Pasalao

Anonymous wrote:

---

ຖ້າພິຈາລະນາຕາມບົດກ່າວຂອງທ່ານຜູ້ກໍ່ຕັ້ງ ໂດຍສ່ວນຕົວຮູ້ສຶກວ່າຈະອວດຕົນເອງ ແລະການບັນຍາຍກໍ່ບໍ່ເປັນລະບົບທີ່ຊັດເຈນ ຄຸມເຄືອ ເວົ້າແຕ່ເລື່ອງຕົນເອງ ແລະຄວາມວິເສດຂອງຕົນເອງ 

ຂ້າພະເຈົ້າເປັນນັກປະຕິບັດທໍາໃນສໍານັກຂອງທ່ານພະອາຈານສາລີ ກັນຕະຊິໂລ ຄືກັນ ແລະໄດ້ມີໂອກາດປະຕິບັດທໍາຈາກສໍານັກມະຫາສີທີ່ປະເທດພະມ້າເປັນເວລາຫຼາຍປີ ແລະໄດ້ປະຕິບັດທໍາໃນສໍານັກທ່ານໂກເອງກ້າທີ່ປະເທດອິນເດຍ ຂ້າພະເຈົ້າສຶກສາພຸດທະສາສານາ ແລະອ່ານໜັງສືພຸດທະທໍາຂອງທ່ານ ປ ອ ປະຍຸດໂຕ, ພະໄຕປິດົກແລະພໍທີ່ຈະເຂົ້າເລື່ອງທໍາມະ ແລະທໍາຊາດຂອງກາຍແລະຈິດ ແລະນິບພານພໍສົມຄວນ. ທ່ານຜູ້ຮູ້ທັ້ງຫຼາຍທີ່ກາວມານັ້ນລ້ວນແຕ່ສຸຂຸມ ບໍອວດຕົວ ບໍອວດຄຸນວິເສດຫຍັງໝົດ ສັງສ່ອນທໍາຢ່າງເປັນພາວະວິໃສ ຄືເປັນໄປຕາມຫຼັກເຫດຜົນທີ່ ມະນຸດທໍາມະດາທີ່ມີພື້ນຖານຄວາມຮູ້ເລັກນ້ອຍສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້.

ຂ້າພະເຈົ້າອ່ານສິ່ງທີ່ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງໄດ້ອະທິບາຍກ່ຽວກັບຕົວເອງຢູ່ບົດໜຶ່ງວ່າ: ເພິ່ນຍັງເປັນຄາລະວາດຍັງບໍ່ໄດ້ບວດ ແລະຍັງຄອງເຮືອນຫຼືມີສາມີຮ່ວມຫຼັບນອນນຳຢູ່ ແຕ່ສິ່ງທີ່ເພິ່ນກ່າວກ່ຽວກັບຕົນເອງວ່າລຸດພົ້ນແລ້ວ ເຊິ່ງໝາຍວ່າໝົດກິເລດແລ້ວ ແຕ່ຊໍາພັດຍັງນອນກັບຜົວຢູ່ ມີບົດໜຶ່ງເວົ້າວ່າ ນັ້ນມັນເປັນເລື່ອງຂອງກາຍ ແຕ່ໃຈລຸດພົ້ນແລ້ວ. ຖ້າພິຈາລິນາໂດຍຫຼັກທໍາແລ້ວ ຜູ້ໝົດກິເລດ ຈະບໍ່ສາມາດເຮັດຜຶດຕິກໍາແບບໂລກີໄດ້. ຕົວຢ່າງງ່າຍໆ ຖ້າຈິດປ່ຽນພືດຕິກໍາກໍ່ຕ້ອງປ່ຽນ ແຕ່ນີ້ອ້າງວ່າຈິດປ່ຽນ ແຕ່ພຶດຕິກໍາຊໍ້າພັດຍັງຄືເກົ່າ.

ອີກຕົວຢ່າງໜຶ່ງ ປຽບເໝືອນວ່າຈິດມີເມດຕາ ແຕ່ກາຍຍັງຂ້າສັດຢູ່ເພື່ອລ້ຽງຊີບ ມັນກົງກັນຂາມກັນ.

ສ່ວນວ່າທ່ານມີສິ່ງວິເສດຕ່າງໆນານັ້ນອາດເປັນຄວາມສາມາດສ່ວນຕົວ ຫຼືເປັນກໍາໃນອະດີດທີ່ໃຫ້ຜົນໃນດ້ານຄຸນວິເສດຕ່າງໆ ເຊັ່ນໃນອດີດຕະຊາດ ທ່ານອາດເຮັດບຸນ ຫຼືເຄີຍບໍາເພັນສະມາຖະກໍາມະຖານຈົນໄດ້ຊານສະມາບັດຢ່າງໃດຢ່າງໜຶ່ງ ແລະຜົນດັ່ງກ່າວໄດ້ໃຫ້ຜົນໃນປະຈຸບັນ. ປາກົດການເຫຼົ່ານີ້ມີທົ່ວໄປ. ແຕ່ບໍ່ແມ່ນທ່ານໄດ້ບັນລຸທໍາແຕ່ຢ່າງໃດ ທ່ານອາດເປັນພຽງປຸຖຸຊົນທີ່ຫຼົງວ່າຕົນເອງບັນລຸທໍາເທົ່ານັ້ນ ປະເດັນນີ້ຈະເປັນບັນຫາໃຫຍ່ຂອງພຸດທະສາສະໜາ ທີ່ຈະກໍ່ໃຫ້ເກີດຜູ້ວິເສດທີ່ສອນຜິດຈາກຫຼັກທໍາ.

ດ້ວຍຈິດຄາລະວະ 

---

ທ່ານ ວິເຄາະເໝາະສົມກັບຄວາມເປັນຈິງແທ້ໆ  ຂໍສະແດງຄວາມນັບຖື

ໃນນາມນັກປະຕິບັດຄືກັນ ບໍ່ຂໍເວົ້າຫຍັງຕື່ມ ເພາະທ່ານເວົ້າມາຖືກຕ້ອງໝົດແລ້ວ.

ມີແຕ່ຢາກໃຫ້ ບັນດາທ່ານທີ່ພວມປະຕິບັດ ແລະກໍາລັງສັບສົນກັບບັນຫານີ້ຢູ່...

ຈົ່ງເປີດຕາ ເປີດໃຈ ຊອກຮູ້ ຊອກຮຽນ ຝຶກຝົນໃຫ້ດີ ພິຈາຣະນາໃຫ້ທ່ອງແທ້..

ຈຶ່ງຈະໄປຖືກທາງ,

ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ຈະເປັນຄືເພິ່ນວ່າ :

" ຄົນຕາບອດ ຈູງຄົນຕາບອດ "

ຜົນມັນຈະເປັນແນວໃດ ? ວາດພາບເອົາເອງກະແລ້ວກັນນໍ່

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ຖ້າພິຈາລະນາຕາມບົດກ່າວຂອງທ່ານຜູ້ກໍ່ຕັ້ງ ໂດຍສ່ວນຕົວຮູ້ສຶກວ່າຈະອວດຕົນເອງ ແລະການບັນຍາຍກໍ່ບໍ່ເປັນລະບົບທີ່ຊັດເຈນ ຄຸມເຄືອ ເວົ້າແຕ່ເລື່ອງຕົນເອງ ແລະຄວາມວິເສດຂອງຕົນເອງ 

ຂ້າພະເຈົ້າເປັນນັກປະຕິບັດທໍາໃນສໍານັກຂອງທ່ານພະອາຈານສາລີ ກັນຕະຊິໂລ ຄືກັນ ແລະໄດ້ມີໂອກາດປະຕິບັດທໍາຈາກສໍານັກມະຫາສີທີ່ປະເທດພະມ້າເປັນເວລາຫຼາຍປີ ແລະໄດ້ປະຕິບັດທໍາໃນສໍານັກທ່ານໂກເອງກ້າທີ່ປະເທດອິນເດຍ ຂ້າພະເຈົ້າສຶກສາພຸດທະສາສານາ ແລະອ່ານໜັງສືພຸດທະທໍາຂອງທ່ານ ປ ອ ປະຍຸດໂຕ, ພະໄຕປິດົກແລະພໍທີ່ຈະເຂົ້າເລື່ອງທໍາມະ ແລະທໍາຊາດຂອງກາຍແລະຈິດ ແລະນິບພານພໍສົມຄວນ. ທ່ານຜູ້ຮູ້ທັ້ງຫຼາຍທີ່ກາວມານັ້ນລ້ວນແຕ່ສຸຂຸມ ບໍອວດຕົວ ບໍອວດຄຸນວິເສດຫຍັງໝົດ ສັງສ່ອນທໍາຢ່າງເປັນພາວະວິໃສ ຄືເປັນໄປຕາມຫຼັກເຫດຜົນທີ່ ມະນຸດທໍາມະດາທີ່ມີພື້ນຖານຄວາມຮູ້ເລັກນ້ອຍສາມາດເຂົ້າໃຈໄດ້.

ຂ້າພະເຈົ້າອ່ານສິ່ງທີ່ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງໄດ້ອະທິບາຍກ່ຽວກັບຕົວເອງຢູ່ບົດໜຶ່ງວ່າ: ເພິ່ນຍັງເປັນຄາລະວາດຍັງບໍ່ໄດ້ບວດ ແລະຍັງຄອງເຮືອນຫຼືມີສາມີຮ່ວມຫຼັບນອນນຳຢູ່ ແຕ່ສິ່ງທີ່ເພິ່ນກ່າວກ່ຽວກັບຕົນເອງວ່າລຸດພົ້ນແລ້ວ ເຊິ່ງໝາຍວ່າໝົດກິເລດແລ້ວ ແຕ່ຊໍາພັດຍັງນອນກັບຜົວຢູ່ ມີບົດໜຶ່ງເວົ້າວ່າ ນັ້ນມັນເປັນເລື່ອງຂອງກາຍ ແຕ່ໃຈລຸດພົ້ນແລ້ວ. ຖ້າພິຈາລິນາໂດຍຫຼັກທໍາແລ້ວ ຜູ້ໝົດກິເລດ ຈະບໍ່ສາມາດເຮັດຜຶດຕິກໍາແບບໂລກີໄດ້. ຕົວຢ່າງງ່າຍໆ ຖ້າຈິດປ່ຽນພືດຕິກໍາກໍ່ຕ້ອງປ່ຽນ ແຕ່ນີ້ອ້າງວ່າຈິດປ່ຽນ ແຕ່ພຶດຕິກໍາຊໍ້າພັດຍັງຄືເກົ່າ.

ອີກຕົວຢ່າງໜຶ່ງ ປຽບເໝືອນວ່າຈິດມີເມດຕາ ແຕ່ກາຍຍັງຂ້າສັດຢູ່ເພື່ອລ້ຽງຊີບ ມັນກົງກັນຂາມກັນ.

