Pasalao

ຕອນນັ້ນ ອີ່ແມ່ ໄປນັ່ງຂາຍຜັກຢູ່ຕະຫລາດ ບໍ່ອາຍຍາແມ່ທັງຫລາຍບໍ່

ບາດດຽວນີ້ ພວກແມ່ຄ້າຕະຫລາດ ປັດໂທ້ ພາກັນແຂ່ງກັນຊື້ແຕ່ລົດເກງ ລົດກະບະ

ໃຜຂີ່ຮຸນໃດອີ່ຮ້າງ ລະອາຍຫມູ່

ບ້ານຜີບ້າເມືອງຜີບ້າອັນນີ້ ມັນມີນິດໄສແປກປະຫຼາດໄປໝົດ.

ຄຶຊິແມ່ນຍ້ອນເຄີຍຖືກແຕ່ໝູ່ຮຸຸກຮານແລະຕົກເປັນຂີ້ຂ້າໝູ່ຕະຫຼອດນີ້ລະ.

ແຕວ່າ ກໍເຫັນດີນໍາທ່ານທີ່ເວົ້າຖືກຕ້ອງ ຄືສັງເກດເຫັນຄົນລາວໃໝູ່ຮ້ຈັກ ຄ້າຂາຍ

ເຮັດທຸລະກິດຫລາຍຂຶ້ນ, ຕ່າງລະບອບເກົ່າແທ້ໆ.

ແຕ່ກໍຍັງບໍຄັກ ຢູ່ບ່ອນວ່າ ມັນມີລັກສະນະຄືຜູ້ເຖົ້າພິ່ນວ່າ ຂີ້ໄຮ້ຊາກມີ ຫັ້ນນ໋າ (ຄົນລືມຕົວ

ງົວລືມຕີນ; ບໍ່ວ່າໃນວົງການລັດຫຼວງ ຫຼືປະຊາຊົນທໍາມະດາ). ຕົນເອງຍັງບໍ່ທັນພົ້ນຄວາມທຸກຍາກຄັກແນ່ ສັງມາໃຊ້ຈ່າຍຟູມເຟືອຍແທ້ ໃຊ້ຂອງຫລູຫລາແທ້. (ລົດມັນກະໃຊ້ລຸ້ນ 6ສູບ, 8ສູບ ໂຟວີນ ຂັບຢູ່ໃນເມືອງແລ່ນແຕ່ເກຍ 2 ເກຍສາມ, ໃຊ້ມາແປດປີແລ້ວ ບໍ່ໄດ້ແລ່ນ ໂຟວີນຈັກເທື່ອ).

ຄຶດແດ່ເປັນຫຍັງ - ສະບູອາບນໍ້າ, ແປ້ງທາໜ້າ, ນໍ້າມັນກຸກ(ແຕ່ງກິນ), ນໍ້າຢາລ້າງຈານ, ລ້າງຖ້ວຍຊາມ ຍັງນໍາເຂົ້າມາຈາກຕ່າງປະເທດ. ບາດຄໍາໃນຄໍມ ນແຂນ, ລົດ, ແລະເຮືອນ

ຂອງມັນມູນຄ່າ ເປັນຕັ້ງທໍ່ໃດ. ຊື້ເຄື່ອງຈັກໂຮງງານມາຜະລິດເຄື່ອງທີ່ກ່າວມານີ້ ໄດ້ສະບາຍ (ເວົ້າສະເພາະຜູ້ເພິ່ນມີດອກຫວາ); (ໝາຍເຫດ: ແຕ່ວ່າບາດແມ່ຄ້າລາວເຮັດເຝີ, ເຮັດເຂົ້າປຸ້ນ, ເຮັດຊະລາເປົາ ໂລດບໍ່ແຊບເວີ້ຍ - ມັນໂລດຕ່າງເຈັກ ຕ່າງແກວ ເັຮດຂາຍ ຢູ່ວຽງຈັນ ແຕ່ກ່ອນ 1975; ກິນເຝີກໍໄດ້ລະວັງ, ຖືກຮ້ານມັນຫລິ້ນແປ້ງນົວຫລາຍ ຫລືໃສ່ໃບຊານໍາ ກິນແລ້ວເຈັບຫົວ; ກາເຟ ກໍຖືກກາເປປົນກັບແກ່ນໝາກຂາມ ຫລືຝຸ່ນໃບຂົມ ກະເດົາ, ຊະລາເປົາ ກໍໃຊ້ແປ້ງບໍດີ ລາງເທື່ອກໍໃ້ຊີ້ນໝູ່ຫລືໄຂ່ມີກິ່ນເໝັນຕຶຕຶ, ໂອຍ ຂອງວ່າຫາກໍຮຽນຄ້າຮຽນຂາຍ ນໍ, ເລີຍບໍທັນມີຈັນຍາບັນ, ຄຶດແຕ່ເລື່ອງທຶນເລື່ອງກໍາ ເປັນໃຫຍ່ ກວ່າອື່ນໃດໝົດ).

