Pasalao

Anonymous wrote:

---

**ໄດ້​ສະແດງ​ຄວາມ​ຍ້ອງຍໍ-ຊົມເຊີຍ​ຕໍ່​ຜົນສຳເລັດ​ອັນ​ຍິ່ງໃຫຍ່ ​ທີ່​ທ່ານ​ຫົວໜ້າ​ກົມ​ຜູ້​ເກົ່າຍາດ​ມາ​ໄດ້ ຕະຫຼອດ​ໄລຍະ​ຊຸມ​ປີຜ່ານ​ມາ**

 

ຈັ່ງແມ່ນເວົ້າຄືແກວນໍ  ຍາດມາໄດ້  ໄລຍະຊຸມປີ

---

    ເຈົ້າຄືເວົ້າຖືກແທ້ພໍ່ອາວ. ຄໍາວ່າຍາດ ມັນເປັນ ສັບ ໄຊ້ໃນສັງຄົມໝາ. ໝາ ຫຼື ສັດເດັຽຣະສານຈໍາພວກອື່ນໆ ມີແຕ່ຍາດແຍ່ງ ຂົບແຫ້ນ ຊິງດີຊິງເດັ່ນ  ກັດກັນກິນໃຫ້ຕາຍໄປຂ້າງຫຶ່ນງ.ສັບນີ້ແມ່ນຖືກຢູ່ໃນສັງຄົມການເປັນຢູ່ຂອງຊາດລາວ ໂດຍສະເພາະສັງຄົມການເປັນຢູ່ຂອງຊາດລາວປັຈຸບັນໃດ້

ກາຍເປັນສັງຄົມໝາ..100%.ສະແຕກໝາຫລາຍ ແຮງເປັນວໍ້ນໍ້າລາຍເຫັ່ຽ ຫາກັດ ແຕ່ໝູ່ຄື ໝາລາວລີງສອງສາມຕົວໃນທີ່ນີ້.

ມາເບິ່ງຜູ້ຊະນະການປະກວດ Miss Pakse

ນາງ ລິນ​ດາ ຈັນ­ທະ​ພິມ ອາ­ຍຸ 18 ປີ ຈາກ​ຫ້ອງ­ການ​ສະ­ຫະ­ພັນ​ແມ່­ຍິງເມືອງ​ປາກ​ເຊແຂວງ​ຈຳປາ​ສັກສົ່ງ​ເຂົ້າ​ປະ​ກວດສາ­ມາດ​ຍາດ​ໄດ້​ອັນ​ດັບ 1 ໃນ​ງານ​ປ

ເອົ່າ ຍາດກັນດ່າສູ.ດ່າດ່າດ່າ ໂອຍບໍ່ແມ່ນ. ສູ້ສູ້ສູ້55555555

ເພີ່ນເປັນຫ່ວງ ເປັນໄຍນຳຄົນເຊື້ອຊາດຕົນເອງ

ມັນກໍ່ດີແລ້ວເດ່, ຄວນຂອບໃຈເພີ່ນ ຊົມເຊີຍເພີ່ນ

ທີ່ເອົາໃຈໃສ່ດູແລ ເບີ່ງແຍງ ຄອຍໃຫ້ການຊ່ວຍເຫລືອ

ອ່ານແລ້ວກໍ່ດີໃຈນຳເນື້ອໃນກໍ່ຄືຄວາມເປັນຫ່ວງເປັນໃຍຂອງ ພັກ-ລັດ ຕໍ່ຄົນເຊື້ອຊາດລາວ,

ເຖິງຂັ້ນມີການສ້າງຕັ້ງກົມພົວພັນຄົນເຊື້ອຊາດລາວທີ່ສັງກັດໃນກະຊວງການຕ່າງປະເທດ.

ຕາມທີ່ເຂົ້າໃຈສ່ວນໂຕແມ່ນເພິ່ນໝາຍເຖິງຄົນລາວທີ່ຖືສັນຊາດຕ່າງປະເທດນັ້ນຕິ.

ການທີ່ເພິ່ນຊ່ວຍເຫຼືອແກ້​ບັນຫາ​ຕ່າງໆ​ທີ່​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ກັບຄົນ​ເຊື້ອ​ຊາດ​ລາວ​ຢູ່​ຕ່າງ​ແດນນັ້ນຄົງ

ບໍ່ໝາຍເຖິງຄົນລາວທີ່ຖືປາສປອດລາວທີ່ມາເຮັດວຽກທາງການ ຫຼື ປະກອບທຸລະກິດຢູ່ຕ່າງ

ແດນແມ່ນ ຫຼື ບໍ່?.ຖ້າເປັນຄືວ່າກໍ່ດີໃຈ ແລະ ຊົມເຊີຍໃນນໍ້າໃຈຮັກເຊື້ອແພງຊາດຂອງພັກ-ລັດ.

