Pasalao

ປະເທດອື່ນກໍ່ມີການຂາຍດອກໄມ້ ຂາຍເຄື່ອງທີ່ລະນຶກຂອງໂຮງຮຽນຄືກັນ.

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ສະໄໝກ່ອນ ຮັບປະລິນຍາ ບໍ່ມີການໃຊ້ຈ່າຍຫຼາຍ 

ປະຈຸບັນ ຈັກແມ່ນອີ່ຫຍັງ ຕ້ອງໄດ້ຊື້ນັ້ນ ຊື້ນີ້ ເຮັດປານປະເທດໄທ

ຮ້ານຂາຍດອກໄມ້ ເຕັມທາງ ຈັກຂາຍ ອີ່ຫຍັງ ຕຸກກະຕາ ອັນໂຕໝີີ ໂຕໝາ ຊື້ໃຫ້ກັນ ປານເດັກນ້ອຍ

ຈົບອອກໄປຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າ ຈະມີວຽກເຮັດຫຼືບໍ່ 

ການຄືນໄປຊຸມແຊວ ສະຫຼອງປະລິນຍາ ກິນເຫຼົ້າເມົາ ລົດຕໍາກັນກໍ່ຫຼາຍ

ພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກຄອງ ສົ່ງເງິນໃຫ້ລູກຮຽນຈົນຈົບ ຍັງຕ້ອງຈ່າຍເງິນອີກບັກຫຼາຍໆ ຕອນຮັບປະລິນຍາ

ບາດຈົບແລ້ວ ຫາວຽກເຮັດຍັງບໍ່ໄດ້ ແລ່ນກັບຄືນມາຫາ ພໍ່ແມ່ ໃຫ້ໄປເວົ້າ ໄປລົມ ກັບ ຫົວໜ້າບໍລິສັດນັ້ນ ບໍລິສັດນີ້ ຝາກລູກຝາກເຕົ້າ

ເມື່ອຍອີ່ຫຼີ ກັບສັງຄົມ ທີ່ເອົາວັດຖຸ ເປັນຕົວຊີ້ວັດ 

---

 ເພິ່ນມາການຊໍີ້ການຂາຍເພໍີ່ອໃຫ້ປະຊາຊົ້ນມີລາຍໄດ້ມັນກະດີສຳລັບປະເທດຊັ້ນຕົ່ວ!
ເຈົ້າຄໍີມາເດໍີອດຮ້ອນນຳເລໍີ້ອງບໍ່ມີເເນວເເທ້?!
ບໍ່ມີໃຜເອົາຈີ້ຫົວບັງຄັບໃຫ້ເຈົ້າຊໍີ້ຕົ່ວ?

---

 ເຫັນດີນຳຜູ້ເວົ້າທາງເທິງນັ້ນ

ຜູ້ໃຫຍ່ຕ້ອງຄວບຄຸມ ນັກຮຽນຈົບປະລິນຍາຄວນເປັນຜູ້ໃຫຍ່ໄດ້ແລ້ວ ຖ້າມີການວ່າເຕືອນ ເຂົາກໍ່ຕ້ອງໄດ້ສະຕິ

ເອົາດອກໄມ້ໃຫ້ກັນ ຫຼື ຕຸກກະຕາຫັ້ນ!

ມີແຕ່ແນວ ຕາມກະແສ ຊື່ໆ ກິນສະຫຼອງກັນນັ້ນ ກະຍອມຮັບໄດ້ຢູ່

ຄວນເນັ້ນໃສ່ການສ້າງຄົນໃຫ້ເປັນຜູ້ໃຫຍ່ ມີສະຕິ ຢ່າສຸເປັນບ້ານຳຂອງບໍ່ເປັນຕາ ຊະແຕກ

ຍົກຕົວຢ່າງ:

 ເວລາມີງານຕ່າງໆ ມັກໃຫ້ມີກິດຈະກຳຟ້ອນລຳວົງ ເອົານັກຮຽນ ນັກຫອກມາຟ້ອນລຳວົງກັບ ຜູ້ຖອກ ຜູ້ແທນ  ມັນເປັນສິ່ງບໍ່ເໝາະສົມ ກັນວ່າ

ຟ້ອນລຳວົງແມ່ນກິດຈະກຳຂອງຜູ້ໃຫຍ່ ບໍ່ແມ່ນຊິນຳພານັກຮຽນໃຫ້ຮູ້ຈັກກິນເຫຼົ້າ ຟ້ອນລຳວົງ

ແນວບໍ່ເປັນຕາຊິແຕກ ເສຍເວລາ

Anonymous wrote:

---

ສະໄໝກ່ອນ ຮັບປະລິນຍາ ບໍ່ມີການໃຊ້ຈ່າຍຫຼາຍ 

ປະຈຸບັນ ຈັກແມ່ນອີ່ຫຍັງ ຕ້ອງໄດ້ຊື້ນັ້ນ ຊື້ນີ້ ເຮັດປານປະເທດໄທ

ຮ້ານຂາຍດອກໄມ້ ເຕັມທາງ ຈັກຂາຍ ອີ່ຫຍັງ ຕຸກກະຕາ ອັນໂຕໝີີ ໂຕໝາ ຊື້ໃຫ້ກັນ ປານເດັກນ້ອຍ

ຈົບອອກໄປຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າ ຈະມີວຽກເຮັດຫຼືບໍ່ 

