Pasalao

ພຣະພຸທເຈົ້າເຄີຍຄຶດບໍ່ຢາກສອນທັມມະ

(ຂໍໂທສທ່ານຜູ້ອ່ານ ທີ່ເອົາອັກຂຣະໄທຍມາລົງຢູ່ ເວັບໄຊທ໌ພາສາລາວ)

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๕ มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์

http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=13&A=7663&Z=8236

[๔๘๖] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้ 

             สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ …..

ดูกรราชกุมาร อาตมภาพนั้นได้มีความคิดเห็นว่า ธรรมที่เราบรรลุแล้วนี้เป็น

ธรรมลึก ยากที่จะเห็นได้ สัตว์อื่นจะตรัสรู้ตามได้ยาก เป็นธรรมสงบ ระงับ ประณีต

ไม่เป็นวิสัยที่จะหยั่งลงได้ด้วยความตรึก เป็นธรรมละเอียด อันบัณฑิตจะพึงรู้แจ้ง. ก็หมู่สัตว์นี้

มีความอาลัยเป็นที่รื่นรมย์ ยินดีในความอาลัย บันเทิงนักในความอาลัย. ก็การที่หมู่สัตว์ผู้มี

ความอาลัยเป็นที่รื่นรมย์ ยินดีในความอาลัย บันเทิงนักในความอาลัย จะเห็นฐานะนี้ได้โดยยาก

คือ สภาพที่อาศัยกันเกิดขึ้นเพราะความมีสิ่งนี้เป็นปัจจัย. แม้ฐานะนี้ก็เห็นได้ยาก คือ สภาพ

เป็นที่ระงับสังขารทั้งปวง ความสละคืนอุปธิทั้งปวง ความสิ้นตัณหา ความปราศจากความ

กำหนัด ความดับโดยไม่เหลือ นิพพาน. ก็เราจะพึงแสดงธรรม และสัตว์เหล่าอื่นก็จะไม่รู้

ทั่วถึงธรรมของเรา นั้นจะพึงเป็นความเหน็ดเหนื่อยเปล่า เป็นความลำบากเปล่าของเรา.

ดูกรราชกุมาร ที่นั้น คาถาอันอันน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก ไม่เคยได้ฟังมาในกาลก่อน มาปรากฏแจ่มแจ้ง

กะอาตมภาพว่า

      บัดนี้ ยังไม่สมควรจะประกาศธรรมที่เราบรรลุได้โดยยาก ธรรมนี้

      อันสัตว์ทั้งหลาย ผู้ถูกราคะ โทสะครอบงำ ไม่ตรัสรู้ได้ง่าย

      สัตว์ทั้งหลาย อันราคะย้อมแล้ว อันกองมืดหุ้มห่อแล้ว

      จักไม่เห็นธรรม อันยังสัตว์ให้ไปทวนกระแส ละเอียด ลึกซึ้ง

      เห็นได้ยาก เป็นอณู ดังนี้.

ดูกรราชกุมาร เมื่ออาตมภาพเห็นตระหนักอยู่ดังนี้ 
จิตของอาตมภาพก็น้อมไปเพื่อความเป็นผู้มีความขวนขวายน้อย 
ไม่น้อมไปเพื่อแสดงธรรม.

https://www.facebook.com/pg/Lao-Religion-247490002347585/about/

19. “I considered: ‘This Dhamma that I have attained is profound, hard to see and hard to understand, peaceful and sublime, unattainable by mere reasoning, subtle, to be experienced by the wise. But this generation delights in worldliness, takes delight in worldliness, rejoices in worldliness. It is hard for such a generation to see this truth, namely, specific conditionality, dependent origination. And it is hard to see this truth, namely, the stilling of all formations, the relinquishing of all acquisitions, the destruction of craving, dispassion, cessation, Nibbāna. [168] If I were to teach the Dhamma, others would not understand me, and that would be wearying and troublesome for me.’ Thereupon there came to me spontaneously these stanzas never heard before: 

‘Enough with teaching the Dhamma
That even I found hard to reach;
For it will never be perceived
By those who live in lust and hate. 

Those dyed in lust, wrapped in darkness
Will never discern this abstruse Dhamma
Which goes against the worldly stream,
Subtle, deep, and difficult to see.’

     Considering thus, my mind inclined to inaction rather than to teaching the Dhamma.

    20. “Then, bhikkhus, the Brahmā Sahampati knew with his mind the thought in my mind and he considered: ‘The world will be lost, the world will perish, since the mind of the Tathāgata, accomplished and fully enlightened, inclines to inaction rather than to teaching the Dhamma.’ Then, just as quickly as a strong man might extend his flexed arm or flex his extended arm, the Brahmā Sahampati vanished in the Brahma-world and appeared before me. He arranged his upper robe on one shoulder, and extending his hands in reverential salutation towards me, said: ‘Venerable sir, let the Blessed One teach the Dhamma, let the Sublime One teach the Dhamma. There are beings with little dust in their eyes who are wasting through not hearing the Dhamma. There will be those who will understand the Dhamma.’ The Brahmā Sahampati spoke thus, and then he said further:

-- Edited by PeaceBeWithUs on Monday 3rd of July 2017 10:17:11 AM