Pasalao

communism communist not under the title king anouvong. 

Anonymous wrote:

---

ສເນີໃຫ້ຊື້ປື້ມປວັດເຈົ້າອານຸວົງໄປອ່ານເດີ ຈະຮູ້ລາຍລະອຽດດີ ມີຂາຍຢູ່ຮ້ານຂາຍປື້ມ

ຫລື ເວລາ ໄອເຕັກເປີດ ຊື້ຢູ່ໄອເຕັກກໍ່ໄດ້

 

---

 ຂອບໃຈເດີ

ກຳລັງໂຮມເງິນໄວ້ຊື້ປີ້ຍົນຢູ່  ເງິນພໍແລ້ວຊິບິນໄປເມືອງລາວໂລດ

ວ່າແຕ່ຮ້ານໄອເຕັກນີ້ຢູ່ໃສ ?  ຢູ່ອັດຕະປືມີບໍ່ຮ້ານໄອເຕັກ ?

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ສເນີໃຫ້ຊື້ປື້ມປວັດເຈົ້າອານຸວົງໄປອ່ານເດີ ຈະຮູ້ລາຍລະອຽດດີ ມີຂາຍຢູ່ຮ້ານຂາຍປື້ມ

ຫລື ເວລາ ໄອເຕັກເປີດ ຊື້ຢູ່ໄອເຕັກກໍ່ໄດ້

 

---

 ຂອບໃຈເດີ

ກຳລັງໂຮມເງິນໄວ້ຊື້ປີ້ຍົນຢູ່  ເງິນພໍແລ້ວຊິບິນໄປເມືອງລາວໂລດ

ວ່າແຕ່ຮ້ານໄອເຕັກນີ້ຢູ່ໃສ ?  ຢູ່ອັດຕະປືມີບໍ່ຮ້ານໄອເຕັກ ?

---

 ຢູ່ວຽງຈັນ, ຊື້ຢູ່ຕລາດເຊົ້າກໍ່ໄດ້ງ່າຍດີ. ຊິໄປຫຍັງໄກແທ້ ໄປຂຸດຄຳຊ່ວຍວຽດ ຊ່ວຍຈີນບໍ່?

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ສເນີໃຫ້ຊື້ປື້ມປວັດເຈົ້າອານຸວົງໄປອ່ານເດີ ຈະຮູ້ລາຍລະອຽດດີ ມີຂາຍຢູ່ຮ້ານຂາຍປື້ມ

ຫລື ເວລາ ໄອເຕັກເປີດ ຊື້ຢູ່ໄອເຕັກກໍ່ໄດ້

 

---

 ຂອບໃຈເດີ

ກຳລັງໂຮມເງິນໄວ້ຊື້ປີ້ຍົນຢູ່  ເງິນພໍແລ້ວຊິບິນໄປເມືອງລາວໂລດ

ວ່າແຕ່ຮ້ານໄອເຕັກນີ້ຢູ່ໃສ ?  ຢູ່ອັດຕະປືມີບໍ່ຮ້ານໄອເຕັກ ?

---

 ຢູ່ວຽງຈັນ, ຊື້ຢູ່ຕລາດເຊົ້າກໍ່ໄດ້ງ່າຍດີ. ຊິໄປຫຍັງໄກແທ້ ໄປຂຸດຄຳຊ່ວຍວຽດ ຊ່ວຍຈີນບໍ່?

---

 ຈະໃຫ້ຂ້ອຍໄປຫຍັງໄກແທ້  ໄປຮອດຕລາດເຊົ້າວຽງຈັນ

ເຈົ້າເປັນແມ່ຄ້າຂາຍເຝີຢູ່ຫັ້ນເບາະ

ປະເທດລາວບໍ່ໄດ້ມີແຕ່ເມືອງວຽງຈັນ  ແລະຄົນລາວບໍ່ໄດ້ຢູ່ແຕ່ວຽງຈັນເດີ

ເຄີຍໄດ້ອ່ານພົງສາວະດານເກົ່າ ເພິ່ນວ່າເຈົ້າຈັກກະພັດແຜ່ນແຜ້ວເອົາຂີ້ຊ້າງເຜືອກໃຫ້ເຈົ້າຊີວິດອານາມເບິ່ງ

ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ອານາມຍົກທັບເຂົ້າມາຮຸກຮານລາວ, ແມ່ນແນວນັ້ນບໍ?

ເຈົ້າລ້ານຄໍາແດງເພິ່ນຕ້ານການຮຸກຮານຂອງອານາມຄືກັນບໍ?

ໃຜເປັນຜູ່ສັງຫານເຈົ້າໄຊອົງເວ້?

ຂອບໃຈ

Anonymous wrote:

---

ເຄີຍໄດ້ອ່ານພົງສາວະດານເກົ່າ ເພິ່ນວ່າເຈົ້າຈັກກະພັດແຜ່ນແຜ້ວເອົາຂີ້ຊ້າງເຜືອກໃຫ້ເຈົ້າຊີວິດອານາມເບິ່ງ

ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ອານາມຍົກທັບເຂົ້າມາຮຸກຮານລາວ, ແມ່ນແນວນັ້ນບໍ?

ເຈົ້າລ້ານຄໍາແດງເພິ່ນຕ້ານການຮຸກຮານຂອງອານາມຄືກັນບໍ?

ໃຜເປັນຜູ່ສັງຫານເຈົ້າໄຊອົງເວ້?

ຂອບໃຈ

---

 ທີ່ຈິງແລ້ວ ເຈົ້າຈັກະພັດແຜ່ນແຜ້ວເພີ່ນບໍ່ໄດ້ເຂົາຂີ້ຊ້າງເຜືອກຍັດໃສ່ບັ້ງໄປໃຫ້ກະສັດອານາມດອກ ເຣື່ອງມັນກໍ

ມີດັ່ງນີ້:

- ປະຊາຊົນເຈົ້າໄປຄ້ອງຊ້າງປ່າຢູ່ໃນດົງແລະຄ້ອງໄດ້ໍ້າງເຜືອກໜຶ່ງຕົວ ເປັນສີເຜືອກໝົດທັງຕົວ ປະຊາຊົນເລີຍ

ນຳເອົາຊ້າງເຜືອກຕົວນີ້ເຈົ້າມາຖວາຍແລະມອບໃຫ້ກະສັດແຜ່ນແຜ້ວເພື່ອເປັນມູນມັງຂອງອານາຈັກລ້ານຊ້າງ

ຕໍ່ໄປ. ຂ່າວກໍແຜ່ຜາຍໄປຮອດອານາຈັກອານາມ ແລະໃຜໆກໍຢາກຈະເຫັນໄວ້ເປັນຂວັນຕາ ທາງກະສັດອານາມ

ຈຶ່ງສົ່ງທູດເຂົ້າພົບກະສັດ ແຜ່ນແຜ້ວ ເພື່ອຂໍຂົນຊ້າງເຜືອກໄປເບິ່ງ.  ເຈົ້າຈັກະພັດແຜ່ນແຜ້ວກໍຈັດໃຫ້ດັ່ງຄວາມ

ປະສົງຂອງກະສັດອານາມ ແລະກໍນຳເອົາຂົນຊ້າງເຜືອກຍັດໃສ່ອຸບເງິນໃຫ້ ແລະກໍມອບໃຫ້ທູດອານາມນຳກັບໄປ