ສ່ວນວ່າທ່ານມີສິ່ງວິເສດຕ່າງໆນານັ້ນອາດເປັນຄວາມສາມາດສ່ວນຕົວ ຫຼືເປັນກໍາໃນອະດີດທີ່ໃຫ້ຜົນໃນດ້ານຄຸນວິເສດຕ່າງໆ ເຊັ່ນໃນອດີດຕະຊາດ ທ່ານອາດເຮັດບຸນ ຫຼືເຄີຍບໍາເພັນສະມາຖະກໍາມະຖານຈົນໄດ້ຊານສະມາບັດຢ່າງໃດຢ່າງໜຶ່ງ ແລະຜົນດັ່ງກ່າວໄດ້ໃຫ້ຜົນໃນປະຈຸບັນ. ປາກົດການເຫຼົ່ານີ້ມີທົ່ວໄປ. ແຕ່ບໍ່ແມ່ນທ່ານໄດ້ບັນລຸທໍາແຕ່ຢ່າງໃດ ທ່ານອາດເປັນພຽງປຸຖຸຊົນທີ່ຫຼົງວ່າຕົນເອງບັນລຸທໍາເທົ່ານັ້ນ ປະເດັນນີ້ຈະເປັນບັນຫາໃຫຍ່ຂອງພຸດທະສາສະໜາ ທີ່ຈະກໍ່ໃຫ້ເກີດຜູ້ວິເສດທີ່ສອນຜິດຈາກຫຼັກທໍາ.

ດ້ວຍຈິດຄາລະວະ 

---

 

ທ່ານ ວິເຄາະເໝາະສົມກັບຄວາມເປັນຈິງແທ້ໆ  ຂໍສະແດງຄວາມນັບຖື

 

ໃນນາມນັກປະຕິບັດຄືກັນ ບໍ່ຂໍເວົ້າຫຍັງຕື່ມ ເພາະທ່ານເວົ້າມາຖືກຕ້ອງໝົດແລ້ວ.

ມີແຕ່ຢາກໃຫ້ ບັນດາທ່ານທີ່ພວມປະຕິບັດ ແລະກໍາລັງສັບສົນກັບບັນຫານີ້ຢູ່...

ຈົ່ງເປີດຕາ ເປີດໃຈ ຊອກຮູ້ ຊອກຮຽນ ຝຶກຝົນໃຫ້ດີ ພິຈາຣະນາໃຫ້ທ່ອງແທ້..

ຈຶ່ງຈະໄປຖືກທາງ,

ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ຈະເປັນຄືເພິ່ນວ່າ :

" ຄົນຕາບອດ ຈູງຄົນຕາບອດ "

ຜົນມັນຈະເປັນແນວໃດ ? ວາດພາບເອົາເອງກະແລ້ວກັນນໍ່

 

---

 ມີແຕ່ວິຈານຄົນອື່ນເກັ່ງເອົາແທ້ໆອ້າຍໄດກ໋າດາຍ ເຮັດໄດ້ຄືເຂົາບໍລະຫັນຈົກເງິນຖົງຕົວເອງມາສ້າງວັດ ເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ. ຫຼືວ່າພວກເຈົ້າຈະຖ້າກິນແຕ່ເງິນວັດ ເຮັດຄືເຂົາເບິ່ງດູເພື່ອວ່າພຸດທະສາດສະໜາຈະຈະເລີນຂື້ນ

---

 ພະຍາມໃຫ້ຄວາມເປັນທີ່ ມີເຫດຜົນ ເທິງນັ້ນເຂົາວິຈານຖືກຕ້ອງແລ້ວ ການວິຈານເປັນຫົນທາງແຫ່ງການພັດທະນາ

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ມີແຕ່ວິຈານຄົນອື່ນເກັ່ງເອົາແທ້ໆອ້າຍໄດກ໋າດາຍ ເຮັດໄດ້ຄືເຂົາບໍລະຫັນຈົກເງິນຖົງຕົວເອງມາສ້າງວັດ ເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ. ຫຼືວ່າພວກເຈົ້າຈະຖ້າກິນແຕ່ເງິນວັດ ເຮັດຄືເຂົາເບິ່ງດູເພື່ອວ່າພຸດທະສາດສະໜາຈະຈະເລີນຂື້ນ

---

 

ນັກປະຕິບັດທັງຫຼາຍເພິ່ນຜ່ານຂັ້ນຕອນທີ່ເຈົ້າຄິດນັ້ນ ສູງຂຶ້ນມາແລ້ວ ຫຼ້າເອີຍ..

ການປະຕິບັດໃນພຣະພຸທສາສນາ ຮວມມີ 3 ຂັ້ນໃຫຍ່ ໆ :

1-ທານ  ( ເບື້ອງຕົ້ນຂອງ ການສ້າງສົມບຸນ ກຸສົນທັງຫຼາຍ )

-ຄົນທີ່ຍັງມີໃຈ ຂີ້ໜຽວ ກ້ຽວກິເລດ ມັກມາກ ມີແຕ່ ຢາກໄດ້ ຜ່ານຂັ້ນຕອນໄປສູ່

ລະດັບສອງບໍ່ໄດ້ດອກ. ຄົນທີ່ສ້າງວັດ ສ້າງສາລາ ໃຫ້ທານຫຼາຍໆນັ້ນ ເພິ່ນຍັງ

ປະກັນນາຮົກບໍ່ໄດ້ ຖ້າຜິດສິນ, ຖ້າເປັນຄົນບໍ່ມີສິນ.

2- ສິລ ຫຼື ສິນ  ( ເປັນບຸນລະດັບສູງກວ່າ)

-ສິນເປັນເຄື່ອງກໍາຈັດ ແລະຈໍາກັດບາບທັງຫຼາຍ ຜູ້ຮັກສາສິນໄດ້ ເປັນຜູ່ໄຮ້ບາບ

ມີຈິດໃຈສູງ ບໍ່ສ້າງໄພຕໍ່ຕົນ ບໍ່ສ້າງໄພແກ່ຄົນອື່ນ, ປິດປະຕູນາຮົກ ເປີດທາງສວັນ

ແລະ ບໍ່ຫຼົງເດີນທາງເຊື່ອມຂອງຈິດວິນຍານໄດ້.

ບາງຄົນທານຫຼາຍປານໃດກໍໄດ້ແຕ່ຮັກສາສິນບໍ່ໄດ້ ອັນນີ້ມີສ່ວນຫຼາຍ.

3-ສະມາທິ ( ສະມະຖະ ແລະ ວິປັດສະນາ ກັມມະຖານ )

-ເປັນບັນໄດສູງສຸດ ເປັນທາງສາຍເອກທີ່ຈະພັດທະນາຈິດໃຫ້ສູງຂຶ້ນ ຈົນສາມາດເອົາຊະນະ

ກິເລດ. ສາມາດທໍາໃຫ້ບັນລຸເປົ້າໝາຍອັນສູງສຸດຂອງພຣະພຸທສາສນາ.

ເຖິງແມ່ນວ່າບໍ່ໄດ້ເປັນພຣະອໍຣະຫັນຊາດນີ້ ກໍມີຄວາມສໍາຄັນທີ່ຈະຕ້ອງຝຶກຝົນແລະປູກຝັງ

ໄວ້ ເພື່ອເປົ້າໝາຍອັນສູງສຸດໃນພາຍພາກໜ້າ.

-ຜູ້ຂຽນເອງກໍເປັນປຸຖຸຊົນ ຍັງປະຕິບັດຕາມຄູບາອາຈານຢູ່ກໍຕາມ,

ແຕ່ເຫັນແລ້ວຢາກແບ່ງປັນສິ່ງດີງາມ ອັນໄດ້ຮູ້ມາ ໄດ້ຍິນມາ ໃຫ້ແກ່ທ່ານ,

ເຖິງແມ່ນເປັນເສດຄວາມຮູ້ເຫຼັກໆໜ້ອຍໆຈາກຄູບາອາຈານທີ່ຈໍາໄດ້ບໍ່ຫຼາຍ,

ດັ່ງນັ້ນ ທ່ານຜູ່ຕັ້ງກະທູ້ໃຫ້ເຮົາອ່ານ ແລະໄດ້ແງ່ຄິດນີ້ ຄົງບໍ່ທັມມະດາດອກ,

ເພິ່ນເປັນບຸກຄົນຄວນນັບຖື ຫຼົງປະໝາດເພິ່ນເຂົ້າ ອາດເປັນວະຈີກັມໃຫ້ເຮົາລ້າໆ.

- ອັນບໍ່ຮູ້ກໍຜ່ານໄປ ຢ່າເວົ້າສຸມສີ່ສຸມຫ້າ ເຮັດຈິດເຮົາເອງຕົກຕໍ່າ.

ດ້ວຍຄວາມຮັກແພງ

 

---

 ຊອບດ້ວຍເຫດຜົນແລ້ວ ນັກການສາສນາພຸດ, ນັກສອນສາສນາພຸດ, ນັກປະຕິບັດທຳໃນສາສນາພຸດ ທັງຫຼາຍ ຫາກສອນທັມເນັ້ນຂໍ້ໃດຂໍ້ໜຶ່ງ ໃນສາມຂໍ້ ຫຼືສອນບໍ່ຄົບ ໓ ຂໍ້ ນັບວ່າເປັນການສອນທີ່ຜິດ (ທານ ສິນ ພາວະນາ ເປັນການເຮັດບຸນທີ່ສົມບູນໃນທາງພຸດທະສາສນາ ເນັ້ນໜັກ ຫຼືຢ່ອນຍານຂໍ້ໃດຂໍ້ໜຶ່ງ ບໍ່ໄດ້ເດັດຂາດ) ຫາກເຮົາປະຕິບັດທັມມະດາໆ ໃຫ້ສະເໝີພາກທັງ ໓ ແມ່ນບໍ່ສຳເຣັດທຳເລີຍໃນຊາດນີ້ ກໍຍັງມີວິໄສ ທີ່ຈະກ້າວຂຶ້ນສູ່ທີ່ສູງໃນອະນາຄົດ.

ມີແຕ່ວິຈານຄົນອື່ນເກັ່ງເອົາແທ້ໆອ້າຍໄດກ໋າດາຍ ເຮັດໄດ້ຄືເຂົາບໍລະຫັນຈົກເງິນຖົງຕົວເອງມາສ້າງວັດ ເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ. ຫຼືວ່າພວກເຈົ້າຈະຖ້າກິນແຕ່ເງິນວັດ ເຮັດຄືເຂົາເບິ່ງດູເພື່ອວ່າພຸດທະສາດສະໜາຈະຈະເລີນຂື້

______________________

ການເອົາເງິນສ້າງວັດບໍ່ແມ່ນປະເດັນຫຼັກທີ່ຈິເຮັດໃຫ້ພຸດທະສາສະນາ ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ ເພາະການສ້າງນັ້ນມີຫຼາຍຈຸດປະສົງເຊັ້ນ:

1. ສ້າງເພາະສັດທາຄວາມເລື້ອມໃສ

2. ສ້າງເພື່ອການລົງທຸນເພື່ອຜົນປະໂຫຍດທາງເສດຖະກິດ, ສ້າງການຍອມຮັບໃນສັງຄົມເພື່ອຜົນປະໂຍດຕໍ່ຍອດອື່ນໆ.

