Pasalao

it wouldn't change that much my friends !

Anonymous wrote:

---

it wouldn't change that much my friends !

---

 And they arrogantly, ****ily said they gonna get out of the poverty in 2015-20 ? and majority of Lao also believe what they said.

ຂ້ອຍວ່າ ປີໃນຮູບກັບປີໃນຫົວເລື່ອງບໍຖືກກັນບໍສຳຄັນ...

ມັນສຳຄັນຢູ່ບ່ອນວ່າ ປີສອງພັນເຈັດສ່ຳນັ້ນ ແລ້ວດຽວນີ້ຊິສ່ຳໃດ? ດີຂຶ້ນ ຫຼື ຮ້າຍກວ່າເກົ່າ, ຝາຂ້າງອາດບໍມີແລ້ວ, ຫຼັງຄາອາດຮົ່ວ ຫຼື .....

Anonymous wrote:

---

ຂ້ອຍວ່າ ປີໃນຮູບກັບປີໃນຫົວເລື່ອງບໍຖືກກັນບໍສຳຄັນ...

ມັນສຳຄັນຢູ່ບ່ອນວ່າ ປີສອງພັນເຈັດສ່ຳນັ້ນ ແລ້ວດຽວນີ້ຊິສ່ຳໃດ? ດີຂຶ້ນ ຫຼື ຮ້າຍກວ່າເກົ່າ, ຝາຂ້າງອາດບໍມີແລ້ວ, ຫຼັງຄາອາດຮົ່ວ ຫຼື .....

---

ເບິ່ງເອົາ ໂຮງຮຽນປີ 2013 ຂອງປະເທດທີ່ອຸດົສົມບູນໄປດ້ວຍປ່າໄມ້ ແຕ່ບໍ່ມີໄມ້ປຸກໂຮງຮຽນ.

ປຸກຕູບແຕ່ລະຫ້ອງຄື ປ1 ປ2 ປ3 , ມີ 3 ຊັ້ນ 3 ຕູບ. ມັນຈະດີຂຶ້ນຫຼືດີລົງກໍສັງເກດເອົາເອງ

ເດີ້ພີ່ນ້ອງ ເພາະປີ 2015 ສປປລ ກໍຈະຫຼຸດພົ້ນຈາກການເປັນປະເທດທຸກຍາກແລ້ວ ອັນນີ້ຄື

ຄວາມຄາດໝາຍຂອງລັດຖະບານທີ່ເພິ່ນຄາດໝາຍມາແຕ່ປີ 1995 ວ່າປີ 2015ນີ້ລະເປັນປີ

ປະຊາຊົນລາວຈະຮັ່ງມີແລະກ້າວເຂົ້າສູ່ຫຼັກໄຊຂອງສັງຄົມນິຍົມ.   ສະຫລາດສ່ອງໃສແທ້ໆພັກ-

ລັດ ນີ້ຕົນສາມາດນຳປະເທດຊາດຈະເລີນແບບບໍ່ມີປະເທດໃດເຮັດໄດ້ຄື ສປປລ ທີ່ພາປະເທດ

ຊາດຖອຍລົງຖອຍລົງໃນຄວາມຈະເລີນກ້າວໜ້າ.

ຖ້າຈະເວົ້າເຖິງການຫຼຸດພົ້ນຈາກຄວາມທຸກຍາກຂອງຊາດແລະປະຊາຊົນບໍ່ແມ່ນແຕ່ນະຄອນ

ຫຼວງວຽງຈັນແລະຕົວເມືອງໃຫຍ່ໆຂອງແຕ່ລະເຂວງແລະສຳມະຊິກພັກເທົ່ານັັ້ນ,    ມັນຕ້ອງ

ຫຼຸດພົ້ນໝົດທັງປະເທດ ບໍ່ວ່າໃນເມືອງຫຼືບ້ານນອກຂອກຂະເນແລະປະຊາຊົນສາມັນຊົນທຳມະ

ດາກໍຕ້ອງຫຼຸດພົ້ນຄວາມທຸກນຳກັນເດີ້ອາດຍາຜູ້ນຳເອີຍ!

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ຂ້ອຍວ່າ ປີໃນຮູບກັບປີໃນຫົວເລື່ອງບໍຖືກກັນບໍສຳຄັນ...