ຖວາຍໃຫ້ແກ່ກະສັດອານາມ. ດ້ວຍຄວາມໂລບມາກຂອງທູດອານາມ ພວກເຂົາກໍປ່ຽນເຂົາຂີ້ຊ້າງຍັດໃສ່ບັ້ງໄມ້

ໄຜ່ ແລ້ວ ອຸບເງິນທີ່ບັນຈຸດ້ວຍຂົນຊ້າງເຜືອກນັ້ນເຊື່ອງໄວ້ເປັນຂອງຕົນເອງ. ພໍກັບເມືອເຖິງພຣະຣາຊະວັງ ທູດ

ອານາມກໍເອົາບັ້ງໄມ້ໄຜ່ນັ້ນຖວາຍແກ່ກະສັດຂອງເຂົາ, ກະສັດອານາມເປີດອອກມາກໍເປັນຂີ້ຊ້າງຈຶ່ງເກີດໂມໂຫ

ໂທໂສຂຶ້ນພອ້ມບາດຈື່ງຈົກທັບເຈົ້າທາຕີນະຄອນຫລວງພຣະບາງ. ກະສັດແຜ່ນແຜ້ວເສັຍທ່າຈຶ່ງປົບໜີໄປປະ

ຕັ້ງຫລັກຢູ່ເມືອງເລີຍ.

- ເຫລືອແຕ່ເຈົ້າລ້ານຄຳແດງທີ່ນຳພາທະຫານຈູ່ໂຈມຕີກັບທະຫານອານາມ, ເຈົ້າລ້ານຄຳແດງໄດ້ທຳລາຍໜ່ວຍ

ລຳລຽງສະບຽງອາຫານແລະຢາປົວພຍາດ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ທະຫານອານາມຂາດອາຫານແລະຢາປົວພຍາດ ໃນທີ່ສຸດ

ກອງທັບອານນາມກໍຖືກທະຫານເຈົ້າລ້ານຄຳແດງຂ້າຕາຍຢູ່ບ້ານໝື່ນນາສາມສິບພັນກ່ວາຄົນ ແລະໃນທີ່ສຸດ

ເຈົ້າລ້ານຄຳແດງກໍຂັບໄລ່ທະຫານອານາມອອກຈາກຜືນແຜ່ນດິນຂອງອານາຈັກລ້ານຊ້າງ ແລະຕໍ່ມາເຈົ້າລ້ານ

ຄຳແດງກໍໄດ້ຂຶ້ນຄອງຣາຊສົມບັດ ແທນ ເຈົ້າຈັກະພັດແຜ່ນແຜ້ວ.

ນີ້ແມ່ນຕອນນຶ່ງຂອງພົງສາວະດານທີ່ອາຈານມະຫາສີລາ ວິຣະວົງ ຂຽນໄວ້:

ຖ້າເຈົ້ານ້ອຍເມືອງພວນແລະເຈົ້າມັນທາທຸຣາດບໍ່ຊ່ອຍສະຫຍາມ, ອະນາຄົດຂອງພະເຈົ້າອະນຸວົງ

ຈະເປັນແນວໃດ?

ບາງຄຳກ່າວອ້າງ

ວ່າກັນວ່າ ເຈົ້າ ອະນຸວົງ ມີເຊື້ອ ຫວຽດນາມ

ບໍ່ຮູ້ວ່າ ມີທ່ານໃດ ສາມາດ ໃຫ້ຄຳຕອບ ແລະ ຢືນຢັນໄດ້ແດ່

ຂອບໃຈ

Anonymous wrote:

---

ບາງຄຳກ່າວອ້າງ

ວ່າກັນວ່າ ເຈົ້າ ອະນຸວົງ ມີເຊື້ອ ຫວຽດນາມ

ບໍ່ຮູ້ວ່າ ມີທ່ານໃດ ສາມາດ ໃຫ້ຄຳຕອບ ແລະ ຢືນຢັນໄດ້ແດ່

ຂອບໃຈ

---

 ຄຳກໍຫວຽດ ສອງຄຳກໍຫວຽດ

ຖ້າບໍ່ແມ່ນຍອ້ນເມັຍຫວຽດຫນີປະ ກາສີແມ່ນຈຳແຕ່ຫມໍລຳເກົ່າ "ຢູ່ຊີເນ ຄອມມູນິດເຂົ້າບ້ານແກວຢ້ານແລ່ນຫນີ"

ບາດນີ້ ບໍ່ຕອ້ງຄິດຢ້ານນດອກວ່າຜູ້ນັ້ນ ຜູ້ນີ້ ສີກຶນກິນລາວ

ດຽວນີ້ ປະຊາຊົນລາວມັນບໍ່ໂງ່ແລວ້

ບັນດາປະເທດຢູໂລບ ມັນກາຍເປັນ ອີ່ຢູ່ເຮືອນ ແລວ້

ຈັກນອ່ຍ ເອຊຽນ ກໍຈະກາຍເປັນ ອີ່ຊຽນ ແລວ້

ມາຊອ່ຍກັນ ສ້າງປະເທດເຮາໄຫ້ເປັນ ຫມໍ້ໄຟ ແຫ່ງພູມີພາກດີກວ່າ

ທ່ານ ເຊຕາມວກ ໄປຢູ່ໃສ ອອກມາ ອະທິບາຍ ປະວັດສາດລາວໃຫ້ລູກຫຼານຟັງແດ່ ສຳລັບບັກເດວິດ ຫ້າມເສຶອກເດີ້ ເພາະບໍ່ໄດ້ເຊີນ

http://thaienews.blogspot.com/2012/08/blog-post_8147.html

ປະຫວັດເຈົ້າ ອະນຸວົງ ບໍ່ທັນດົນທັນນານ

ພຽງ ແຕ່ 2 ເຊັ່ນຄົນ

ຮອ່ງຮອຍ ທັງດ້ານມະນຸດ ແລະ ວັດຖຸ ຍັງປະໄວ້ໄຫ້ເຫັນ

ຄຳເລົ່າຂານ ກັນມາ ມັນກໍຢັ້ງຢືນໄວ້ ຢູ່ແລວ້

สงครามเจ้าอนุวงศ์ เกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2369-71 ต้นรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 3 (2367-94) เป็นประวัติศาสตร์ตอนที่สำคัญมากทั้งในประวัติ ศาสตร์ไทยและในประวัติศาสตร์ลาว ในประวัติศาสตร์ไทยบันทึกว่าสงครามครั้งนี้เป็นสงครามของพวกกบฏ หัวหน้ากบฏคือเจ้าอนุวงศ์เป็นคนไม่ดี
พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวเมื่อครั้งดำรงพระยศเป็นกรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ ทรงเลื่อนตำแหน่งเจ้าอนุวงศ์ที่ทูลขอให้พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ทรงแต่งตั้งเจ้าราชบุตร (โย่) ของเจ้าอนุวงศ์ขึ้นเป็นเจ้านครจำปาศักดิ์ เพราะเชื่อในความจงรักภักดีในเจ้าอนุวงศ์ซึ่งเคยช่วยไทยรบกับพม่ามาหลายครั้ง แต่เมื่อเจ้าอนุวงศ์ทรงเป็นกบฏในต้นรัชกาลที่ 3 พระองค์จึงทรงแค้นพระทัยมากทรงสั่งให้ทำลายเวียงจันทน์มิให้เป็นเมืองอีกต่อไป