ແຕ່ທີ່ຮ້າຍແຮງຄືຄວາມບໍ່ຮູ້ຈິງແລ້ວສອນຄົນອື່ນ ເພາະພະພຸດທະເຈົ້າກ່າວວ່າທ່ານບໍ່ເລັງເຫັນທັມອັນໃດທີ່ຮ້າຍແຮງໄປກ່າວ ຄວາມເຫັນຜິດຫຼືມິສາທິດຖິ ຕົວຢ່າງໃນອິນເດຍມີຄວາມເຊື່ອວ່າພະພົມສ້າງຄົນຕ່າງກັນ ໃນສັງຄົມອິນເດຍຈຶ່ງແບ່ງຄົນອອກເປັນສີ່ວັນນະຫຼືສີ່ຊັ້ນຄົນ ເວົ້າງ່າຍໆ ທ່ານລອງຈິນຕະນາການຕົວເອງເກີດເປັນຄົນຊັ້ນຕໍ່າໃນສັງຄົມຢ່າງອິນເດຍລອງເບິ່ງ ຈະເຂົ້າໃຈເຖິງອົດສູຂອງຊີວິດ ນອກຈາກນີ້ເບິ່ງໄກ້ຕົວ ໃນຫຼາຍວັດທະນະທໍາຈະມີຄວາມເຊື່ອວ່າ ຜູ້ຍິງດ້ອຍກວ່າຜູ້ຊາຍ ຍ້ອນຄວາມຄິດແນວນີ້ຄວາມອຍຸດຕິທໍາ ທັງຫຼາຍຈຶ່ງເກີດກັບຜູ້ຍິ່ງ ເຊັ່ນບໍ່ໄດ້ຮັບການສຶກສາ, ຄ່າຈ້າງຖືກກວ່າຜູ້ຊາຍທັ້ງໆທີ່ເຮັດວຽກຢ່າງດຽວກັນ ເປັນຕົ້ນ 

ນອກຈາກນີ້ຍັງມີຫຼາຍໆຕົວຢ່າງຂອງຄວາມອົດສູທີ່ເກີດຂື້ນໃນໂລກ ຍ້ອນຄວາມບໍ່ມີສັມມາທິດຖິ ຫຼືຄວາມຄິດເຫັນທີ່ຖືກຕ້ອງ.

ປະເດັນການສ້າງວັດແລະການຕັ້ງຕົນເປັນຜູ້ວິເສດນັ້ນມີເຫດຜົນຫຼາຍປະການ ສາມາດວິເຄາະໄດ້ຫຼາຍແບບຄື ໜຶ່ງໃຊ້ສາສະໜາເປັນບ່ອນຫາກິນ ເອີ້ນວ່າພຸດທະພານິດ ເຮັດການຕະຫຼາດເລື່ອງບຸນ ໝາຍເຖິງການໂຄສະນາເລື່ອງການທໍາບຸນຈະໃຫ້ອານິສົງຢ່າງນັ້ນຢ່າງໜີທີ່ເກີນ ຫຼັກການແລະເຫດຜົນ ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ກໍ່ເປັນອັນຕະລາຍ ສະນັ້ນທ່ານ ຄາມາກຈຶ່ງເວົ້າວ່າ ສາສະໜາເປັນຢາເສບຕິດ ກໍ່ຍ້ອນຄວາມຫຼົງຜິດນັ້ນເອງ ປະຈຸບັນການຕະຫຼາດສາມາດຂາຍສິນຄ້າທີ່ເປັນນາມມະທໍາໄດ້  ໃນປະເດັນນີ້ມີຫຼາຍບໍ່ວ່າໃນລາວຫຼືໃນທຸກປະເທດໃນໂລກ.

ຖ້າທ່ານຜູ້ກໍ່ຕັ້ງ ມີຈິດສັດທ່າແລະມຸ້ງຫວັງເຜີຍແຜ່ພຸດທະສາສະໜາແທ້ ຄວນຈະຮຽນຫຼັກພຸດທະສາສະໜາໃຫ້ໜັກແໜ້ນ ເພາະຈະມີທີ່ອ້າງ ແລະເປັນປັນຍາຊົນ ມີຫຼັກຫານ ມີຫຼັກຖານທາງວິຊາການ ບໍ່ແມ່ນເວົ້າແບບເອົາແນວຄິດຂອງຕົນເອງເປັນທີ່ຕັ້ງ.

ຕາມທີ່ອ່ານໃນບົດຂຽນຂອງຜູ້ກໍ່ຕັ້ງ ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າທ່ານກໍາລັງຫຼົງຕົວເອງທີ່ເປັນຢ່າງນີ້ກໍ່ເພາະບວກໃສ່ ກັບຄຸນພິເສດບາງຢ່າງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນຕົວເອງ ຜູ້ປະຕິບັດທໍາໃໝ່ມັກຈະຕຶ້ນເຕັ້ນກັບປະສົບການໃໝ່ແລ້ວຖຶກຖັກເອົາເອງວ່າ ບັນລຸທໍາ. ຄວາມໝັ້ນໃຈແບບຫຼົງຜິດນີ້ອາດເປັນໄພສູ່ຕົວເອງແລະສູ່ຜູ້ທີ່ນັບຖື

ດ້ວຍຄວາມຫຼັງດີ 

ແກ້ໄຂຄໍາຜິດ

ໃນບົດຄອມເມັນ ວ່າ: ດັ່ງນັ້ນ ທ່ານຜູ່ຕັ້ງກະທູ້ໃຫ້ເຮົາອ່ານ  (ແມ່ນຂຽນຜິດ)

ດັ່ງນັ້ນ ທ່ານຜູ່ຕັ້ງກະທູ້ໃຫ້ເຮົາອ່ານ ແລະໄດ້ແງ່ຄິດນີ້ ຄົງບໍ່ທັມມະດາດອກ,

ເພິ່ນເປັນບຸກຄົນຄວນນັບຖື ຫຼົງປະໝາດເພິ່ນເຂົ້າ ອາດເປັນວະຈີກັມໃຫ້ເຮົາລ້າໆ.........

-----------

ຄໍາທີ່ຖືກ ແມ່ນ :ທ່ານຜູ່ທີ່ອະທິບາຍ(ວິຈານ)ກ່ຽວກັບກະທູ້.... ( ຄໍາຖືກຕ້ອງ).

ດັ່ງນັ້ນ ທ່ານຜູ່ທີ່ອະທິບາຍ(ວິຈານ)ກ່ຽວກັບກະທູ້ ແລະໄດ້ໃຫ້ແງ່ຄິດແນວນີ້

ຄົງບໍ່ທັມມະດາດອກ,

ເພິ່ນເປັນບຸກຄົນຄວນນັບຖື ຫຼົງປະໝາດເພິ່ນເຂົ້າ ອາດຈະເປັນວະຈີກັມໃຫ້ຕົວເຮົາລ້າໆ..................

- ອັນບໍ່ຮູ້ກໍຜ່ານໄປ ຢ່າເວົ້າສຸມສີ່ສຸມຫ້າ ມີແຕ່ຈະເຮັດໃຫ້ຈິດເຮົາເອງຕົກຕໍ່າ.

( ໝາຍເຖິງທ່ານ ທີ່ໃຫ້ຄອມເມັນອັນດີຂ້າງເທິງ ລໍາດັບທີໜຶ່ງ ແລະສອງ).

ຂໍອະໄພ ທ່ານທັງຫຼາຍ

ຂອບໃຈ

ຂ້າພະເຈົ້າຢາກຊີ້ແຈງຢ່າງນີ້:

1. ຍັງບໍມີການກ່າວຫາວ່າສູນປະຕິບັດທັມແຫ່ງນີ້ຫຼອກລວງ

2. ເປັນການສັງເກດແລະໃຫ້ຄໍາເຫັນຂອງສັງຄົມ ກັບບາງປະເດັນທີ່ເຫັນວ່າບໍ່ເໝາະສົມ ຢ່າງທີ່ທ່ານເອງໃຫ້ຂໍ້ສັງເກດ ເປັນການຕິຊົມເພື່ອສ້າງ.

3. ສູນປະຕິບັດທໍາແຫ່ງນີ້ ມີການປະສົມປະສານກັນລະຫວ່າງແນວທາງການປິບັດທັມທີ່ເປັນໄປຕາມຫຼັກເກນທາງພຸດທະສາສະໜາ ໂດຍສະເພາະແນວທາງການປະຕິບັດວິປັສສນາກັມມະຖານ ແລະຜູ້ວິເສດທີ່ອ້າງຄຸນວິເສດຕ່າງໆນາໆ ຊຶ່ງຂ້ອນຂ້າງຈະຂັດກັນກັບແນວທາງປະຕິບັດວິປັສສະນາກັມມະຖານ ແຕ່ທີ່ສໍາຄັນເປັນທີ່ສັງເກດວ່າທ່ານຜູ້ນີ້ ເປັນຜູ້ກໍ່ຕັ້ງສູນແຫ່ງນີ້ ໂດຍດຶງເອົາການສະນັບສະໜຸນຂອງພະອາຈານໃຫຍ່ ສາລີກັນຕະສິໂລ ແລະລູກສິດລູກຫາມາຊ່ວຍໃນເລື່ອງ ວິຊາການທາງກໍາມະຖານ. ປະເດັນນີ້ຕ້ອງແຍກກັນໃຫ້ອອກລະວ່າງ ການປະຕິບັດທໍາ ແລະການມີຜຼ້ວິເສດຢູ່ໃນສະຖານທີ່ດຽວກັນ. ສະນັ້ນຈະມີຄົນຢຼ່ສອງຈໍາພວກທີ່ເຂົ້າມາໃນສຼນປະຕິບັດທັມແຫ່ງນີ້ ຄື: ກຸ່ມທີ່ໜຶ່ງແມ່ກຸ່ມລູກສິດລູກຫາຂອງ ທ່ານພະອາຈານສາລີ ກັນຕະສິໂລເຊິງເປັນສາຍປັນຍາຊົນ ແລະອີກກຸ່ມໜຶ່ງແບ່ງຜູ້ມີບັນຄວາມສົງໃສໃນຊີວິດ ແລະຕ້ອງການມາໃຫ້ຜູ້ວິເສດຊ່ວຍບອກຊ່ວຍຊີ້ທາງ ເຊັ່ນ: ທໍານາຍຊະຕາຊີວິດໃນອານາຄົດຈະເປັນຢ່າງໃດ ຈະໂຊກດີຫຼືໂຊກຮ້າຍ. ຍາດພີ່ນ້ອງທີ່ຕາຍໄປ ໄດ້ໄປເກີດໃນບ່ອນດີຫຼືຕົກທຸກ ດັ່ງນີ້ເປັນຕົ້ນ.

4. ຄວນແຍກກັນໃຫ້ຊັດເຈນລະຫວ່າງການປະຕິບັດວິປັສສະນາກໍາມຖານແລະ ຜູ້ວິເສດອອກຈາກກັນຢ່າງເດັດຂາດ. ຂ້າພະເຈົ້າພໍຮູ້ເລື່ອງລາວຂອງທ່ານຜູ້ກໍ່ຕັ້ງເລັກນ້ອຍຈາກການບອກເລົ່າຂອງ ພະອາຈານຊາລີ ກັນຕະສິໂລ ແລະ ພະອາຈານສີທົນ ຄື: ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງໄດ້ມາປະຕິບັດທັມໃນສໍານັກຂອງອາຈານຊາລີ ກັນຕະຊິໂລຢູ່ ວັດປ່ານາຄູນນ້ອຍເປັນເວລາໄລຍະໜຶ່ງ ສາເຫດຂອງການມາປະຕິບັດທໍາເນື່ອງຈາກມີຄວາມສັບສົນໃນຊີວິດ ດ້ານທຸລະກິດ. ຫຼັງຈາກໄດ້ປະຕິບັດທັມໄລຍະໜຶ່ງແລ້ວ ຜູ້ກ່ຽວຮູ້ສຶກວ່າຕົນເອງໄດ້ບັນລຸທໍາຢ່າງໃດຢ່າງໜຶ່ງ ທີ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ຕົນເອງ ມີຍານວິເສດເກີດຂຶ້ນ ຫຼັງຈາກນັ້ນຈຶ່ງເກີດສັດທາຢ່າງແຮງກ້າ ໃນການສ້າງວັດ ແລະຕັ້ງສູນປະຕິບັດທໍາຂຶ້ນ ໂດຍດຶງເອົານັກວິປັສສະນາຈານ ຈາກສໍານັກພະອາຈານຊາລີ ມາຊ່ວຍ. ແລະຕັ້ງໂຕເປັນຜູ້ວິເສດຢູ່ໃນສະຖານທີ່ແຫ່ງນັ້ນ.