Anonymous wrote:

---

ເວົ້າມາແລວ້ ຄິດເຫັນໃຈແມ່ຄ້າທົ່ງຂັນຄຳ

ບາງຄົນບໍ່ເຫລືອຫຍັງ

 

ເສັຍຫາຍແບບນີ້ໃຜສີຮັບຜິດຊອບໃຫ້ໄດ 

ປີກາຍຕະຫລາດ ດົງໂດກ ມາປີນີ້ ທັງທ່າງອ່ນ 

ເສັຍຫາຍທີ່ສຸດແມ່ນ ທົ່ງຂັນຄຳ 

---

 ຕໍ່ໄປແມ່ນຕະຫຼາດຂົວດິນ ຕຽມຕົວໄວ້ໃຫ້ດີເດີ ພວກນາຍທຶນມັນກຳລັງອອກລິດ

Anonymous wrote:

---

ບ້ານຜີບ້າເມືອງຜີບ້າອັນນີ້ ມັນມີນິດໄສແປກປະຫຼາດໄປໝົດ.

ຄຶຊິແມ່ນຍ້ອນເຄີຍຖືກແຕ່ໝູ່ຮຸຸກຮານແລະຕົກເປັນຂີ້ຂ້າໝູ່ຕະຫຼອດນີ້ລະ.

ແຕວ່າ ກໍເຫັນດີນໍາທ່ານທີ່ເວົ້າຖືກຕ້ອງ ຄືສັງເກດເຫັນຄົນລາວໃໝູ່ຮ້ຈັກ ຄ້າຂາຍ

ເຮັດທຸລະກິດຫລາຍຂຶ້ນ, ຕ່າງລະບອບເກົ່າແທ້ໆ.

ແຕ່ກໍຍັງບໍຄັກ ຢູ່ບ່ອນວ່າ ມັນມີລັກສະນະຄືຜູ້ເຖົ້າພິ່ນວ່າ ຂີ້ໄຮ້ຊາກມີ ຫັ້ນນ໋າ (ຄົນລືມຕົວ

ງົວລືມຕີນ; ບໍ່ວ່າໃນວົງການລັດຫຼວງ ຫຼືປະຊາຊົນທໍາມະດາ). ຕົນເອງຍັງບໍ່ທັນພົ້ນຄວາມທຸກຍາກຄັກແນ່ ສັງມາໃຊ້ຈ່າຍຟູມເຟືອຍແທ້ ໃຊ້ຂອງຫລູຫລາແທ້. (ລົດມັນກະໃຊ້ລຸ້ນ 6ສູບ, 8ສູບ ໂຟວີນ ຂັບຢູ່ໃນເມືອງແລ່ນແຕ່ເກຍ 2 ເກຍສາມ, ໃຊ້ມາແປດປີແລ້ວ ບໍ່ໄດ້ແລ່ນ ໂຟວີນຈັກເທື່ອ).

ຄຶດແດ່ເປັນຫຍັງ - ສະບູອາບນໍ້າ, ແປ້ງທາໜ້າ, ນໍ້າມັນກຸກ(ແຕ່ງກິນ), ນໍ້າຢາລ້າງຈານ, ລ້າງຖ້ວຍຊາມ ຍັງນໍາເຂົ້າມາຈາກຕ່າງປະເທດ. ບາດຄໍາໃນຄໍມ ນແຂນ, ລົດ, ແລະເຮືອນ

ຂອງມັນມູນຄ່າ ເປັນຕັ້ງທໍ່ໃດ. ຊື້ເຄື່ອງຈັກໂຮງງານມາຜະລິດເຄື່ອງທີ່ກ່າວມານີ້ ໄດ້ສະບາຍ (ເວົ້າສະເພາະຜູ້ເພິ່ນມີດອກຫວາ); (ໝາຍເຫດ: ແຕ່ວ່າບາດແມ່ຄ້າລາວເຮັດເຝີ, ເຮັດເຂົ້າປຸ້ນ, ເຮັດຊະລາເປົາ ໂລດບໍ່ແຊບເວີ້ຍ - ມັນໂລດຕ່າງເຈັກ ຕ່າງແກວ ເັຮດຂາຍ ຢູ່ວຽງຈັນ ແຕ່ກ່ອນ 1975; ກິນເຝີກໍໄດ້ລະວັງ, ຖືກຮ້ານມັນຫລິ້ນແປ້ງນົວຫລາຍ ຫລືໃສ່ໃບຊານໍາ ກິນແລ້ວເຈັບຫົວ; ກາເຟ ກໍຖືກກາເປປົນກັບແກ່ນໝາກຂາມ ຫລືຝຸ່ນໃບຂົມ ກະເດົາ, ຊະລາເປົາ ກໍໃຊ້ແປ້ງບໍດີ ລາງເທື່ອກໍໃ້ຊີ້ນໝູ່ຫລືໄຂ່ມີກິ່ນເໝັນຕຶຕຶ, ໂອຍ ຂອງວ່າຫາກໍຮຽນຄ້າຮຽນຂາຍ ນໍ, ເລີຍບໍທັນມີຈັນຍາບັນ, ຄຶດແຕ່ເລື່ອງທຶນເລື່ອງກໍາ ເປັນໃຫຍ່ ກວ່າອື່ນໃດໝົດ).

