ເຫັນຮູບນີ້ແລ້ວ ຄິດຮອດບ້ານເກີດເມືອງນອນແລະຄອບຄົວທີ່ພັດພາກຈາກມາມາດົນ
Anonymous wrote:ເຫັນຮູບນີ້ແລ້ວ ຄິດຮອດບ້ານເກີດເມືອງນອນແລະຄອບຄົວທີ່ພັດພາກຈາກມາມາດົນ
ວາດພາບຄວາມຫຼັງ ແມ່ນຄິດຮອດແທ້ ! ແຕ່ກ່ອນຂ້ອຍເອງກະຢູ່ແບບນີ້ລະ ໄດ້ຫໍ່ເຂົ້າແລ້ວກະນຳກົ້ນຄວາຍສາມສີ່ໂຕ ຄ່ຳມາກະພາອາບນ້ຳບວກ ເຮົາເອງກະໂຕນສະບົວທອງຂອງຊາວ
ບ້ານແຖວນັ້ນ...ບໍ່ມີດອກ ອັນສະບູອາບນ້ຳຫັ້ນ ຄັນມີການົກແກ້ວກະແພງໄວ້ໃຫ້ເມັຽອາບສ່ວນເຮົາອົດເອົາ ແລ້ວກະເອົາຄວາຍມາແຫຼ່ງ...ຂຶ້ນເຮືອນມາກະແກ້ພົກຜ້າຂາວມ້າປະຈຳໂຕ
ຍື່ນໃຫ້ເມັຽ ເຈົ້າໄດ້ຫຍັງມາ ພໍ່ມັນ ? ເອີ ! ກະມີແໜງໄມ້ບົງກຳໜຶ່ງເບາະ, ຜັກຫວາມກຳໜຶ່ງ ລະກະເຫັດກະດ້າງຫ້າຫົກດອກນີລະ! ລະກະມີໝາກຫວາຍສຸກມາຕ້ອນບັກຫຼ້າແດ່ !
ອຸຍ! ມາຊິມເບິ່ງດຸຫັ້ນ !... ເອີ ! ມີຄົນມາບອກໄປລວມເດີ ມື້ແລງ...ເວົ້າມາມັນລະເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຄິດເຖິງລູກ ເມັຽໃນເວລານັ້ນ ຊ່າງວ່າມີຄວາມອົດທົນກັບຄວາມລຳບາກແສນເຂັນ
ກິນກະໄດ້ກິນພໍບໍຕາຍ ຂ້ອຍບໍ່ມີແມ່ນແຕ່ເງິນຊື້ເຂົ້າໜົມໃຫ້ລູກ... ຂ້ອຍບໍພໍໃຈນຳສິ່ງທີ່ຂ້ອຍມີ, ມັນທຸກໂພດ...ເທວະດາເຫັນໃຈເລີຍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເຈັບແຂ້ວກະທັນຫັນ ຮ້ອງຄັບທົ່ງນາ
ເມັຽກະບອກໄປປົວສາ, ປະຂ້ອຍນອນເຝົ້ານາກັບນ້ອງກະໄດ້ດອກ ! ຂ້ອຍມາປົວແຂ້ວຢູ່ແຖວຂົວຫຼວງ ມື້ຕໍ່ມາຂ້ອຍໄປພໍ້ໝູ່ ເຂົາມາຕົບບ່າຂ້ອຍບັກແຮງ ແລ້ວກະບອກວ່າ ໝົດອາທິດນີ້ຈຶ່ງເມືອ
ຫາແມ່ສ່ຽວ ເດີ ! ມຶງລະມາເຮັດວຽກຊ່ວຍກູ ລົດເຂົ້າມາຫຼາຍ ເຮັດບໍ່ທັນ. ເຮົາເຄິຍໄປຝຶກງານໄລຍະສັ້ນສ້ອມແປງລົດຢູ່ປາກປ່າສັກແດ່ ແລ້ວກະຢູ່ຄ້າຍຝລັ່ງສອງສາມປີ ກະພໍມີອາຊີບຕິດ
ໂຕໜ້ອຍໜຶ່ງ ເຮັດວຽກອາທິດດຽວມີເງິນທໍ່ກັນກັບເຮົາຫາຢູ່ນາເປັນປີ ແຕ່ນັ້ນມາຊີວິດຂອງຂ້ອຍກະປ່ຽນໄປ ຍ້ອນບໍ່ພໍໃຈນຳສິ່ງທີ່ຕົນມີນີ້ລະ ທ່ານເອີຍ !