ການຄືນໄປຊຸມແຊວ ສະຫຼອງປະລິນຍາ ກິນເຫຼົ້າເມົາ ລົດຕໍາກັນກໍ່ຫຼາຍ

ພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກຄອງ ສົ່ງເງິນໃຫ້ລູກຮຽນຈົນຈົບ ຍັງຕ້ອງຈ່າຍເງິນອີກບັກຫຼາຍໆ ຕອນຮັບປະລິນຍາ

ບາດຈົບແລ້ວ ຫາວຽກເຮັດຍັງບໍ່ໄດ້ ແລ່ນກັບຄືນມາຫາ ພໍ່ແມ່ ໃຫ້ໄປເວົ້າ ໄປລົມ ກັບ ຫົວໜ້າບໍລິສັດນັ້ນ ບໍລິສັດນີ້ ຝາກລູກຝາກເຕົ້າ

ເມື່ອຍອີ່ຫຼີ ກັບສັງຄົມ ທີ່ເອົາວັດຖຸ ເປັນຕົວຊີ້ວັດ 

---

 What ? you just came out from the Cave  ?  As a economic move forawrd,  people changing and adapting to the new system, No institution stand still no matter you're a 3rd world or 1st world countries... Nobody will survive if he/she do not adapting into a new systems... Keep that in mind Son.

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ສະໄໝກ່ອນ ຮັບປະລິນຍາ ບໍ່ມີການໃຊ້ຈ່າຍຫຼາຍ 

ປະຈຸບັນ ຈັກແມ່ນອີ່ຫຍັງ ຕ້ອງໄດ້ຊື້ນັ້ນ ຊື້ນີ້ ເຮັດປານປະເທດໄທ

ຮ້ານຂາຍດອກໄມ້ ເຕັມທາງ ຈັກຂາຍ ອີ່ຫຍັງ ຕຸກກະຕາ ອັນໂຕໝີີ ໂຕໝາ ຊື້ໃຫ້ກັນ ປານເດັກນ້ອຍ

ຈົບອອກໄປຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າ ຈະມີວຽກເຮັດຫຼືບໍ່ 

ການຄືນໄປຊຸມແຊວ ສະຫຼອງປະລິນຍາ ກິນເຫຼົ້າເມົາ ລົດຕໍາກັນກໍ່ຫຼາຍ

ພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກຄອງ ສົ່ງເງິນໃຫ້ລູກຮຽນຈົນຈົບ ຍັງຕ້ອງຈ່າຍເງິນອີກບັກຫຼາຍໆ ຕອນຮັບປະລິນຍາ

ບາດຈົບແລ້ວ ຫາວຽກເຮັດຍັງບໍ່ໄດ້ ແລ່ນກັບຄືນມາຫາ ພໍ່ແມ່ ໃຫ້ໄປເວົ້າ ໄປລົມ ກັບ ຫົວໜ້າບໍລິສັດນັ້ນ ບໍລິສັດນີ້ ຝາກລູກຝາກເຕົ້າ

ເມື່ອຍອີ່ຫຼີ ກັບສັງຄົມ ທີ່ເອົາວັດຖຸ ເປັນຕົວຊີ້ວັດ 

---

 ເພິ່ນມາການຊໍີ້ການຂາຍເພໍີ່ອໃຫ້ປະຊາຊົ້ນມີລາຍໄດ້ມັນກະດີສຳລັບປະເທດຊັ້ນຕົ່ວ!
ເຈົ້າຄໍີມາເດໍີອດຮ້ອນນຳເລໍີ້ອງບໍ່ມີເເນວເເທ້?!
ບໍ່ມີໃຜເອົາຈີ້ຫົວບັງຄັບໃຫ້ເຈົ້າຊໍີ້ຕົ່ວ?

---

 ເຫັນດີນຳຜູ້ເວົ້າທາງເທິງນັ້ນ

ຜູ້ໃຫຍ່ຕ້ອງຄວບຄຸມ ນັກຮຽນຈົບປະລິນຍາຄວນເປັນຜູ້ໃຫຍ່ໄດ້ແລ້ວ ຖ້າມີການວ່າເຕືອນ ເຂົາກໍ່ຕ້ອງໄດ້ສະຕິ

ເອົາດອກໄມ້ໃຫ້ກັນ ຫຼື ຕຸກກະຕາຫັ້ນ!