5. ຂ້າພະເຈົ້າໃຫ້ຂໍ້ສັງເກດວ່າ ທ່ານຜູ້ກໍ່ຕັ້ງນີ້ອາດເກີດວິປະຫຼາດຢ່າງໃດຢ່າງໜຶ່ງ ໃນເວລາປະຕິບັດທໍາຢູ່ ວິປະລາດນັ້ນເປັນຈິດຫຼອນຊຶ່ງບາງທີກໍ່ມີຄວາມຊັດເຈນຫຼາຍ ແຕ່ຈິດຫຼອນນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນພຽງໃນຊົ່ວໄລຍະເວລາໜື່ງເທົ່ານັ້ນແລ້ວກໍ່ຈະຫາຍໄປ. ທ່ານຜູ້ນີ້ອາດຍຶດເອົາຈິດຫຼອນນັ້ນມາເປັນອາລົມແລ້ວເຂົ້າໃຈວ່າຕົນເອງບັນລຸທໍາແລ້ວ ແລ້ວກໍ່ເທດສອນ ຕາມທີ່ຕົນເອງເຂົ້າໃຈ. ປະເດັນນີ້ລອງສັງເກດກັບປະສົບການຕົວເຮົາເອງຢ່າງເຊັ່ນ ຖ້າທ່ານເປັນຄົນລາວທີ່ມີໂອກາດໄດ້ໄປຮຽນນອກ ແລ້ວໄດ້ຮັບຂໍ້ມູນໃໝ່ ວິທີຄິດໃໝ່ໆ ທ່ານຍ່ອມຕື້ນເຕັ້ນ ແລະຢາກຖ່າຍທອດສິ່ງທີ່ທ່ານຮູ້ນັ້ນໃຫ້ກັບຜູ້ອື່ນ ແຕ່ທ່ານຊໍາພັດຍັງບໍ່ເຂົາໃຈເລິກເຊິງຂອງແນວຄິດທິດສະດີເຫຼົ່ານັ້ນ ພໍພຽງແຕ່ຮູ້ບາງສ່ວນເທົ່ານັ້ນ ສະນັ້ນ ຕົວນີ້ແຫຼະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າເປັນບັນຫາ ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບນໍາເອົາທິດສະດີມາໃຊ້ຢ່າງຜິດໆ ຕົວຢ່າງລັດຖິມາກເປັນຕົ້ນ. 

ສຸດທ້າຍ ຜູ້ທີ່ໄປປະຕິບັດທໍານັ້ນຈະເປັນຜູ້ຕັດສິນວ່າທ່ານໄປເອົາຫຍັງຈາກສະຖານທີ່ແຫ່ງນີ້ ໄປຫາຜູ້ວິເສດບໍ? ຫຼືວ່າຝຶກຝົນບົ່ມເພາະອຸປະນິໃສຂອງຕົວທ່ານເອງເພື່ອທ່ານຈະກາຍເປັນບຸກຄົນໃໝ່ ມີສະຕິໃນການດໍາເນີນຊີວິດໃຫ້ດີກວ່າເກົ່າ ແລະເປັນແບບເປັນຢ່າງໃຫ້ກັບຜູ້ອື່ນຕໍ່ໄປ????

ດ້ວຍຄວາມເຄົາລົບ

ທ່ານເວົ້າວ່າ:(ຂ້າພະເຈົ້າພໍຮູ້ເລື່ອງລາວຂອງທ່ານຜູ້ກໍ່ຕັ້ງເລັກນ້ອຍຈາກການບອກເລົ່າຂອງ ພະອາຈານຊາລີ ກັນຕະສິໂລ ແລະ ພະອາຈານສີທົນ ຄື: ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງໄດ້ມາປະຕິບັດທັມໃນສໍານັກຂອງອາຈານຊາລີ ກັນຕະຊິໂລຢູ່ ວັດປ່ານາຄູນນ້ອຍເປັນເວລາໄລຍະໜຶ່ງ ສາເຫດຂອງການມາປະຕິບັດທໍາເນື່ອງຈາກມີຄວາມສັບສົນໃນຊີວິດ ດ້ານທຸລະກິດ. ຫຼັງຈາກໄດ້ປະຕິບັດທັມໄລຍະໜຶ່ງແລ້ວ ຜູ້ກ່ຽວຮູ້ສຶກວ່າຕົນເອງໄດ້ບັນລຸທໍາຢ່າງໃດຢ່າງໜຶ່ງ ທີ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ຕົນເອງ ມີຍານວິເສດເກີດຂຶ້ນ ຫຼັງຈາກນັ້ນຈຶ່ງເກີດສັດທາຢ່າງແຮງກ້າ ໃນການສ້າງວັດ ແລະຕັ້ງສູນປະຕິບັດທໍາຂຶ້ນ ໂດຍດຶງເອົານັກວິປັສສະນາຈານ ຈາກສໍານັກພະອາຈານຊາລີ ມາຊ່ວຍ. ແລະຕັ້ງໂຕເປັນຜູ້ວິເສດຢູ່ໃນສະຖານທີ່ແຫ່ງນັ້ນ)

ຈຶ່ງຢາກຂໍຖາມທ່ານແດ່ວ່າ ທ່ານອາຈານຊາລີ ກັນຕະຊິໂລ ຢູ່ ວັດປ່ານາຄູນນ້ອຍຄິດແນວໃດຕໍ່ບັນຫານີ້ ແລະເປັນຫຍັງຈຶ່ງຍອມໃຫ້ໃສ່ຊື່ວ່າເປັນສາຂາຂອງວັດປ່ານາຄູນນ້ອຍ ຫຼື ວ່າທ່ານກໍ່ເຫັນດີເຫັນງາມນຳ ຖ້າບໍ່ເຫັນດີຈະແກ້ໄຂແນວໃດ?

(ຈຶ່ງຢາກຂໍຖາມທ່ານແດ່ວ່າ ທ່ານອາຈານຊາລີ ກັນຕະຊິໂລ ຢູ່ ວັດປ່ານາຄູນນ້ອຍຄິດແນວໃດຕໍ່ບັນຫານີ້ ແລະເປັນຫຍັງຈຶ່ງຍອມໃຫ້ໃສ່ຊື່ວ່າເປັນສາຂາຂອງວັດປ່ານາຄູນນ້ອຍ ຫຼື ວ່າທ່ານກໍ່ເຫັນດີເຫັນງາມນຳ ຖ້າບໍ່ເຫັນດີຈະແກ້ໄຂແນວໃດ?)

------------------------------------

ພະອາຈານທ່ານເປັນພະສົງ ທ່ານມີຄວາມສຸຂຸມຫຼາຍ ການທີ່ອອກຕົນຍາດໂຍມມີສັດທ່າຢາກສ້າງວັດແລະເຜີຍແຜ່ທຸດທະສາສນາ ຍ່ອມເປັນເລື່ອງທີ່ດີ ແລະອະນຸໂລມຕາມເຈຕະນາ ແຕ່ບັນຫາຫຼັງຈາກສ້າງຕັ້ງແລ້ວຈະມີວິທີການແນວໃດນັ້ນ ອາດເປັນໄປຕາມຈຸດປະສົ່ງຂອງຜູ້ກໍ່ຕັ້ງຊຶ່ງບໍ່ອາດຮູ້ໄດ້. ທ່ານອາຈານເອງອາດພິຈາລະນາເຖິງຄວາມເໝາະສົມໃນການເຂົ້າໄປກ່ຽວຂ້ອງ ເພາະເປັນເລື່ອງທີ່ອ່ອນໄຫລ sensitive. ທ່ານອາດຈະຢາກໃຫ້ສັງຄົມ ຜູ້ເຂົ້າໄປມີປະຕິສໍາພັນເປັນເປັນຜູ້ຕັດສິນ ໂດຍໃຊ້ສະຕິແລະປັນຍາເປັນທີ່ຕັ້ງແລະໃຫ້ການຕິຊົມຢ່າງສ້າງສັນ.

ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງອາດຈະມີເຈຕນາດີ ແຕ່ການນໍາສະເໜີຕົນເອງຕໍ່ສັງຄົມ ອາດຈະຕ້ອງໄດ້ທົບທວນຄືນເຖິງຄວາມເໝາະສົມວ່າຕົນເອງຄວນສະແດງຕົນແນວໃດ ຈະເປັນຜູ້ວິເສດບໍ? ຫຼືວ່າເປັນພຸດທະສາສະນິກກະຊົນທີ່ດີຜູ້ໜຶ່ງ ມີສັດທາແລະຈັດຫາສິ່ງອໍານວຍຄວາມສະດວກໃນກັບເພື່ອນມິດເພື່ອທີ່ຈະມີສະຖານທີ່ ວິເວກປີກອອກຈາກສັງຄົມວຸນວາຍມາຝຶກປະຕິບັດທໍາ ແລ້ວຜູ້ກໍ່ຕັ້ງກໍ່ສາມາດແບ່ງບັນປະສົບການການປະຕິບັດທໍາຂອງຕົນໃຫ້ຜູ້ ອື່ນ ໄດ້ຮັບຮຸ້ນໍາ ພ້ອມທັ້ງສຶກສາປະລິຍັດໄປພ້ອມເພື່ອມີບ່ອນອ້າງອີງ.

ການມີສັດທາທີ່ແຮງກ້ານັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ດີແຕ່ຕ້ອງປະກອບກັບສໍາມາທິດທິ ຄືຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ຖືກຕ້ອງ ມັນຈະເປັນພະລັງພັກດັນໃຫ້ເຮັດປະໂຫຍດໄດ້ຫຼາຍ. ແລະອີກຢ່າງໜຶ່ງ ທ່ານຜູ້ກໍ່ຕັ້ງເພິ່ນເປັນນັກທຸລະກິດທ່ານສາມາດເຮັດການຕະຫຼາດໄດ້ດີ ຖ້າກສນຕະຫຼາດດີກໍ່ຈະຍິ່ງຊ່ວຍຂົນຂວາຍໃຫ້ຄົນຢາກເຂົ້າມາສຶກສາ ຮຽນຮູ້ພະທັມຫຼາຍຂຶ້ນ ແຕ່ດຽວນີ້ເຫັນວ່າການຕະຫຼາດຂອງເພີ່ນສ່ວນໃຫຍ່ຈະເປັນເລື່ອງ ໂຄສະນາຄຸນວິເວດຂອງຕົນເອງຫຼາຍກວ່າການຍົກຄໍາສອນຫຼືຂໍ້ປະຕິບັດທີ່ພຶງເຮັດ ຕາມຄໍາສອນຂອງພະພຸດທະເຈົ້າ.