ในประวัติศาสตร์ลาวถือว่า สงครามเจ้าอนุวงศ์เป็นสงครามที่ควรยกย่อง เพราะเป็นสงครามปลดแอกลาวให้พ้นจากการเป็นเมืองขึ้นของไทย ผลของสงครามใหญ่หลวงนักโดยเฉพาะการกวาดต้อนประชากรจากเวียงจันทน์และลาวฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงเอามาตั้งถิ่นฐานในภาคกลางและภาคอีสาน จนเป็นเหตุให้ประชากรลาวเหลือน้อยมาจนทุกวันนี้ (ปัจจุบันประเทศลาวมีประชากร 5.7 ล้านคน ภาคอีสาน 21.7 ล้านคน ในปี พ.ศ. 2546) แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่จะเสนอในบทความนี้ ประเด็นที่จะนำเสนอคือ วิเคราะห์สาเหตุของความพ่ายแพ้ของเจ้าอนุวงศ์เพื่อให้หายสงสัยว่ากองทัพเจ้าอนุวงศ์แพ้เพราะอะไร เพราะฝ่ายไทยมีอาวุธดีกว่าหรือเพราะฝ่ายไทยมีกำลังมากกว่า หรือเพราะฝ่ายลาวประเมินกำลังพันธมิตรและศัตรูผิด หรือเพราะหลายๆ ปัจจัย โดยจะกล่าวถึงสาเหตุของสงครามและสงครามโดยสังเขปเสียก่อน

* บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการวิจัยประวัติศาสตร์อีสาน 2322-2488 ขอขอบคุณศูนย์วิจัยพหุลักษณ์ลุ่มน้ำโขงที่ให้ทุนโครงการวิจัยนี้

สาเหตุของสงครามโดยสังเขป

หลักฐานที่เป็นทางการที่สุดของฝ่ายไทยคือประชุมจดหมายเหตุเรื่องปราบกบฏเวียงจันทน์ ซึ่งสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพได้ทรงเรียบเรียงไว้ สรุปได้ดังนี้

1. ไทยปกครองลาวและภาคอีสานทั้งหมดตั้งแต่ปี พ.ศ. 2322 ปลายแผ่นดินสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ไทยปกครองลาวเป็น 3 ส่วน คือ แคว้นหลวงพระบาง แคว้นเวียงจันทน์ และแคว้นจำปาศักดิ์ แต่ละแคว้นไม่ขึ้นแก่กัน แต่ขึ้นกับกรุงเทพฯ

ช่วงปลายรัชกาลที่ 2 เกิดกบฏสาเกียดโง้งในปี พ.ศ. 2362 เป็นกบฏของชาวข่าในพื้นที่ภาคใต้ของลาว กองทัพของเวียงจันทน์โดยการนำของเจ้าราชบุตรโย่ (ราชบุตรองค์ที่ 3 ของเจ้าอนุวงศ์) ปราบกบฏข่าลงได้ เจ้าอนุวงศ์ทรงเสนอให้รัชกาลที่ 2 ทรงตั้งเจ้าราชบุตรโย่ให้เป็นเจ้าครองแคว้นจำปาศักดิ์ ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ของไทยส่วนหนึ่งไม่เห็นด้วยเพราะเกรงว่าจะทำให้เจ้าอนุวงศ์ทรงมีอำนาจมากเกินไป แต่รัชกาลที่ 2 ทรงเชื่อกรมหมื่นเจษฎาบดินทร์ว่า ถ้าลาวเข้มแข็งจะช่วยป้องกันมิให้ญวนขยายอำนาจเข้ามา

การที่รัชกาลที่ 2 ทรงตั้งเจ้าราชบุตรโย่เป็นเจ้าครองแคว้นจำปาศักดิ์ส่งผลให้เจ้าอนุวงศ์มีอำนาจเพิ่มขึ้นมาก "เพราะสามารถจะบังคับบัญชาว่ากล่าวบ้านเมืองทางชายพระราชทานอาณาเขตได้ตั้งแต่ด้านเหนือลงมาตลอดด้านตะวันออกจนต่อแดนกรุงกัมพูชา เจ้าอนุวงศ์ก็มีใจกำเริบขึ้น"

2. เจ้าอนุวงศ์ทูลขอแบ่งพวกครัวชาวเวียงจันทน์ที่กวาดต้อนมาสมัยกรุงธนบุรีกลับเวียงจันทน์ รัชกาลที่ 3 ทรงปฏิเสธ เพราะหากทรงยอมก็จะมีคนกลุ่มอื่นที่ไทยกวาดต้อนมา "พากันกำเริบ" เอาอย่างบ้าง เมื่อไม่พระราชทานตามประสงค์เจ้าอนุวงศ์รู้สึกอัปยศกลับขึ้นไปเวียงจันทน์ก็ตั้งต้นคิดกบฏ

3. เจ้าอนุวงศ์ทรงเห็นว่าการที่ญวนขยายอำนาจเข้ามาในเขมรตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 2 ไทยก็ยอมเพราะไทยเกรงจะเกิดศึกกระหนาบทั้งพม่าและญวน เจ้าอนุวงศ์ทรงเอาใจออกห่างจากไทยไปฝักใฝ่ญวน หากเวียงจันทน์แยกตัวจากไทยก็คงได้ญวนเป็นที่พึ่งไทยก็อาจไม่กล้าทำศึกหลายด้าน

4. มีข่าวลือถึงเวียงจันทน์ในปี พ.ศ. 2369 ว่าไทยวิวาทกับอังกฤษ อังกฤษจะยกทัพเรือมาตีกรุงเทพฯ จึงเป็นโอกาสเหมาะที่เวียงจันทน์จะออกหน้าก่อการกบฏ

เพื่อความเป็นธรรมต่อเจ้าอนุวงศ์จึงนำเหตุผลฝ่ายลาวมาเปรียบเทียบกับหลักฐานฝ่ายไทย นักประวัติ ศาสตร์ลาวที่เด่นที่สุดเป็นที่ยอมรับของลาวในสมัยสังคมนิยมก็คือ ดร. มยุรี และ ดร. เผยพัน เหง้าสีวัทน์ ได้วิเคราะห์สาเหตุของสงครามเจ้าอนุวงศ์ไว้ดังนี้

1. เพราะนโยบายของ "บางกอก" ที่พยายามทำให้ "ลาว" กลายเป็น "สยาม" ทำให้ลาวกลายเป็นแขวงหนึ่งของสยาม โดย ดร. มยุรี-ดร. เผยพันตี ความจากสักเลกในภาคอีสานในต้นรัชกาลที่ 3 ว่าเป็นความพยายามที่จะกลืนชาติลาว

2. ไทยกดขี่ลาวมากโดยดอกเตอร์ทั้งสองได้ยกกรณีไทยใช้ให้คนลาวไปตัดต้นตาลที่สุพรรณบุรี แล้วขนไปสมุทรปราการ กับเกณฑ์ชาวลาวไปตัดไม้ไผ่ 5,000 ลำ เพื่อเอาไปปิดขวางปากน้ำเพื่อป้องกันการโจมตีของอังกฤษ

