຊອຍໂຕເອງ ແກ້ປັນຫາເອງ ເພາະການສືກສາແກ້ຄວາມໂງ ອາຫານແກ້ຄວາມຫິວ ສິງໃດປັນຫາໃຫຍ່ໆ ຈຶງໃຫ້ຣັຖບາລແກ້ໄຂ 
ສຳນັກງານການກະເສດປະຈຳແຂວງ ມີສູນວິໃຈປັນຫາການກະເສດ ມີພັສດຸຕອບສະນອງທາງການກະເສດ ມີເຈົ້າໜ້າທີລະດັບຕ່າງປະເທສຢູປະຈຳ / ມີສຳນັກງານກະເສດປະຈຳເມືອງ ເຈົ້າໜ້າທີລະດັບຄົນຂອງຮັຖບານກາງຢູປະຈຳການ ເພືອແກ້ປັນຫາໃນທອງທີຮັບຜິດຊອບ ທັນເວລາ ທັນການ /ສຳນັກງານການກເສດປະຈຳບ້ານ ໂດຍເອົາຊາວບ້ານມາຝຶກອົບຮົມ 
ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຊອຍກັນເອງ ຈຶງຈະເຂົ້າເຖີງປັນຫາ

ຄວນຫຼີກເວົ້າການໃສ່ປຸຍ ຝຸນ ເຄມີ ຈະເຮັດໃຫ້ດິນນາເສັຍຫາຍ ດິນນາແຂງ ໃນລະຍະຍາວ ນານ  ຈະເພິມຕົ້ນທືນການຜະລິດ ເພີມລາຍຈ່າຍສູງ  ຄວນໃຊ້ປຸຍ ຝຸຍ ທຳມະຊາດຫຼາຍໆ ເຊັນມູນສັດ ຂີ້ຂອງສັດ ໃບໄມ້ ໝັກດອງແບບທຳມະຊາດ  ແລະປູກພຶດສະລັບ ເຊັນຕົ້ນຖົວ ເພາະຕົ້ນຖົວມີປຸນໃນໂຕມັນເອງ 

 ຣັຖບາລຄວນແບງໂຊນ ແບ່ງເຂດ ການກະເສດ ໃຫ້ເໝາະສົມກັບດິນທີປູກຝັງ ພຶດນັ້ນ / ແບ່ງເຂດ ພວກອຸສາຫະກຳ ທີອາຈຈະທຳໃຫ້ດິນເສັຍ ຫາຍ ເຊັນ ພວກຕົ້ນ ຢູຄາລິບຕັດ ໂຮງງານເຄມີ ທາງລະບາຍນ້ຳເສຍເຂົ້ານາ ທາງອາຍພິດ ທາງຝຸ່ນ ທາງສຽງ ອອກຈາກເຂດກະເສດ ແລະຊຸມຊົນຄົນຢູ

ທ ດວງຕາ

---

 

Anonymous wrote:

---

ຄົນໃຕ້ wrote:

---

ກ່ອນອື່ນຂໍສະບາຍດີມາຍັງບັນດາທ່ານສະມາຊິກຫຼືບໍ່ແມ່ນສະມາຊິກຂອງເພື່ອນສະມາຄົມລາວທຸກໆທ່ານ. ຂ້າພະເຈົ້າຫາກໍ
ກັບຈາກໄປພັກແລ້ງປະມານ 1ອາທິດ. ຫາກໍກັບມາທຳຫນ້າທີ່ມື້ນີ້ເອງ. ຫວັງວ່າເພື່ອນທຸກທ່ານຄົງຈຳນາມສາຍາ ຄົນໃຕ້.
ຂ້າພະເຈົ້າຂໍມີຄຳເຫັນກ່ຽວກັບຄຳວ່າ (ຄົນລາວຈະຊື້ເຂົ້າກິນໃນອານາຄົດ) ມັນບໍ່ທັນຮອດອານາຄົດຕົວອາວມັນຊື້ກິນມາແຕ່
ອາດີດແລ້ວ.ເວົ້າສະເພາະຜູ້ທີ່ທຳນາເປັນອາຊີບ ບໍ່ນັບພວກນັກທຸລະກິດຫຼືຜູ້ທີ່ມີອາຊີບອື່ນ. ຂ້າພະເຈົ້າເປັນລູກຊາວນາ 100% ເຄີຍເຮັດນາມາແຕ່ນ້ອຍຈົນໃຫຍ່. ບາງປີກໍກຸ້ມບາງປີກໍບໍ່ກຸ້ມ. ສາເຫດຫຼັກກໍຄື:
1. ຊາວນາຫຼືຊາວກະສິກອນລາວສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນເຮັດໄຮ່ເຮັດນາໂດຍອີງໃສ່ທຳມະຊາດເປັນສ່ວນໃຫຍ່.
2. ຊາວນາຊາວໄຮ່ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຂາດວິຊາການໃນການຜລິດເວົ້າແຈ້ງແມ່ນເຮັດໄປຕາມມີຕາມເກີດ.
3. ຂາດການແນະນຳໃນດ້ານວິຊາການຈາກພາກລັດ.
4. ເຮັດນາເຮັດໄຮ່ແມ່ນຈຸດປະສົງພໍແຕ່ໄດ້ຢູ່ໄດ້ກິນບໍ່ຫວັງຈະເຮັດກະສິກຳເພື່ອທຸລະກິດ.
ອັນນີ້ເວົ້າສະເພາະຜູ້ທີ່ມີເຫງື່ອນໃຂໃນການເຮັດນາຄືມີດິນດອນຕອນຫຍ້າພໍໄດ້ເຮັດນາໂດຍສະເພາະແມ່ນເຂດທົ່ງພຽງ.
ຖ້າຈະໄປທຽບໃສ່ເຂດພູດອຍເຊັ່ນ: ເມືອງຕະໂອ້ຍ, ເມືອງສະຫມ້ວຍແຂວງສາລະວັນແລະບາວເມືອງທີ່ແຂວງເຊກອງ.ປະຊາ
ຊົນສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນອາໃສເຮັດໄຮ່ຕາມຈ້າຍພູມີເນື້ອທີ່ປູກເຂົ້າພຽງເລັກນ້ອຍ. ໃນແຕ່ລະປີສະເຫຼັ່ຍແລ້ວປະຊາຊົນ
ຂາດເຂົ້າກິນ 9-10 ເດືອນໃນແຕ່ລະປີ. ສະແດງວ່າໃນແຕ່ລະປີປະຊາຊົນເຂດພູດອຍມີເຂົ້າກິນພຽງ 2-3 ເດືອນຕໍ່ປີ.
ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນກິນຫຍັງ?ນີ້ຄືຄຳຖາມທີ່ທຸກໆຄົນກຳລັງຊອກຄຳຕອບ. ແລະຈະຊ່ວຍແກ້ໃຂການດຳລົງຊີວິດຂອງປະຊາຊົນ
ດ້ວຍວິທີໃດ? ຂໍໃຫ້ເພື່ອນສະມາຄົມລາວທຸກທ່ານມີຄຳເຫັນແດ່????
ເພື່ອວ່າຄົນໃຕ້ຈະມີທິດທາງເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດໃຫ້ມີຊີວິດການເປັນຢູ່ດີຂຶ້ນ !!!!!!!!!!

ຂອບໃຈ

---

ຂພຈ ຂໍເວົ້ານຳແດ່ ຕາມ ທີໄດ້ໄປຫຼາຍປະເທສ ແລະປະກອບກັບເບິງຂ່າວທາງ ອິນເຕີແນດ ເຄໂບ  ຫຼາຍປະເທສເຂົາເຊົາກິນເຂົ້າແລ້ວ
ສະນັ້ນບໍຕ້ອງຕົກໃຈ ບໍຕ້ອງແຕກຕືນດອກ ຄົນລາວບໍຕາຍຍ້ອນອົດເຂົ້າດອກ ເຊັນ ໃນປະເທສຍູໂຮບ ຄົນເຂົາກິນ ແປ້ງ ມັນ ມາກສາລີ ຖົວ ຊີ້ນງົວ ນ້ຳຕົມຜັກ ນ້ຳໝາກໄມ້ ເຂົາກໍຍັງແຂງແຮງມີລູກມີເມັຍໄດ້  ຢູປະເທສອິນເດັຍເຂົາກິນແປ້ງ ກິນຖົວ ອາຫາຮມັງສະວິຮັດ ເຂົາກໍຍັງຢູໄດ້ ບໍມີໃຜຕາຍ ຖ້າບໍໄດ້ກິນເຂົ້າ ດັງນີ້ເປັນຕົ້ນ ບໍຈຳເປັນໄປກິນເຂົ້າທຸກວັນດອກ