ດ້ວຍຄວາມເຄົາລົບ  

Anonymous wrote:

---

(ຈຶ່ງຢາກຂໍຖາມທ່ານແດ່ວ່າ ທ່ານອາຈານຊາລີ ກັນຕະຊິໂລ ຢູ່ ວັດປ່ານາຄູນນ້ອຍຄິດແນວໃດຕໍ່ບັນຫານີ້ ແລະເປັນຫຍັງຈຶ່ງຍອມໃຫ້ໃສ່ຊື່ວ່າເປັນສາຂາຂອງວັດປ່ານາຄູນນ້ອຍ ຫຼື ວ່າທ່ານກໍ່ເຫັນດີເຫັນງາມນຳ ຖ້າບໍ່ເຫັນດີຈະແກ້ໄຂແນວໃດ?)

------------------------------------

ພະອາຈານທ່ານເປັນພະສົງ ທ່ານມີຄວາມສຸຂຸມຫຼາຍ ການທີ່ອອກຕົນຍາດໂຍມມີສັດທ່າຢາກສ້າງວັດແລະເຜີຍແຜ່ທຸດທະສາສນາ ຍ່ອມເປັນເລື່ອງທີ່ດີ ແລະອະນຸໂລມຕາມເຈຕະນາ ແຕ່ບັນຫາຫຼັງຈາກສ້າງຕັ້ງແລ້ວຈະມີວິທີການແນວໃດນັ້ນ ອາດເປັນໄປຕາມຈຸດປະສົ່ງຂອງຜູ້ກໍ່ຕັ້ງຊຶ່ງບໍ່ອາດຮູ້ໄດ້. ທ່ານອາຈານເອງອາດພິຈາລະນາເຖິງຄວາມເໝາະສົມໃນການເຂົ້າໄປກ່ຽວຂ້ອງ ເພາະເປັນເລື່ອງທີ່ອ່ອນໄຫລ sensitive. ທ່ານອາດຈະຢາກໃຫ້ສັງຄົມ ຜູ້ເຂົ້າໄປມີປະຕິສໍາພັນເປັນເປັນຜູ້ຕັດສິນ ໂດຍໃຊ້ສະຕິແລະປັນຍາເປັນທີ່ຕັ້ງແລະໃຫ້ການຕິຊົມຢ່າງສ້າງສັນ.

ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງອາດຈະມີເຈຕນາດີ ແຕ່ການນໍາສະເໜີຕົນເອງຕໍ່ສັງຄົມ ອາດຈະຕ້ອງໄດ້ທົບທວນຄືນເຖິງຄວາມເໝາະສົມວ່າຕົນເອງຄວນສະແດງຕົນແນວໃດ ຈະເປັນຜູ້ວິເສດບໍ? ຫຼືວ່າເປັນພຸດທະສາສະນິກກະຊົນທີ່ດີຜູ້ໜຶ່ງ ມີສັດທາແລະຈັດຫາສິ່ງອໍານວຍຄວາມສະດວກໃນກັບເພື່ອນມິດເພື່ອທີ່ຈະມີສະຖານທີ່ ວິເວກປີກອອກຈາກສັງຄົມວຸນວາຍມາຝຶກປະຕິບັດທໍາ ແລ້ວຜູ້ກໍ່ຕັ້ງກໍ່ສາມາດແບ່ງບັນປະສົບການການປະຕິບັດທໍາຂອງຕົນໃຫ້ຜູ້ ອື່ນ ໄດ້ຮັບຮຸ້ນໍາ ພ້ອມທັ້ງສຶກສາປະລິຍັດໄປພ້ອມເພື່ອມີບ່ອນອ້າງອີງ.

ການມີສັດທາທີ່ແຮງກ້ານັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ດີແຕ່ຕ້ອງປະກອບກັບສໍາມາທິດທິ ຄືຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ຖືກຕ້ອງ ມັນຈະເປັນພະລັງພັກດັນໃຫ້ເຮັດປະໂຫຍດໄດ້ຫຼາຍ. ແລະອີກຢ່າງໜຶ່ງ ທ່ານຜູ້ກໍ່ຕັ້ງເພິ່ນເປັນນັກທຸລະກິດທ່ານສາມາດເຮັດການຕະຫຼາດໄດ້ດີ ຖ້າກສນຕະຫຼາດດີກໍ່ຈະຍິ່ງຊ່ວຍຂົນຂວາຍໃຫ້ຄົນຢາກເຂົ້າມາສຶກສາ ຮຽນຮູ້ພະທັມຫຼາຍຂຶ້ນ ແຕ່ດຽວນີ້ເຫັນວ່າການຕະຫຼາດຂອງເພີ່ນສ່ວນໃຫຍ່ຈະເປັນເລື່ອງ ໂຄສະນາຄຸນວິເວດຂອງຕົນເອງຫຼາຍກວ່າການຍົກຄໍາສອນຫຼືຂໍ້ປະຕິບັດທີ່ພຶງເຮັດ ຕາມຄໍາສອນຂອງພະພຸດທະເຈົ້າ.

ດ້ວຍຄວາມເຄົາລົບ  

---

ຂໍສະແດງຄວາມເຄົາລົບນັບຖືທຸກ comments ໃນທີ່ນີ້. ຂໍສະຫຼຸບນ້ອຍໜຶ່ງ ຕາມທີ່ໄດ້ອ່ານມາໃນນີ້ ຜູ້ຄັ້ງກະທູ້ກໍ່ບໍ່ໄວ້ເວົ້າວ່າສູນແຫ່ງນີ້ເຮັດບໍ່ດີ ແລະ ບາງ comments ຂອງບັນດາພຣະອາຈານໃນນີ້ ກໍ່ບໍ່ໄດ້ເວົ້າວ່າສູນແຫ່ງນີ້ ເຮັດບໍ່ດີ. ຂ້າພະເຈົ້າຢາກຕຳນິ some comments ທີ່ນຳເອົາ ທ່ານ ສດ ຈານ ບາງທ່ານມາສົມທຽບກັບເລື່ອງ ສາສນາ. ເພາະທັງສອງ ສດ ຈານ ແມ່ນ ດຣ ທາງດ້ານເຄມີ ແລະ ຄະນິດສາດ ຖ້າຈຳບໍ່ຜິດ.

ຕາມທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຈົ້າໃຈ ສູນແຫ່ງປະຕິບັດທຳແຫ່ງນີ້ ມີລັກສະນະ ຄຳສອນແບບປະສົມປະສານກັບ ພາມແມ່ນບໍ ? ເພາະວ່າ ເພິ່ນສາມາດທຳນາຍທາຍທັກດວງຊາຕາຂອງຜູ້ມາປະຕິບັດ

ຊ່ວຍໃຫ້ຄວາມກະຈາ່ງແຈ້ງແດ່ ທ່ານ ທີ່ເປັນນັກປະຕິບັດ ທັງຫຼາຍ.

Anonymous wrote:

---

ຂ້ອຍຫາກໍ່ກັບຈາກການໄປປະຕິບັດຢູ່ສູນດັ່ງກ່າວ ຕາມທັດສະນະຂອງຂ້ອຍ ແລ້ວສາມາສະຫຼຸບໄດ້ດັ່ງນີ້:

1. ສູນດັ່ງກ່າວແມ່ນມີການຂະຫຍາຍຕົວໄວຫຼາຍຖ້າທຽບໃສ່ສູນປະຕິບັດທັມ ບ່ອນອື່ນໆບໍ່ວ່າຈະເປັນຈຳນວນລູກສິດ ຫຼື ອາຄານສະຖານທີ່ ທີ່ມີຜູ້ສັດທາ ສ້າງຖະຫວາຍ ເກືອບວ່າເປັບໝູ່ບ້ານຈັດສັນນຶ່ງໄດ້;

2. ການສອນທັມມະແມ່ນແຕກຕ່າງຈາກຈຸດອື່ນນັບທັງການນຳພາສູດມົນ ເຊົ້າຄໍ່າຊຶ່ງສູດເປັນບົດແປຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຂົ້າໃຈຄຳສອນຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ ໄດ້ໄວ ແລະງ່າຍຂຶ້ນ;

3. ເພິ່ນສອນບໍ່ໃຫ້ເຊື່ອຖືງົມງວາຍ ນີ້ຖືວ່າເປັນການກ້າສອນທ້າທາຍຜູ້ທີ່ ເຄີຍນຳເອົາພຣະທັມຄຳສອນຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າໄປສອນໃຫ້ຄົນງົມງວາຍ ແລະຫາກິນນຳວັດ ເຊັ່ນ: ບອກເລກ, ຂາຍຂອງດີເປັນຕົ້ນ;

4. ການອອກກຳລັງກາຍມີສ່ວນຫຼາຍໃນການຊ່ວຍບຳບັດໂລກໂດຍ ສະເພາະພວກເປັນອຳມະພາດ, ໂລກກ່ຽວກັບລະບົບປະສາດ;

5. ຄັນວ່າເພິ່ນເຮັດບໍ່ດີເປັນຫຍັງຈຶ່ງມີຄົນລະດັບ ຮອງສາດສະດາຈານ ຫຼາຍຄົນຍອມຮັບ ແລະເປັນລູກສິດ ເຊັ່ນ: ສຈ.ດຣ.ໄມ່ດົມ, ຮສຈ.ດຣ. ມະນີສົດ ແລະຫຼາຍໆທ່ານອີກ ຄັນວ່າສູນນີ້ຫຼອກລວງເປັນຫຍັງຄົນມີເງີນ ຄົນມີຄວາມຮູ້ລະດັບປະເທດຈຶ່ງສັດທາເພາະຄົນພວກນີ້ບໍ່ແມ່ນຄົນໂງ່;

ແຕ່ວ່າຂ້າພະເຈົ້າເອງກໍ່ຍັງບໍ່ເຊື່ອ ແລະບໍ່ເຫັນດີນຳຕໍ່ກັບການອ້າງຕົນເອງ ວ່າສາມາດມີຍານວິເສດ(ມີແມ່ພຣະທາງໃນ)ສາມາດລົມກັບຈິດຜູ້ອື່ນໄດ້ ແລະທ້າໃຫ້ໃຜກໍ່ໄດ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອມາພິສູດຄວາມຈິງ, ຕາມທັດສະນະ ຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວຖ້າເພິ່ນບໍ່ອ້າງແບບນີ້ແຮງຊີ່ມີຄົນສັດທາຫຼາຍ ແຕ່ກໍ່ສະໜັບສະໜູນໃຫ້ສືບຕໍ່ປັບປຸງໄປເລື້ອຍໆເພາະວ່າເປັນອີກທາງເລືອກນຶ່ງໃຫ້ແກ່ຜູ້ສັດທາ