ມີແຕ່ແນວ ຕາມກະແສ ຊື່ໆ ກິນສະຫຼອງກັນນັ້ນ ກະຍອມຮັບໄດ້ຢູ່

ຄວນເນັ້ນໃສ່ການສ້າງຄົນໃຫ້ເປັນຜູ້ໃຫຍ່ ມີສະຕິ ຢ່າສຸເປັນບ້ານຳຂອງບໍ່ເປັນຕາ ຊະແຕກ

 

ຍົກຕົວຢ່າງ:

 ເວລາມີງານຕ່າງໆ ມັກໃຫ້ມີກິດຈະກຳຟ້ອນລຳວົງ ເອົານັກຮຽນ ນັກຫອກມາຟ້ອນລຳວົງກັບ ຜູ້ຖອກ ຜູ້ແທນ  ມັນເປັນສິ່ງບໍ່ເໝາະສົມ ກັນວ່າ

ຟ້ອນລຳວົງແມ່ນກິດຈະກຳຂອງຜູ້ໃຫຍ່ ບໍ່ແມ່ນຊິນຳພານັກຮຽນໃຫ້ຮູ້ຈັກກິນເຫຼົ້າ ຟ້ອນລຳວົງ

ແນວບໍ່ເປັນຕາຊິແຕກ ເສຍເວລາ

 

 

---

 หมอเว้านี้แห่งบ่เปันตาสะแตกว่า หมอตั้งกะทู้อีก

ໄປນຳຍຸກນຳສະໄໝກໍ່ແທ້ຈິງ, ແຕ່ຖ້າຜູ້ໃຫຍ່ພາສ້າງຈິດສຳນຶກໃນການປະຢັດມັດທະຍັດ ຂພຈ ຄິດວ່າ ຄົງເປັນການດີ ອັນນັ້ນຢູ່ນະຄອນຫລວງທ່ານເອີຍ, ຢູ່ປາກເຊແຮ່ງຫນັກໜ້າ ພິທີມອບໃບປະກາດເຊົ່າຮອດໂຮງແຮມແກຣນ ເຕັມທີພວກພໍ່ນາມາເຕົ່າ ບໍ່ມີເງິນໃຫ້ລູກ ກະຕ້ອງຂາຍເປັດຂາຍໄກ່ ຮ້າຍແຮງໄປກ່ວານັ້ນໄປກູ້ເງິນນອກລະບົບກໍ່ຍັງມີ ບາດໃດ້ໃບປະກາດແລ້ວ ຫາວຽກບ່ອນໃດກະບໍ່ມີ  ໄຖນາໄຖນາໄຖນາ

ຢູ່ປະເທດຢີ່ປຸ່ນ ກໍ່ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫຍ່ ເຮັດໂຕ

ຕອນເຊົ້າ ໄປຟັງຜູ້ໃຫຍ່ ໃຫ້ຄໍາໂອວາດ ໃນການດໍາເນີນຊີວິດ ຫຼັງຮຽນຈົບ

ຈາກນັ້ນ ກໍ່ແຍກຍ້າຍໄປຄະນະໃຜຄະນະມັນ ເພື່ອຮັບໃບປະກາດ ແບບງ່າຍໆ

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ສະໄໝກ່ອນ ຮັບປະລິນຍາ ບໍ່ມີການໃຊ້ຈ່າຍຫຼາຍ 

ປະຈຸບັນ ຈັກແມ່ນອີ່ຫຍັງ ຕ້ອງໄດ້ຊື້ນັ້ນ ຊື້ນີ້ ເຮັດປານປະເທດໄທ

ຮ້ານຂາຍດອກໄມ້ ເຕັມທາງ ຈັກຂາຍ ອີ່ຫຍັງ ຕຸກກະຕາ ອັນໂຕໝີີ ໂຕໝາ ຊື້ໃຫ້ກັນ ປານເດັກນ້ອຍ

ຈົບອອກໄປຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າ ຈະມີວຽກເຮັດຫຼືບໍ່ 

ການຄືນໄປຊຸມແຊວ ສະຫຼອງປະລິນຍາ ກິນເຫຼົ້າເມົາ ລົດຕໍາກັນກໍ່ຫຼາຍ

ພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກຄອງ ສົ່ງເງິນໃຫ້ລູກຮຽນຈົນຈົບ ຍັງຕ້ອງຈ່າຍເງິນອີກບັກຫຼາຍໆ ຕອນຮັບປະລິນຍາ

ບາດຈົບແລ້ວ ຫາວຽກເຮັດຍັງບໍ່ໄດ້ ແລ່ນກັບຄືນມາຫາ ພໍ່ແມ່ ໃຫ້ໄປເວົ້າ ໄປລົມ ກັບ ຫົວໜ້າບໍລິສັດນັ້ນ ບໍລິສັດນີ້ ຝາກລູກຝາກເຕົ້າ

ເມື່ອຍອີ່ຫຼີ ກັບສັງຄົມ ທີ່ເອົາວັດຖຸ ເປັນຕົວຊີ້ວັດ 

---

 in Japan universities they dont do like Laos.. they don't bring thier entire families or buy so many S H I T to give to each other. 

 

---

 ຂະເຈົ້າບໍ່ຢາກເຮັດກະເລໍີ້ອງຂອງຂະເຈົ້າ,ເເລ້ວເຮົາຊິເອົາມາກຽ່ວຫຍັງກັບເລໍີ້ອງເຮົາເພາະຢາກສົ່ງເສີມເສດຖະກິດຂອງບ້ານເຮົາເດ!
ຫຼໍີວ່າອັນໃດອັນໃດເຈົ້າກໍຈະຖ້າໃຫ້ຜູ້ອໍີ່ນຈູງດັງພາເຮັດຄໍີີຄວາຍໄຖນາຫັ້ນເບາະ?