ມັນສຳຄັນຢູ່ບ່ອນວ່າ ປີສອງພັນເຈັດສ່ຳນັ້ນ ແລ້ວດຽວນີ້ຊິສ່ຳໃດ? ດີຂຶ້ນ ຫຼື ຮ້າຍກວ່າເກົ່າ, ຝາຂ້າງອາດບໍມີແລ້ວ, ຫຼັງຄາອາດຮົ່ວ ຫຼື .....

---

 

(ເທິງ) ຕູບຮຽນທີ່ລັດຖະບານລາວສ້າງໃຫ້ເຍົາວະຊົນຂອງຊາດ.

(ລຸ່ມ) ຕຶກ (ບໍ່ແມ່ຕູບ) ຮຽນ ຈາກເງິນຂອງຊາວລາວຢູ່ສະຫະຣັດບໍຣິຈາກ

ຮ່ວມກັນສ້າງໃຫ້ລູກຮັກຫລານແພງທີ່ເປັນເຍົາວະຊົນຂອງຊາດ ແລະ

ຈະເປັນຜູ້ນຳພາປະເທດຊາດໄປສູ່ຄວາມຈເຣີນໃນອານາຄົດ. ແຜ່ເງິນ

ເອງແລະກໍມາປຸກໃຫ້ເອງໂດຍນັກວິຊາວະກອນລາວໃນຕ່າງແດນ. ແຕ່

ໜ້າເສັຍໃຈທີ່ພັກລັດບໍ່ມີເງິນຈ້າງພະນັກງານຮັກສາເດີ່ນອ້ອມຂ້າງໂຮງ

ຮຽນ ປະໃຫ້ຫຍ້າເກີດຂຶ້ນມາຮົກເຮື້ອຖ້ວມໝົດເລີຍ. ຮັກສົມຮັກສາໄວ້

ແດ່ທ້ອນ ອາດຍາຜູ້ນຳເອີຍ!

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ຂ້ອຍວ່າ ປີໃນຮູບກັບປີໃນຫົວເລື່ອງບໍຖືກກັນບໍສຳຄັນ...

ມັນສຳຄັນຢູ່ບ່ອນວ່າ ປີສອງພັນເຈັດສ່ຳນັ້ນ ແລ້ວດຽວນີ້ຊິສ່ຳໃດ? ດີຂຶ້ນ ຫຼື ຮ້າຍກວ່າເກົ່າ, ຝາຂ້າງອາດບໍມີແລ້ວ, ຫຼັງຄາອາດຮົ່ວ ຫຼື .....

---

 

ເບິ່ງເອົາ ໂຮງຮຽນປີ 2013 ຂອງປະເທດທີ່ອຸດົສົມບູນໄປດ້ວຍປ່າໄມ້ ແຕ່ບໍ່ມີໄມ້ປຸກໂຮງຮຽນ.

ປຸກຕູບແຕ່ລະຫ້ອງຄື ປ1 ປ2 ປ3 , ມີ 3 ຊັ້ນ 3 ຕູບ. ມັນຈະດີຂຶ້ນຫຼືດີລົງກໍສັງເກດເອົາເອງ

ເດີ້ພີ່ນ້ອງ ເພາະປີ 2015 ສປປລ ກໍຈະຫຼຸດພົ້ນຈາກການເປັນປະເທດທຸກຍາກແລ້ວ ອັນນີ້ຄື

ຄວາມຄາດໝາຍຂອງລັດຖະບານທີ່ເພິ່ນຄາດໝາຍມາແຕ່ປີ 1995 ວ່າປີ 2015ນີ້ລະເປັນປີ

ປະຊາຊົນລາວຈະຮັ່ງມີແລະກ້າວເຂົ້າສູ່ຫຼັກໄຊຂອງສັງຄົມນິຍົມ.   ສະຫລາດສ່ອງໃສແທ້ໆພັກ-

ລັດ ນີ້ຕົນສາມາດນຳປະເທດຊາດຈະເລີນແບບບໍ່ມີປະເທດໃດເຮັດໄດ້ຄື ສປປລ ທີ່ພາປະເທດ

ຊາດຖອຍລົງຖອຍລົງໃນຄວາມຈະເລີນກ້າວໜ້າ.