ແຕ່ໃນທາງທີ່ດີແລ້ວຢາກໃຫ້ເພິ່ນຊ່ວຍຄົນເຊື້ອຊາດລາວທີ່ກັບໄປເຮັດວຽກ,ເຮັດການກໍ່ຄືການ

ໄປປະກອບທຸລະກິດສ່ວນຕົວທີ່ປະເທດລາວດ້ວຍຈິດໃຈຢາກມີສ່ວນໃນການສ້າງສາພັດທະນາ

ປະເທດພາຍໄຕ້ຈິດສຳນຶກຂອງຄວາມເປັນລາວນັ້ນຄືກັນກັບຄົນລາວ ແລະ ເຊື້ອສາຍຂອງຕົນ

ແທ້ໆເພາະເພິ່ນມີສິດມີອຳນາດໃນກັບມືຢ່າງເຕັມປ່ຽມໃນບ້ານເມືອງຕົນເອງດີກວ່າຈະມາຄຶດ

ຊ່ວຍເຫຼືອຢູ່ຕ່າງແດນເພາະສິດອຳນາດຂອງເພິ່ນອາດຢູ່ໃນຂີດຈຳກັດ.ແລະໃນກໍລະນີນີ້ຄົນລາວ

ໃນຕ່າງແດນຄົງແກ້ໄດ້ເອງດີກວ່າເພາະຄຸ້ນເຄີຍດີກັບສັງຄົມ ແລະ ລະບຽບການຂອງບ້ານເຂົາ

ທີ່ພວກຕົນອາໃສ.

ຕໍ່ວຽກງານການເສີມສ້າງຄວາມສາມັກຄີປອງດອງນັ້ນຄົງບໍ່ເປັນເລື່ອງຍາກ ແລະ ເຫຼືອວິໃສ

ທີ່ຈະເຮັດບໍ່ໄດ້ລະຫວ່າງຄົນທີ່ມີພາສາເວົ້າອັນດຽວກັນພຽງແຕ່ຂໍໃຫ້ມີຄວາມຈິງໃຈຕໍ່ກັນແທ້

ກໍ່ຄືນະໂຍບາຍ ຫຼື ການເວົ້າກັບການກະທຳຕ້ອງກົງກັນ.ຕ້ອງມີການພົບປະກັນໃນວົງກວ້າງ

ລະຫວ່າງຜູ້ຕ່າງໜ້າທາງການຂອງລາວກັບປະຊາຄົມຄົນເຊື້ອຊາດລາວຢູ່ຕ່າງແດນເພື່ອພ້ອມ

ກັນປຶກສາຫາລື,ຮັບຟັງຄວາມເຫັນຂອງກັນ ແລະ ກັນ ບົນຫຼັກການເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຮວມ

ຂອງຊາດ.ບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ຈະມາພົບກັບສະມາຄົມລາວທີ່ຢູ່ພາຍໄຕ້ອຸປະຖັມ ຫຼື ໄກ້ສິດກັບ

ສະຖານທູດລາວເທົ່ານັ້ນຊຶ່ງເປັນສະມາຄົມທີ່ບໍ່ຖືໄດ້ວ່າເປັນຜູ້ຕ່າງໜ້າປະຊາຄົມລາວໄດ້.

ເຫດຜົນຄືວ່າຫຼາຍປີຜ່ານມາແລ້ວທີ່ທາງການລາວອາໃສສະມາຄົມດັ່ງກ່າວເພື່ອບັນລຸນະໂຍ

ບາຍປຸກລະດົມພີ້ນ້ອງເຊື້ອຊາດລາວ,ກໍ່ໄດ້ແຕ່ຄົນທີ່ເປັນຫົວຈັກຂອງສະມາຄົມນັ້ນເທົ່ານັ້ນ.

ແມ່ນແຕ່ສະມາຊິກປາຍແຖວທີ່ເປັນຈຳນວນຫຼາຍຍັງບໍ່ສາມາດດຶງດູດເຂົາໄດ້ຕາມນະໂຍບາຍ

ດັ່ງກ່າວຍ້ອນວ່າເຂົາບໍ່ໄດ້ມີໂອກາດອອກ,ຝາກຄວາມເຫັນ ກໍ່ຄືບໍ່ມີການປະຊຸມເອົາມະຕິກັນ

ດ້ານຄວາມຕ້ອງການເພື່ອສະເນີໄປຍັງທາງການລາວເພື່ອເຮັດແນວໃດໃຫ້ໄດ້ຄວາມປອງດອງ

ດັ່ງກ່າວ.ການທີ່ຈະມີຄວາມປອງດອງເກີດຂື້ນໄດ້ລະຫວ່າງສອງຄົນ ຫຼື ສອງກຸມຄົນ,ສຳຄັນຕ້ອງ

ແມ່ນແນວຄິດຕ້ອງຖືກ ຫຼື ພໍໃຈກັນທັງສອງຝ່າຍ.

ຊ່ອງທາງທີ່ຈະດຶງດູດໃຫ້ຄົນເຊື້ອຊາດລາວກັບໄປຢາມບ້ານ ແລະ ຊອກຮູ້ຊ່ອງທາງເພື່ອຈະເຮັດ

ທຸລະກິດນັ້ນ,ສິ່ງສຳຄັນແມ່ນຮັບປະກັນຄວາມປອດໄພ ແກ່ຊີວິດ ແລະ ຊັບສິນຂອງພວກເຂົາ.

ມີນະໂຍບາຍ ແລະ ການປະຕິບັດທີ່ຊັດເຈນ,ໄວ້ໃຈໄດ້,ໃຫ້ຄວາມສະດວກຢ່າງເປັນທຳຕໍ່ເຂົາ.