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ສະໄໝກ່ອນ ຮັບປະລິນຍາ ບໍ່ມີການໃຊ້ຈ່າຍຫຼາຍ 

ປະຈຸບັນ ຈັກແມ່ນອີ່ຫຍັງ ຕ້ອງໄດ້ຊື້ນັ້ນ ຊື້ນີ້ ເຮັດປານປະເທດໄທ

ຮ້ານຂາຍດອກໄມ້ ເຕັມທາງ ຈັກຂາຍ ອີ່ຫຍັງ ຕຸກກະຕາ ອັນໂຕໝີີ ໂຕໝາ ຊື້ໃຫ້ກັນ ປານເດັກນ້ອຍ

ຈົບອອກໄປຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າ ຈະມີວຽກເຮັດຫຼືບໍ່ 

ການຄືນໄປຊຸມແຊວ ສະຫຼອງປະລິນຍາ ກິນເຫຼົ້າເມົາ ລົດຕໍາກັນກໍ່ຫຼາຍ

ພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກຄອງ ສົ່ງເງິນໃຫ້ລູກຮຽນຈົນຈົບ ຍັງຕ້ອງຈ່າຍເງິນອີກບັກຫຼາຍໆ ຕອນຮັບປະລິນຍາ

ບາດຈົບແລ້ວ ຫາວຽກເຮັດຍັງບໍ່ໄດ້ ແລ່ນກັບຄືນມາຫາ ພໍ່ແມ່ ໃຫ້ໄປເວົ້າ ໄປລົມ ກັບ ຫົວໜ້າບໍລິສັດນັ້ນ ບໍລິສັດນີ້ ຝາກລູກຝາກເຕົ້າ

ເມື່ອຍອີ່ຫຼີ ກັບສັງຄົມ ທີ່ເອົາວັດຖຸ ເປັນຕົວຊີ້ວັດ 

---

 in Japan universities they dont do like Laos.. they don't bring thier entire families or buy so many S H I T to give to each other. 

 

---

 ຂະເຈົ້າບໍ່ຢາກເຮັດກະເລໍີ້ອງຂອງຂະເຈົ້າ,ເເລ້ວເຮົາຊິເອົາມາກຽ່ວຫຍັງກັບເລໍີ້ອງເຮົາເພາະຢາກສົ່ງເສີມເສດຖະກິດຂອງບ້ານເຮົາເດ!
ຫຼໍີວ່າອັນໃດອັນໃດເຈົ້າກໍຈະຖ້າໃຫ້ຜູ້ອໍີ່ນຈູງດັງພາເຮັດຄໍີີຄວາຍໄຖນາຫັ້ນເບາະ?

---

 ເສດຖະກິດກໍ່ຕ້ອງເຫັນແກ່ສ່ວນລວມເປັນຫຼັກ

ເບິ່ງເພິ່ນຜະເອີບແຫ່ແຫນກັນມາຮັບໃບປະກາດ ເປັນ 2-3ຄັນລົດ ເຮັດໃຫ້ລົດຕິດຈົນສ້າງຄວາມເດືອດຮ້ອນໃຫ້ສັງຄົມ

ນ້ຳໜ້າໃບປະກາດ ປະລິນຍາຢູ່ລາວ ຊື່ໆ ພໍຢາກວ່າ ຊິມີຫຍັງ

ວຽກຮອງຮັບກະບໍ່ທັນມີ ຄວາມສາມາດກະບໍ່ໄດ້ມາດຖານ

ຄວາມອຸ່ນອ່ຽນທຸ່ນທ່ຽງຈາກສັງຄົມກະບໍ່ນີ້ງ

ພາກັນຂາຍຂອງຂວັນໃຫ້ກັນເຕັມສອງຂ້າງທາງ ຍ່າງກະຈົນຊິບໍ່ໄດ້

 

ເຮົາຢາກຝາກເຖິງ ອາຈອກອາຈານ ວິທະຍາໄລ ຫຼື ມະຫາວິທະຍາໄລ ນັ້ນ ລວມທັງເຈົ້າໜ້າທີ່ກະຊວງສຶກສາ

ສ່ວນຫຼາຍຄືວ່າຈົບມາແຕ່ຕ່າງປະເທດຫຄັກແນ່ ແຕ່ສະຕິສັງຄົມຍັງຕ່ຳຢູ່

ອອກປະກາດ ເຕືອນແມ ຫ້າມແມ ຄັນມັນບໍ່ດີຂື້ນ

ຊິປ່ອຍໃຫ້ສັງຄົມລາວເປັນສັງຄົມເດັກໆ ໄປເລື້ອຍບໍ!?