ຖ້າຈະເວົ້າເຖິງການຫຼຸດພົ້ນຈາກຄວາມທຸກຍາກຂອງຊາດແລະປະຊາຊົນບໍ່ແມ່ນແຕ່ນະຄອນ

ຫຼວງວຽງຈັນແລະຕົວເມືອງໃຫຍ່ໆຂອງແຕ່ລະເຂວງແລະສຳມະຊິກພັກເທົ່ານັັ້ນ,    ມັນຕ້ອງ

ຫຼຸດພົ້ນໝົດທັງປະເທດ ບໍ່ວ່າໃນເມືອງຫຼືບ້ານນອກຂອກຂະເນແລະປະຊາຊົນສາມັນຊົນທຳມະ

ດາກໍຕ້ອງຫຼຸດພົ້ນຄວາມທຸກນຳກັນເດີ້ອາດຍາຜູ້ນຳເອີຍ!

 

---

 WOW , YOUR COMMENT CLEAR AND  WELL DONE , HOPE WEBMASTER DO NOT BAN YOU  

---

 ໂຮງຮຽນຂອງຜູ້ຂ້າເອງສະໄໝປີ ຄ.ສ 1963ຫາ 1964 ກໍ່ເປັນແບບດຽວກັນນີ້ແລ້ວ, ຕ່າງແຕ່ວ່າເພິ່ນເຮັດຝາບັງໝົດເລີຍ,                                     ໂຮງຮຽນອາດຈະຫຼັງໃຫຍ່ກ່ວານີ້ໜ້ອຍນຶ່ງ,ໃນນັ້ນປະກອບມີ3ຫ້ອງຮວມກັນ ຄື ຫ້ອງ ປໍ1, ປໍ2ແລະປໍ3.

ຮູບທີ່ພວກເຮົາເຫັນຢູ່ເທິງນີ້ຍັງດີກ່ວາໂຮງຮຽນຂອງຜູ້ຂ້າຫຼາຍເທົ່າເພາະເພິ່ນແຍກອອກເປັນຄົນລະຫຼັງແລະຫ້ອງ.

ເມື່ອທ່ານຄູຈະມາຢາມໂຮງຮຽນເທື່ອໃດບ້ານຂອງຂ້ອຍຕ້ອງຂ້າຄວາຍເທື່ອລະໂຕເພື່ອງານລ້ຽງຕ້ອນຮັບ,                                                    ຮອດຍາມກິນເຂົ້າແຕ່ລະເທື່ອແມ່ນບັນດາ ນ້າສາວແລະອາຂອງຂ້ອຍຕ້ອງໄປນັ່ງຄຽງຂ້າງພວກເພິ່ນເພື່ອເຍັ້ນເຫຼົ້າແລະປ້ອນເຂົ້າໃຫ້ບັນດາເຈົ້ານາຍແລະທ່ານຄູທຸກໆເທື່ອ.

ສ່ວນວ່າພວກນັກຮຽນແມ່ນຕ້ອງກະກຽມຂອງຕ້ອນໃຫ້ເພິ່ນເວລາເພິ່ນກັບຄືນ, ສ່ວນຫຼາຍຈະແມ່ນ ເຂົ້າສານ ເປັດ ໄກ່ ຫຼືເຄ່ືອງປູກຂອງຝັງທີ່ໄດ້ມາຈາກໄຮ່ຈາກສວນ.

ມີເທື່ອນຶງເພິ່ນມາສົ່ງນາງຄູມາແຕ່ແຂວງຫຼວງພຣະບາງທີ່ບ້ານຜູ້ຂ້າພວມຍັງຂາດເຂີນຄູ, ບັນດານັກຮຽນທັງຫຼາຍສຸດທີ່ດີໃຈທີ່ໄດ້ມີນາຍຄູຄົນໃໝ່ມາເຜີ້ມ ແຕ່ແລ້ວ

ເຫັນເພິ່ນມີແຕ່ໂສກເສົ້າບໍ່ມ່ວນບໍ່ຊື່ນ ຫຼັງຈາກນັ້ນເມື່ອທ່ານຄູກັບຄືນ ນາງຄູຄົນນັ້ນກໍ່ກັບນຳ. ພວກຂ້ອຍສຸດທີ່ຜິດຫວັງນຳນາງຄູຄົນນັ້ນ.

ດັ່ງນັ້ນລະປະເທດລາວເຮົາຈຶ່ງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກມາແຕ່ໃດໆໃນການເຕົ້າໂຮມເອົານັກຮຽນຊົນຊາດທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກສອກຫຼີກແລະກະແຈກກະຈາຍມາຮຽນ

ຢູ່ຈຸດດຽວກັນ.

