Pasalao

Anonymous wrote:

---

 

ຄົນອິສານ ບໍ່ມີເດີ ມີແຕ່ຄົນລາວ ຊາດຊັ່ວທີ່ສຸດ ຍຸກນີ້ບໍ່ແມ່ນອານານີຄົມຂົ່ມເຫັ່ງນ້ຳໄຈກັນ ຢ່າທຳທ່າເປັນໂຈນຂົມຂື່ນສຳເຣົາສີດທີຂອງຄົນສ່ວນໄຫ່ຍຂອງ ປທ ເດີ ບັກຊຽງຫມ້ຽງ ນີ້ ກະແມ່ນການຍອມຈຳນົນໃຫ້ຄົນບໍ່ດິ ຊື້ງເປັນຄົນສ່ວນນ້ອຍ ນຍ ເຊື້ອສາຍລາວເປັນ10ໆຄົນ ຜບທບ ຜບຕຣ ເປັນໂຫລ ປະທານສະພາກະມີແຕ່ລູກເຂົ້າຫນ້ຽວ ສສ ໃນສະພາ ກະແມ່ນລູກຫມໍແຄນທັງນັ້ນ ແມ່ນ ແຕ່ ຜູ້ຍີ່ງໄຫ່ຍ ທີ່ຊັ້ນ16 ແມ່ເຂົາກະແມ່ນ ຄົນ ຊຊຊ ລາວ ຈາກ ເມືອງວຽງຈັນ ປານນັ້ນຍັງປ່ອຍໃຫ້ ເຂົາດູຖູກຢຽດຢາມ ເຊຶ້ອລາວຕົນ ຢ່າງອ່ອນເພັຍທີ່ສຸດ ຍອມຮັບແບບຍອມຈຳນົນແມ່ນແຕ່ເຊື້ອລາວຕົນເອງຍັງເສຶອກວ່າອີສານ

---

 Why the heck are you complain about ? Why don't we just move  on with what we got right now !!!! as for lao  or thai e- sarns on the othe side, They knew who they really are, why worry aboput them ? So, what I really want to see right now is lao PDR taking care of 6 million lao. that's all i like to ask.....

กู็บ่ได้เพีเจี มี่งก็รู้ดีว่า ภาษามันบอกชาตี... มีงบ่อยากคีดเป็นยอ่างกู็คี งันก็ชังหัวเเม่มีง.. กู็ก็บ่ได้เเค่มีงหรอก.. มีงอยากเป็นชาตีใดช้งหัวเเม่มีว... เเต่มีงก็เป็นคน เหนีอนกันกับกู็นีหละ... มีงก็บ่มีหยังดี หรีอ specail นอกเหนีอนกู็ไปหรอก... มีงหันหละเพีเจี หลงตัวเอง ว่าต้วเองเป็นคนดีเด้นกว่าคนชาตีอีน... ให้มีงจำเอาไว้... วันพระบ่มีมี้อเดียวหรอกเดี.. ไอ้ควย ไรความคีด.....

It's the same sicko who loves bringing Thai issues in Lao forum to create Lao-Thai dispute. 

ກະຈັ່ງແມ່ນເຈົ້າບໍ່ມີວຽກນໍ ຈັກຊິໄປຫຍຸ້ງເລື່ອງສ່ວນຕົວເຂົາເຮັດຫຍັງ ແນວໃດເຂົາກໍ່ບໍ່ແມ່ນຄົນລາວເຮົາແລ້ວ

ຊິໄປສົນ ໄປຫຍຸ້ງໃຫ້ມັນເຈັບຫົວເຮັດຫຍັງ. ຊ້ຳບໍ່ພໍເຂົາຍັງດ່າຫົວກັບມາອີກ

http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&v=acuaV-IpL5w&NR=1

thai - laos

สำเนียงภาษาถิ่นของภาษาลาวสามารถแบ่งได้ 6 สำเนียงใหญ่ คือ:

1. ภาษาลาวเวียงจันทน์ (เวียงจันทน์ บอลิคำไซ)
2. ภาษาลาวเหนือ (หลวงพระบาง ไซยะบูลี อุดมไซ)
3. ภาษาลาวตะวันออกเฉียงเหนือ (เซียงขวาง หัวพัน)
4. ภาษาลาวกลาง (คำม่วน สะหวันนะเขด)
5. ภาษาลาวใต้ (จำปาสัก สาละวัน เซกอง อัตตะปือ)
6. ภาษาลาวตะวันตก (ไม่มีใช้ในประเทศลาว ร้อยเอ็ด)

ทางการสปป.ลาวไม่ได้กำหนดให้สำเนียงถิ่นใดเป็นสำเนียงภาษากลาง แต่การใช้ภาษาลาวอย่างเป็นทางการ เช่น ทางสถานีโทรทัศน์แห่งประเทศลาว สถานีวิทยุแห่งประเทศลาว จะใช้สำเนียงเวียงจันทน์ ซึ่งเป็นสำเนียงของคนเมืองหลวง สามารถเข้าใจกันได้ทั่วประเทศ การเรียนภาษาลาวในประเทศลาวนั้น รัฐบาลลาวไม่ได้บังคับให้ใช้สำเนียงเวียงจันทน์ แต่ให้สามารถใช้สำเนียงท้องถิ่นต่างๆ ได้ แต่การเรียนภาษาลาวสำหรับชาวต่างประเทศ รัฐบาลลาวแนะนำให้ใช้สำเนียงเวียงจันทน์ ฉะนั้นประชาชนในประเทศลาวจึงพูด อ่าน ภาษาลาวเป็นสำเนียงท้องถิ่นของตน แต่ประชาชนก็สามารถฟังเข้าใจใด้ทุกสำเนียงทั่วประเทศ แม้จะพูดภาษาต่างสำเนียงกันก็ตาม

ภาษาลาวอีกสำเนียงหนึ่งที่ไม่มีในประเทศลาวคือ ภาษาลาวตะวันตก (ภาษาลาวร้อยเอ็ด) เป็นภาษาลาวท้องถิ่นที่ใช้ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ภาษาอีสาน สำเนียงนี้ใช้พูดกันมากในแถบตอนกลางของภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย เช่น จังหวัดร้อยเอ็ด ขอนแก่น มหาสารคามกาฬสินธุ์ อุดรธานี นครราชสีมา (อ.บัวใหญ่ สีดา สูงเนิน ชุมพวง บัวลาย แก้งสนามนาง ประทาย โนนแดง ปักธงชัย สีคิ้ว บางหมู่บ้าน) สุรินทร์ (อ.รัตนบุรี สนม โนนนารายณ์)บุรีรัมย์ (อ.พุทไธสง นาโพธิ์ บ้านใหม่ไชยพจน์ ลำปลายมาศ หนองหงส์ และบางหมู่บ้านของอำเภอสตึก โนนดินแดง โนนสุวรรณ หนองกี่ คูเมือง ประคำ และอำเภอเมืองบุรีรัมย์ )

ส่วนจังหวัดอื่นๆในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและบางจังหวัดในภาคเหนือของไทยจะใช้สำเนียงดังนี้

