ໂດຍ : ວິເສດ ສະແຫວງສຶກສາ
ເຄີຍໂສກັນບໍ່ເຫືອດສົບເຫືອດ ປາກຈົນນ້ຳລາຍຊິແຫ້ງ ລະ ຫວ່າງຜູ້ທີ່ເປັນທຸກເປັນຮ້ອນ ເລື່ອງພາສາລາວໃນຍຸກປະຊາທິ ປະໄຕຕາມໃຈຂອງຜູ້ໃຊ້ພາສາ. ທີ່ກ້າເອີ້ນວ່າ: ຍຸກປະຊາທິປະໄຕ ຕາມໃຈນັ້ນ ກໍເພາະວ່າໃຜເກັບຄຳສັບຕ່າງປະເທດ ມາໄດ້ເ ທົ່າໃດກໍໃຊ້ໂລດ ໂດຍບໍ່ຄຳນຶງເຖິງ ຄວາມເປັນເອກະພາບ, ບໍ່ຄິດເຖິງ ຄຳສັບລາວທີ່ເຄີຍໃຊ້ມາກ່ອນ ເຊັ່ນເຄີຍເອີ້ນຊື່ “ນ້ຳສົ້ມ ພໍດີ” ກໍ ກາຍເປັນ “ນ້ຳກະຈຽບ”, ເຄີຍ ເອີ້ນ “ໝາກໄຂ່ຫລັງ” ກໍເສືອກໄປ ເປັນ “ໄຕ”, “ອາຍເສຍ” ເປັນ “ໄອ ເສຍ”. ນອກນັ້ນ ກໍໃຊ້ຄຳວ່າ: “ກອງ” ແທນຄຳວ່າ: “ຕອງ” ເຊັ່ນ ຄຳວ່າ “ຟິມກອງແສງ”, ເອກະ ສານທາງການແທ້ໆ ບາງເທື່ອກໍ ໃຊ້ຄຳວ່າ: “ກອບ” ແທນຄຳວ່າ: “ຂອບ” ເຊັ່ນ: ກອບຂອງບັນຫາ, ກອບການຮ່ວມມື. ຖ້າຊິນັບມາ ໃຫ້ໝົດກໍຄົງໃຊ້ເວລາຫລາຍມື້. ຈານ ແຍ່ວ່າບັນຫານີ້ເວົ້າກັນມາ ຫລາຍແລ້ວ, ແຕ່ເລື່ອງລົງມືເຮັດ ນັ້ນລະມັນບໍ່ໄປຮອດໃສ, ປານກັບ ກິນເຫລົ້າຮອດຈອກທີເກົ້າ ກໍເລີຍ ມີແຕ່ຜູ້ເວົ້າ ແຕ່ບໍ່ມີຜູ້ຟັງ-ບໍ່ມີຜູ້ ເຮັດ.
ຫວ່າງແລ້ວນີ້ ເວລາໂສກັນໄປ ໂສກັນມາ, ຜູ້ເປັນທຸກເລື່ອງພາ ສາລາວຄົນໜຶ່ງກໍເລີຍສະເໜີວ່າ: ເປັນຫຍັງບໍ່ເຮັດຄືບ້ານເພິ່ນ ເມືອງ ທ່ານ ເຊັ່ນມີການກຳນົດ “ວັນພາ ສາແຫ່ງຊາດ” ຫລື “ວັນພາສາ ລາວ”. ຈານແຍ່ກໍໄດ້ແຕ່ມິດຟັງ ເພາະບໍ່ແນ່ວ່າບ້ານເຮົາ ໄດ້ກຳນົດ ວັນດັ່ງກ່າວແລ້ວ ຫລື ບໍ່. ຖ້າມີກໍຄົງຈະດີບໍ່ຢອກ ເພາະຈະໄດ້ຈັດ ເປັນມື້ວັດແທກພາສາລາວດ້ວຍນານາຮູບແບບ ເຊັ່ນຈັດການ ແຂ່ງຂັນບົດປາໄສ, ຄັດເລືອກພິທີກອນ, ສະຫລຸບບົດຄວາມ, ບົດວັນນະຄະດີທີ່ໃຊ້ພາສາລາວຖືກຕ້ອງທີ່ສຸດ.
ນອກນັ້ນ ກໍຍັງເປັນໂອກາດຕີລາຄາການໃຊ້ພາສາ ລາວໂດຍພະນັກງານ ກໍຄືການ ນຳທຸກຂັ້ນ. ເລື່ອງນີ້ຢູ່ຫລາຍປະເທດເຂົາ ເຮັດກັນເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພະນັກງານຂັ້ນຫົວໜ້າຍາມໃດກໍຄິດວ່າ ຕົນເວົ້າຖືກຂຽນຖືກ, ສ່ວນລູກ ນ້ອງຕ້ອງເວົ້ານຳຂຽນນຳ.