3. เจ้าอนุวงศ์ถูกขุนนางผู้ใหญ่ฝ่ายไทยหลายคนพูดจาทำกิริยาดูหมิ่นดูถูกเจ้าราชวงศ์ โอรสองค์รองของเจ้าอนุวงศ์ และเป็นผู้ควบคุมคนลาวไปตัดต้นตาลที่สุพรรณบุรีขนไปปากน้ำไม่พอใจเรื่องที่คนไทยดูหมิ่น และกดขี่คนลาวดังกล่าวมาก ถึงกับไปทูลเจ้าอนุวงศ์ว่า "ข้าพเจ้าไม่ขอเป็นขี้ข้าพวกไทยแล้ว"

4. ประเด็นเศรษฐกิจ ไทยพยายามปิดล้อมในการส่งสินค้าออกไปทางเขมรซึ่งขุนนางไทยผูกขาดการค้าอยู่ การขูดรีดส่วยจากลาวก็เป็นสาเหตุของการทำสงครามครั้งนี้ด้วย

สงครามเจ้าอนุวงศ์โดยสังเขป

สงครามในยุค 180 ปีก่อนของไทยต่างจากสงครามในสมัยปัจจุบันที่เราเห็นในข่าวโทรทัศน์เป็นอย่างมาก กล่าวคือ ในยุคนั้นสงครามมีเป้าหมายหลักอยู่ที่การเก็บทรัพย์จับเชลยกลับมาไว้ที่เมืองหลวงของตน ส่วนการยึดครองพื้นที่เป็นเป้าหมายรอง หากมีกำลังมากก็ยึดครองพื้นที่ของศัตรูด้วย หากมีกำลังไม่มากพอก็ตั้งเจ้าพื้นเมืองปกครองในฐานะประเทศราช ซึ่งวิธีหลังนี้ไทยใช้กับล้านนา ล้านช้าง เขมร และหัวเมืองมลายู

สำหรับเจ้าอนุวงศ์เป้าหมายในการทำสงครามคือการปลดแอกจากการเป็นเมืองขึ้นของไทย สำหรับวิธีการปลดแอกที่เจ้าอนุวงศ์ทรงวางแผนเอาไว้คือ ระดมพลจากเมืองที่เวียงจันทน์บังคับบัญชามาไว้ที่เวียงจันทน์กับจำปาศักดิ์ เพื่อฝึกทหารให้พร้อมรบยิ่งขึ้น แล้วส่งขุนนางพร้อมทหารส่วนหนึ่งออกไปเกลี้ยกล่อมเมืองต่างๆ ในภาคอีสานให้เข้าร่วมกับฝ่ายเจ้าอนุวงศ์ ส่วนการเข้าตีกรุงเทพฯ ถ้าตีได้ก็ตี ถ้าดูท่าทีกรุงเทพฯ มีการป้องกันที่เข้มแข็งก็ไม่ตี แต่จะกวาดต้อนประชากรตามหัวเมืองรายทางที่กองทัพลาวผ่านกลับเอามาไว้ที่เวียงจันทน์และจำปาศักดิ์

นอกจากนี้เจ้าอนุวงศ์ยังได้ส่งทูตไปชักชวนเกลี้ยกล่อมให้ญวน หลวงพระบาง หัวเมืองล้านนามีน่าน แพร่ ลำปาง ลำพูน และเชียงใหม่ เข้ามาช่วยพระองค์ด้วย เพราะลำพังเวียงจันทน์-จำปาศักดิ์ กำลังน้อยกว่าฝ่ายไทยมาก ทูตที่ส่งไปญวนไปก่อนการระดมพลที่เวียงจันทน์ของเจ้าอนุวงศ์ แต่แคว้นและหัวเมืองอีก 6 แห่งที่กล่าวข้างบนส่งไปหลังจากมีการระดมพล หมายความว่าเจ้าอนุวงศ์ทรงตัดสินพระทัยทำสงครามก่อนที่จะรู้ผลว่าอาณาจักรญวน แคว้นและหัวเมืองอีก 6 แห่ง จะเข้าร่วมสงครามกับพระองค์หรือไม่ อันนี้เป็นการตัดสินพระทัยที่รีบร้อนเกินไป เพราะปรากฏภายหลังจากสงครามดำเนินไปแล้วว่าอาณาจักรญวนกับแคว้นและหัวเมืองอีก 6 แห่ง มิได้เข้าช่วยในสงครามครั้งนี้ แต่ถึงตอนนั้นก็สายไปเสียแล้ว

สำหรับเมืองในอีสานที่เจ้าอนุวงศ์ทรงส่งขุนนางและทหารไปเกลี้ยกล่อม ปรากฏว่าผลของการเกลี้ยกล่อมมีระดับที่แตกต่างกัน กล่าวคือ มี 2 เมืองที่เข้าร่วมอย่างเต็มที่คือ นครพนมกับจัตุรัส อีก 9 เมืองที่เข้าร่วมไม่เต็มที่เท่า 2 เมืองแรก คือ ขุขันธ์ สระบุรี หล่มสัก ชนบท ยโสธร สุรินทร์ ปักธงชัย ขอนแก่น สกลนคร และเมืองที่เจ้าเมืองไม่เข้าร่วมและถูกทหารฝ่ายเจ้าอนุวงศ์ ฆ่าตายคือ เจ้าเมืองเขมราฐ กาฬสินธุ์ ภูเวียง ภูเขียว ชัยภูมิ หล่มสัก และขุขันธ์ สำหรับ ขุขันธ ตอนแรกให้ความร่วมมือดีมาก แต่ภายหลังเจ้านครจำปาศักดิ์ (เจ้าราชบุตรโย่) เกิดไม่ไว้ใจจึงฆ่าเสีย

สำหรับการสงครามกล่าวโดยย่อก็คือ กองทัพฝ่ายเจ้าอนุวงศ์ตอนแรก (ช่วง 6 เดือนจากเดือนตุลา คม พ.ศ. 2369-มีนาคม พ.ศ. 2369) (นับอย่างปัจจุบัน พ.ศ. 2370) มีกำลังประมาณ 17,660 – 35,000 คน ช่วงเดือนเมษายน-พฤษภาคม พ.ศ. 2370 มีกำลังประมาณ 40,000 – 50,000 คน

กองทัพลาวยกเข้ามา 2 สายหลัก

สายแรกยกจากเวียงจันทน์เข้ามาทาง 2 ทาง คือ หนองบัวลำภู กับสกลนคร จากหนองบัวลำภูตรงมายึดเมืองโคราช ส่วนทางสกลนคร ยกมาทางกาฬสินธุ์ ร้อยเอ็ด ตามลำดับ

สายที่สองยกมาจากจำปาศักดิ์ เข้ามาทางอุบลราชธานี แล้วแยกเป็นสองทาง ทางหนึ่งยกไปทางสุวรรณภูมิ อีกทางยกไปทางศรีสะเกษ ขุขันธ สังขะ สุรินทร์ บุรีรัมย์ ประโคนชัย นางรอง การปะทะกันระหว่างกองกำลังของฝ่ายกู้ชาติเวียงจันทน์-จำปาศักดิ์ กับเมืองรายทางมีน้อยมาก ส่วนหนึ่งเพราะเห็นด้วยกับการกระทำของฝ่ายกู้ชาติ แต่เจ้าเมืองกรมการเมืองส่วนหนึ่งไม่เห็นด้วยเพราะเป็นกบฏ และเกรงจะต้องเผชิญกับการตีโต้ของฝ่ายไทย แต่เจ้าเมืองไม่มีกำลังจะต่อต้านกองกำลังของฝ่ายกู้ชาติจึงต้องทำเป็นเออออเห็นด้วยกับฝ่ายกู้ชาติ