 

ສິ້ນເປືອງ ເຫີ່ເຫີນແນວເດືອດຮ້ອນສັງຄົມ 

 

 

---

 ເປັນຫຍັງຫລາຍບໍ່ນີ້ ຕ້ອງສະແດງຄວາມຍິນດີນຳເຂົາເຈົ້າເນາະ ຈື່ງຊິຖືກຕ້ອງ ຢ່າເບີ່ງໂລກໃນແງ່ລົບຫລາຍເກີນ

ແຕ່ກີ້ຂ້ອຍກະຄິດຄືເຈົ້າຫັ້ນເຈົ້າຂອງກະທູ້

ແຕ່ດຽວນີ້ຂ້ອຍຄິດວ່າເປັນແບບນີ້ດີແລ້ວ ຄົນລາວມັກມ່ວນ ມັກເມົາ ມັກສັງຄົມ

ເຈົ້າວ່າຍີ່ປຸ່ນມັນຈະເລີນ ຂ້ອຍພະນັນເລີຍວ່າເຈົ້າໄປຢູ່ຫັ້ນບໍ່ໄດ້ດອກ

ສັງຄົມຫາແຕ່ເງິນເຂົ້າການ 7 ໂມງເຊົ້າເລີກ 7 ໂມງກາງຄືນ ມາລະເຂົ້ານອນ

ບໍ່ມີສຽງຫຍັງ ມີແຕ່ແນວຊີລຽດໄປວັນໆ

ຄົນລາວກີນເບຍແບບນີ້ກະມີຂໍ້ດີຄືໄດ້ ມີປະສົບການໃນການເຂົ້າສັງຄົມ

ຢູ່ຮ່ວມຄົນອື່ນໆ

ຄັນມີແຕ່ເຮັດວຽກກັບຮຽນ ຄືເຈົ້າມັນກະມີຢູ່ດອກສັງຄົບແບບນີ້ບໍ່ອຶດໃນໂລກ

ແຕ່ໃຫ້ເຈົ້າໄປຢູ່ ເຈົ້າກະຢູ່ບໍ່ໄດ້ດອກ ເພາະເພື່ອນບ້ານຢູ່ຫ້ອງຕິດກັນ 20 ປີບໍ່ເວົ້າຫຍັງນຳກັນຈັກຄຳກໍ່ມີ

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ສະໄໝກ່ອນ ຮັບປະລິນຍາ ບໍ່ມີການໃຊ້ຈ່າຍຫຼາຍ 

ປະຈຸບັນ ຈັກແມ່ນອີ່ຫຍັງ ຕ້ອງໄດ້ຊື້ນັ້ນ ຊື້ນີ້ ເຮັດປານປະເທດໄທ

ຮ້ານຂາຍດອກໄມ້ ເຕັມທາງ ຈັກຂາຍ ອີ່ຫຍັງ ຕຸກກະຕາ ອັນໂຕໝີີ ໂຕໝາ ຊື້ໃຫ້ກັນ ປານເດັກນ້ອຍ

ຈົບອອກໄປຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າ ຈະມີວຽກເຮັດຫຼືບໍ່ 

ການຄືນໄປຊຸມແຊວ ສະຫຼອງປະລິນຍາ ກິນເຫຼົ້າເມົາ ລົດຕໍາກັນກໍ່ຫຼາຍ

ພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກຄອງ ສົ່ງເງິນໃຫ້ລູກຮຽນຈົນຈົບ ຍັງຕ້ອງຈ່າຍເງິນອີກບັກຫຼາຍໆ ຕອນຮັບປະລິນຍາ

ບາດຈົບແລ້ວ ຫາວຽກເຮັດຍັງບໍ່ໄດ້ ແລ່ນກັບຄືນມາຫາ ພໍ່ແມ່ ໃຫ້ໄປເວົ້າ ໄປລົມ ກັບ ຫົວໜ້າບໍລິສັດນັ້ນ ບໍລິສັດນີ້ ຝາກລູກຝາກເຕົ້າ

ເມື່ອຍອີ່ຫຼີ ກັບສັງຄົມ ທີ່ເອົາວັດຖຸ ເປັນຕົວຊີ້ວັດ 

---

 in Japan universities they dont do like Laos.. they don't bring thier entire families or buy so many S H I T to give to each other. 

 

---

 ຂະເຈົ້າບໍ່ຢາກເຮັດກະເລໍີ້ອງຂອງຂະເຈົ້າ,ເເລ້ວເຮົາຊິເອົາມາກຽ່ວຫຍັງກັບເລໍີ້ອງເຮົາເພາະຢາກສົ່ງເສີມເສດຖະກິດຂອງບ້ານເຮົາເດ!
ຫຼໍີວ່າອັນໃດອັນໃດເຈົ້າກໍຈະຖ້າໃຫ້ຜູ້ອໍີ່ນຈູງດັງພາເຮັດຄໍີີຄວາຍໄຖນາຫັ້ນເບາະ?

