Pasalao

Anonymous wrote:

---

ເປັນຫັຍງຄ່າຄອງຊີບຄືມາເພີ່ມຂື້ນຫຼາຍແທ້....

---

 ขออนุญาติตอบเป็นภาษาไทยนะครับ

 

จากที่เคยศึกษาเรื่องนี้มาพอสมควร

พบว่า ประเทศลาวมีค่าครองชีพที่ค่อนข้างสูง ทั้งสินค้าอุปโภคบริโภค

ซึ่งทำให้อำนาจซื้อ (Purchasing Power) ของคนลาวที่มีรายได้น้อยอยู่แล้ว ลดต่ำลงไปอีก

(ยกตัวอย่างง่ายๆ สมมติ เวียตนามมีรายได้ 10$ต่อวัน ข้าวจานละ 2$ แสดงว่าคนเวียตนามทำงานวันนึงกินข้าวได้ 5 จาน

แต่ ในกรณีลาว - เน้นตรงนี้นะครับว่า เป็นตัวเลขสมมติ - คนลาวมีรายได้ 9$ ต่อวัน แต่ข้าวจานละ 3$ แสดงว่าคนลาวทางานวันนึง สามารถเอาไปซื้อข้าวได้ 3 จาน)

 

ที่นี้ คำถามคือ ทำไมลาวถึงเผชิญกับภาวะแบบนี้

ประเด็นแรกคือ ลาวนำเข้าสินค้ามาจากไทยเป็นจำนวนมหาศาล โดยเฉพาะอาหาร

ทำให้ราคาสินค้า ต้องขึ้นอยู่กับราคาสินค้าไทยแทบจะทั้งหมด บวกกับ ค่าขนส่ง ที่นับวันก็จะสูงขึ้นไปเรื่อยๆ

จึงทำให้ค่าครองชีพในลาวสูงมากๆ การขึ้นค่าแรงขั้นต่ำ 300 บาทในไทยก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้สินค้าในลาวแพงขึ้นด้วย

 

ประเด็นที่สอง ต่อเนื่องจากประเด็นแรก คือ การแข็งค่าขึ้นของค่าเงินบาทในระยะนี้ (ตอนนี้เงินบาทเริ่มอ่อนค่าลงมาบ้างแล้ว)

ยิ่งทำให้การนำเข้าสินค้าจากไทยมีต้นทุนที่สูงขึ้นไปอีก

 

ประเด็นที่สาม เกี่ยวกับเศรษฐกิจการคลังในประเทศของลาวเอง

ความไม่ชัดเจนและไม่มีประสิทธิภาพของนโยบายการเงินของธนาคารแห่งชาติในการจัดการบริหารเงินในระบบ (Money Supply)

ประกอบกับความไม่เชื่อมั่นในตัวของเงินกีบเอง ทำให้เงินกีบมีความอ่อนแอ ไม่มีเสถียรภาพ ซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งของเงินเฟ้อ

 

จากปัญหาที่ว่ามา (จริงๆมีอีกเยอะ แต่เอาเท่านี้ก่อน)

ถามว่าจะแก้อย่างไร?

ถ้ามองในมุมของประชาชน สิ่งที่สมเหตุสมผลทางด้านเศรษฐกิจ(ย้ำนะครับ สมเหตุสมผลในด้านเศรษฐกิจ) 

วิธีการรับมือกับปัญหาดังกล่าวคือการหันมาใช้เงินบาท หรือเงินดอลลาร์ แทนเงินกีบ (Dollarization)

(เป็น สาเหตุที่ทำให้การรณรงค์ของรัฐบาลเรื่อง "อยู่เมืองลาว ใช้แต่เงินกีบ" ไม่ได้ผล เพราะมีประชาชนลาวบางคนกำลังทำตัวสมเหตุสมผลทางด้านเศรษฐกิจอยู่)

แต่ แน่นอนว่า การทำแบบนี้ เกือบจะเรียกได้ว่าเป็นการเห็นแก่ตัว เพราะเหมือนกับเป็นการตัดช่องน้อยแต่พอตัว และทิ้งปัญหาไว้ให้กับประเทศ