---

ທ່ານເວົ້າຖືກຕ້ອງແລ້ວ ການທີ່ທ່ານວ່າມານັ້ນເປັນແນວທາງທີ່ຄວນສອນ ຜູ້ຂຽນກໍຍັງຊຶ່ງກັບຄຳສຣູປຂອງທ່ານ ຄື ຄຳທີ່ຂີດສີແດງໄວ້ລຸ່ມນີ້ ຕາມທັດສະນຂອງຜູ້ຂຽນແລ້ວ ຍ້ອງຍໍຊົມເຊີຍ ການທີ່ມີຜູ້ສັດທາສະຫຼະຕົນອອກເຜີຍແຜ່ທຳ ສຳລັບສຳນັກປະຕິບັດທຳຫຼັກ ໓໘ ນີ້ ຜູ້ຂຽນຍັງບໍ່ທັນເຄີຍໄປ ຄິດຢາກໄປເບິ່ງຫຼາຍຄັ້ງ ຫຼັງໆມາ ໄດ້ຍິນຄຳເວົ້າຈາກຄົນສັດທາເພິ່ນຈຸດດຽວເທົ່ານັ້ນ ຄື ມີຍານວິເສດນີ້ແລ້ວ ຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ໄປ ເພາະຄຳອ້າງນີ້ ທາງພຸດທະສາສນຫ້າມທີ່ສຸດ ໄດ້ແຕ່ວິ່ງວອນວ່າ ຖ້າເພີ່ນປ່ຽນຄຳນັ້ນອອກໄດ້ ຮັບຮອງວ່າ ສຳນັກນີ້ບໍ່ມີຄວາມຕິຈາກສັງຄົມແນ່ນອນ (ຂໍໃຫ້ເປັນດັ່ງນັ້ນເທີ້ນ)

(ຢໍ້າ-ຜູ້ຂຽນບໍ່ທັນໄດ້ຕິ ແລະຍ້ອງສຳນັກນີ້ ຂໍໃຫ້ເວລາເປັນເຄື່ອງພິສູດ-ເພາະເຊື່ອວ່າ ການເຜີຍແຜ່ທຳໄດ້ ນັບວ່າເປັນມະຫາອະນິສົງ ຫາກເຜີຍແຜ່ທຳຖືກຕ້ອງຕາມທຳ ຍິ່ງໄດ້ມັກ-ໄດ້ຜົນ)

ແຕ່ວ່າຂ້າພະເຈົ້າເອງກໍ່ຍັງບໍ່ເຊື່ອ ແລະບໍ່ເຫັນດີນຳຕໍ່ກັບການອ້າງຕົນເອງ ວ່າສາມາດມີຍານວິເສດ(ມີແມ່ພຣະທາງໃນ)ສາມາດລົມກັບຈິດຜູ້ອື່ນໄດ້ ແລະທ້າໃຫ້ໃຜກໍ່ໄດ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອມາພິສູດຄວາມຈິງ, ຕາມທັດສະນະ ຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວຖ້າເພິ່ນບໍ່ອ້າງແບບນີ້ແຮງຊີ່ມີຄົນສັດທາຫຼາຍ ແຕ່ກໍ່ສະໜັບສະໜູນໃຫ້ສືບຕໍ່ປັບປຸງໄປເລື້ອຍໆເພາະວ່າເປັນອີກທາງເລືອກນຶ່ງໃຫ້ແກ່ຜູ້ສັດທາ

Anonymous wrote:

---

ມີແຕ່ວິຈານຄົນອື່ນເກັ່ງເອົາແທ້ໆອ້າຍໄດກ໋າດາຍ ເຮັດໄດ້ຄືເຂົາບໍລະຫັນຈົກເງິນຖົງຕົວເອງມາສ້າງວັດ ເພື່ອຊ່ວຍເຫຼືອຄົນອື່ນ. ຫຼືວ່າພວກເຈົ້າຈະຖ້າກິນແຕ່ເງິນວັດ ເຮັດຄືເຂົາເບິ່ງດູເພື່ອວ່າພຸດທະສາດສະໜາຈະຈະເລີນຂື້

______________________

ການເອົາເງິນສ້າງວັດບໍ່ແມ່ນປະເດັນຫຼັກທີ່ຈິເຮັດໃຫ້ພຸດທະສາສະນາ ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ ເພາະການສ້າງນັ້ນມີຫຼາຍຈຸດປະສົງເຊັ້ນ:

1. ສ້າງເພາະສັດທາຄວາມເລື້ອມໃສ

2. ສ້າງເພື່ອການລົງທຸນເພື່ອຜົນປະໂຫຍດທາງເສດຖະກິດ, ສ້າງການຍອມຮັບໃນສັງຄົມເພື່ອຜົນປະໂຍດຕໍ່ຍອດອື່ນໆ.

ແຕ່ທີ່ຮ້າຍແຮງຄືຄວາມບໍ່ຮູ້ຈິງແລ້ວສອນຄົນອື່ນ ເພາະພະພຸດທະເຈົ້າກ່າວວ່າທ່ານບໍ່ເລັງເຫັນທັມອັນໃດທີ່ຮ້າຍແຮງໄປກ່າວ ຄວາມເຫັນຜິດຫຼືມິສາທິດຖິ ຕົວຢ່າງໃນອິນເດຍມີຄວາມເຊື່ອວ່າພະພົມສ້າງຄົນຕ່າງກັນ ໃນສັງຄົມອິນເດຍຈຶ່ງແບ່ງຄົນອອກເປັນສີ່ວັນນະຫຼືສີ່ຊັ້ນຄົນ ເວົ້າງ່າຍໆ ທ່ານລອງຈິນຕະນາການຕົວເອງເກີດເປັນຄົນຊັ້ນຕໍ່າໃນສັງຄົມຢ່າງອິນເດຍລອງເບິ່ງ ຈະເຂົ້າໃຈເຖິງອົດສູຂອງຊີວິດ ນອກຈາກນີ້ເບິ່ງໄກ້ຕົວ ໃນຫຼາຍວັດທະນະທໍາຈະມີຄວາມເຊື່ອວ່າ ຜູ້ຍິງດ້ອຍກວ່າຜູ້ຊາຍ ຍ້ອນຄວາມຄິດແນວນີ້ຄວາມອຍຸດຕິທໍາ ທັງຫຼາຍຈຶ່ງເກີດກັບຜູ້ຍິ່ງ ເຊັ່ນບໍ່ໄດ້ຮັບການສຶກສາ, ຄ່າຈ້າງຖືກກວ່າຜູ້ຊາຍທັ້ງໆທີ່ເຮັດວຽກຢ່າງດຽວກັນ ເປັນຕົ້ນ 

ນອກຈາກນີ້ຍັງມີຫຼາຍໆຕົວຢ່າງຂອງຄວາມອົດສູທີ່ເກີດຂື້ນໃນໂລກ ຍ້ອນຄວາມບໍ່ມີສັມມາທິດຖິ ຫຼືຄວາມຄິດເຫັນທີ່ຖືກຕ້ອງ.

ປະເດັນການສ້າງວັດແລະການຕັ້ງຕົນເປັນຜູ້ວິເສດນັ້ນມີເຫດຜົນຫຼາຍປະການ ສາມາດວິເຄາະໄດ້ຫຼາຍແບບຄື ໜຶ່ງໃຊ້ສາສະໜາເປັນບ່ອນຫາກິນ ເອີ້ນວ່າພຸດທະພານິດ ເຮັດການຕະຫຼາດເລື່ອງບຸນ ໝາຍເຖິງການໂຄສະນາເລື່ອງການທໍາບຸນຈະໃຫ້ອານິສົງຢ່າງນັ້ນຢ່າງໜີທີ່ເກີນ ຫຼັກການແລະເຫດຜົນ ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ກໍ່ເປັນອັນຕະລາຍ ສະນັ້ນທ່ານ ຄາມາກຈຶ່ງເວົ້າວ່າ ສາສະໜາເປັນຢາເສບຕິດ ກໍ່ຍ້ອນຄວາມຫຼົງຜິດນັ້ນເອງ ປະຈຸບັນການຕະຫຼາດສາມາດຂາຍສິນຄ້າທີ່ເປັນນາມມະທໍາໄດ້  ໃນປະເດັນນີ້ມີຫຼາຍບໍ່ວ່າໃນລາວຫຼືໃນທຸກປະເທດໃນໂລກ.

ຖ້າທ່ານຜູ້ກໍ່ຕັ້ງ ມີຈິດສັດທ່າແລະມຸ້ງຫວັງເຜີຍແຜ່ພຸດທະສາສະໜາແທ້ ຄວນຈະຮຽນຫຼັກພຸດທະສາສະໜາໃຫ້ໜັກແໜ້ນ ເພາະຈະມີທີ່ອ້າງ ແລະເປັນປັນຍາຊົນ ມີຫຼັກຫານ ມີຫຼັກຖານທາງວິຊາການ ບໍ່ແມ່ນເວົ້າແບບເອົາແນວຄິດຂອງຕົນເອງເປັນທີ່ຕັ້ງ.

ຕາມທີ່ອ່ານໃນບົດຂຽນຂອງຜູ້ກໍ່ຕັ້ງ ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າທ່ານກໍາລັງຫຼົງຕົວເອງທີ່ເປັນຢ່າງນີ້ກໍ່ເພາະບວກໃສ່ ກັບຄຸນພິເສດບາງຢ່າງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນຕົວເອງ ຜູ້ປະຕິບັດທໍາໃໝ່ມັກຈະຕຶ້ນເຕັ້ນກັບປະສົບການໃໝ່ແລ້ວຖຶກຖັກເອົາເອງວ່າ ບັນລຸທໍາ. ຄວາມໝັ້ນໃຈແບບຫຼົງຜິດນີ້ອາດເປັນໄພສູ່ຕົວເອງແລະສູ່ຜູ້ທີ່ນັບຖື

ດ້ວຍຄວາມຫຼັງດີ 

---

 (ກ່ອ​ນຈະຕອບທ່ານຜູ້ນີ້ ຈະອອກຕົວວ່າ ໃນທາງສ່ວນຕົວນັ້ນ ຍັງມີແນວຄິດເປັນກາງ ບໍ່ໄດ້ຖືຝ່າຍໃດ ແຕ່ຈະຕອບໃຫ້ທ່ານຜູ້ອ່ານເຂົ້າ ໃຈໃນສິ່ງທີ່ເຂົາຕັ້ງກະທູ້ໄວ້ແລ້ວເທົ່ານັ້ນເດີ ແລະບໍ່ມີອະຄະຕິໃດໆ ເດັດຂາດ)

- ທ່ານຜູ້ຕອບເທິງນັ້ນ ຈະເນັ້ນໃຫ້ເຫັນວ່າ "ມິດສາທິດຖີ ກັບ ສັມມາທິດທີ"

ກ. ຄຳວ່າມິດສາທິດຖີ ຄືຄວາມເຫັນຜິດ.

ຂ. ສັມມາທິດຖິ ຄືຄວາມເປັນຖືກ.

- ທາງພຸດທະສາສນາ ຈະເນັ້ນເຖິງທິດຖີ ຄືແນວຄວາມຄິດ ອັນເປັນຕົ້ນເຫດຂອງ ການທຳຄວາມດີທັງມວນ, ໃນອັຕຖັງຄິກະມັກ ຄື ມັກທີອົງ ໘ ຄື ທາງແຫ່ງຄວາມສຳເລັດນັ້ນ ທ່ານເນັ້ນໜັກເປັນສຳຄັນຂໍ້ໜຶ່ງ ສະນັ້ນ ການຈະທຳ ສິ່ງໃດ ຕ້ອງສຶກສາໃຄ່ຄວນໃຫ້ສົມເຫດສົມຝົນ ຈຶ່ງຈະເດີນທາງເສັ້ນທາງນັ້ນໆ ສຳເລັດສຸກທີ່ແທ້ໄດ້.