กองทัพฝ่ายเวียงจันทน์-จำปาศักดิ์ กวาดต้อนประชากรจากพื้นที่เขตโคราช-ลุ่มน้ำชีตอนต้น 11 เมือง พื้นที่ลุ่มน้ำชีตอนกลางถึงตอน ปลาย 7 เมือง พื้นที่ตอนใต้ 9 เมือง พื้นที่ลุ่มน้ำป่าสัก 8 เมือง รวม 35 เมือง เมืองที่ใกล้กรุงเทพฯ ที่สุดคือเมืองสระบุรี เมืองศูนย์กลางการปกครองหลักของฝ่ายกรุงเทพฯ ในภาคอีสานและลาวคือเมืองโคราชก็ยึดอยู่ 37 วัน ก็ถูกกวาดต้อนประชากรราว 18,000 คน หากรวมประชากรทั้ง 35 เมืองที่ถูกกองทัพฝ่ายเวียงจันทน์-จำปาศักดิ์ กวาด ต้อนไปรวมประมาณ 54,320 - 95216 คน

การกบฏของเวียงจันทน์-จำปาศักดิ์ครั้งนี้ "ประกาศการกู้ชาติ" ในต้นเดือนตุลาคม พ.ศ. 2369 ระดมพลและฝึกทหารราว 3 เดือน ระหว่างกลางเดือนตุลาคม-กลาง เดือนมกราคม พ.ศ. 2369 (นับอย่างปัจจุบัน พ.ศ. 2370) แล้วจึงเคลื่อนกำลัง มายึดเมืองโคราชในวันที่ 17 กุมภาพันธ์ วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2369(2370) รัฐบาลที่กรุงเทพฯ จึงทราบข่าวกบฏ หลังจากที่ฝ่ายกบฏได้ดำเนินการไปแล้วเกือบ 5 เดือน วันที่รัฐบาลทราบข่าวกบฏยกกำลังมาถึงเมืองสระบุรี ซึ่งห่างจากกรุงเทพฯ เพียง 110 กิโลเมตร และใช้เวลาเดินทัพเพียง 3-4 วัน แสดงให้เห็นว่าการข่าวของไทยล้าหลังมาก แต่โชคดีของฝ่ายไทยที่กองทัพฝ่ายกบฏมิได้บุกกรุงเทพฯ แต่ตัดสินใจยกทัพกลับพร้อมกับเก็บทรัพย์จับเชลยกลับเวียงจันทน์-จำปาศักดิ์

กบฏครั้งนี้ใหญ่หลวงมากในสายตาของรัฐบาลไทยเห็นได้จากการออกคำสั่งเกณฑ์กำลังจากหัวเมืองทั้งภาคกลาง ภาคเหนือ ขึ้นไปจนถึงหลวงพระบาง แม้กระทั่งภาคใต้เกณฑ์ไปถึงเมืองนครศรีธรรมราช แต่อย่างไรก็ตามกำลังหลักที่รัฐบาลไทยได้ใช้ในการรบจริงๆ เป็นกำลังจากภาคกลางและภาคเหนือตอนล่าง (พิษณุโลก พิจิตร นครสวรรค์ กำแพงเพชร สุโขทัย พิชัย ตาก เชียงทองเดิน)

กองทัพไทยเดินทัพเข้าสู่ภาคอีสาน 5 ทาง คือ เข้าอีสานใต้ทางประโคนชัย บุรีรัมย์ ตีค่ายมูลเค็งที่พิมาย สุวรรณภูมิ ยโสธร อุบล ราชธานี จำปาศักดิ์ จากจำปาศักดิ์ตีขึ้นไปตามแม่น้ำโขงผ่านเขมราฐ มุกดาหาร นครพนม สกลนคร ทัพนี้มีบทบาทเด่นที่สุด แม่ทัพคือ พระยาราชสุภาวดีหรือเจ้าพระยาบดินทร์เดชาในเวลาต่อมา ทัพที่ 2 ยกเข้ามาทางปากช่องโคราช มุ่งเข้าตีหนองบัวลำภู ทัพที่ 3 ผ่านสระบุรี ด่านขุนทด แล้วไปทางเดียวกับทัพที่ 2 ทัพที่ 4 ผ่านสระบุรี เข้าตีเพชรบูรณ์ หล่มสัก ทัพที่ 5 จากพิษณุโลก เข้าตีหล่มสัก แล้วแบ่งส่วนหนึ่งยกขึ้นไปทางด่านซ้าย เมืองเลย มีเป้าหมายที่เวียงจันทน์ อีกส่วนหนึ่งจากหล่มสัก เข้าตีเมืองหนองบัวลำภู

กองกำลังหลักของฝ่ายเวียงจันทน์-จำปาศักดิ์ มี 5 แห่ง ตั้งรับอยู่ที่ค่ายมูลเค็ง ยโสธร หล่มสัก หนอง บัวลำภู และเวียงจันทน์ การรบที่ดุเดือดที่สุดคือการรบ ที่หนองบัวลำภูซึ่งฝ่ายลาวต่อต้านอย่างเหนียวแน่นในการรบวันที่ 3-4 พฤษภาคม และ 10-12 พฤษภาคม พ.ศ. 2370 ในที่สุดฝ่ายไทยก็ตีแตกทุกแห่ง

เจ้าอนุวงศ์เมื่อทรงทราบว่าหนองบัวลำภูแตกก็เสด็จหนีไปเมืองญวน กองทัพไทยยึดเมืองเวียงจันทน์ในวันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2370 หลังจากรัฐบาลไทยทราบข่าวกบฏประมาณ 3 เดือน กับ 1 สัปดาห์ นับว่ากองทัพไทยมีประสิทธิภาพสูงทีเดียว แต่การกบฏมิได้ยุติเพียงนั้น เพราะภายหลังจากฝ่ายไทยเก็บทรัพย์ จับเชลยกลับมาแล้ว เจ้าอนุวงศ์ซึ่งเสด็จลี้ภัยการเมืองอยู่ในเมืองญวน 1 ปี 78 วัน ก็เสด็จกลับเข้าเมืองเวียงจันทน์อีก พร้อมกับคณะทูตญวนซึ่งเดินทางเข้ามาเพื่อขอพระราชทานอภัยโทษให้เจ้าอนุวงศ์ ใน วันที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2371

หลังจากมาถึงเวียงจันทน์ได้ไม่ถึง 2 วัน ทหารลาวก็ฆ่าฟันทหารไทย 300 คน ที่รักษาการณ์ในเวียงจันทน์ตายเกือบหมด เจ้าพระยาราชสุภาวดีได้รวบรวมกำลังทหารแถวเมืองเสลภูมิยโสธรยกกลับมาตีโต้กองกำลังของฝ่ายลาวซึ่งนำโดยราชวงศ์ที่บ้านบกหวาน ใต้เมืองหนองคายลงมาเล็กน้อย สู้กันจนแม่ทัพทั้งสองบาดเจ็บ แต่ในสุดกองทัพลาวก็แตก

ทัพไทยเข้ายึดเวียงจันทน์ได้เป็นครั้งที่สองในวันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2371 ส่วนเจ้าอนุวงศ์เสด็จหนีไปเมืองญวนเหมือนครั้งก่อน แต่ไปไม่รอดเจ้าน้อยเมืองพวนได้แจ้งที่ซ่อนของเจ้าอนุวงศ์ให้ฝ่ายไทยทราบ ฝ่ายไทยจึงจับเจ้าอนุวงศ์และเชื้อพระวงศ์ส่งกรุงเทพฯ พร้อมทำลายเมืองเวียงจันทน์เสียราบ

Anonymous wrote:

---

Jao Anuvong is my Hero.....Fuk the Thai king and thier people.