 

 

 

---

 ສິ່ງທີ່ທ່ານເວົ້າມາ ມັນກະມີສ່ວນຖືກ, ອັນລົດ 6 ສູບ 8 ສູບນັ້ນ ພວກຊາວບ້ານເຂົາກະຮູ້ກັນຢູ່, ມັນກະຂຶ້ນຢູ່ກັບທຸລະກິດທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດ, ຄົນເຮົາສິໄປເຈລະຈາວ່າຄວາມຄ້າຂາຍມັນກະຕ້ອງມີພູມຖານ

ບໍ່ແມ່ນສິຂີ່ລົດຖີບ, ລົດຈັກອີ່ຮ້າງໄປສັນຍາຄ້າຂາຍນຳພວກຂີ່  Ferrari ຫຼື Benz ມັນກະສິເປັນຊັ້ນບໍ ? ເລື່ອງລົດລາຄາແພງ ຫຼື ຖືກ, ຄົນເຮົາເມື່ອຍທຸກແລ້ວ ກະຫາໂອກາດໃຫ້ລາງວັນຕົວເອງເລັກໜ້ອຍ

ຫຼື ວ່າທ່ານສິເອົາເງິນທີ່ຫາມາໄວ້ດ້ວຍຄວາມທຸກຍາກລຳບາກແສນເຂັນ ແລ້ວເອົາໄປຝັງດິນ ແລ້ວກະຕາຍປະມັນໄປຊັ້ນບໍ  ?? ເຮືອນກະຕ້ອງຢູ່ເຮືອນທີ່ສາມາດໃສ່ແອ, ລົດກະຕ້ອງມີແອ ເພາະບ້ານເຮົາຂີ້

ຝຸ່ນຫຼາຍ ຍາມຝົນກະເປັນຂີ້ຕົມ , ລູກໆ ກະຕ້ອງໄດ້ຮຽນບ່ອນທີ່ເໝາະສົມກັບຖານະຂອງພໍ່ແມ່ເຂົົາ...ສ່ວນວ່າອາຫານລາວເຮັດບໍ່ແຊບນັ້ນ ຂໍບອກທ່ານວ່າແຊບ ແນ່ນອນເພາະອາຍຸຂອງທ່ານແຕ່ເວລາກ່ອນ ປີ 75

ນັ້ນກັບດຽວນີ້ມັນຄົນລະເລື່ອງກັນ..ແຕ່ເອົາຜູ້ສາວງາມໆມາເປືອຍໂຕໃຫ້ເຫັນ ໃຫ້ເບິ່ງ ໃຫ້ລູບ, ໃຫ້ຄຳ ຕາມໃຈ ແລ້ວຂອງເພິ່ນສິຂິ້ນບໍ່ບຸລະ  ???  55555! ຮີ້ວ !!!! ສ່ວນການຄ້າການຂາຍນັ້ນ ມັນເປັນຂອງທຳມະດາ

ມັນກະຢູ່ໃນທຳນອງທີ່ວ່າ ໄປເສິກໄປຂ້າ, ໄປຄ້າ ໄປຕົວະ ຫົ້ນລະທ່ານ ! ເພາະຂອງໂຕ, ບໍ່ດີປານໃດ ກະວ່າດີໄປກ່ອນ ບາງເທື່ອເຂົາບໍ່ມີ, ແຕ່ຢາກໄດ້ຂອງເຮົາມັນກະແມ່ນໂອກາດ

ຂອງເຮົາທີ່ຈະສ້າງກຳໄລໄດ້... ບໍຊັ້ນພໍ່ຄ້າເຂົາກະທຸກຕາຍໝົດລະຕີ ທ່ານ ! ເອົາລະ ໄປຄຶດໃໝ່ຈັ່ງມາວ່າກັນ !!!