ໂຮງຮຽນທີ່ພວກເຮົາເຫັນຢູ່ໃນຮູບນີ້ຄົງຈະແມ່ນບ້ານຂອງຊົນເຜົ່າແລະຈະຕ້ອງຢູ່ຫ່າງໄກສອກຫຼີກສົມຄວນ, ວັນ ເດືອນ ປີທີ່ພວກເຮົາເຫັນຢູ່ກະດານດຳນັ້ນ   ກໍ່ໄດ້ຜ່ານພົ້ນມາໄດ້ຫຼາຍປີແລ້ວ, ແຕ່ສິ່ງທີ່ພວກເຮົາໜ້າພາກພູມໃຈທີ່ສຸດໃນໂຮງຮຽນແຫ່ງນັ້ນແມ່ນເຫັນມີນາຍຄູກຳລັງສອນຢູ່.

 

 

 

 

---

ເຈົ້ານາຍຣະບອບໃໝ່ກໍ່ໃຊ້ສິດອໍານາດຄືກັນຫັ້ນລະ, ແຕ່ລະເທື່ອທີ່ສຶກສາເມືອງສຶກສາແຂວງລົງມາຢ້ຽມຢາມ

ລູກຫລານນັກຮຽນຕ້ອງໄດ້ມາຢືນຖືທຸງຖືດອກໄມ້ຕາມແຄມທາງເພື່ອຕ້ອນຮັບເພິ່ນ ສ່ວນພໍ່ແມ່ນັກຮຽນ

ແລະປະຊາຊົນໃນບ້ານກໍ່ຕ້ອງໄດ້ຫ້າງຫາກະກຽມເຂົ້າປາອາຫານເຄື່ອງແກ້ມຂອງເມົາໃຫ້ເພິ່ນກິນຕາມຄໍາສັ່ງ

ຂອງຜູ່ອໍານວຍການໂຮງຮຽນແລະຄະນະບ້ານ. ກິນເຂົ້າກິນນໍ້າມີເຫື່ອມີແຮງແລ້ວກໍ່ຢາກຟ້ອນລໍາວົງສາມັກຄີ

ບໍ່ມີເອື້ອຍຄູໂສດກໍ່ມາເກນເອົາລູກແສ້ຫລານສາວປະຊາຊົນນີ້ລະໄປຄ້ອງພວງມະໄລເອົາເພິ່ນໄປຟ້ອນຈົນຮອດ

ເດິກດື່ນທ່ຽງຄືນ. ເວລາເພິ່ນຈະກັບເມືອງກັບແຂວງກໍ່ຕ້ອງໄດ້ມີເຄື່ອງບັນນາການໃຫ້ເພິ່ນຄືກັນ ໄກ່ຕອນໂຕດຽວກໍ່ຍັງໄດ້ຈັບ

ໃສ່ຍາງໃຫ້ເພິ່ນຕາມຄວາມຕ້ອງການ ມັນຖືກກັບຄໍາເວົ້າຂອງຜູ່ເຖົ້າຜູ່ແກ່ອີ່ຫລີ:

"ຊ້າງເຂົ້ານາ ພະຍາເຂົ້າບ້ານ"

Anonymous wrote:

---

ສະໃຫມກອ່ນບໍ່ໄດ້ມີໂຮງຮຽນປະຈຳຫມູ່ບ້ານຕອ້ງໄດ້ຍ່າງເປັນ10 ຫລັກຈຶ່ງຮອດ ຮຮ ຢູ່ຕາແສງ ເສັງແຊກຕອ້ງໄດ້ໄປເສັງໃນເມືອງ ລີເຊມີບໍ່ຮອດ 5ບອ່ນ 

ຫລາຍຄົນລວມທັງເພິ່ນຜູ້ມັກໂຈມຕີຫມູ່ ອາດເຄີຍໄດ້ເຂົ້າໂຮງຮຽນໃນສະພາບແບບນີ້ຄືກັນ ແລະສວ່ນຫລາຍກໍແມ່ນສັງຄະລີວັດ

ແຕ່ບໍ່ສຳຄັນ ການຮຽນມັນບໍ່ຢູ່ໃນຫອ້ງຮຽນ ມັນຢູ່ໃນໃຈແຕ່ລະຄົນ ຢູ່ກັບພໍ່ແມ່ທີ່ສັ່ງສອນລູກໃຫ້ມີໃຈຮຽນ