---

 ເສດຖະກິດກໍ່ຕ້ອງເຫັນແກ່ສ່ວນລວມເປັນຫຼັກ

ເບິ່ງເພິ່ນຜະເອີບແຫ່ແຫນກັນມາຮັບໃບປະກາດ ເປັນ 2-3ຄັນລົດ ເຮັດໃຫ້ລົດຕິດຈົນສ້າງຄວາມເດືອດຮ້ອນໃຫ້ສັງຄົມ

ນ້ຳໜ້າໃບປະກາດ ປະລິນຍາຢູ່ລາວ ຊື່ໆ ພໍຢາກວ່າ ຊິມີຫຍັງ

ວຽກຮອງຮັບກະບໍ່ທັນມີ ຄວາມສາມາດກະບໍ່ໄດ້ມາດຖານ

ຄວາມອຸ່ນອ່ຽນທຸ່ນທ່ຽງຈາກສັງຄົມກະບໍ່ນີ້ງ

ພາກັນຂາຍຂອງຂວັນໃຫ້ກັນເຕັມສອງຂ້າງທາງ ຍ່າງກະຈົນຊິບໍ່ໄດ້

 

ເຮົາຢາກຝາກເຖິງ ອາຈອກອາຈານ ວິທະຍາໄລ ຫຼື ມະຫາວິທະຍາໄລ ນັ້ນ ລວມທັງເຈົ້າໜ້າທີ່ກະຊວງສຶກສາ

ສ່ວນຫຼາຍຄືວ່າຈົບມາແຕ່ຕ່າງປະເທດຫຄັກແນ່ ແຕ່ສະຕິສັງຄົມຍັງຕ່ຳຢູ່

ອອກປະກາດ ເຕືອນແມ ຫ້າມແມ ຄັນມັນບໍ່ດີຂື້ນ

ຊິປ່ອຍໃຫ້ສັງຄົມລາວເປັນສັງຄົມເດັກໆ ໄປເລື້ອຍບໍ!?

 

ສິ້ນເປືອງ ເຫີ່ເຫີນແນວເດືອດຮ້ອນສັງຄົມ 

 

 

---

 ເປັນຫຍັງຫລາຍບໍ່ນີ້ ຕ້ອງສະແດງຄວາມຍິນດີນຳເຂົາເຈົ້າເນາະ ຈື່ງຊິຖືກຕ້ອງ ຢ່າເບີ່ງໂລກໃນແງ່ລົບຫລາຍເກີນ

---

 ບໍ່ໄດ້ເປັນຫຍັງຫຼາຍ ແຕ່ວັດທະນະທຳ ກະເລີ່ ຂອງໂຕ ມັນເດືອດຮ້ອນກູ

 

 

---

 ປີ1 ເທື່ອ 1 ຈານ ເອີ້ຍ ຮຽນມາຕັ້ງ 5 ປີ ພໍ່ແມ່,ອ້າຍນ້ອງ, ເພື່ອນຝູງມາແຕ່ຕ່າງແຂວງ ກໍ່ຍ່ອມມາສະແດງຄວາມຍິນດີນຳມັນຊິເສຍຫາຍ ແລະ ເດືອດຮ້ອນຜູ້ໃດ. 

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ສະໄໝກ່ອນ ຮັບປະລິນຍາ ບໍ່ມີການໃຊ້ຈ່າຍຫຼາຍ 

ປະຈຸບັນ ຈັກແມ່ນອີ່ຫຍັງ ຕ້ອງໄດ້ຊື້ນັ້ນ ຊື້ນີ້ ເຮັດປານປະເທດໄທ

ຮ້ານຂາຍດອກໄມ້ ເຕັມທາງ ຈັກຂາຍ ອີ່ຫຍັງ ຕຸກກະຕາ ອັນໂຕໝີີ ໂຕໝາ ຊື້ໃຫ້ກັນ ປານເດັກນ້ອຍ

ຈົບອອກໄປຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າ ຈະມີວຽກເຮັດຫຼືບໍ່ 

ການຄືນໄປຊຸມແຊວ ສະຫຼອງປະລິນຍາ ກິນເຫຼົ້າເມົາ ລົດຕໍາກັນກໍ່ຫຼາຍ

ພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກຄອງ ສົ່ງເງິນໃຫ້ລູກຮຽນຈົນຈົບ ຍັງຕ້ອງຈ່າຍເງິນອີກບັກຫຼາຍໆ ຕອນຮັບປະລິນຍາ

ບາດຈົບແລ້ວ ຫາວຽກເຮັດຍັງບໍ່ໄດ້ ແລ່ນກັບຄືນມາຫາ ພໍ່ແມ່ ໃຫ້ໄປເວົ້າ ໄປລົມ ກັບ ຫົວໜ້າບໍລິສັດນັ້ນ ບໍລິສັດນີ້ ຝາກລູກຝາກເຕົ້າ

ເມື່ອຍອີ່ຫຼີ ກັບສັງຄົມ ທີ່ເອົາວັດຖຸ ເປັນຕົວຊີ້ວັດ 

---

 in Japan universities they dont do like Laos.. they don't bring thier entire families or buy so many S H I T to give to each other. 

 

---

 ຂະເຈົ້າບໍ່ຢາກເຮັດກະເລໍີ້ອງຂອງຂະເຈົ້າ,ເເລ້ວເຮົາຊິເອົາມາກຽ່ວຫຍັງກັບເລໍີ້ອງເຮົາເພາະຢາກສົ່ງເສີມເສດຖະກິດຂອງບ້ານເຮົາເດ!
ຫຼໍີວ່າອັນໃດອັນໃດເຈົ້າກໍຈະຖ້າໃຫ້ຜູ້ອໍີ່ນຈູງດັງພາເຮັດຄໍີີຄວາຍໄຖນາຫັ້ນເບາະ?