- ຫາກມີຄວາມເຫັນຖື ເຮັດຫຍັງກໍຖື ບໍ່ວ່າຈະເປັນສັມມາວາຈາ, ສັມມາກັມມັນຕະ, ສັມມາອາຊີວະ, ສັມມາວາຍາມະ, ສັມມາອາຊີວະ ສັມມະສັມມະສະຕິ, ສັມມາສະມາທິ ຄວາມເຫັນຜິດໂຕດຽວ ກໍຈະເຮັດໃຫ້ສິ່ງອື່ນຜິດໄປໝົດ ຫາກຄວາມເຫັນຖືກ ກໍຈະຖືກໄປໝົດນັ້ນແລ ແມ່ນກະທັງການເວົ້າ, ການທຳ, ການປະກອບອາຊີບແລະອື່ນໆ ກໍຈະຖືກໄປໝົດນັ້ນເອງ.

(ຈຶ່ງສະຫຼູບວ່າ ທ່ານຜູ້ຕອບກະທູ້ນີ້ເນັ້ນເຖິງທິດຖີເປັນຫຼັກ ເປັນຫຼັກຂອງມັກ ໘) 

nonymous wrote:

---

(ຢໍ້າ-ຜູ້ຂຽນບໍ່ທັນໄດ້ຕິ ແລະຍ້ອງສຳນັກນີ້ ຂໍໃຫ້ເວລາເປັນເຄື່ອງພິສູດ-ເພາະເຊື່ອວ່າ ການເຜີຍແຜ່ທຳໄດ້ ນັບວ່າເປັນມະຫາອະນິສົງ ຫາກເຜີຍແຜ່ທຳຖືກຕ້ອງຕາມທຳ ຍິ່ງໄດ້ມັກ-ໄດ້ຜົນ)

ແຕ່ວ່າຂ້າພະເຈົ້າເອງກໍ່ຍັງບໍ່ເຊື່ອ ແລະບໍ່ເຫັນດີນຳຕໍ່ກັບການອ້າງຕົນເອງ ວ່າສາມາດມີຍານວິເສດ(ມີແມ່ພຣະທາງໃນ)ສາມາດລົມກັບຈິດຜູ້ອື່ນໄດ້ ແລະທ້າໃຫ້ໃຜກໍ່ໄດ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອມາພິສູດຄວາມຈິງ, ຕາມທັດສະນະ ຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວຖ້າເພິ່ນບໍ່ອ້າງແບບນີ້ແຮງຊີ່ມີຄົນສັດທາຫຼາຍ ແຕ່ກໍ່ສະໜັບສະໜູນໃຫ້ສືບຕໍ່ປັບປຸງໄປເລື້ອຍໆເພາະວ່າເປັນອີກທາງເລືອກນຶ່ງໃຫ້ແກ່ຜູ້ສັດທາ

--------------------------

ຂໍປະກອບຄໍາເຫັນ ກັບທ່ານຂ້າງເທິງນີ້ :

1- ຖ້າທ່ານຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າໄປພິສູດ ກໍຄວນໄປສາກອນ ແລ້ວຈຶ່ງມາອອກຄວາມເຫັນຈະດີກວ່າ,

 ຂພຈ ກໍຢາກຮູ້ຄວາມເປັນຈິງນັ້ນແມ່ນແນວໃດ?.

2- ການອ້າງຕົນເປັນຜູ່ວິເສດນັ້ນ ແມ່ນແມ່ທອງແກ້ວ ເພິ່ນເວົ້າເອງບໍ່ ? ຫຼື ວ່າຜູ່ຄົນທີ່ນັບຖືເພິ່ນກ່າວກັນ

ເພື່ອຊັກຈູງ ດືງດູດຄວາມສົນໃຈຂອງມາຫາຊົນ ?, ອັນນີ້ ເປັນຂໍ້ຄວນຈໍາແນກ ແຍກໃຫ້ອອກສາກ່ອນ,

ພິສູດໃຫ້ໄດ້ຄວາມຈິງສາກ່ອນ, ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນເປັນພຽງການຫຼົງສ້າງວະຈີກັມ ບາບໜັກ.

3-ການສະແດງໃຫ້ຄົນເຫັນວ່າ ການປະຕິບັດມີຜົນດີ ມີປະໂຫຍດ ທັງແກ່ສະພາບຈິດໃຈ,

ແລະສາມາດບັງເກີດຄຸນວິເສດໄດ້. ມີຜົນດີຕໍ່ຊີວິດຈິງ ດັ່ງນີ້ ເປັນເລື່ອງທັມມະດາ ແລະຖືກຕ້ອງແລ້ວ !.

- ອະກາລິໂກ (ພຣະທັມຄໍາສອນ ຂອງພຣະພຸດທະອົງ)ໃຫ້ຜົນບໍ່ຈໍາກັດການ

ບໍ່ມີຫຼ້າສະໄມ ໃຊ້ໄດ້ສະເໝີ.

- ເອຫິປັດສິໂກ ເຊີນເຂົ້າມາພິສູດໄດ້ ( ທ້າທາຍຕໍ່ຜູ່ສົນໃຈ ໃຫ້ເຂົ້າມາພິສູດຜົນໄດ້... )

- ປັດຈັດຕັງ ຮູ້ໄດ້ສະເພາະຕົນ ບອກບໍ່ໄດ້ ອະທິບາຍບໍ່ຖືກ ເວົ້າຫຼາຍ ຊວນຫຼາຍເຂົາວ່າບ້າ

ຫາວ່າອວດອຸຕະຣິ ( ດັ່ງບັນຫາທີ່ເວົ້າກັນນີ້ລະ),,,,,,,,,,,,

ພຣະພຸທອົງກໍຍັງເວົ້າຍັງສະແດງໄວ້ ວ່າ ປະຕິບັດແນວນັ້ນ ໄດ້ຜົນແນວນັ້ນ., ປະຕິບັດແນວນີ້ຈະໄດ້ຜົນແນວນີ້ ດັ່ງນີ້ເປັນຕົ້ນ.

ແລະ ພຣະພຸດທະອົງຍັງໃຊ້ເປັນກຸສະໂລບາຍນີ້ ເຮັດໃຫ້ຄົນເຂົ້າເຖິງທັມດວ້ຍການ ອ້າງເຖິງມັກຜົນ

ແນວນັ້ນ ແນວນີ້ ແລະໄດ້ຜົນມາແລ້ວໃນອະດີດ .....

ຖ້າພຣະອົງບໍ່ກ່າວວ່າ ປະຕິບັດແລ້ວມີຜົນດີແນວນັ້ນ ໄດ້ຜົນດີແນວນີ້ແລ້ວ..

ເຮົາກັບທ່ານຮູ້ມາຈາກໃສ? ວ່າເຮັດແລ້ວມັນໄດ້ຫຍັວ ???????????

 

ດັ່ງນັ້ນ ມັນຂຶ້ນກັບເຈຕະນາ ວ່າຕັ້ງໃຈໂອ້ອວດບໍ່ ? ຫຼືເພື່ອໃຫ້ເປັນກຸສະໂລບາຍເອົາຄົນ ?

-------------------

ຂໍຖາມຕື່ມແດ່ວ່າ :

ຖ້າບໍ່ສະແດງອອກ ຖ້າບໍ່ບອກໃຫ້ຮູ້ ໃຜຊິຮູ້ ? ລະວ່າເຮັດແລ້ວມັນມີຜົນດີຫຍັງ ?

ຄັນຮ່າວເຮັດໄປຕາມວາດ ກໍແມ່ນການປະຕິບັດແບບໄຮ້ຈຸດໝາຍ ໄຮ້ເປັ້າໝາຍ ເຮັດໄປເພື່ອຫຍັງ ?,

ການເຜີຍແຜ່ນັ້ນຖ້າໄປສູງຫຼາຍ ຄົນກໍຕາມບໍ່ໄດ້ ເຮັດນໍາບໍ່ໄດ້, ຕ້ອງມີທັງອ່ອຍ ທັງອອຍ,

ຕ້ອງອີງລະດັບຈິດຂອງຄົນ ສະຕິປັນຍາຂອງເຂົາເຈົ້າ. ບໍ່ແມ່ນຢູ່ໆຈະມາສອນ ອະພິທັມສັ້ນສູງໃຫ້ຄົນ

ທັມມະດາຟັງໂລດມັນຈະໄດ້ຫຍັງ ?, ຜູ່ກ້າວຂຶ້ນລະດັບນັ້ນ ຈຶ່ງສອນລະດັບນັ້ນ ຕາມຄວາມເໝາະສົມ,

-ຄວາມລັງເລສົງໄສ ເປັນນິວອນຢ່າງໜຶ່ງ ທີ່ຂວາງກັ້ນມັກຜົນຂອງຕົນເອງ ຖ້າແກ້

ໄດ້ຈະເປັນຜົນດີ.

( ທັງໝົດນີ້ ເວົ້າໃຫ້ຄິດນໍາກັນ ບໍ່ແມ່ນຕອບໂຕ້ຄວາມເຫັນຂ້າງເທິງນີ້ທໍ່ນັ້ນ )

 

ດ້ວຍຄວາມຫວັງດີ

laojp

 

 

Anonymous wrote:

---

ຮີບໄປພິສູດເທິະ

---

 (ປ້ອງກັນການເຂົ້າໃຈຜິດອີກກ່ອນເດີ-ຜູ້ຂຽນຍັງຖືຫຼັກການຢູ່ ຄື ບໍ່ຍິນດີຍິນຮ່າຍໃນບົດເລື່ອງເດັດຂາດ ຍັງເປັນກາງໄວ້ຢູ່ເດີ ມີແຕ່ເຂົ້າ ມາສະໜັບສະໜູນ ຜູ້ໃຫ້ຄວາມເຫັນຖືກໆທໍນັ້ນເອງເດີ)

ຄົນນີ້ທີ່ຕອບວ່າ "ຮີບໄປພິສູດເທິະ" ເປັນຄຳເຫັນທີ່ສັ້ນ ແລະກິນໃຈ ແລະຖືກຕ້ອງທີ່ສຸດ ຈຶ່ງຊົມເຊີຍ ການຕອບກະທູ້ເທິງນີ້ຢ່າງຈິງໃຈ.

ເພາະໃນທາງພຸດທະສາສນາ ເພິ່ນກໍເຊີນໃຫ້ໄປພິສູດ, ສູດເອງ ຄື "ເອຫິປັດສິໂກ ໂອປະນະຍິໂກ ປັດຈັດຕັງ ເວທິຕັບໂພ ວິນຍູຫິຕິ" ໃນບົດ ທັມມະຄຸນນັ້ນ, ຜູ້ສະເພາະບຸກຄົນ ຮູ້ໄດ້ສະເພາະຕົນ ຜູ້ເປັນວິນຍູຊົນເທົ່ານັ້ນຮູ້"

- ໃນນາມຜູ້ຂຽນ ເອງແລ້ວ ຢາກໃຫ້ປະຊາຊົນລາວເຮົາໄປພິສູດ ແລ້ວຈະຮູ້ເອງ ວ່າແຕ່ວ່າໄປແລ້ວ ປະຕິບັດຕາມເພີ່ນ ເຮັດຕາມເພີ່ນສອນນັ້ນ ກໍກະດີເອງ.

ຂໍຖາມທ່ານຜູ້ຮູ້ທັງຫຼາຍຊ່ວຍສອນຂ້າພະເຈົ້າແດ່:

1. ພຣະພຸດທະສາສນາມີຈັກນິກາຍ, ແຕ່ລະນິກາຍແຕກຕ່າງກັນແນວໃດ, ພຸດແບບລາວແມ່ນນິກາຍໃດ, ສ່ວນຕີເບດ, ຈີນ, ຍີ່ປຸ່ນ, ເກົາຫຼີເດ?