ทำให้เงินกีบยิ่งเสื่อมลงไปอีก เกิดเป็นวงจรอุบาทว์แบบนี้ไปเรื่อยๆ

 

ถ้ามองในมุมมองของรัฐบาล

ระบบการเงินในประเทศต้องปรับปรุงให้เข้มแข็งมากขึ้น เพิ่มความเชื่อมั่นในเงินกีบ

รวมถึงสนับสนุนการลงทุนในการผลิตปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีพในประเทศมากขึ้น เพื่อลดการนำเข้าจากต่างประเทศ

(ลองนึกดู ถ้าวันใดวันหนึ่ง สะพานมิตรภาพที่หนองคายถูกปิดลง ราคาอาหารในเวียงจันทน์จะพุ่งขึ้นขนาดไหน)

และ ประเด็นสำคัญคือ การผลิตนั้น ต้องผลิตอยู่ภายใต้ต้นทุนที่ต่ำมากๆ ที่สามารถจะเอาชนะคู่แข่งจากไทยหรือจีนที่ได้เปรียบเรื่องการประหยัดจาก ขนาด(Economy of Scale)ได้

ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ท้าทายสำหรับรัฐบาลลาว แต่หากทำได้ ผมเชื่อวาน คุณภาพชีวิตของประชาชนลาวจะดีขึ้นมากอย่างแน่นอน

____

 ຂໍ່ມູນຈາກ

 

---

 ຄຶດວ່າຄົງເປັນຍ້ອນຄຳເວົ້າທີ່ວ່າປະຊາຊົນລາວເປັນຄົນດຸໜັ້ນຂະຫຍັນພຽນ,ເປັນຊາວໄຮ່ນາຫຼັງສູ້ຟ້າໜ້າສູ່ດິນມາຊ້ານານ.

ສະໄໝກ່ອນຕອນຍັງເປັນພຼະຣາຊອານາຈັກລາວ,ຜັກໝີ່ຊີ່ຊອມແຕ່ລະເຊົ້າແມ່ຄ້າສີຊຽງໄໝ່ສົ່ງຂ້າມມາຂື້ນທີ່ທ່າສີຖານເໜືອ

ມາຂາຍທີ່ຕລາດເຊົ້າວຽງຈັນ.ພໍປົດປ່ອຍໄໝ່ມີນະໂຍບາຍກຸມຕົນເອງເພິ່ງຕົນເອງ,ເດີນຫຍ້າຂອງແຕ່ລະກະຊວງຖືກແປງເປັນ

ສວນຜັກ.ແຕ່ລະບ້ານເພີ້ມການເຮັດສ່ວນແຕ່ລະຄອບຄົວມີສວນຜັກຂອງຕົນເອງ.ປູກໄວ້ກາງທົ່ງນາ,ກາງໄຮ່ກະບໍ່ມີຄົນລັກ

ເພາະຢ້ານກອງຫຼອນເອົາຜັກແຂນຄໍປະຫຳຍ່າງອອ້ມບ້ານ.ເມື່ອຈິນຕະນາການໄໝ່ທຶນຮອນເລີ້ມໄຫຼມາ,ປ່າໄມ້,ບໍແຮ່ຖືກຂຸດ

ຄົ້ນ.ປະຊາຊົນດີໃຈເໝືອນປາຕື່ນນໍ້າໄໝ່ມີຢູ່ມີກິນດີຂື້ນ(ບາງຄົນ)ທີ່ໄດ້ຮັບບາລະມີມູນເດີມຂອງຊາດ.ຜູ່ບໍ່ມີໂອກາດກໍ່ດີ້ນຮົນ

ເຮັດທຸກວິທີທາງຢາຮັ່ງມີເປັນດີຄືໝູ່.ຊາວໄຮ່ນາທີ່ວ່າເປັນກະດູກສັນຫຼັງຂອງຊາດກະປ່ຽນອາຊີບມາເຮັດທຸລະກິດໄໝ່ທີ່