---

 ເສດຖະກິດກໍ່ຕ້ອງເຫັນແກ່ສ່ວນລວມເປັນຫຼັກ

ເບິ່ງເພິ່ນຜະເອີບແຫ່ແຫນກັນມາຮັບໃບປະກາດ ເປັນ 2-3ຄັນລົດ ເຮັດໃຫ້ລົດຕິດຈົນສ້າງຄວາມເດືອດຮ້ອນໃຫ້ສັງຄົມ

ນ້ຳໜ້າໃບປະກາດ ປະລິນຍາຢູ່ລາວ ຊື່ໆ ພໍຢາກວ່າ ຊິມີຫຍັງ

ວຽກຮອງຮັບກະບໍ່ທັນມີ ຄວາມສາມາດກະບໍ່ໄດ້ມາດຖານ

ຄວາມອຸ່ນອ່ຽນທຸ່ນທ່ຽງຈາກສັງຄົມກະບໍ່ນີ້ງ

ພາກັນຂາຍຂອງຂວັນໃຫ້ກັນເຕັມສອງຂ້າງທາງ ຍ່າງກະຈົນຊິບໍ່ໄດ້

 

ເຮົາຢາກຝາກເຖິງ ອາຈອກອາຈານ ວິທະຍາໄລ ຫຼື ມະຫາວິທະຍາໄລ ນັ້ນ ລວມທັງເຈົ້າໜ້າທີ່ກະຊວງສຶກສາ

ສ່ວນຫຼາຍຄືວ່າຈົບມາແຕ່ຕ່າງປະເທດຫຄັກແນ່ ແຕ່ສະຕິສັງຄົມຍັງຕ່ຳຢູ່

ອອກປະກາດ ເຕືອນແມ ຫ້າມແມ ຄັນມັນບໍ່ດີຂື້ນ

ຊິປ່ອຍໃຫ້ສັງຄົມລາວເປັນສັງຄົມເດັກໆ ໄປເລື້ອຍບໍ!?

 

ສິ້ນເປືອງ ເຫີ່ເຫີນແນວເດືອດຮ້ອນສັງຄົມ 

 

 

---

 ເປັນຫຍັງຫລາຍບໍ່ນີ້ ຕ້ອງສະແດງຄວາມຍິນດີນຳເຂົາເຈົ້າເນາະ ຈື່ງຊິຖືກຕ້ອງ ຢ່າເບີ່ງໂລກໃນແງ່ລົບຫລາຍເກີນ

---

 ບໍ່ໄດ້ເປັນຫຍັງຫຼາຍ ແຕ່ວັດທະນະທຳ ກະເລີ່ ຂອງໂຕ ມັນເດືອດຮ້ອນກູ

 

 

---

 ບໍ່ມີເຜົ່າໃດຫຼໍີຊາດໃດດອກທີ່ບໍ່ຢາກປຽ່ນເເປງວັດທະນາທຳໃຫ້ເຂົ້າກັບສະພາບເເລະສະໄໝປັດຈຸບັນຂອງຄົນ. ມີແຕ່ເຕົ່າລ້ານປີຄໍີເຈົ້າຫັ້ນເເຫຼະ
 ໃຫ້ເຈົ້າກັບຄໍີນໄປໄຊ່ຜ້າຄັດຕ່ຽວ,ຄີ່ງົວຄີ່ຄວາຍຊະ!

Anonymous wrote:

---

ສະໄໝກ່ອນ ຮັບປະລິນຍາ ບໍ່ມີການໃຊ້ຈ່າຍຫຼາຍ 

ປະຈຸບັນ ຈັກແມ່ນອີ່ຫຍັງ ຕ້ອງໄດ້ຊື້ນັ້ນ ຊື້ນີ້ ເຮັດປານປະເທດໄທ

ຮ້ານຂາຍດອກໄມ້ ເຕັມທາງ ຈັກຂາຍ ອີ່ຫຍັງ ຕຸກກະຕາ ອັນໂຕໝີີ ໂຕໝາ ຊື້ໃຫ້ກັນ ປານເດັກນ້ອຍ

ຈົບອອກໄປຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າ ຈະມີວຽກເຮັດຫຼືບໍ່ 

ການຄືນໄປຊຸມແຊວ ສະຫຼອງປະລິນຍາ ກິນເຫຼົ້າເມົາ ລົດຕໍາກັນກໍ່ຫຼາຍ

ພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກຄອງ ສົ່ງເງິນໃຫ້ລູກຮຽນຈົນຈົບ ຍັງຕ້ອງຈ່າຍເງິນອີກບັກຫຼາຍໆ ຕອນຮັບປະລິນຍາ

ບາດຈົບແລ້ວ ຫາວຽກເຮັດຍັງບໍ່ໄດ້ ແລ່ນກັບຄືນມາຫາ ພໍ່ແມ່ ໃຫ້ໄປເວົ້າ ໄປລົມ ກັບ ຫົວໜ້າບໍລິສັດນັ້ນ ບໍລິສັດນີ້ ຝາກລູກຝາກເຕົ້າ