ເຮົາຕ້ອງມີການປຽນແປງ ມີການປັບໂຕເອງໃຫ້ເຂົ້າກັບສິງແວດລ້ອມ ເພືອຄວາມຢູລອດ ຖ້າເຮົາບໍສາມາດບັງຄັບທຳມະຊາດໄດ້ ບໍສາມາດບັງຄັບສິງແວດລ້ອມໄດ້  ສະໃໝພໍແມ່ ພໍຕູ້ ແມ່ຕູ້ ປະເທສລາວມີຄວາມອຸດົມສົມບູນທຸກຢ່າງທາງອາຫານ ໄປຫາປາກໍເລືອກເອົາແຕ່ໂຕໃຫຍ່ ໆເຂົ້າກໍເລືອກເອົາແຕ່ເມັດງາມ ໆ ໄມ້ເຮັດເຮືອນກໍເລືອກເອົາແຕ່ລຳໃຫຍ່ ໆ ງາມ ໆ ໄມ້ເນືອແຂງທັ້ງນັ້ນ 

ດິນດອນຕອນຫຍ້າກໍເລືອກເອົາຕາມໃຈ (ດັງສຸພາສິດວ່າ ປຸກເຮືອນຕາມໃຈຄົນຢູ ຜູກອູ່ຕາມໃຈຄົນນອນ )
ມາເວລານີ້ ສະໃໝນີ້ມັນເລືອກບໍໄດ້ຄືເກົ່າແລ້ວ ທ່ານທັ້ງຫຼາຍເອີຍ ຕ້ອງປຽນແປງ ແລະປັບໂຕເອງ ເພືອຄວາມຢູລອດ ບໍດັງນັ້ນທ່ານຈະສູນພັນແບບ ສັດໄດໂນເສົາ ເດີ

ສ່ວນກໍລະນີ້ປະເທສລາວຂາຍເຂົ້າໃຫ້ ປະເທສເພືອນບ້ານ ວຽຕນາມນັ້ນ ອາຈຈະເປັນການຝາກຂາຍ ເພາະວຽດນາມເຂົາເປັນພໍ່ຄ້າຂາຍເຂົ້າ  ອັນດັບຕົ້ນໆ ຂອງໂລກຮອງຈາກໄທ ອິນເດັຍ ພະມ້າ ປິລິບປິນ ທີຂາຍໄປເພາະຕ້ອງການເງີນ
ມາຊື້ໃນສິງຈຳເປັນ 

ປະເທສລາວເຮົາຍັງມີປັນຫາ ຫຼືຂໍຍຸງຍາກຢູເຊັນ ທີດິນມີຫຼາຍກວ່າປະເທສເພືອນບ້ານ ເຊັນໄທ ວຽດນາມ ໂດຍສະເຮັຍ ໃສ່ຄົນ 6 ລ້ານຄົນ ແຕ່ຍັງບໍທັນບຸກເບິກມາໃຊ້ປະໂຍຊ ຂາດຄວາມຮູ້ ຂາດບຸກຄະລາກອນ ຂາດທຶນ ຂາດການຊອຍເຫຼືອ ຂາດເທໂນໂລຍີ ...
ເຊັນທີດິນຍັງມີລະເບິດບໍທັນແຕກ ເປັນເຂດອັນຕະລາຍ ທີດິນມີເຄມີສະໃໝສົງຄາມ ໝູ່ບ້ານກຈັດກະຈ່າຍ ທາງຄົມມະນາຄົມບໍທົວເຖີງໝູບ້ານຫ່າງໄກຊອກຫຼີກ ກັນດານ ຕາມພູຜາ ຕາມຊາຍແດນ