ການໄປໂຮງຮຽນແມ່ນໄປຮຽນຫນັງສື ບໍ່ແມ່ນໄປຫລີ້ນ ກັບມາເຮືອນຍັງຕອ້ງໄດ້ຮຽນອີກ

ການຮຽນແມ່ນຮຽນໄດ້ທຸກຍາມ ຮຽນຕະຫລອດຊີວິດ ຮຽນຈົນຕາຍ

---

 ຖ້າທ່ານປຽບທຽບກໍຖືກແທ້ວ້າສະໄໝກ່ອນໂຮງຮຽນບໍ່ໄດ້ມີຢູ່ທຸກໆໝູ່ບ້ານ, ຕາແສງ ແລະເມືອງ. ການເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍໂຕ

ແລະຈະເລີນຂອງການສຶກສາມັນກໍຄຽງຄູ່ກັບການເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍໂຕແລະຈະເລີນຂອງປະເທດບ້່ານເມືອງ. ຈະເອົາສະໄໝນີ້

ໄປປຽບທຽບໃສ່ສະໄໝກ່ອນແມ່ນບໍ່ຖືກຕ້ອງ ບໍວ່າອັນໃດໆທັງນັ້ນ ເພາະການປ່ຽນແປງແລະເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍໂຕຂອງສັງຄົມ

ມະນຸດໄດ້ເປັນໄປກັບເວລາແລະຍຸກສະໄໝ. ຖ້າຈະປຽບທຽບຄືດັ່ງທີ່ທ່ານກ່າວອອກມາໃນ ຄຳເມັນ ຂອງທ່ານນັ້ນ ຄືບໍ່ລອງປຽບ

ທຽບເມືອງລາວຍຸກປັດຈຸບັນໃສ່ຍຸກສະໄໝຂອງເຂົ້າອານຸວົງລອງເບິ່ງແດ່ ວ່າມັນໄກກັນຂະໜາດໃດ? ບໍ່ກໍມາປຽບທຽບເມື່ອ 40

ປີຜ່ານມານີ້ ໃນ 3 ແຂວງ ເຂດປົດປ່ອຍເກົ່າ ມີຄວາມຈະເລີນທຽບເທົ່າກັບ ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນແລະເຂດປົກຄອງຂອງຝ່າຍ

ວຽງຈັນຫຼືບໍ່?  ພະຍາຍາມຮັບຄວາມຈິງໃຫ້ໄດ້ ບໍ່ແມ່ນການອອກມາໂຕ້ວາທີເພື່ອເອົາຊະນະວາທະ ອັນນີ້ແມ່ນການອອກຄຳເຫັນ

ເພື່ອແກ້ໄຂແລະດັດແປງຄວາມຜິດພາດຂອງລັດຖະບານໃນຫານບໍລິຫານປະເທດຊາດເພື່ອນຳໄປສູ່ຄວາມສຳເລັດໃນການພັດ

ທະນາປະເທດແລະສັງຄົມຂອງຊາດໃຫ້ທຽບເທົ່າກັບປະເທດອື່ນໆທີ່ປະເທດຂອງພວກເຂົາກັບກາຍເປັນປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວ.

ບໍ່ມີໃຜອອກມາໂຈມຕີໃຜດອກ ກ່ອນທ່ານຈະເວົ້າປະໂຍກນີ້ອອກມາກໍຂໍໃຫ້ໃຊ້ສະຕິຈັກໜ່ອຍ.

---

 ຖ້າທ່ານປຽບທຽບກໍຖືກແທ້ວ້າສະໄໝກ່ອນໂຮງຮຽນບໍ່ໄດ້ມີຢູ່ທຸກໆໝູ່ບ້ານ, ຕາແສງ ແລະເມືອງ. ການເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍໂຕ

ແລະຈະເລີນຂອງການສຶກສາມັນກໍຄຽງຄູ່ກັບການເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍໂຕແລະຈະເລີນຂອງປະເທດບ້່ານເມືອງ. ຈະເອົາສະໄໝນີ້

ໄປປຽບທຽບໃສ່ສະໄໝກ່ອນແມ່ນບໍ່ຖືກຕ້ອງ ບໍວ່າອັນໃດໆທັງນັ້ນ ເພາະການປ່ຽນແປງແລະເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍໂຕຂອງສັງຄົມ

ມະນຸດໄດ້ເປັນໄປກັບເວລາແລະຍຸກສະໄໝ. ຖ້າຈະປຽບທຽບຄືດັ່ງທີ່ທ່ານກ່າວອອກມາໃນ ຄຳເມັນ ຂອງທ່ານນັ້ນ ຄືບໍ່ລອງປຽບ