ເມື່ອຍອີ່ຫຼີ ກັບສັງຄົມ ທີ່ເອົາວັດຖຸ ເປັນຕົວຊີ້ວັດ 

---

 หมอตั้งกระทูโง่มาก คนแบบนี้อย่าให้เป็นนาย

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ສະໄໝກ່ອນ ຮັບປະລິນຍາ ບໍ່ມີການໃຊ້ຈ່າຍຫຼາຍ 

ປະຈຸບັນ ຈັກແມ່ນອີ່ຫຍັງ ຕ້ອງໄດ້ຊື້ນັ້ນ ຊື້ນີ້ ເຮັດປານປະເທດໄທ

ຮ້ານຂາຍດອກໄມ້ ເຕັມທາງ ຈັກຂາຍ ອີ່ຫຍັງ ຕຸກກະຕາ ອັນໂຕໝີີ ໂຕໝາ ຊື້ໃຫ້ກັນ ປານເດັກນ້ອຍ

ຈົບອອກໄປຍັງບໍ່ຮູ້ວ່າ ຈະມີວຽກເຮັດຫຼືບໍ່ 

ການຄືນໄປຊຸມແຊວ ສະຫຼອງປະລິນຍາ ກິນເຫຼົ້າເມົາ ລົດຕໍາກັນກໍ່ຫຼາຍ

ພໍ່ແມ່ຜູ້ປົກຄອງ ສົ່ງເງິນໃຫ້ລູກຮຽນຈົນຈົບ ຍັງຕ້ອງຈ່າຍເງິນອີກບັກຫຼາຍໆ ຕອນຮັບປະລິນຍາ

ບາດຈົບແລ້ວ ຫາວຽກເຮັດຍັງບໍ່ໄດ້ ແລ່ນກັບຄືນມາຫາ ພໍ່ແມ່ ໃຫ້ໄປເວົ້າ ໄປລົມ ກັບ ຫົວໜ້າບໍລິສັດນັ້ນ ບໍລິສັດນີ້ ຝາກລູກຝາກເຕົ້າ

ເມື່ອຍອີ່ຫຼີ ກັບສັງຄົມ ທີ່ເອົາວັດຖຸ ເປັນຕົວຊີ້ວັດ 

---

 หมอตั้งกระทูโง่มาก คนแบบนี้อย่าให้เป็นนาย

ຜູ້ຂ້າກໍ່ຄຶດຄືກັນເປັນຫຍັງຈຶ່ງມາຕັ້ງກະທູ້ເດືອດຮ້ອນໃຫ້ລູກໃຫ້ຫຼານຫຼືວ່າຄົນລາວດ້ວຍກັນ ເອົາໂຕເອງໃຫ້ມັນລອດເສັຽກ່ອນທ່ານເຮີຍ!

 

 

---

 ຫລານຂ້ອຍຮັບໃບປະກາດ ກະບໍ່ໄດ້ເອົາດອກໄມ້ໃຫ້ດອກ ເອົາຄອມພິວເຕີ້ໃຫ້ ດອກໄມ້ກິນບໍ່ໄດ້ຕຸກກະຕາກະກິນບໍ່ໄດ້ ຄ່ານິຍົມຜິດແບບນີ້ເຫີກັນຊື່ໆ ນີ້ແລະຄືລາວ ໂງ່ແລ້ວຍັງອວດສະຫລາດອີກ

---

การที่เราไม่ได้ใช้ 3G เพราะเราไม่อยากให้ประชาชนถูกเอาเปรียบจากบริษัทต่างชาติที่มันจ้องจะเสพเงินของเรา

ถ้าถูกเอาเปรียบคุณก็รู้นะมันจะเกิดอะไรขึ้น

ปัจจุบันเราได้ผ่านด่านนั้นมาหมดแล้ว เราได้ใช้แล้ว 4G ก็มีแล้ว (ถึงแม้จะไม่ครอบคลุมทั่วประเทศ)

เพราะเรามี คณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ 

ที่กำกับดูแลคลื่นความถี่ทั่งหมดทั่วประเทศ ซึ่งเป็นกิจการของรัฐ  เอกชนได้แต่เช่าคลื่นความถี่เท่านั้นไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าของ

แต่ในอนาคตทุกค่ายมือถือจะต้องอัพเกรดเป็น 4G และ 5G ในอนาคต

ปัจจุบันสัญญาสัมปทานอีก 6 เดือนระบบ GSM ก็จะหมดสัญญาสัมปทาน จะเปลี่ยนเป็นระบบ 2100 ทุกค่ายมือถือซึ่งเป็นมาตรฐานใหม่

ปัจจุบันราคาถูกกำหนดไว้ต้องไม่เกินนาทีละ 99 สต./1นาที

ทุกอย่างต้องอยู่ในหลักความเป็นธรรม และประเทศได้ผลประโยชน์สุงสุด

ฉะนั้นเราจึงต้องเดินไปอย่างช้าๆและยึดถือผลประโยชน์สูงสุดของประเทศที่จะได้รับ

เข้าใจเราด้วย