Pasalao

Anonymous wrote:

---

 ຈຸດແຂງຂອງທຸລະກິດລັດມີຫຍັງ 

1. ບໍ່ມີ ເພາະຜູ້ອຳນວຍການພ້ອມຄະນະ ເຫັນນັກຮຽນຮູ້ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນນັກທຸລະກິດຕົວຈິງ

2. ບໍ່ມີ ເພາະຄະນະດັ່ງກ່າວບໍມີອຳນາດໃນການຕົດສິນບັນຫາໃຫຍ່  ຕ້ອງໄດ້ຜ່ານຂັ້ນເທິງກ່ອນ

3. ບໍ່ມີ

 ຈຸດອອ່ນເດມີຫຍັງ

1. ທີ່ຕັ້ງຂອງວິສາຫະກິດ ຕ້ອງໄດ້ຊື້ເອງ ແທນທີ່ລັດຕ້ອງເອົາໃຫ້ ໝາຍຄວາມວ່າຕ້ອງໄດ້ຊື້ດິນນຳລັດເພີ່ອຕັ້ງບໍລິສັດຂອງລັດ ແລ້ວກະມີຂອງຂວັນໃຫ້ເຈົ້າເມືອງ ເຈົ້າແຂວງນັ້ນໆເພື່ອຊຸກຍູ້ວຽກງານທ້ອງຖິ່ນ ວ່າຊ້ານ ( ອາດເປັນລົດ ຫຼືວັດຖຸອື່ນ...)

2. ການຊື້ອຸບປະກອນຮັບໃຊ້ ນັບແຕ່ພາຫະນະຮອດເຄື່ອງໃຊ້ຫ້ອງການແມ່ນຕ້ອງເສັຽພາສີຄືເອກະຊົນ ແທນທີ່ວ່າເປັນຂອງລັດ ຜູ້ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດແມ່ນພ/ງ ຂັ້ນນຳຜູ້ຊື້ລົດຈາກບໍລິສັດ...

3. ການດຳເນີນທຸລະກິດ ແມ່ນຢູ່ພາຍໃຕ້ການຊີ້ນຳຢ່າງໃກ້ສິດຂອງກະຊວງຫຼືອຳນາດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງຢ່າງເຄັ່ງຄັດ ... ການກະຈາຍລາຍຮັບ ແລະນະໂຍບາຍຕ່າງ ແມ່ນເນັ້ນແຕ່ການນຳ  ຄະນະອຳນວຍການ, ຄະນະພະແນກ ຊື້ລົດຫຼູລາຄາແພງໃຫ້ຂີ່ຮອດຫ້າປີແລ້ວຂາຍໃຫ້ເລີຍ ແລ້ວກະຊື້ຄັນໃໝ່ໃຫ້ອີກ ແລ້ວກຳໄລກະໄປຢູ່ນຳການຟູມເຟືອຍນຳນະໂຍບາຍແບບເວີ້ ຂອງບໍລິສັດ...ສຸດທ້າຍກໍໄປບັນທອນກຳໄລ ແລະການຂະຫຍາຍຕົວຂອງບໍລິສັດນັ້ນເອງ...

ສະຫລຸດ ຄວນປັບປຸງແນວໃດ 

 

  ເພື່ອດືງດູດການລົງທືນຈາກຕ່າງປະເທດ ແລະ ຮັກສາທຸລະກິດລັດ 100 % ບໍ່ໃຫ້ລົ້ມລະລາຍ ຫລື ຂາຍຈິດຕະການ ຄວນເຮັດແນວໃດ 

ພາກລັດທີ່ມີສ່ວນໄດ້ນຳວິສາຫະກິດຄວນວາງນະໂຍບາຍໃໝ່ ທີ່ເໝາະສົມກວ່າທີ່ຜ່ານມາ  ເໝາະສົມແບບໃດນັ້ນກະສຸດແລ້ວແຕ່ເພິ່ນຜູ້ເປັນບັນດິດ, ມະຫາບັນດິດທັງຫຼາຍແລ  ! ເຮົາເປັນພຽງແຕ່ຊາວໄຮ່ນາໝາເຕົ່າ ບໍ່ບັງອາດໄປຮູ້ນຳດອກ !