Siam sukk Laos dik everyday, Burned my Vientiane and slave my people.

I hope one day the siam will pay back....My buddha.

Hate them for life I hope they all die one day....fuk Thai people.

---

 หึ เจ้าอนุวงก่อกบฎครั้งแรกสยามยึดเวียงจันทน์ไว้ได้แต่ไม่ได้เผาทำลายใดๆ เจ้าอนุวงหนีไปพึ่งญวณแล้วกลับเข้าเวียงจัทน์อีก(พาญวนมาด้วย)พร้อมฆ่าทหารสยามที่รักษาการอยู่ตายยกเมือง(ปิดเมืองฆ่า) กองทัพสยามกำราบ เผาเวียงจัทน์ทั้งหมดยกเว้นวัดสีสะเกดกับวัดพระแก้วเพราะถือเป็นเป็นวัดที่ตนสร้างมากับมือดังนั้นจึงเหลือเพียงสองวัดนี้เท่านี้นที่ไม่ถูกเผา เจ้าอนุวงหนีไปญวณอีกแต่หนีไม่รอด

ปล.เจ้าอนุวงฆ่าเจ้าเมืองต่างๆทางหัวเมืองภาคอีสานที่ไม่ให้ความร่วมมือกับตน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นทั้งหมดก็เป็นอดีตไปแล้ว ปัจจุบัน ไทยมีไทย ลาวก็มีลาว

เจ้านายราชวงศ์จักรี ที่สืบเชื้อสายจากราชวงศ์ลาว

ราชวงศ์จักรีผูกพันกับ วงศ์เวียงจัน ของลาวมานานแล้ว เมื่อ พ.ศ. ๒๓๒๒ พระบาทสมเด็จ

พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ขณะที่ทรงดำรงพระยศเป็นสมเด็จเจ้าพระยามหากษัตริย์ศึก

ได้ยกกองทัพ ไปตีได้เมืองเวียงจันทน์ และได้อัญเชิญพระแก้วมรกตพร้อมกับพระบาง มายังกรุงธนบุรี


ครั้งนั้นทัพไทยได้กวาดต้อนครัวเรือนจากลาวมากรุงเทพเป็นอันมาก และแรงงานลาวนี้เองได้เป็นกำลัง

สำคัญในการสร้างบ้านแปลงเมืองหลวงใหม่ กรุงรัตนโกสินทร์ นั่นเอง 

เจ้านาย "วงศ์เวียงจัน" มีความใกล้ชิดกับราชวงศ์จักรี มาตั้งแต่ก่อนสร้างกรุงเทพฯ เมื่อปี 2325 ดังนั้น

เมื่อสร้างกรุงเทพฯ เสร็จ เจ้านายลาวได้สร้างวังริมแม่น้ำ ชื่อว่า วังบางยี่ขัน ใกล้กับโรงสุราบางยี่ขัน

สำหรับไว้เป็นที่พำนักเมื่อมากรุงเทพฯ ปัจจุบันไม่เหลือซากให้เห็นแล้ว

พวกแรงงานลาวสองฝั่งโขง คือแรงงานคนลาวฝั่งซ้าย (อีสาน) และลาวฝั่งกระโน้นได้เป็นตัวจักรสำคัญ

ในการขุดคูเมือง สร้างกำแพงเมือง และป้อมปราการต่างๆ ในกรุงเทพฯ ต่อมาได้มีลูกมีหลาน

สืบทอดตระกูลอยู่บนแผ่นดินไทย ไม่ได้ยกครัวเรือนกลับเวียงจันทน์แต่อย่างใด 

จ้านายไทยเชื้อสายลาวในรัชกาลที่ 1

รัชกาลที่ 1 มีเจ้าจอมเชื้อสายเจ้าลาว ทรงพระนามว่าเจ้านางคำสุก ซึ่งป็นพระธิดาพระเจ้ากรุงเวียงจันทน์

(เจ้าอินทวงศ์) เจ้านางคำสุก สิ้นพระชนม์เมื่อพระธิดา คือพระองค์เจ้าจันทบุรี มีพระชันษาเพียง 5 ขวบ

ครั้นปลายรัชสมัยรัชกาลที่ 1 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้สถาปนาพระเจ้าลูกเธอ พระองค์เจ้าจันทบุรี

ขึ้นเป็นสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้ากุณฑลทิพยวดี ด้วยว่าเจ้านางคำสุก ควรถือเป็น พระภรรยาเจ้า ด้วย 

ดังนั้นเมื่อมีพระประสูติกาล พระหน่อจึงควรเป็นเจ้าฟ้า ตามโบราณราชประเพณี ดังจดหมายเหตุความทรงจำ

ของเจ้าครอกวัดโพธิ์ ที่บันทึกไว้ว่า

ณ วันเดือน 12 ขึ้น 15 ค่ำ ปีชวด ฉศก (พ.ศ. 2448) พระองค์เจ้าพระชันษา 7 ขวบตามเสด็จลงที่นั่งบัลลังก์ 

ตกหว่างเรือไม่จม ลอยพระองค์ได้ โปรดประทานพระนามใหม่ สมโภชเจ้าฟ้ากุณฑล 3 วัน เฉลิมพระขวัญ

พร้อมพระญาติวงศ์ข้าราชการ สมโภชทั่วหน้า 

การพระราชพิธีโสกันต์เจ้าฟ้ากุณฑลทิพวดี นับเป็นงานโสกันต์ครั้งแรกที่จัดทำอย่างยิ่งใหญ่ตามแบบอย่าง

ครั้งกรุงเก่า 

เจ้านายไทยเชื้อสายลาว ในรัชกาลที่ 2

พระบาทสมเด็จพุทธเลิศหล้านภาลัย ไม่ได้ทรงโปรดเกล้าสถาปนาโอรสและธิดาทั้ง 4 พระองค์ 

อันประสูติแต่เจ้าฟ้ากุณฑลทิพวดี ขึ้นเป็นเจ้าฟ้า ด้วยความเกรงใจเจ้าฟ้าบุญรอด พระมเหสีเอก แต่ข้าราชบริพาล

ต่างก็ออกพระนามพระหน่อว่าเจ้าฟ้า ดังนี้

เจ้าฟ้าใหญ่ หรือเจ้าฟ้าอาภรณ์ ทรงรับราชการที่กรมคชบาล และพัวพันร่างแหไปพร้อมกับหม่อมไกรสร

สิ้นพระชนม์ขณะจองจำ 

เจ้าฟ้ากลาง หรือเจ้าฟ้ามหามาลา ในรัชการที่ 4 โปรดเกล้าให้ทรงกรม เป็นกรมขุนบำราบปรปักษ์ฯ และ