ທຽບເມືອງລາວຍຸກປັດຈຸບັນໃສ່ຍຸກສະໄໝຂອງເຂົ້າອານຸວົງລອງເບິ່ງແດ່ ວ່າມັນໄກກັນຂະໜາດໃດ? ບໍ່ກໍມາປຽບທຽບເມື່ອ 40

ປີຜ່ານມານີ້ ໃນ 3 ແຂວງ ເຂດປົດປ່ອຍເກົ່າ ມີຄວາມຈະເລີນທຽບເທົ່າກັບ ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນແລະເຂດປົກຄອງຂອງຝ່າຍ

ວຽງຈັນຫຼືບໍ່?  ພະຍາຍາມຮັບຄວາມຈິງໃຫ້ໄດ້ ບໍ່ແມ່ນການອອກມາໂຕ້ວາທີເພື່ອເອົາຊະນະວາທະ ອັນນີ້ແມ່ນການອອກຄຳເຫັນ

ເພື່ອແກ້ໄຂແລະດັດແປງຄວາມຜິດພາດຂອງລັດຖະບານໃນຫານບໍລິຫານປະເທດຊາດເພື່ອນຳໄປສູ່ຄວາມສຳເລັດໃນການພັດ

ທະນາປະເທດແລະສັງຄົມຂອງຊາດໃຫ້ທຽບເທົ່າກັບປະເທດອື່ນໆທີ່ປະເທດຂອງພວກເຂົາກັບກາຍເປັນປະເທດທີ່ພັດທະນາແລ້ວ.

ບໍ່ມີໃຜອອກມາໂຈມຕີໃຜດອກ ກ່ອນທ່ານຈະເວົ້າປະໂຍກນີ້ອອກມາກໍຂໍໃຫ້ໃຊ້ສະຕິຈັກໜ່ອຍ.

---

 ກ່ອນປີ 1975 ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ຂະຫຍາຍຕານ່າງການສຶກສາອອກສູ່ຊົນນະບົດຄືປັດຈຸບັນນີ້

ໂຮງຮຽນບ້ານຂ້ອຍກໍ່ມີແຕ່ມູລປະຖົມສຶກສາ ປໍ4ປໍ5ປໍ6 ຕ້ອງໄດ້ໄປຮຽນຢູ່ເມືອງ.

ຊິເສັງຂຶ້ນປໍ4ໄດ້ກໍ່ຕ້ອງໄດ້ຄ້າງຢູ່ຫ້ອງປໍ3ຕັ້ງສອງປີ ຈັ່ງແມ່ນຊາດເຂົາເສັງຍາກແທ້ຍາກ

ວ່າ ຕົກໝັດຕົກຝຣັ່ງກໍ່ບໍ່ໃຫ້ຂຶ້ນຫ້ອງ, ຂ້ອຍເກືອບເຖົ້າຄ້າງປໍ6 ຕົກທັງແຊກຕົກທັງລີເຊ

ຖ້າຄໍາໄພບໍ່ອອກໄປແຫ່ເອົາອ້າຍນ້ອງເຂົ້າມາ ຂ້ອຍຄົງບໍ່ມີໂອກາດໄດ້ເຂົ້າໄປນັ່ງໃນໂຮງຮຽນ

ລີເຊຄືພວກນັກຮຽນເກັ່ງທັງຫລາຍ.

ກັບເມືອຢາມບ້ານສອງປີກ່ອນ ບ້ານຂ້ອຍມີໂຮງຮຽນມັດທະຍົມຕົ້ນແລ້ວ ແລະກໍ່ຕ້ອງໄດ້

ຍອມຮັບວ່າເອື້ອຍຄູປະຕິວັດມີຄວາມສາມາດສູງ ສອນມໍ1ກໍໄດ້ ສອນມໍ2ກໍ່ໄດ້ ສອນມໍ3ກໍ່ດີ

ຖາມຫຍັງບໍ່ຂ້ອງຄາ ຕອບໄດ້ໝົດ ຖ້າຖາມເປັນພາສາລາວແລະຖາມຖືກລັກສະນະຊາດ.

ຂ້ອຍເຊື່ອວ່າ ຖ້າມີໂອກາດໄດ້ກັບເມືອຢາມບ້ານໃນອະນາຄົດຂ້າງໜ້າອີກ 30 ປີ ຄົງຈະໄດ້

ເຫັນເພິ່ນຂະຫຍາຍຕານ່າງການສຶກສາໃຫ້ໄດ້ທັງປະຣິມານແລະຄຸນນະພາບ.