ການແກ້ປັນຫາ ຖ້າປະເທສລາວບັນລຸການພັທນາຂັ້ນພື້ນຖານ ເຊັນ ລວມໝູບ້ານ ໝູບ້ານລະ 100 ຄອບຄົວ ຂື້ນໄປ ບໍກະຈັດກະຈ່າຍ
ງ່າຍແກ້ການປົກຄອງ / ເສັ້ນທາງຄົມມະນາຄົມເຂົ້າເຖິງ ແຕ່ລະບ້ານ ງ່າຍແກ້ການພົວພັນກັບສູນກາງເສຖກິດ /   ລະບົບໄຟຟ້າ ເຂົ້າເຖິງແຕ່ລະໝູ່ບ້ານ ງ່າຍແກ້ການສືສານຕິດຕໍພົວພັນ ຖ້າມີໄຟຟ້າກໍຈະມີໂທລະສັບ ທີວີ ວິທະຍຸ ອີນເຕີແນດເຄືອງສູບນ້ຳ ເຂົ້ານາ ແລະສີເຂົ້າ ແລະອືນ ໆ ອຸດສະຫະກຳຂະນາດນ້ອຍ ແລະກາງ  / ໂຮງຮຽນປະຖົມມີແຕ່ລະໝູບ້ານ ຊ່ອຍຍົກລະດັບຄວາມຮູ້ ຄວາມສະລາດ ໃຫ້ຊາວບ້ານຊອຍໂຕເອງ ແກ້ປັນຫາເອງ ເພາະການສືກສາແກ້ຄວາມໂງ ອາຫານແກ້ຄວາມຫິວ ສິງໃດປັນຫາໃຫຍ່ໆ ຈຶງໃຫ້ຣັຖບາລແກ້ໄຂ 
ສຳນັກງານການກະເສດປະຈຳແຂວງ ມີສູນວິໃຈປັນຫາການກະເສດ ມີພັສດຸຕອບສະນອງທາງການກະເສດ ມີເຈົ້າໜ້າທີລະດັບຕ່າງປະເທສຢູປະຈຳ / ມີສຳນັກງານກະເສດປະຈຳເມືອງ ເຈົ້າໜ້າທີລະດັບຄົນຂອງຮັຖບານກາງຢູປະຈຳການ ເພືອແກ້ປັນຫາໃນທອງທີຮັບຜິດຊອບ ທັນເວລາ ທັນການ /ສຳນັກງານການກເສດປະຈຳບ້ານ ໂດຍເອົາຊາວບ້ານມາຝຶກອົບຮົມ 
ໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຊອຍກັນເອງ ຈຶງຈະເຂົ້າເຖີງປັນຫາ

ຄວນຫຼີກເວົ້າການໃສ່ປຸຍ ຝຸນ ເຄມີ ຈະເຮັດໃຫ້ດິນນາເສັຍຫາຍ ດິນນາແຂງ ໃນລະຍະຍາວ ນານ  ຈະເພິມຕົ້ນທືນການຜະລິດ ເພີມລາຍຈ່າຍສູງ  ຄວນໃຊ້ປຸຍ ຝຸຍ ທຳມະຊາດຫຼາຍໆ ເຊັນມູນສັດ ຂີ້ຂອງສັດ ໃບໄມ້ ໝັກດອງແບບທຳມະຊາດ  ແລະປູກພຶດສະລັບ ເຊັນຕົ້ນຖົວ ເພາະຕົ້ນຖົວມີປຸນໃນໂຕມັນເອງ 

 ຣັຖບາລຄວນແບງໂຊນ ແບ່ງເຂດ ການກະເສດ ໃຫ້ເໝາະສົມກັບດິນທີປູກຝັງ ພຶດນັ້ນ / ແບ່ງເຂດ ພວກອຸສາຫະກຳ ທີອາຈຈະທຳໃຫ້ດິນເສັຍ ຫາຍ ເຊັນ ພວກຕົ້ນ ຢູຄາລິບຕັດ ໂຮງງານເຄມີ ທາງລະບາຍນ້ຳເສຍເຂົ້ານາ ທາງອາຍພິດ ທາງຝຸ່ນ ທາງສຽງ ອອກຈາກເຂດກະເສດ ແລະຊຸມຊົນຄົນຢູ

ທ ດວງຕາ

---

 

ຢາກໃຫ້ຄົນລາວປູກເຂົ້າກິນເອງ ຜະລິດຂອງໃຊ້ເອງ

Hikari Danio wrote:

---

ດຽວນີ້ປາກົດວ່າຊາວໄຮ່ຊາວນາໄດ້ຂາຍດິນໄຮ່ດິນນາມາຊື້ວິໂກ້ຂີ່ມ່າຍສາວນ້ອຍຮ້ານເບຍຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະດິນໄຮ່ດິນນາຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍກໍ່ຫັນມາປູກຕົ້ນໄມ້ອຸດສະຫະກຳແທນ, ເຂດອູ່ເຂົ້າອູ່ນ້ຳຢູ່ພາກກາງແລະພາກໄຕ້ກໍ່ຖືກນ້ຳຖ້ວມຊຶ່ງເກີດຈາກໄພທຳມະຊາດແລະການສ້າງເຂື່ອນໄຟຟ້າ. ຕໍ່ໄປນີ້ລາວເຮົາຈະຊື້ເຂົ້າໄທຫລືເຂົ້າວຽດນາມມາກິນ? http://www1.voanews.com/lao/news/lao/Lao-faces-food-insecurity-ricefields-into-residence-06-06-2010-95718594.html

---

 ເຫັນດີນຳ1000% ທີວ່າຕໍ່ໜ້າ ປຊຊົນ ລາວຈະອຶດເຂົ້າຈະຊື້ເຂົ້າຈາກຕ່າງປະເທດ ສາເຫດເພາະ ຕາມຊົນະບົດຫ້າມບໍ່ໃຫ້ ເຮັດໄຮ່(ຖື່ວ່າຊື້ເຂົ້າກິນແລ້ວ) ດິນໄຮ່ດິນສ່ວນ ດີນນາໂຄກ ຕາມຊົນະບົດຫັນໄປປູກພືດອຸດສາຫະກຳ ຫຼື ສຳປະທານໃຫ້ຕ່າງຊາດມາປູກຕົ້ນໄມ້ ອຸດສາຫະກຳ

ດີນ ນາ ຕາມແຄມນໍ້າ ໃກ້ໆຕົວເມືອງ ເຫີກັນຂາຍໃຫ້ຄົນໃນເມືອງ ຫຼື ໃຫ້ຕ່າງຊາດ ສຳປະທານ ໂດຍສະເພາະຕາມລອ້ງແມ່ນໍ້າງືມ

ຕົວຢ່າງຄື່: ດີນໃນນະຄອນຫຼວງ ບອ່ນໃດເປັນທົ່ງນາແມ່ນມີໂຄ່ງການ ຫຼື ຖົ້ມ ເພື່ອປຸກສ້າງ ບໍ່ຮູ້ວ່າ ປີໜື່ງໆ ພື້ນທີ ດິນນາຖີກເສຍໄປເທົ່າໃດ ເຮັກຕາ

Anonymous wrote:

---

ຄໍາເຫັນຂອງທ່ານດວງຕາໜ້າຄິດຫລາຍ. ນັບຕັ້ງແຕ່ຍຸກປູ່ສັງຂະຫຍາຍ່າສັງກະສີ ຄົນລາວເຮົາເຄີຍກິນເຂົ້າໜຽວຈ້ຳປາແດກ ຈະໃຫ້ປ່ຽນມາກິນເຂົ້າຈ້າວກັບໝັມໄດ້ແນວໃດ໋?

---

 ຂອ້ຍເຄີຍໄປເຮັດວຽກຢູ່ຊຳເໜືອ7-8ປີກອ່ນ ແລະ ຫົວໜ້າພະແນກທີໄປນຳຂອ້ຍເວົ້າສູ່ຟັງວ່າ: 4-5ປີກອ່ນ ຂັ້ນເທີງ ລະດົມປຊຊ ໃຫ້ຫຼຸດຜອ່ນການຖ່າງປາເຮັດໄຮ່ປູກເຂົ້າ ເປັນຈຳນວນຫຼາຍ ແຕ່ໃຫ້ຫັ້ນມາ ຖ່າງສ່ວນປູກມັນຕົນແທ່ນ ແລະລະດົມປຊຊ ໃຫ້ມາບໍລິໂພກ(ກິນ)ມັນຕົນແທ່ນເຂົ້າເພາະມັນຕົນເປັນທາດແປ້ງທີມີວິຕາມີນສູງວ່າຊັ້ນ