ได้เลื่อนกรมยิ่งๆ ขึ้นในรัชกาลที่ 5

ส่วนเจ้าฟ้าหญิง ทรงมีพระชนม์ชีพไม่ยืนนัก และเจ้าฟ้าองค์เล็ก ชาววังออกพระนามว่าเจ้าฟ้าปิ๋ว 

สิ้นพระชนม์ในวัยกำดัด 

เจ้านายเชื้อสายลาว ในรัชกาลที่ ๔

พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงมีเจ้าจอมเชื้อสายลาวเช่นกัน คือเจ้าจอมมารดาดวงคำ

(เจ้าหนูมาน แห่ง เวียงจันทน์) ซึ่งเป็นหลานปู่เจ้าอนุวงศ์ เมืองเวียงจันทน์ มีพระเจ้าลูกเธอ ๒ พระองค์

พระองค์เจ้านารีรัตนา (พ.ศ. ๒๔๐๔-๒๔๖๘) 

พระองค์เจ้าประดิษฐาสารี (พ.ศ. ๒๔๐๘-๒๕๐๕) พระราชธิดาพระองค์สุดท้ายในรัชกาลที่ ๔ 

คุณพุ่ม หรือ บุษบาท่าเรือจ้าง [เดิมเป็นชาววังตำแหน่งพนักงานพระแสง ซึ่งมีหน้าที่ใกล้ชิดพระเจ้าแผ่นดิน

เพราะต้องเชิญพระแสงตามเสด็จแต่บนที่พระบรรทม ไปทรงบาตร] ได้ประพันธ์นิราศบางยี่ขัน

Anonymous wrote:

---

ບາງຄຳກ່າວອ້າງ

ວ່າກັນວ່າ ເຈົ້າ ອະນຸວົງ ມີເຊື້ອ ຫວຽດນາມ

ບໍ່ຮູ້ວ່າ ມີທ່ານໃດ ສາມາດ ໃຫ້ຄຳຕອບ ແລະ ຢືນຢັນໄດ້ແດ່

ຂອບໃຈ

---

ຢ່າມາພະຍາຍາມຊອກສາ້ງເລື້ອງແບບນີ້ຂື້ນ.

ເຈົ້າອານຸວົງເປັນເຊື້ອຊາດແລະເລືອດລາວເລີ່ມມາຕັ້ງແຕ່ເຈົ້າຟ້າງຸ່ມ. 

ผมได้ไปทำงานที่ จ.ปราจีนบุรีภาคตะวันออกของไทย และได้แฟนเป็นคนจังหวัดนั้น 

คนที่นั้นพูดภาษาที่เห็นชัดเจน คือภาษาไทยกลาง และภาษาลาว ที่พูดภาษาไทย

มี อ.เมือง อ.บ้านสร้าง อ.ศรีมหาโพธิ์ อ.ศรีมโหสถ ส่วนอำเภอ ที่พูดภาษาลาวมี

อ.ปะจันตะคาม อ.นาดี อ.กบินทร์บุรี ผมก็แปลกใจตั้งแต่แรกว่าทำไมคน จ.ปราจีน

ถึงพูดลาว ครึ่งจังหวัด คนอีสานก็ไม่ใช่  พอสอบถามข้อมูลของคนในพื้นที่นั้น

ถึงรู้ว่าบรรบุรุษ เป็นคนลาวเวียงถูกเกณฑ์มาตั้งแต่สมัย พระเจ้ากรุงธนบุรี ผมเลย

ถึงบางอ้อเลย 

ปัจจุบัน คนไทยแท้ๆแทบจะไม่มีเลยนะครับ ตามสถิติข้างบนนี้และอีกหลายอย่างที่ยังไม่ได้เอามาลง บงบอกให้รู้กันไปเลยว่าคนลาวแทรกตัวอยู่ใน

ภาคกลางของไทยก็ไม่น้อยนะครับ และก็ขอเตือนคนไทยบางคนอย่าไปด่าหรือดูถูกคนลาวเลยนะครับ นั้นหมายถึงท่านอาจจะด่าบรรพบุรษของ

ท่านเองอย่างไม่รู้ตัว นี่แหละที่ว่าไทยลาวเป็นพี่น้องกันก็เพราะคนไทยสมัยนั้นกวาดต้อนคนลาวจากเวียงจันทร์มาจนหมดเีกี้ยง จนคนลาวที่

อยู่เวียงจันทร์ไม่เหลือเลย เขาเลยเรียกว่าเวียงจันทร์ฮ้าง ยังไม่ได้รวมกับคนลาวในภาคอีสานนะครับ เอาเฉพาะคนลาวเวียงจันทร์ที่ถูกกวาดต้อน

มาเท่านั้น แล้วถ้าเอาทั้งหมดมารวมกันจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน(อณาจักรล้านช้าง) ปัจจุบัน สปป.ลาวเหลือเพียง 6 ล้านคนเองครับ

ຄົນລາວ ບໍ່ວ່າຍຸກສະໃຫມໄດ ເປັນຄົນມັກສະຫງົບ  ບໍ່ມັກຣາວີ ຍາດແຍ່ງເອົາດິນດອນຂອງຜູ້ອື່ນ

ມັກແຕ່ສ້າງສາ ເຖິງໄປຢູ່ໃສ ກໍທຳໄຫ້ປະເທດນັ້ນ ຈະເລີນຣຸ່ງເຣືອງ

ດຽວນີ້ ຄົນລາວຢູ່ ຕປທ ຍັງໄປສ້າງສາຊອ່ຍປະເທດເພິ່ນ

ຄົນລາວ ແມ່ນນິດໄສສາກົນ ອີຫລີໃດ

ແຕ່ຄົນລາວ ຢູ່ປະເທດລາວ ດຽວນີ້ ທໍ່ນັ້ນ ທີ່ໄດ້ມີໂອກາດ ສ້າງສາປະເທດລາວຂອງຕົນເອງ ໄຫ້ຈະເລີນກ້າວຫນ້າ

ສປປລາວ ຫມັ້ນຍືນ

Anonymous wrote:

---

ที่เมืองน่าน หรือจังหวัดทางเหนือ

ส่วนใหญ่ก็ถูกเกณฑ์มาจากลาว

พ่ออุ้ยแม่อุ้ยบอกว่ามาจากเวียงจันทน์

พ่ออุ้ยแม่อุ้ยที่อายุ90ปีขึ้นยังพูดลาวอยู่เลย

แต่ถ้าอายุน้อยกว่านั้นจะพูดเหนือกันหมด

แต่แปลกใจตรงที่ประเพณี วัฒนธรรม อักขระ

กลับไปเหมือนทางล้านนามากกว่า และรู้สึกว่า

ตัวของเขาเองเป็นคนเมือง(ล้านนา)มากกว่า

และคนเมืองส่วนใหญ่จะภูมิใจในวัฒนธรรม

อันอ่อนช้อยสวยงามของตัวเองมากกว่า

 

---

 ບໍ່ມີຫຍັງແປກດອກ, ເຂດພາກອີສານ, ເຂດພາກເໜືອ (ຊຽງໃໝ່, ຊຽງຮາຍ, ນ່ານ, ...) ໃນສະໄໝບູຮານ

ກໍ່ເປັນດີນແດນລາວຢູ່ແລ້ວ ຫລັງຈາກທີ່ຖືກສຍາມຢຶດຄອງ ແລະ ຝຣັ່ງເສດແບ່ງເຂດແດນ ດີນແດນໃນເຂດດັ່ງ