2. ສະມານະສັກ(ຕຳແໜ່ງ)ຂອງພຣະສົງມີຈັກຊັ້ນ, ແຕ່ລະຊັ້ນຊື່ວ່າຈັ່ງໃດ?

3. ການບັນລຸທັມມີຈັກຂັ້ນກ່ອນຈະຮອດພຣະອໍຣະຫັນ, ແຕ່ລະຂັ້ນມີຊື່ວ່າແນວໃດ?

4. ແມ່ທອງແກ້ວ ເຈົ້າສຳນັກ ສູນປະຕິບັດທັມຫຼັກ 38 ຈັດຢູ່ປະເພດໃດ? ຜ່ານມາໄດ້ມີຂ່າວວ່າມີພຣະສົງຊັ້ນຜູ້ໃຫ່ຍ (ຮອງປະທານອົງການ ພຸດທະສາສນາສຳພັນລາວ) ຮ້ອງຟ້ອງແມ່ທອງແກ້ວຫາແນວລາວສ້າງຊາດ ປະຈຸບັນຄະດີດັ່ງກ່າວຍັງພິຈາລະນາກັນຢູ່ ໂດຍອີງຕາມຂໍ້ມູນຈາກບົດຄວາມ ຂອງໜັງສືພີມປະເທດລາວໄດ້ກ່າວຫາວ່າ ແມ່ທອງແກ້ວໄດ້ຢຶດວັດພູສາລີຢູ່ ແຂວງຈຳປາສັກແລ້ວປ່ຽນຊື່ໃໝ່ເປັນຊື່ຂອງລູກຊາຍຕົນ ແລະອ້າງຕົນເປັນຜູ້ມີຍານວິເສດ ມັນແມ່ນຄວາມຈິງແທ້ບໍ່ຊ່ວຍອະທິບາຍແດ່

ຂໍຂອບໃຈ.

Anonymous wrote:

---

ທ່ານ ທັງຫຼາຍເປັນຫຍັງພວກທ່ານຄືບໍ່ໄປພິສູດຫາຄວາມຈິງກ່ອນແລ້ວຈິງມາເວົ້າ ພຣະພຸດທະເຈົ້າສອນວ່າບໍ່ໃຫ້ເຊື່ອສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງໂດຍບໍ່ໄດ້ພິສູດຫາຄວາມຈິງ ໄປເຖາະໄປພິສູດແລ້ວຈັງເວົ້າ .

 

---

 ບໍ່ໄປ ບໍ່ມັກ

ກະດຽວວ່າເພິ່ນປະກາດຕົນວ່າເປັນພຣະພຸດທະເຈົ້າອົງທີ່ 5 ຖັດຈາກເຈົ້າຊາຍສິດທະທະ, ເພິ່ນຍັງທ້າຜູ້ນຳລາວໄປພິສູດພຸ້ນຕົວວ່າແມ່ນພຣະພຸດທະເຈົ້າ ຫຼື ນາງທຽມ. ເພິ່ນວ່າເພິ່ນບໍ່ແມ່ນນາງທຽມ ແຕ່ພັດກະທຳການແບບດຽວກັບນາງທຽມໂດຍອ້າງວ່າສາມາດສື່ສານກັບຈິດວິນຍານຂອງຜູ້ຕາຍ ແລະຜູ້ມີຊີວິດຢູ່ ລວມທັງສັດ, ຕົ້ນໄມ້ ແລະວັດຖຸ, ສາມາດປິ່ນປົວພະຍາດໄດ້ໝົດທຸກໂລກໂດຍໃຊ້ດວງແກ້ວສາລະພັດນຶກ ແລະຕ້ອງດື່ມນ້ຳອາເມຊິ່ງເທົ່ານັ້ນ(ເຈົ້າຂອງໂຮງງານອາເມຊິ່ງແມ່ນສິດເອກເພິ່ນ), ສາມາດບອກໃຫ້ຮູ້ວ່າໃຜຈະຕາຍມື້ໃດ ອັນທີ່ພິເສດເພິ່ນເປັນຄົນທຳມະດາ ຄື: ຍັງມີລູກ, ມີຜົວ ແລະນີ້ແມ່ນຄົນທີ່ສອງ ບໍ່ແມ່ນນັກບວດ ແຕ່ເປັນພຣະພຸດທະເຈົ້າ.

ຫລີ້ນປີໃໝ່ຢູ່ສູນຫລັກ38

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ຂ້ອຍຫາກໍ່ກັບຈາກການໄປປະຕິບັດຢູ່ສູນດັ່ງກ່າວ ຕາມທັດສະນະຂອງຂ້ອຍ ແລ້ວສາມາສະຫຼຸບໄດ້ດັ່ງນີ້:

1. ສູນດັ່ງກ່າວແມ່ນມີການຂະຫຍາຍຕົວໄວຫຼາຍຖ້າທຽບໃສ່ສູນປະຕິບັດທັມ ບ່ອນອື່ນໆບໍ່ວ່າຈະເປັນຈຳນວນລູກສິດ ຫຼື ອາຄານສະຖານທີ່ ທີ່ມີຜູ້ສັດທາ ສ້າງຖະຫວາຍ ເກືອບວ່າເປັບໝູ່ບ້ານຈັດສັນນຶ່ງໄດ້;

2. ການສອນທັມມະແມ່ນແຕກຕ່າງຈາກຈຸດອື່ນນັບທັງການນຳພາສູດມົນ ເຊົ້າຄໍ່າຊຶ່ງສູດເປັນບົດແປຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຂົ້າໃຈຄຳສອນຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າ ໄດ້ໄວ ແລະງ່າຍຂຶ້ນ;

3. ເພິ່ນສອນບໍ່ໃຫ້ເຊື່ອຖືງົມງວາຍ ນີ້ຖືວ່າເປັນການກ້າສອນທ້າທາຍຜູ້ທີ່ ເຄີຍນຳເອົາພຣະທັມຄຳສອນຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າໄປສອນໃຫ້ຄົນງົມງວາຍ ແລະຫາກິນນຳວັດ ເຊັ່ນ: ບອກເລກ, ຂາຍຂອງດີເປັນຕົ້ນ;

4. ການອອກກຳລັງກາຍມີສ່ວນຫຼາຍໃນການຊ່ວຍບຳບັດໂລກໂດຍ ສະເພາະພວກເປັນອຳມະພາດ, ໂລກກ່ຽວກັບລະບົບປະສາດ;

5. ຄັນວ່າເພິ່ນເຮັດບໍ່ດີເປັນຫຍັງຈຶ່ງມີຄົນລະດັບ ຮອງສາດສະດາຈານ ຫຼາຍຄົນຍອມຮັບ ແລະເປັນລູກສິດ ເຊັ່ນ: ສຈ.ດຣ.ໄມ່ດົມ, ຮສຈ.ດຣ. ມະນີສົດ ແລະຫຼາຍໆທ່ານອີກ ຄັນວ່າສູນນີ້ຫຼອກລວງເປັນຫຍັງຄົນມີເງີນ ຄົນມີຄວາມຮູ້ລະດັບປະເທດຈຶ່ງສັດທາເພາະຄົນພວກນີ້ບໍ່ແມ່ນຄົນໂງ່;

ແຕ່ວ່າຂ້າພະເຈົ້າເອງກໍ່ຍັງບໍ່ເຊື່ອ ແລະບໍ່ເຫັນດີນຳຕໍ່ກັບການອ້າງຕົນເອງ ວ່າສາມາດມີຍານວິເສດ(ມີແມ່ພຣະທາງໃນ)ສາມາດລົມກັບຈິດຜູ້ອື່ນໄດ້ ແລະທ້າໃຫ້ໃຜກໍ່ໄດ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອມາພິສູດຄວາມຈິງ, ຕາມທັດສະນະ ຂ້າພະເຈົ້າແລ້ວຖ້າເພິ່ນບໍ່ອ້າງແບບນີ້ແຮງຊີ່ມີຄົນສັດທາຫຼາຍ ແຕ່ກໍ່ສະໜັບສະໜູນໃຫ້ສືບຕໍ່ປັບປຸງໄປເລື້ອຍໆເພາະວ່າເປັນອີກທາງເລືອກນຶ່ງໃຫ້ແກ່ຜູ້ສັດທາ

---

ຂໍອະໄພຫຼາຍໆ ຖ້າcomments ຂອງຂ້າພະເຈົ້າແຕະຕ້ອງຄວາມຄິດເຫັນຂ້າງເທິງ

ບັນດາທ່ານ ສສດ ຈານ ແລະ ດຣ ທີ່ກ່າວຂ້າງເທິງ ບໍ່ໄດ້ຄົ້ນຄວ້າ Dr Degree ດ້ານ ສາສນາ ເຊັ່ນ ດຣ ໄມດົມກໍ່ຄົ້ນຄ້ວາ ເລື່ອງ ເຄມີ. ສະນັ້ນ ກະລຸນາ ຢ່ານຳທ່ານ ມາປຽບທຽບກັບ ສຳມະນະ ຫຼື ພຣະສົງ ທີ່ໃຫ້ຄຳສອນ ຫຼື ບົດເທດ

---

 ໂຍມເອີຍ ! ບາງເທື່ອການສຶກສາສູງ ເງິນຫລາຍ ກໍ່ຊ່ວຍໃຫ້ເປັນຄົນສະຫລາດແທ້ບໍ່ໄດ້ດອກ ! ໂດຍສະເພາະພວກເສຍແນວຄິດ ຫລືມັກງົມງວາຍມາແຕ່ກຳເນີດ

ຢູ່ໃນຮູບນີ້ ແມ່ນຄວາມຈິງ ແທ້ບໍນໍ ? ຖ້າແມ່ນແທ້ ບໍ່ມີກົດລະບຽບບໍ? ຫລືວ່າ ໄສ່ຮ້າຍປ້າຍສີ ກັນບໍ?

Anonymous wrote:

---

ຮູບພຮະຍິງປືນແມ່ນພຮະຢູ່ວັດປະເທດໄທ ບໍ່ແມ່ນຢູ່ຫຼັກ 38 ກະລຸນາຢ່າໃສ່ຮ້າຍສູນຫຼັກ 38 ແລະຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຫັນພ້ອມກັບຄຳສອນຂອງ ຫຼັກ 38 ດອກ ລາຍລະອຽດໃຫ້ເບິ່ງນີ້: http://clip.teenee.com/news/1703.html

---

 ຄູບາອາວຸໂສບາງອົງ ຊູ່ມື້ນີ ກໍ່ຍັງຊັກຊວນອອກຕົນຍາດໂຍມໃຫ້ມັກເຊື່ອຖືງົມງວາຍ ຊື້ເລກໄບ້ຫວຍ ! ສັດທາແຕ່ຄຳສອນຂອງພະພຸດທະເຈົ້າແທ້ໆ ແລະຄູບາອາຈານອົງທີ່ເພິ່ນປະພຶດປະຕິບັດຕົວດີ ນັ້ນກໍ່ພໍແລ້ວ ! ນອກນັ້ນ ຢ່າຫົວມັນເທາະ ຂີ້ກາກຊິກິນຫົວມັນເອງດອກ ທັງຄູບາເຖົ້າ ຄູບາໜຸ່ມ ຫັ້ນລະ