ຫາໄດ້ຄ່ອງ ແລະ ກຳໄລງາມຕາມຄ່ານິຍົມຂອງຍຸກ(ຕາມຄວາມສາມາດ,ໂອກາດ).ສ່ວນຜູ່ຂາດພອນສະຫວັນ,ໄຮ້ພອນສະແຫວງ

ກະຫາຢູ່ກິນຕາມທີ່ເຄີຍປະຕິບັດມາ,ປູກຜັກ,ເຮັດສວນຄົວໂດຽອາໃສຄອງຊົລປະທານແດ່,ແຫຼ່ງນໍ້າທັມມະຊາດແດ່ພໍກຸ້ມການ

ບໍລິໂພກໃນຄອບຄົວ.ຕໍ່ມາກະພາກັນເຊົາປູກຍ້ອນຄົນລຸ້ນນັ້ນໝົດແຮງ,ຫຼື ທໍ້ໃຈທີມີຄົນມາລັກ.ປູກໄດ້ເຈົ້າຂອງແທ້ກະບໍ່ມີໂອກາດ

ຈະໄດ້ເກັບກິນ.ກອງຫຼອນ,ຕຳຫຼວດ ກະບໍ່ເຮັດວຽກຄືເມື່ອກ່ອນຖ້າບໍ່ມີຄ່າຈ້າງຂານົກຍາງກະບໍ່ຈ່າງ.ເປັນອັນວ່າສັງຄົມກຸ້ມຕົນເອງ

ກະກາຍມາເປັນສັງຄົມບໍລິໂພກເຄື່ອງນຳເຂົ້າຈາກຕ່າງປະເທດທັງນັ້ນຮວມທັງສິນຄ້າກະສິກັມ.ໝົດແລ້ວຄວາມເວົ້າທີ່ວ່າເມືອງລາວ

ດິນດຳນໍ້າຊຸ່ມ,ຄົນດຸໜັນຂະຫຍັນພຽນໃນທາງກະສິກັມ,ກາຍມາເປັນຄົນດຸໝັ່ນພາກພຽນຂຸດຄົ້ນມູນເດີມສົ່ງນອກເພື່ອສະໜອງ

ການນຳເຂົ້າສິນຄ້າຕ່າງປະເທດສຳເລັດຮູບທຸກຮູບແບບຮວມທັງສິນຄ້າກະສິກັມຈາກໄທ.

ເປັນຄືແນວນີ້ກໍຫວັງວ່າພີ່ນ້ອງຊາວໄທ ຈະໄດ້ຂາຍຜົລຜລິດທາງກະເສດໃຫ້ລາວໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ.

ໂດຽສເພາະຄົນມີເງິນທີ່ໄດ້ຈາກການຂຸດຄົ້ນຊັພຍາກອນມູນເດີມຂອງຊາດ,ທີ່ປະຊາຊົນລາວຄວນໄດ້ຮັບສ່ວນແບ່ງສເມີກັນໃນທາງ

ອອ້ມ.ພວກເລົານີ້ກໍ່ນຳໄຊ້ເງິນທີ່ຫາໄດ້ງ່າຍດັ່ງກ່າວໄປໄຊ້ທີ່ຕລາດອຸດອນ,ໜອງຄາຍໂດຽຕົງ.ສິງທີ່ເຄີຍເວົ້າໃຫ້ເຂົາ(ເວົ້າໃຫ້ວັງປາວ)

ອີ່ເໝົາກໍ່ເປັນເອງ.ຢາກໃຫ້ພີ່ນ້ອງລາວມາຮວ່ມກັນນັ່ງໄໝ່,ຄິດໄໝ່." ກູກໍກໍ່ເຮັດດ້ວຍເບາະ? " ຜູ່ມີວາສນາຖາມ.

" ມຶງນັ້ນລະຕົວການ " ຜູ່ໄຮ້ໂອກາດຕອບ.