ແລະແລ້ວປະຊາຊົນ ກໍ່  ປະຕິບັດ   ຕາມພະນັກງານລົງປຸກລະດົມແນະນຳຄື່ : ຢຸດຖ່າງປາເຮັດໄຮ່ປູກເຂົ້າ ເປັນຈຳນວນຫຼາຍ ແຕ່ໃຫ້ຫັ້ນມາ ຖ່າງປາເຮັດສ່ວນປູກມັນຕົນແທ່ນ  ແຕ່ປະຊາຊົນ ຂຈ ຍັງກີນເຂົ້າຢູ່ຄືເກົ່າ  ບາດພະນັກງານ
ຂັ້ນເທີ່ງ(ຈາກກະຊວງແລະແຂວງ)ໄປ(ລົງພື້ນຖານ)ຢູ່ບ້ານ ປຊຊ ທີ່ ຂຈ ປູກມັນຕົນ ຂຈ ບໍ່ເອົາເຂົ້າມາໃຫ້ກີນ ຂຈ ເອົາແຕ່ ມັນຕົນໜື້ງມາໃຫ້ກີນ  ແລະ ແລ້ວພະນັກງານລົງພື້ນຖານຢາກຮ້າຍໃຫ້ນາຍບ້ານ ແລ້ວ ພວກນາຍບ້ານ ກໍ່ວ່າ ຢູ່ບ້ານເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດໄຮ່ເຂົ້າ  ທາງຂັ້ນເທີງລົງມາຂົ້ນຂວາຍບໍ່ໃຫ້ຖ່າງປາເຮັດໄຮ່ປູກເຂົ້າ ແຕ່ໃຫ້ຫັ້ນມາ ຖ່າງສ່ວນປູກມັນຕົນແທ່ນ ແລະ ລະດົມ ປຊຊ ໃຫ້ມາບໍລິໂພກ(ກິນ)ມັນຕົນແທ່ນເຂົ້າເພາະມັນຕົນເປັນທາດແປ້ງທີມີວິຕາມີນສູງວ່າຊັ້ນເດ້.  ພວກເຮົາກໍ່ມີແຕ່ມັນຕົນໜື້ງນີ້ແຫຼ໋ະມາໃຫ້ທ່ານກິນ

ນີ້ແມ່ນເລື່ອງຈິງທີ່ ຫົວໜ້າພະແນກເລົ່າສູ່ຟັງເມືອ7-8 ປີກອ່ນ

ບໍ່ຕອ້ງຫວ່ງ  ເນື້ອທີ່ດິນກວ້າງໃຫຍ່ໄພສານປານນີ້ 

ຄົນລາວມີປັນຍາພໍ ທີ່ຈະຫາລຽ້ງຕົວເອງໄດ້  

ບໍ່ມີທາງດອກຄົນລາວສີໄປຂໍຊື້ເຂົ້າຈາກຕ່າງປະເທດມາກິນ

 

ອີກປະການນຶ່ງ ຄົນລາວຈະກິນເຂົ້ານອ້ຍລົງ ແລວ້ຈະກິນອາຫານ ຫລື ແນວທົດແທນຫລາຍຂຶ້ນ

 

ຂໍແຕ່ ບ້ານເມືອງ ສະຫງົບສຸກ 

ເຮົາຕອ້ງພາກັນຮັກສາ ແລະປອ້ງກັນບໍ່ໃຫ້ຄົນບໍ່ດີມາຍຸແຍ່ ແລະສ້າງຄວາມບໍ່ສຫງົບສຸກ ຢູ່ໃນປະເທດເຮົາ 

 

 

ລາວຕົ້ມລາວ
ຜູ້ນຶ່ງວ່າລາວຈະຊຶ້ເຂົ້າກິນ ອີກຜູ້ນຶ່ງວ່າລາວຈະຕຽມສົງເຂົ້າອອກຂາຍ
ຕ່າງປະເທດ ອັນໃດກັນແທ້ວະ ບໍ່ເຂົ້າໃຈ ສວ່ຍອະທິບາຍໃຫ້ກັນຟັງແດ່