• ภาษาลาวเหนือ จังหวัดที่พูดในประเทศไทย เช่น จ.เลย อุตรดิตถ์ (อ.บ้านโคก น้ำปาด ฟากท่า) เพชรบูรณ์ (อ.หล่มสัก หล่มเก่า น้ำหนาว) ขอนแก่น (อ.ภูผาม่าน และบางหมู่บ้านของ อ.สีชมพู ชุมแพ) ชัยภูมิ (อ.คอนสาร) พิษณุโลก (อ.ชาติตระการ และนครไทยบางหมู่บ้าน) หนองคาย (อ.สังคม) อุดรธานี (อ.น้ำโสม นายูง บางหมู่บ้าน)
• ภาษาลาวตะวันออกเฉียงเหนือ ไม่ค่อยมีผู้พูดในประเทศไทย จังหวัดที่พูดในประเทศไทยส่วนใหญ่จะเป็นชุมชนลาวพวนที่อพยพมาจากแขวงเซียงขวาง สปป.ลาว เช่น ที่บ้านเชียง อ.หนองหาน อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี และบางหมู่บ้าน ใน จ.สกลนคร หนองคาย และยังมีชุมชนลาวพวนในภาคเหนือบางแห่งในจังหวัด สุโขทัย อุตรดิตถ์ แพร่ ไม่กี่หมู่บ้านเท่านั้น
• ภาษาลาวเวียงจันทน์ จังหวัดที่พูดในประเทศไทย เช่น จ.ชัยภูมิ หนองบัวลำภู หนองคาย (อ.เมืองหนองคาย ศรีเชียงใหม่ ท่าบ่อ โพนพิสัย) ขอนแก่น (อ.ภูเวียง ชุมแพ สีชมพู ภูผาม่าน หนองนาคำ เวียงเก่า หนองเรือบางหมู่บ้าน) ยโสธร (อ.เมืองยโสธร ทรายมูล กุดชุม บางหมู่บ้าน) อุดรธานี (อ.บ้านผือ เพ็ญ บางหมู่บ้าน) ศรีสะเกษ (ในบางหมู่บ้านของ อำเภอเมืองศรีสะเกษ อำเภอขุขันธ์ และ อำเภอขุนหาญ)
• ภาษาลาวกลาง แยกออกเป็นสำเนียงถิ่น 2 สำเนียงใหญ่ คือ ภาษาลาวกลางถิ่นคำม่วน และถิ่นสะหวันนะเขด ถิ่นคำม่วน จังหวัดที่พูดในประเทศไทย เช่น จ.นครพนม สกลนคร บึงกาฬ (อ.เซกา บึงโขงหลง บางหมู่บ้าน) ถิ่นสะหวันนะเขด จังหวัดที่พูดมีจังหวัดเดียว คือ จ.มุกดาหาร
• ภาษาลาวใต้ จังหวัดที่พูดในประเทศไทย จ.อุบลราชธานี อำนาจเจริญ ศรีสะเกษ ยโสธร

แต่ในปัจจุบัน ภาษาลาวตะวันตกหรือภาษาอีสาน ในประเทศไทยไม่ได้รับการพัฒนาให้ใช้เป็นภาษาทางการ รัฐบาลไทยได้กำหนดให้ใช้ภาษาไทย เป็นภาษาทางการแทน จึงทำให้ภาษาลาวตะวันตกได้รับ อิทธิพลจากภาษาไทยค่อนข้างมาก และมีการใช้คำศัพท์ภาษาไทยปะปนค่อนข้างมาก รวมทั้งไม่มีการใช้ตัวอักษรภาษาลาวในการเขียนด้วย จึงทำให้ภาษาลาวตะวันตก ในปัจจุบันแตกต่างจากภาษาลาวในประเทศลาว ฉะนั้นจึงทำให้ประชาชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทยที่ไม่ได้เรียนภาษาลาวแบบ สปป.ลาว บางครั้งฟังภาษาลาวในแบบทางการ สปป.ลาวไม่เข้าใจโดยตลอด โดยจะเข้าใจแบบจับใจความรู้เรื่อง เท่านั้นแต่ไม่เข้าใจคำศัพท์ความหมายหรือประโยค ทุกคำทุกความหมายได้ เพราะคำศัพท์บางคำ สปป.ลาวบัญญัติขึ้นใหม่ ทำให้ภาษาขาดการติดต่อกัน แต่อย่างใดก็ยังถือว่าเป็นภาษาอันเดียวกัน อย่างกรณีภาษาอังกฤษในสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา

ส่วนในประเทศลาว นอกจากสำเนียงถิ่นใหญ่แล้วยังมีสำเนียงถิ่นย่อย แตกออกไปจากสำเนียงใหญ่ทั้ง 5 สำเนียง ออกไปอีกหลายสำเนียงย่อย เช่น ภาษาลาวใต้ถิ่นสาละวัน ภาษาลาวกลางถิ่นสะหวันนะเขด สำเนียงย่อยถิ่นเมืองอาดสะพังทอง ภาษาเวียงจันทน์ถิ่นเมืองปากงึม ฯลฯ เป็นต้น นอกจากนี้ยังมีผู้พูดภาษาลาวใต้ ถิ่นจำปาสัก ในจังหวัด พระวิหาร สตึงแตรง และรัตนคีรีของประเทศกัมพูชาด้วย