---

Anonymous wrote:

---

 ຈຸດແຂງຂອງທຸລະກິດລັດມີຫຍັງ 

1

2

3

 ຈຸດອອ່ນເດມີຫຍັງ

1

2

3

ສະຫລຸດ ຄວນປັບປຸງແນວໃດ 

 

  ເພື່ອດືງດູດການລົງທືນຈາກຕ່າງປະເທດ ແລະ ຮັກສາທຸລະກິດລັດ 100 % ບໍ່ໃຫ້ລົ້ມລະລາຍ ຫລື ຂາຍຈິດຕະການ ຄວນເຮັດແນວໃດ

---

ທຸລະກິດຂອງລັດ 100% ບໍ່ມີຫຍັງດີເພາະຂອດການບໍລິຫານ ແລະການກວດກາເຮັດບໍ່ໄດ້, ຜູ້ເປັນອໍຳນວຍການໃຫຍ່ພ້ອມຄະນະຮູ້ທາງກິນແບບບໍ່ມີຄວາມຜິດ ກິນທັງຕົ້ນທຶນກິນທັງກໍຳໄລ ຜູ້ເກົ່າກິນຫລາຍແລ້ວກໍ່ປ່ຽນຜູ້ໃຫມ່ມາເປັນແທນໂດຍຍູ້ຜູ້ເກົ່າຂື້ນເປັນລັດຖະມົນຕີຊ່ວຍ(ທັງສະແຕກ ທັງໄດ້ຕໍາແຫນ່ງສູງ), ຜູ້ໃຫມ່ມາກໍ່ສືບຕໍ່ກິນຕໍ່ໆກັນ ບັດເຫລືອຫນີ້ສິນ ບໍລິສັດລົ້ມລະລາຍກໍ່ຕີລາຄາເຄື່ອງຈັກຮ້າງໃຫ້ລັດຖະບານຂາຍໃຫ້ຫວຽດເປັນກິໂລ ນອກຈາກນັ້ນກໍ່ປະໃຫ້ລັດຖະບານໃຊ້ຫນີ້ແທນ ເປັນຕົ້ນບໍລິສັດພັທະນາເຂດພູດອຍ, ດາຟີ, ອີທີແອວ, ການບິນລາວ, ໄຟຟ້າລາວ.... ຖ້າທຽບບໍລິສັດລັດ 100% ກັບບໍລິສັດລັດປະສົມເຊັ່ນ: ເບຍລາວ ແມ່ນຕ່າງກັນປານຟ້າກັບດິນ ເພາະການບໍລິຫານເຂົາດີ ໂອກາດກິນບໍ່ເປີດແປນຄືບໍລິສັດລັດ 100% ຊຶ່ງຜົນການດໍຳເນີນທຸລະກິດໃນໄລຍະຜ່ານມາບໍລິສັດເບຍລາວສາມາດສ້າງລາຍຮັບຈາກງິນປັນຜົນໃຫ້ລັດຖະບານຢ່າງມະຫາສານ ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍພວກເຈົ້ານາຍຫົວໃສສ້າງໂອກາດໃຫ້ຄົນໂຕເອງເປັນຜູ້ຮັບສ່ວນແບ່ງທີ່ລັດຄວນຈະໄດ້ ໂດຍການຂາຍຮຸ້ນລັດຖະບານໃນບໍລິສັດເບຍລາວອອກໃຫ້ຄົນຕົນເອງ.

ເຖິງບັນດາທ່ານຜູ້ສະຫລາດສ່ອງໄສທັງຫລາຍ

ສູ່ມື້ນີ້ທົ່ວໂລກ ເຂົາບໍ່ໃຫ້ລັດຖະບານມາເຮັດທຸລະກິດ ເຂົາໃຫ້ລັດຖະບານ ເບິ່ງແຕ່ເລື່ອງກົດຫມາຍ, ເກັບພາສີ ແລະ ເບິ່ງເລື່ອງຄວາມຫມັ້ນຄົງຂອງປະເທດ. ສ່ວນທຸລະກິດແມ່ນໃຫ້ເອກະຊົນເຮັດຫມົດ ມັນຈັງມີປະສິດທິພາບ ຖ້າທ່ານສັງເກດໃຫ້ດີ ທຸລະກິດທີ່ລັດເຮັດ 80 ເປີເຊັນແມ່ນໄປບໍ່ລອດ ເພາະບໍ່ມີແຮງຈູງໃຈໃນການແຂ່ງຂັນ ເຮັດວຽກແບບເຊົາຖ້ວຍ ແລງຖ້ວຍ. (ໃຫ້ເບິ່ງຫ້ອງການລັດເປັນຕົວຢ່າງ ເຂົ້າ 9 ໂມງເຊົ້າ ເລີກ 3 ໂມງແລງ) 

ຖ້າລັດເຮັດທຸລະກິດກໍ່ຄວນມີລະບົບການບໍລິຫານທີ່ມີປະສິດທິພາບແບບເອກະຊົນ, ບໍ່ມີການຫລິ້ນເສັ້ນສາຍ, ໃຊ້ຄວາມສາມາດລ້ວນໆ ທຸລະກິດຈຶ່ງຈະກ້າວຫນ້າ. ຍົກຕົວຢ່າງຢູ່ໄທ ກໍ່ມີຫລາຍລັດວິສະຫາກິດທີ່ປະສົບຄວາມສຳເລັດ ຕົວຢ່າງ ປຕທ ເພາະເຂົາໃຊ້ຫລັກການບໍລິຫານແບບເອກະຊົນ ບໍ່ມີລະບົບເກື້ອກູນ.