ກ່າວຕົກເປັນຂອງໄທມາຈົນເຖີງປະຈຸບັນ

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ที่เมืองน่าน หรือจังหวัดทางเหนือ

ส่วนใหญ่ก็ถูกเกณฑ์มาจากลาว

พ่ออุ้ยแม่อุ้ยบอกว่ามาจากเวียงจันทน์

พ่ออุ้ยแม่อุ้ยที่อายุ90ปีขึ้นยังพูดลาวอยู่เลย

แต่ถ้าอายุน้อยกว่านั้นจะพูดเหนือกันหมด

แต่แปลกใจตรงที่ประเพณี วัฒนธรรม อักขระ

กลับไปเหมือนทางล้านนามากกว่า และรู้สึกว่า

ตัวของเขาเองเป็นคนเมือง(ล้านนา)มากกว่า

และคนเมืองส่วนใหญ่จะภูมิใจในวัฒนธรรม

อันอ่อนช้อยสวยงามของตัวเองมากกว่า

 

---

 ບໍ່ມີຫຍັງແປກດອກ, ເຂດພາກອີສານ, ເຂດພາກເໜືອ (ຊຽງໃໝ່, ຊຽງຮາຍ, ນ່ານ, ...) ໃນສະໄໝບູຮານ

ກໍ່ເປັນດີນແດນລາວຢູ່ແລ້ວ ຫລັງຈາກທີ່ຖືກສຍາມຢຶດຄອງ ແລະ ຝຣັ່ງເສດແບ່ງເຂດແດນ ດີນແດນໃນເຂດດັ່ງ

ກ່າວຕົກເປັນຂອງໄທມາຈົນເຖີງປະຈຸບັນ

---

 ຄັນບໍຮູ້ຂີ້ໝູຂີ້ໝາ  ຢູ່ຊື່ ໆ ກະບໍ່ມີໃຜວ່າເຈົ້າໂງ່ດອກ

ພຸ້ນນະ  ລ້ານນາກໍ່ເປັນດິນແດນລາວ  

ຄືບໍ່ເວົ້າວ່ານະຄອນສີທັມມະຣາຊ ປັດຕານີ ພາກໃຕ້ທັງໝົດກະເຄີຍເປັນຂອງລາວ

ຂ້ອຍຄົນລາວເດີ  

ອັນໃດຂອງເຮົາກະວ່າຂອງເຮົາ  ອັນໃດບໍ່ແມ່ນກະຄືບໍແມ່ນ

ເວົ້າແບບເຈົ້າຂ້ອຍອາຍຄົນໄທຍເຂົາ  ເຂົາດູຖູກວ່າຄົນລາວໂງ່ ກະຊິມີສ່ວນຖືກຕ້ອງຢູ່ດອກ

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

Anonymous wrote:

---

ที่เมืองน่าน หรือจังหวัดทางเหนือ

ส่วนใหญ่ก็ถูกเกณฑ์มาจากลาว

พ่ออุ้ยแม่อุ้ยบอกว่ามาจากเวียงจันทน์

พ่ออุ้ยแม่อุ้ยที่อายุ90ปีขึ้นยังพูดลาวอยู่เลย

แต่ถ้าอายุน้อยกว่านั้นจะพูดเหนือกันหมด

แต่แปลกใจตรงที่ประเพณี วัฒนธรรม อักขระ

กลับไปเหมือนทางล้านนามากกว่า และรู้สึกว่า

ตัวของเขาเองเป็นคนเมือง(ล้านนา)มากกว่า

และคนเมืองส่วนใหญ่จะภูมิใจในวัฒนธรรม

อันอ่อนช้อยสวยงามของตัวเองมากกว่า

 

---

 ບໍ່ມີຫຍັງແປກດອກ, ເຂດພາກອີສານ, ເຂດພາກເໜືອ (ຊຽງໃໝ່, ຊຽງຮາຍ, ນ່ານ, ...) ໃນສະໄໝບູຮານ

ກໍ່ເປັນດີນແດນລາວຢູ່ແລ້ວ ຫລັງຈາກທີ່ຖືກສຍາມຢຶດຄອງ ແລະ ຝຣັ່ງເສດແບ່ງເຂດແດນ ດີນແດນໃນເຂດດັ່ງ

ກ່າວຕົກເປັນຂອງໄທມາຈົນເຖີງປະຈຸບັນ

---

 ຄັນບໍຮູ້ຂີ້ໝູຂີ້ໝາ  ຢູ່ຊື່ ໆ ກະບໍ່ມີໃຜວ່າເຈົ້າໂງ່ດອກ

 

ພຸ້ນນະ  ລ້ານນາກໍ່ເປັນດິນແດນລາວ  

 

ຄືບໍ່ເວົ້າວ່ານະຄອນສີທັມມະຣາຊ ປັດຕານີ ພາກໃຕ້ທັງໝົດກະເຄີຍເປັນຂອງລາວ

ຂ້ອຍຄົນລາວເດີ  

ອັນໃດຂອງເຮົາກະວ່າຂອງເຮົາ  ອັນໃດບໍ່ແມ່ນກະຄືບໍແມ່ນ

ເວົ້າແບບເຈົ້າຂ້ອຍອາຍຄົນໄທຍເຂົາ  ເຂົາດູຖູກວ່າຄົນລາວໂງ່ ກະຊິມີສ່ວນຖືກຕ້ອງຢູ່ດອກ

 

ບັກເວນນີ້ມັນໂຜ່ໜ້າມາແຕ່ໃສ?, ແມ່ນໃຜໂງ່ກັນແທ້?. ໂຕເອງນັ້ນລະໂງ່ມາ

ແຕ່ເຊັ່ນພໍ່ພຸ້ນຕິ ບໍ່ຮຽນ ບໍ່ອ່ານປວັດສາດເພີ່ນຂຽນໄວ້, ລ້ານນາມັນກໍ່ແມ່ນດີນແດນ

ຂອງອານາຈັກລ້ານຊ້າງ ຮູ້ໄວ້ແດ່ ຮຽນແດ່ ຢ່າມົວແຕ່ອ້າງວ່າໂຕເກັ່ງຫລາຍ.

ຂີ້ຄ້ານຖຽງ ບໍ່ມີເວລາຊິອະທິບາຍອີກ

 

 

---

ເລື່ອງປະຫວັດສາດ ໃຜກະຂຽນເຂົ້າຂ້າງໃຜມັນ ຫຼາຍແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ ຫຼາຍເວົ້າ ຕົວຢ່າງ ບາງພົງສາວະດານວ່າເຈົ້າຊີວິດນັ້ນ ເຈົ້າຊີວິດນີ້ຕາຍເອງຍ້ອນພະຍາດຜູ້ກ່ຽວ ແຕ່ພົງສາວະການກະວ່າ ຕາຍຍ້ອນວາງຢາພິດ. ເພາະສະນັ້ນ ຕ້ອງໄດ້ປຽບທຽບຫຼາຍແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ. ໃນການສ້າງໜັງເລື່ອງປະຫວັດສາດ ຜູ້ກຳກັບກໍ້ລ້ວນແລ້ວແຕ່ຊອກຫຼາຍຂໍ້ມູນ ເພື່ອເອົາມາພິຈາລະນະ ຕົວຢາງໜັງ ພຣະນາເຣສວນ.